Bij de bushalte zie ik een vrouwtje staan
over haar wangen rolt een traan
niemand die het merkt of ziet

Met een glimlach staat ze daar
niets is minder waar
niemand kent haar groot verdriet
Zelfs haar eigen kind niet

Bij de bushalte zie ik een vrouwtje staan
over haar wangen rolt een traan
De bus nadert met piepend geluid
Nog even kijken naar mezelf in de etalageruit

De kern van alle dingen
is stil en eindeloos

Ons lied
is kort en broos

Bevend van de k ou 
zagen we ze weer vertrekken

De talrijke vissersboten
kozen voor het ruime gat

Kabbelend door de strakke wind
banen ze zich een weg 
door het ruime sop

Achterna gezeten door een horde meeuwen
wachtend op visrestanten,
werden netten geworpen 
en later weer gehezen 

Hoge grijze golven spoelde over de pier
Stranden bijna verlaten
lagen er troosteloos bij

21juli 2005 was een kille en koude
zomerdag aan zee.

Laat de zon weer schijnen
en Oostende zal weer bruisen
schepen massaal uittrekken
vers gevangen vis
talrijk aan wal verschijnen

Verdrietig en alleen
sta ik aan de kade

Meeuwen scheren rakelings heen

Vannacht mijn schat zal je scheepje
de haven weer uitvaren
en me verdrietig en alleen achterlaten

De zee heeft zijn stem laten horen
Niets anders kan je zo bekoren

Weldra vaart je schip in volle zee
de golven ,de wind en de deining
ze nemen mijn droom met zich mee.

'k Zie nog een stipje van je schuit
aan de einder
duizende sterren zullen over je waken en
je op je reis begeleiden

Tranen van verdriet rollen over mijn wangen
angst maakt zich over mij meester

Lieve Heer breng hem veilig thuis
laat hem menig netten heisen
laat hem veilig de kusten doorkruisen.