Ik ben sonja de rudder, en gebruik soms ook wel de schuilnaam piper.
Ik ben een vrouw en woon in gent (belgië) en mijn beroep is verpleegster/aromatherapeute.
Ik ben geboren op 21/07/1952 en ben nu dus 72 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: aromatherapie, muziek, lezen,esotorie.
Met 15 begon ik ernstig belangstelling te krijgen voor studie. Met 30 had ik mijn karakter gevormd. Met 40 was ik evenwichtig. Met 50 kende ik de wil van de hemel. Met 60 was ik onverstoorbaar. Met 70 kon ik mijn natuur volgen,zonder van de goede weg af te wijken.
Love cannot measure itself until the hour of parting. Trust comes from within you. Is not to trust, to rely on someone of whom you know nothing ? With each ending comes a new beginning. I seek not to know all the answers. But to understand the questions.
Als het niet juist is, doe het niet. Als het niet waar is, zeg het niet. Als het niet gaar is, eet het niet. Als het niet waar is, spreek het niet.
De paradox van het leven: Als je jong bent, wil je ouder zijn. Als je oud bent, wil je jonger zijn.
pipersworld
If you love someone.....set them free...
If they return to you...... they are yours.
If they do not...... they were never.....yours
04-12-2005
EEN ONPARTIJDIG BEWIJS
*Jaren geleden was er bij ons in het rusthuis,een stervende bewoonster. Ze lag voortdurend voor zich uit te staren, in naar het ons leek een vast punt in haar kamer, of een eindeloze ruimte. Af en toe stak ze een van haar handen uit, als wou ze iets aanraken of vastnemen. Wanneer ze dan wakker was, en men haar vroeg wat ze zag of gezien had, beschreef ze het volgende : "Ik zie een lange gang, volledig gehuld in een stralend wit licht.In dit licht staat mijn reeds overleden man en nog meer familie, ze vragen mij om naar hen toe te gaan, door die mooie gang van wit en gouden licht. Ook al wil ik dit wel, want het is er zo mooi en vredig, ik kan het nog niet." Op onze vraag toen, waarom ze niet mee kon, kregen we het volgende te horen : " Ik kan nog niet mee,want ik kan mijn kleindochter niet in de steek laten, als ik dit doe, zou ik haar in de steek laten." Die kleindochter echter was reeds een volwassen vrouw, die alles had wat nodig was, werk een mooi huis enz..... Maar toch wou onze bewoonster dit niet inzien, ze bleef bij haar standpunt, hoe droevig dit ook was, zowel voor haar als haar familie. Pas nadat wij dit met de kleindochter besproken hadden, en die ons verzekerde, haar best te doen om oma te overtuigen, kwam er verandering in haar toestand. Eerst die van berusting, later nam ze vrede met die woorden , maar pas enkele dagen later is zij inderdaad naar het stralende witte licht over gegaan, en kwam een einde aan haar lijden.
