Op aanraden van de hotel eigenaar in Springbok, hebben we een andere route naar het Richterveld genomen, anders moesten we te veel dezelfde route nemen op de terugweg. Eerst naar de grens met Namibië, en vervolgens via de Hellekloof naar een klein San dorp. Nou, Hellekloof was niet overdreven. Hebben Solange en Erna een heletijd niet meer gehoord (moesten zulke routes dus maar eens wat meer nemen). Zeer rotsachtig en smal, veel in 1ste of hooguit 2de. Leuk!
Logeren deden we aan de oevers van de Oranje, mooi uitzicht maar wel wat veel wind. We dachten daar ook te tanken, maar ze hebben daar alleen high octane (met lood) en diesel, terwijl wij loodvrij nodig hadden. Er zat dus neits anders op dan de volgende morgen naar loodvrije benzine op zoek te gaan, 65km buiten het park!! Om 8.30u waren Walter en ik terug, na 130km over grind en wasbord; goed begin van de dag dus.
Richtersveld is echter zeer indrukwekkend. Prachtige rotsformaties temidden van droge woestijn, veel bloeiende vetplanten ook. Wegen uit de Dakar rally, vooral veel rotsen, dus rijden tegen 10-15. En nog geen enkele keer vastgereden (goed he zoon).
Vandaag dan naar de diamantmijn van Alexander Bay geweest. 75% van de diamant wordt uit zee gehaald, de rest via open pit op het strand. Wat een werk, men graaft eerst alle bovenlaag weg, en dan wordt de laag die op de rots zit met een borstel schoongeveegd, want in die laag zitten de diamanten. Verleden jaar hebben ze hier nog 200.000 karaat bovengehaald. Security alom dus, ge kunt niet gaan pissen zonder bewaking (letterlijk).
Gaan morgen naar Namaqualand en de bloemen dus, weer wat anders. Ga nu een stevige pint drinken, want van al dat stof droog je behoorlijk uit.
Groeten nog aan iedereen.
Felix, verzorg je lip maar goed, en ook de konijnen
