Ik ben Hugo, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Piere De Beeste.
Ik ben een man en woon in Oostende () en mijn beroep is iedereens meid.
Ik ben geboren op 12/03/1958 en ben nu dus 66 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Alles wat gemakkelijk is..
Profiteer van het leven, t'is al kort genoeg!!!
Mijn blogdeurtje staat altijd open, voor ieder die me weet te apprecieren, voor WIE ik ben, niet voor WAT ik ben.
23-02-2013
Santana - Samba Pa Ti
Santana - Samba Pa Ti
Klik op de foto om hem te beluisteren
Santana is een latinrockband die eind jaren
zestig is opgericht door Carlos Santana; gitarist, naamgever en de
enige constante factor in alle samsntellingen die deze band heeft
gekend.
In 1966 richtte Carlos Santana samen met bassist David
Brown en toetsenist Gregg Rolie de Santana Blues Band op. Hoewel de band
de naam van Carlos Santana droeg (het was van de muzikantenvakbond
verplicht om de band naar de muzikale leider te noemen) was het meer een
collectief zonder leider. Na verloop van tijd werd de naam ingekort tot
Santana en op 16 juni 1968 maakte de band zijn debuut in de Fillmore.
In 1969 maakte Carlos Santana zijn albumdebuut op The Live Adventures of
Mike Bloomfield and Al Kooper van Mike Bloomfield en Al Kooper.
James Joseph Brown (Barnwell, 3 mei 1933
Atlanta, 25 december 2006) was een Amerikaanse zanger. Hij was een van
de belangrijkste muzikanten van de 20e eeuw en had een belangrijke
invloed op de ontwikkeling van gospel en rhythm and blues in soul en
funk. Zijn bijnaam was de "Godfather of Soul".
Brown zou
geboren zijn in Barnwell in 1933, maar sommige bronnen noemen 1928 als
zijn geboortejaar en Pulaski (Tennessee) als zijn geboorteplaats. Hij
groeide op in een bordeel, in de crisisjaren '30 in Augusta (Georgia).
Op 16-jarige leeftijd werd hij veroordeeld voor een gewapende overval.
Na drie jaar werd hij op voorspraak van Bobby Byrd vrijgelaten op
voorwaarde dat hij zich niet meer in Augusta zou laten zien en dat hij
een baan zou zoeken. Na een korte sportcarrière in boksen en baseball
zocht hij zijn heil in de muziek.
Hij was vier keer gehuwd;
achtereenvolgens met Deidre Jenkins, Velma Warren (1954 - 1969) en
Adrienne Rodriguez. Dit laatste huwelijk hield twaalf jaar stand, tot
z'n vrouw in 2002. In dat jaar trouwde James Brown een laatste keer, met
Tommie Rae Hynie.
Gedurende zijn carrière heeft hij veel
muzikanten beïnvloed. In de jaren '60 werd hij door andere artiesten
geïmiteerd. Halverwege de jaren '70 verlieten diverse muzikanten zijn
band en gingen meer de funkkant op, à la George Clinton. In de late
jaren '70 en jaren '80 was Brown een inspiratiebron voor rap, breakdance
en hiphop, dj's als Grandmaster Flash gebruikten veelvuldig samples van
Browns werk. Met de Egyptische zanger Hakim zong hij 'Leila' (2004).
James
Brown wordt vaak The Godfather of Soul, Soul Brother Number One en Mr.
Dynamite genoemd. Op 23 januari 1986 werd Brown opgenomen in de Rock and
Roll Hall of Fame en op 14 november 2006 in de UK Music Hall of Fame.
In
december 2004 werd bij Brown prostaatkanker vastgesteld. Hij overleed
op 73-jarige leeftijd op eerste kerstdag 2006 om 07:45 uur CET, nadat
hij een dag eerder in het ziekenhuis was opgenomen met een
longontsteking. De doodsoorzaak was congestief hartfalen veroorzaakt
door de longontsteking. In maart 2007 werd bekend dat het lichaam van
James Brown bijgezet is in een crypte bij het huis van een van zijn
dochters in Columbia (South Carolina).
Paul David Hewson (Dublin, 10 mei 1960),
beter bekend onder zijn artiestennaam Bono, is de zanger van de Ierse
rockgroep U2. Hij is getrouwd met Alison Stewart en heeft vier kinderen.
Het gezin woont in Killiney Hill in Zuid-Dublin.
In de jaren
70 kreeg Hewson zijn bijnaam "Bono Vox", als variatie op "Bona Vox" dat
"goede stem" betekent. Naar verluidt hebben zijn vrienden Gavin Friday
(Fionan Hanvey) en Guggi (Derek Rowan) zich tot deze naam laten
inspireren door "BonaVox Hearing Aids", een winkel in gehoorapparaten
die zich bevindt aan de O'Connell Street in de Ierse stad Dublin. Na
verloop van tijd liet hij "Vox" uit de naam vallen en bleef alleen
"Bono" over. Voordat dit zijn definitieve bijnaam werd, had hij al
bijnamen gehad als Steinvic von Huyseman, Huyseman, Houseman, Bon Murray
en Bono Vox of O'Connell Street. Binnen U2 begon Bono als gitarist. Hierin bleek hij niet erg goed te zijn, waardoor hij de zanger van de band werd.
Marianne Faithfull (Hampstead (Londen), 29 december 1946) is een Brits zangeres, die ontdekt is door The Rolling Stones.
Ze begon haar carrière in 1964 met het nummer As Tears Go By
(geschreven door Mick Jagger en Keith Richards). In Nederland scoorde
ze in die tijd (1965) met Summer Nights. Al snel had ze een relatie met
Jagger. Nadat deze relatie uitging, stopte Faithfull tijdelijk met de
muziek om van haar drugsverslaving af te komen.
In 1979 kwam ze
terug met Broken English, met daarop haar tweede en in Nederland
grootste hit The ballad of Lucy Jordan. In 1981 kwam een derde en
vooralsnog laatste single uit: Sweetheart. In 1994 kwam de autobiografie
Faithfull op de markt. Ze was in 1997 te horen op het nummer The Memory
Remains van Metallica, waarin ze de achtergrondzang voor haar rekening
nam. In 2002 kwam ze weer met een soloalbum, getiteld Kissin' Time. Dit
album werd gevolgd door het album Before the Poison uit 2004. Hits in
Nederland leverde deze albums niet op.
Op 14 september 2006 werd
bekend gemaakt dat Faithfull borstkanker had en daarom haar tournee
moest afbreken. Op 11 oktober 2006 werd ze geopereerd in Frankrijk.
Omdat de ziekte in een zeer vroeg stadium werd ontdekt, was verdere
behandeling niet nodig. Op 26 april 2008 keerde ze terug voor een
concert in Muziekcentrum Frits Philips in Eindhoven.
Regen, snel vallend vanuit een donkere lucht Druppels, lichte aanrakingen op mijn gezicht Binnen, waar geen aanraking is Streelt het mijn raam, waarachter ik mij verscholen houd Vogels, vliegend, zoekend naar een geschikte plek om te schuilen Rustig op straat, bijna niemand die zich durft te vertonen in dit hondenweer Een enkeling, ineengedoken, hard lopend naar zijn bestemming En ik, hier verscholen, geen enkeling die mij ziet .
Toni Childs (geboren 29 oktober, 1957) is een Amerikaanse zangeres
Toni Childs groeide op onder een streng religieus regime in
verschillende kleine dorpjes op het Amerikaanse platteland. In de
dogmatische levenvisie van de familie Childs passen geen creatieve
uitingen, maar Toni voelt zich sterk aangetrokken tot de blues van
Billie Holiday en verlaat al op vijftienjarige leeftijd het ouderlijk
huis. Zwervend van stad naar stad belandt ze uiteindelijk in de roerige
muziekscene van Los Angeles. Na het zien van een Pink Floyd-concert in
'72 weet Toni zeker dat ze op professionele basis verder wil in de
popmuziek...
Riley Ben King (Itta Bena (Mississippi), 16 september 1925), beter bekend als B.B. King, is een bekende Amerikaanse bluesgitarist. Op 15 december 2006 ontving B.B. King de hoogste burgeronderscheiding, de Presidential Medal of Freedom. B.B King wordt gezien als één van de grootste bluesartiesten aller tijden. Het muziekblad Rolling Stone plaatste King op de derde plaats in een lijst van de honderd beste gitaristen.[2]
Zijn bekendste hit is waarschijnlijk: "The Thrill Is Gone" uit 1970.
King werd geboren op een plantage en een groot deel van zijn jeugd werkte hij, samen met zijn moeder en grootmoeder, als een sharecropper. Hij zegt dat hij, voor hij van zijn andere talenten weet had, 35 cent voor elke 45 kg katoen betaald kreeg. Reeds vroeg raakte King in de ban van zwarte muzikanten als T-Bone Walker en Lonnie Johnson, en jazzartiesten zoals Charlie Christian en Django Reinhardt. Snel ontwikkelde King zijn eigen muzikale vaardigheden in de kerk bij het zingen van gospel.
n 1943 verhuisde B.B. King naar Indianola, Mississippi. Drie jaar later verhuisde hij weer naar Memphis, Tennessee, waar hij zijn gitaartechnieken verfijnde, met de hulp van zijn neef, country bluesgitarist Bukka White.
Uiteindelijk begon King zijn muziek live op het radiostation van Memphis WDIA te brengen, een station dat juist een draai had gemaakt door enkel zwarte muziek te spelen, iets wat zeer opmerkelijk was toen. On air begon King de naam The Pepticon Boy te gebruiken, wat later Beale Street Blues Boy werd. Die naam werd afgekort tot gewoonweg Blues Boy, wat uiteindelijk B.B. werd.
In 1949 begon King songs op te nemen onder contract met RPM Records. Veel van zijn vroege opnames werden geproduceerd door Sam Phillips, die later het legendarische Sun Records zou stichten.
In de jaren 1950 werd B.B. een van de belangrijkste namen in rhythm-and-bluesmuziek, met een imposante lijst van hits zoals "You Know I Love You", "Woke Up This Morning", "Please Love Me", "When My Heart Beats Like a Hammer", "Whole Lotta' Love", "You Upset Me Baby", "Every Day I Have The Blues", "Sneakin' Around", "Ten Long Years", "Bad Luck", "Sweet Little Angel", "On My Word of Honor" en "Please Accept My Love". In 1962 begon King bij ABC-Paramount Records.
In November 1964 nam B.B. King het legendarische album Live at the Regal op in het Regal Theater te Chicago.
King vond zijn eerste succes buiten de bluesmarkt in 1969 met zijn remake van Roy Hawkins' melodie, "The Thrill Is Gone", dat een hit werd in zowel de pop- als de R&B-hitlijsten, een zeldzame gebeurtenis, zeker in die tijden. Kings succes bleef duren in de jaren 1970 met liedjes als "To Know You Is to Love You" en "I Like to Live the Love". Van 1951 tot 1985 verscheen King maar liefst 74 keer in de Billboards-R&B-charts.
De jaren 1980, 1990 en 2000 leverden niet zoveel platen op, maar King bleef wel zeer actief in televisieshows, films, en treedt zo'n 300 keer per jaar op. In 1988 bereikte hij een nieuwe generatie fans via de single "When Love Comes To Town", opgenomen samen met de Ierse band U2. In 2000 nam King samen met gitarist Eric Clapton het album Riding With The King op.
In 2004 werd aan King een eredoctoraat overhandigd van de Universiteit van Mississippi. Tevens had hij ook zijn uitgebreide bluescollectie geschonken aan het 'Ole Miss Center for Southern Studies'.
Met zijn 85 jaar heeft King een zeer vol en zeer actief leven geleid. Hij bezit een vliegbrevet, is bekend als gokker, vegetariër, niet-drinker en niet-roker. Als diabeticus sinds meer dan tien jaar, is King een van de spreekbuizen van de strijd tegen diabetes.
B.B. King speelt vooral op Gibson-gitaren en noemt ze traditiegetrouw "Lucille".
Dit is ontstaan in de winter van 1949. King speelde in Twist, een plaats in Arkansas, Amerika. Tijdens zijn optreden begonnen twee mensen te vechten en ze stootten een vat brandende benzine om die als verwarming dienst deed. Daardoor kwam het gebouw in brand te staan. Toen iedereen buiten was, realiseerde King zich dat hij zijn gitaar had achtergelaten. Hij riskeerde toen zijn leven om zijn gitaar te halen.
Toen King later hoorde dat het gevecht over een vrouw ging die "Lucille" heette, besloot hij zijn gitaar zo te noemen, om zich er aan te herinneren nooit meer zoiets te doen.
Ook zijn hond die op 27 januari 2006 vermist is geraakt heet "Lucille". Degene die de hond terug vindt, krijgt als beloning een gitaar met handtekening.
Jones
is een dochter van de Indiase sitarspeler Ravi Shankar en Sue Jones. Ze
is een halfzuster van muzikante Anoushka Shankar, geboren uit het
tweede huwelijk van haar vader Shankar. Jones bracht haar jeugd door bij
haar moeder, die naar Dallas (Texas) verhuisde toen ze vier jaar oud
was.
Jones is sterk beïnvloed door de muziek van (onder andere)
Bill Evans en Billie Holiday. Ze beschouwt Willie Nelson als haar grote
idool. Op vijfjarige leeftijd begon Jones met zingen in kerkkoren. Twee
jaar later startte ze met pianolessen en speelde ze een tijdje saxofoon.
Op haar vijftiende verhuisde Jones naar Dallas, waar ze zich inschreef
op de Booker T. Washington High School voor drama en visuele kunsten. Op
haar zestiende gaf ze haar eerste optreden in een plaatselijke
coffeeshop, waarbij ze Ill be seeing you zong. Ze vond zingen leuk,
maar had het idee dat een pianostudie haar een vastere basis zou geven.
Terwijl ze nog op school zat, won ze de Down Beat Student Music Awards
(SMA) voor Best Jazz Vocalist en Best Original Composition in 1996. In
1997 behaalde ze nogmaals een SMA voor Best Jazz Vocalist.
William
Hugh ("Willie") Nelson (Abbott, Texas, 30 april 1933) is een
Amerikaanse countryzanger, gitarist en liedjesschrijver. Hij groeide op
in Fort Worth.Om hun te beluisteren druk op de foto
Jones
is een dochter van de Indiase sitarspeler Ravi Shankar en Sue Jones. Ze
is een halfzuster van muzikante Anoushka Shankar, geboren uit het
tweede huwelijk van haar vader Shankar. Jones bracht haar jeugd door bij
haar moeder, die naar Dallas (Texas) verhuisde toen ze vier jaar oud
was.
Jones is sterk beïnvloed door de muziek van (onder andere)
Bill Evans en Billie Holiday. Ze beschouwt Willie Nelson als haar grote
idool. Op vijfjarige leeftijd begon Jones met zingen in kerkkoren. Twee
jaar later startte ze met pianolessen en speelde ze een tijdje saxofoon.
Op haar vijftiende verhuisde Jones naar Dallas, waar ze zich inschreef
op de Booker T. Washington High School voor drama en visuele kunsten. Op
haar zestiende gaf ze haar eerste optreden in een plaatselijke
coffeeshop, waarbij ze Ill be seeing you zong. Ze vond zingen leuk,
maar had het idee dat een pianostudie haar een vastere basis zou geven.
Terwijl ze nog op school zat, won ze de Down Beat Student Music Awards
(SMA) voor Best Jazz Vocalist en Best Original Composition in 1996. In
1997 behaalde ze nogmaals een SMA voor Best Jazz Vocalist.
William
Hugh ("Willie") Nelson (Abbott, Texas, 30 april 1933) is een
Amerikaanse countryzanger, gitarist en liedjesschrijver. Hij groeide op
in Fort Worth.
Ik ben Hugo, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Piere De Beeste.
