Ik ben Paul
Ik ben een man en woon in Dilbeek,Vlaams Brabant () en mijn beroep is leraar op rust.
Ik ben geboren op 04/06/1939 en ben nu dus 85 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Computer,Wielertoerisme,Digitale fotografie,Natuur.
CARPE DIEM
Door een verkeerde druk op de muis kan ik herbeginnen om mijn artikkel te schrijven! De laatste dagen ,tengevolge van de onberijdbaarheid van de wegen en de lage temperaturen staat het fietsen op een héél laag pitje,om niet te zeggen op nul;zelfs met de terreinfiets is het moeilijk om die ondergesneeuwde banen te berijden temeer dat de fietspaden er als ijsbanen bijliggen,voor zover er al degelijke fietspaden zijn. doet een mens dan om de conditie enigzins op peil te houden en te verhinderen dat het wintervet te grote proporties begint aan te nemen? Je kan natuurlijk dagelijks op de hometrainer caloriën verbranden of de trappen op -en aflopen als je dat graag doet natuurlijk.Tevoet boodschappen doen is natuurlijk ook een optie. Ondertussen maar op internet zitten surfen op zoek naar de mooiste en nog betaalbare koersfietsen en eens die gevonden een configuratie maken naar eigen smaak en beurs,een mens moet toch met iets bezig blijven he.
Mooie groep van ong 30 man,gezapig tempo,het weer was redelijk goed maar soms zat de wind lelijk op kop en dat liet op den duur zijn sporen achter,vooral op het einde was het voor de meesten harken om bij de groep te kunnen blijven. Daar onze wegen de laatste tijd erbarmelijk slecht zijn en bezaaid met putten zijn er een paar die moesten stoppen met gebroken spaken,voor hen was het plezier er dan ook af.
was het,helaas loopt hij op zijn einde en staat er weer een lange winter voor de deur,maar niet geklaagd,we hebben mooie dagen gehad om te fietsen;de gordel was ook weer een succeswat het weer en het aantal deelnemers betrof. Wat mij betreft,ik mag zeker niet klagen over de conditie,meer zelfs,reed regelmatig met de eerste groep mee en kon,weliswaar niet altijd tot het einde ,het tempo redelijk goed volgen het hangt er natuurlijk ook vanaf wie er bij is en hoe er gereden wordt,alleen als er met rukken gedemareerd wordt voel ik dat de leeftijd parten speelt,met jongere moet men zich niet meten,het heeft gewoon geen zin om als zeventiger de mannen van dertig en veertig het vuur aan de schenen te leggen Wat betreft mijn fiets,die doet het nog altijd goed na drie jaar dienst,heel weinig lekke banden en de mechaniek doet het ook voortreffelijk,ketting en tandwieltjes nog niet moeten vervangen,alleen het stuurlind vertoont tekenen van sleet. Dit is zowat een korte samenvatting van het seizoen 2009,er komen waarschijnlijk nog enkele mooie dagen in september en oktober
De groep was op Hemelvaartdag wel heel groot,wel tachtig man en er waren mannen die er duidelijk zin in hadden,een abnormaal testosterongehalte blijkbaar. Ze gooiden er direct den beuk in ,tot mijn verbazing had ik niet de minste moeite met het gekke tempo van de jongere mannen. Eens in Heikruis aan den boom en kapelbesloten we met een paar mannen de tweede groep op te wachten die het iets gezaperig aanpakten,zo ging het in gestrekt tempo naar Rebeck,Steenkerque,Herne en zo terug langs Pepingen en Gaasbeek huiswaarts. 86 km aan 31/uur gemiddeld,kan tellen voor mijn leeftijd. In de namiddag nog eens gaan zien naar de "Grote prijs Raymond Impanis" in Kampenhout en de dag was voorbij.
Weer vertrokken met een mooie groep(niet geteld maar er waren er veel). Eens in Lennik was de "officiele" start gegeven;een paar dolle mannen met duidelijk een overdosis testosteronreden op kop aan een moordend tempo. Eens voorbij Heikruis vonden de meesten dat het genoeg was geweest en lieten de straffe mannen voor wat ze waren. In Rebecq ben ik dan een kortere weg ingeslagen en de kortste weg huiswaarts genomen;met een ding geen rekening gehouden,het was een felle wind op kop,dus beuken tegen de wind... Eindelijk ben ik tevreden thuisgekomen want kort daarna begon het te regenen en dat voor de hele dag.Conclusie:de conditie verbetert met de dag.
Nog een beetje fris deze morgen maar de zon was al vroeg van de partij;onze rit was de gewone rit door het Pajottenland en een stukje Waals -Brabant;er werd niet gekoerst maar wel stevig doorgereden aangezien de zwakken thuisgebleven waren;praktisch niemand werd gelost behalve op het laatst waar aan de brouwerij Lindemans de duivels losgelaten werden. Met 83km op de teller,gemiddeld 29km/uur en een max. van 48km/u waren we voor 12 uur binnen.
Het is al een hele poos geleden dat ik nog eens mijn blog aangevuld heb,hoe dat komt ,mijn fysieke conditie was de laatste maanden niet zo schitterend,had mezelf een beetje verwaarloosd gedurende de wintermaanden en daardoor kreeg ik het moeilijk om zelfs de Bgroep te volgen. Dus,een beetje afslanken was de boodschap;van 87 naar 74 . Het gaat nu stukken beter en het bergop rijden gaat als een fluitje van ne cent;moest vandaag met mijn reservefiet de baan op daar mijn achterband lek stond,het ging niet zo vlot en het zweet stroomde er na een tijdje af ;over de brug van Rebeck zijn Paul DB en ik wijselijk afgeslagen en samen al babbelend voortgereden tot we ingehaald werden door de Bgroep;al bij al een mooie rit zonder ongelukken.
Vandaag nog een ritje gedaan,frisjes in het begin,ong. 10°C,maar na enkele km waren we opgewarmd en liep het vlotjes dertig/uur. Het beloofde een mooie rit te worden,maar er was een schoonheidsfoutje,nl. in Elingen botste Andre Van Verrewegen rakelinks met een wagen uit tegenovergestelde richting;resultaat,een kapotte spiegel,een zwarte streep op het spatbord van de wagen ,daarbij had de fiets van Andre lichte averij opgelopen,achterwiel sleepte wat plus dat Andre ergens een bloeduitstelping had,verder geen erg op het eerste zicht. dan maar voorzichtig de rit verder gezet,het had veel erger gekund. In Breedhout werden we ingehaald door de eerste groep en na enkele honderden meters gingen ze er vandoor,wij hielden het tempo eerder aan de rustige kant. Volgende week en de week erachter ben ik niet van de partij .daar ik met enkele mensen een rondrit maak in Caneda,nl. in de provincie Alberta,de omstreken van Calgary,dus tot binnen een paar weken
Vandaag nog eens gaan fietsen met de groep,er was weer een grote groep, zeker veertig man. In Vlezenbeek begon het stillekens te miezelen en er stond een heel strakke wind. Ik reed achteraan naast José en die keek naar omhoog met een bedrukt gezicht,keek naar mij en zijn blik zei genoeg. Iets voorbij Gaasbeek zijn we rechts afgedraaid naar Gaasbeek dorp toe en met de wind in de rug naar Dilbeek.geen regen gezien maar het zag toch niet goed. Mischien is het donderdag beter fietsweer,zoniet doen we zondag de Gordel.
De lentekriebels zeker... In alle geval hebben we ons weer eens fijn geamuseerd;eerst enkele kilometers samen met gans de groep richting Herne,bij het naderen van Heikruis was er plotseling een versnelling en de rappe mannen hadden direct enkele tientallen meters voorsprong met als gevolg dat er zich nog enkelen geroepen voelden om hun wagentje aan de snelle locomotieven aan te haken;het gat was rap honderd meter en een paar dachten de kloof te moeten overbruggen maar dat was duidelijk te hoog gegrepen,ze waren weg en wij waren gerust.Niet dat we aan een slakkengangetje voortsukkelden,we flirtten gedurig met de dertig gemiddeld,niet slecht voor zestig plussers. Op de terugweg in Gaasbeek zagen we nog een paar overblijfsels van de rappe groep die totaal uit elkaar gereden was,wij waren gelukkig en samengebleven,de anderen zagen er vermoeid en ontgoocheld uit,ja,ze hadden ervoor gekozen. Een mooie rit zonder ongelukken en niet kapotgereden,wat wil je nog meer!
Een paar weken ziek geweest en dus praktisch niet buiten geweest,laat staan gefietst.Maar met het zonnige weer van de laatste dagen begon het serieus te kriebelenen de goesting naar het veloke was er weer. Vandaag dus,10 februarie,de maten opgewacht en het Pajottenland in richting Oetingen langs de kronkelende veldwegeltjes,voortdurend bergop en bergaf. In het begin was het tamelijk koud maar eens opgewarmd voelden we ons kiplekker,ik voelde me prima en genoot met volle teugen;alleen op het laatst begonnen de hellingen van het Pajottenland hun tol te eisen,de pedaalslag was een beetje minder soepel maar al bij al een prachtige uitstap waar we met ons allen met volle teugen van genoten hebben.
......op een koude, winterse zaterdagmorgen..... Zaterdagochtend, halfzeven, een wielerfanaat ontwaakt, glipt stilletjes uit bed om z'n vrouw niet te wekken en verdwijnt in alle stilte in de badkamer. Eenmaal in zijn rennersoutfit, gaat hij op z'n tenen naar de garage om de banden van zijn fiets op te pompen. Bij het openen van de garagepoort slaat de ijskoude sneeuwregen hem in het gezicht. Alhoewel hij al erger meegemaakt heeft, besluit hij toch maar eerst naar het weerbericht te luisteren op de radio. De weersvoorspelling is dramatisch: sneeuw, ijzel, hagel, stormwind... Uiteindelijk besluit hij maar terug te gaan slapen. Hij kleedt zich uit en, terug in bed, kruipt hij dicht tegen z'n vrouw haar rug aan en fluistert: "Het is verschrikkelijk slecht weer!" Waarop z'n vrouw, half-slapend, antwoordt: "Kan je geloven dat hij toch is gaan fietsen!"
Kom even in mijn handen Ik zet je in mijn hart daar is voor jou een plekje heel knus,heel warm apart Je kunt er komen schuilen wanneer de stormwind briest Je kunt je er moed in drinken wanneer je die verliest. Je hoort er liedjes zingen van allerhande slag Je kunt er rustig zitten na weer zo'n drukke dag. Je kunt er....ach ik weet het niet wat je er nog kunt doen Of je me moet betalen? O,ja het kost een zoen
Ik ben Paul
Door een verkeerde druk op de muis kan ik herbeginnen om mijn artikkel te schrijven!
het hangt er natuurlijk ook vanaf wie er bij is en hoe er gereden wordt,alleen als er met rukken gedemareerd wordt voel ik dat de leeftijd parten speelt,met jongere moet men zich niet meten,het heeft gewoon geen zin om als zeventiger de mannen van dertig en veertig het vuur aan de schenen te leggen
