DINSDAG 12 JUNI 2007

Dag 16 Brive-Rocamadour
Vertrek 08.45 Aankomst 16.00
Afstand km 65.00
Hoogste snelheid 47.56
Gem. snelheid 13.38
Fietstijd 4u51min
Slaapplaats La Cantou ( Pelgrimshuis) 10,00 euro met ontbijt

Na alweer een karig ontbijt (oud brood, koffie in een soepkom want daar moet je je oude brood in soppen en thee en uiteraard de jam) bij de grotten van Antoine de Padoue, waarbij steeds allerlei mensen binnenkwamen die iedereen een hand gingen geven (dit waren ouderen dus geen pelgrims) zijn we rond 07.50u vertrokken. Ik wilde daar snel weg want voelde me toch niet op mijn plaats hier.
We konden er gelijk weer tegenaan: 10km klimmen en het was echt KLIMMEN. Om Brive uit te komen moesten we door een straat die 1km zo steil omhoog ging dat we tot de helft konden fietsen en de rest moesten we lopen. Daarna bleef het klimmen tot we een km of 10 verder waren. Toen kwam er een afdaling van 8%, een vrij lange maar heel moeilijke want het was een smalle weg, anderhalve auto breed, asfalt maar het lag vol met grind en had alleen maar bochten dus het was constant in de remmen hangen. Daarna was het eigenlijk alleen maar zwoegen en zweten want het was behoorlijk heet geworden, dit in tegenstelling tot vroeg in de ochtend. Toen reden we behoorlijk in de mist, wat eigenlijk heel gevaarlijk was want we waren niet echt goed zichtbaar. Peet reed voor mij maar ik kon hem ook niet echt goed zien. Onze achterlichten hebben we ook niks aan want daar hangt de tent voor en bij mij de matrasjes. Het was fijn dat op een gegeven moment de zon doorbrak.
Tussen Brive en Murat ligt het zwaarste gedeelte van de route. Alleen maar heuvels met weinig profijt van afdalingen.
Nog een heel leuk dorp doorgereden, Turenne, wel erg toeristisch.
Turenne is één van 100 mooiste middeleeuwse stadjes in Frankrijk. Het ligt in een cirkel op een rots en was het laatste onafhankelijke feodale leengoed in Frankrijk. Tot 1738 stond Turenne het onder de absolute heerschappij van de familie De la Tour d’Auvergne. Henri de la Tour Auvergne was maarschalk onder Lodewijk XIV en een van de grootste militairen van de moderne tijd. De enige overblijfselen van het Château de Turenne zijn de 13e eeuwse klokken en de 11e eeuwse Toren van César, van waar u een prachtig uitzicht heeft over de Cantal aan de overkant van de Dordognevallei.
Ook daar een paar Nederlanders ontmoet. Een stel met race fietsen en een mevrouw die daar woonde.
In Martel heerlijk gegeten. We hadden het idee (het boek gaf ons dit) dat het wat minder zwaar zou worden, NIET DUS. Soms staan er dingen in het route boekje waar niks van klopt en daar heb je dan verwachtingen over die ook niet uitkomen en meestal is het in het nadeel van ons. Het bleef maar zwoegen, klimmen en zweten.
Bij Hospitalet, ook een heel toeristisch dorpje, een prachtig zicht op Rocamadour, onze eindbestemming. We hebben nog even overwogen om hier te blijven maar zijn toch maar doorgegaan naar Rocamadour.
Het plaatsje is tegen de rotsen gebouwd en is enkel toegankelijk voor voetgangers, behalve dan een enkele bewoner die er met de auto in mag.
Bij het VVV geïnformeerd naar slaapgelegenheid voor pelgrims. Dit was er, alleen via een trap van 200 treden bereikbaar of omfietsen met weer 1km helling met stukken die gelopen moesten worden. Vreselijk. Maar toch, je denkt ik kan nu echt niet meer en ben aan mijn eind en zie, je komt toch weer boven.
Het is hier een groot huis met boven 8 kleine 1 persoons kamertjes voor pelgrims. Een keuken erbij met alles erop en eraan maar weinig te eten in de kast. Er zijn nog 2 andere pelgrims, 1 Italiaanse jongen en een man die we verder niet gezien/gesproken hebben. Het geheel wordt geleid door 2 zusters, waarvan 1 bijdehand en 1 die alleen maar roept en verder niet veel doet. Er zijn hier helemaal geen winkels in de zin van supermarkten, alleen restaurantjes en souvenirwinkels. We kwamen gelukkig nog wel een bakker tegen die nog net 1 stokbroodje en wat luxe broodjes had. Gelukkig staat er hier in de keuken een kruik wijn dus brood met wijn, meer hoeft het niet te zijn.
We zijn dus nog even door de straat beneden gelopen (dus weer trappen af en uiteraard weer op) en hebben de kerk en naastgelegen gebouwen bekeken. Erg mooi en interessant. De grote horde toeristen was al weg en de meeste winkels gingen ook om 6uur dicht. Uiteraard nog even een biertje genuttigd.
Boven in ons huisje ons avondeten genuttigd. De Italiaan is er nog niet dus die zal wel beneden op restaurant gegaan zijn. Jammer want ik had wel even met hem willen babbelen.
Nou, mijn handen doen pijn, ik heb inmiddels geen muisduimen maar versnellingsduimen van het schakelen en schrijven. Ik stop ermee.
Morgen begint het weer zwaar dus maar hopen dat we voldoende gerecupereerd zijn.

Wetenswaardigheden van Rocamadour:
Rocamadour is een oude stad die het verhaal vertelt van eeuwen geloof en menselijke moed. De stad kijkt uit over de rivier Alzou. Is gebouwd tegen een oprijzende rotswand van 120 meter hoog. Pelgrims komen al vanaf de 9e eeuw hier naar toe. De stad is door toedoen van maagd Maria al negen eeuwen lang voor veel mensen het symbool van hoop en geloof. Het ontstaan van Rocamadour wordt toegewezen aan het vinden van een dode inwoner. Waarschijnlijk na een goddelijke inspiratie zo luiden diverse vertellingen en geschriften. Het lichaam wordt begraven bij het altaar in de kerk. Het zou gaan om het lichaam van Amadour.Bijna 400 jaar na de ontdekking van het lichaam is het nog steeds nagenoeg ongeschonden. Vandaar dat er ook een verband wordt gelegd met een speciale spirituele of goddelijke ervaring. Eén ding is echter wel zeker en dat is dat de stad Rocamadour als Amadour is begonnen. Tegenwoordig is Rocamadour geen pelgrimsplaats meer. Wel zijn er nog vele pelgrimrelikwieën te bezichtigen in een van de vele musea. Wanneer de pelgrims in vroeger tijden de zware tocht naar Rocamadour volbrachten, kregen ze als aandenken een relikwie mee genaamd La Sportelle.
Rocamadour is ook bekend door de aanwezigheid van de Zwarte maagd. Volgens sommige geloven brengt deze ongeluk en voor andere geloven heeft de zwarte maagd een grote aantrekkingskracht. Wie heeft er gelijk? We weten het niet, wel is het vreemd dat er tot de 17e eeuw er nooit eerder geschreven is over de zwarte maagd Maria. Er worden genezende krachten aan haar toegeschreven. Vele Pelgrims hebben dan ook oog in oog met dit beeld gestaan door de vele eeuwen heen. Dat is het enige concrete wat haar aantrekkingskracht op de vele pelgrims kan verklaren.Er zijn om precies te zijn 126 verhalen over de wonderen die de zwarte Maagd Maria heeft verricht. Later wordt er dan ook een verband gelegd tussen het beeld en de wonderbaarlijke conservering van het lichaam van Amadour. In het tijdsbeeld wat destijds heerste waren het de rondtrekkende zangers, vertellers en troubadours die de wonderen van de Maagd Maria over Europa heen verspreiden. De toehoorders vertelden vervolgens op hun beurt weer de verhalen en wonderen verder door. En zo kwam Europa in beweging om Rocamadour te bezoeken hopende op een wonder of genezing. In de eerste eeuwen na het bovenstaande verhaal komen er al jaarlijks 20 tot 30 duizend pelgrims de stad bezoeken. Waaronder een later hele bekende Franse dame. Deze vrouw zocht de koning van Frankrijk op en beweerde dat zij door God was gestuurd om de Engelsen te verdrijven die Rocamadour belegerden. Het gaat om Jeanne d’Arc. Die later ook plaatsen als Chinon, Jargeau en Patay bevrijdde. Later wordt Rocamadour door oorlogen en plunderingen meerdere malen verwoest. In 1317 vervangt Paus Johannes XXII de monikken van Rocamadour door Kanunniken. Die krijgen een bescheidener inkomen dan de monniken. Indirect leidt dit tot het verval van de bedevaart. En later volgt daarop ook nog een periode genaamd “de grote pest” en de honderdjarige oorlog. Het is het einde van een tijdperk. Onder Napoleon I werd Rocamadour toevertrouwd aan de bischoppen van Tulle. Deze restaureerden de Sanctuaria en deden de bedevaart weer opleven. Een belangrijke gebeurtenis is geweest Benjamin Caillau. Hij begaf zich ernstig ziek naar Rocamadour en geneest na zijn aankomst geheel onverwachts. Na deze wonderbaarlijke genezing legt hij een gelofte af om een boek te schrijven waarmee hij zal trachten om Rocamadour weer meer bekendheid te geven. Een andere belangrijke persoon voor de wederopstanding van Rocamadour is Monsigneur Bardou. Hij is de Bisschop van Cahors en is de belangrijkste geldschieter voor de restauratiue van de stad. De kapellen worden hersteld en Rocamadour krijgt eindelijk weer de aanzien terug die het ooit heeft gehad. Dit was in een notendop de omvangrijke geschiedenis van Rocamadour. Rocamadour is momenteel meer een soort bedevaartsoord voor toeristen geworden.