Het leven is mooi bij een avondstilte dan wacht ik op de rode gloed van de valavond, terwijl vogeltjes hun fluitconcert ten einde is, dan droom ik van jou liefste droomboom, ik wil de stilte breken met de stilte, alleen jij en ik kunnen dat maar wij krijgen geen kans, nochtans de stilte zit in mij en in jou, alleen stilte om te dromen in een eenzame nacht.
Ik tover bloesems in je leven, bij elke dageraad klimt de morgenster naar melkwitte nevels die smelten in een ceruleum - blauwe mantel van de ochtendgodin.
Ik tover voor jou een kosmos waarin sterren je dragen uit de noorderzon tot het zuiderkruis, zij schenken jou licht en een bron van warmte.
Ik tover voor jou een universum van geborgen liefde en laat eros kleven aan elke ongebroken tak van je droomboom en zal ik vragen...
Mooi is het leven als de zomerwind ragfijn je lichaam streelt terwijl zijn streelwind in je hart bruist neem dan stil en zacht een herinnering aan mij aan.
Samen smelten wij in cirkeltjes van eenvoud in hoogglanzende stralen door zomertijd, aanschouw tijdloos de liefde uit de bron van leven, morgen opent Aurora een nieuwe dag om ongebonden haar morgenrood nooit te vergeten en te dromen tot da avondgloed je ogen zal zoenen.
