Hellup , hellup , mijn paard loopt de verkeerde kant uit !’ Deze hulproep is meteen de kern van het probleem . Waarschijnlijk heb je een of meer aanwijzingen vergeten te geven aan je paard of messchien heb je zelfs de verkeerde gegeven . Zonder goede hulpen kun je niet communiceren met je paard . Als ruiter in het zadel geef jij met je lichaam signalen af aan het paard . Door deze signalen weet het paard wat hij doen of laten moet . In ruitertaal heten deze signalen : de hulpen . Goede ruiters communiceren zo vanzelfsprekend met hun paard dat het op toveren lijkt . Bij zulke ruiters kun je tijdens het rijden haast niet zien dat ze de hulpen geven . Dan moet je jezelf als doel stellen : een harmonische verstandhouding met je paard , waarbij eventuele hulpen door de toeschouwers amper zijn waar te nemen . Bij de hulpen horen ook zithulpen (of lichaamhulpen ) , en beenhulpen en teugelhulpen . Als extra hulpmiddelen kunnen de ademhaling en de stem worden ingezet . Heel gedoseerd mogen soms ook sporen en zweempje worden gebruikt . De hulpen en hulpmiddelen moeten in gebruik op elkaar zijn afgestemd , zodat het paard weet wat je ermee bedoelt . De juiste dosering  en combinatie , dus hoe zacht of hoe hard je de hulpen geeft waneer , vraagt veel oefening om het goed te doen , maar is door iedereen te leren . Uiteindelijk is rijden dan een soort vraag/antwoordspel tussen jou en je paard . Natuurlijk moet je de vragen wel zo duidelijk stellen , dat ze meteen begrepen worden er met de snelheid van een pistoolschot antwoord aan wordt gegeven . Voor het paard is het leuker als je het een afwisselend programma biedt , zodat hij zich tijdens het zijden met jou niet gaat vervelen . Alleen maar rondjes draaien door de rijbaan vindt een paard net zo saai als jij . Voor de inzet van hulpen en hulpmiddelen bestaat er een vuistregel : je moet altijd heel fijn en behoedzaam beginnen , wanneer je het paard wat wilt meedelen . Snapt hij het  niet , dan geef je de hulpen duidelijker , net zolang tot hij wel doet wat jij wilt . Doet hij meteen wat jij vraagt , vraag dan niet verder en stop met de hulpen geven , anders weet hij niet dat hij zijn opdracht al vervult heeft . Een vriendelijk  : ‘goed zo ‘ of ‘braaf’ en even strijken over de manenkam verhogen bij het paard duidelijk de vreugde in het werken voor jou .