Wij zijn gisteren weer eens gaan toeren in de Swartberg regio. De Swartberg zelf blijft even indrukwekkend als verleden jaar. Wat een vergezichten! We hadden besloten om deze keer naar Die Hel te gaan. Vanaf de Swartberg pas leidt een weg naar die Hel, 50km heen en dan weer terug, want de weg loopt daar dood. Wat is er dan zo speciaal aan die plaats?
In de vallei daar hebben van 1820 tot 1980 een 100-tal mensen gewoond, in totale isolatie. Ze kweekten daar fruit en ook kinderen. Het fruit ruilden ze in Prince Albert, de kinderen hielden ze. Tot in 1962 was er geen enkele weg naartoe, enkel een bergpad waarlangs alles moest worden aangesleurd.
Dan de weg zelf. Allemaal gravel, wat dacht je. De eerste 15km zijn verrassend rijk aan bloemen, allerlei heide soorten, struikbloemen, maar vooral protea's, in alle kleueren en maten. Dat stuk weg is ook het gemakkelijkst, wat bochtjes en wat op en neer, maar daarna begint de fun. Steile hellingen en smal. Berg op en af, over rotsen, langs de klippen. Een echte zondagsuitstap dus. Op een bepaald moment daalt de weg 500m over een afstand van een dikke 2km, langs de bergwand naar beneden als het ware. De laatste 10km zijn in de Gamka vallei, daar waar de mensen woonden. Dan denk je het wordt heir gemakkelijker, maat het werd juist erger en smaller. Ruim 2 uur om de 50km af te leggen, en dan natuurlijk ook nog eens de weg terug.. We werden echter ruim gecompenseerd door de mooie uitzichten. De dames hebben weer genoten, de heren ook.
