De laatste tijd wordt ik persoonlijk enorm bepaald met frustraties van mensen...van mijn man... van vrienden en andere mensen. Het staat hun blijkbaar allemaal hoog het water...en altijd moeten ze daarvoor bij mij zijn.
Ik hoor tegenwoordig uit mensenmonden niet veel meer dan een negativisme uitspuwen dat enorm afbrekend en vernederend is. Op Tv net hetzelfde...het nieuws is niet meer tegenwoordig dan een opsommen van negatieve gebeurtenissen dag op dag... en men neemt het maar in zich op als zoete koek.
Het wereldse is blijkbaar toch niet zo goed als men in de Media het wil profileren...over geloof hoort men er amper of niet praten...enkel als er weer eens een gewijde van de RKK zijn handjes niet heeft kunnen thuis houden in de catechismusles.
Vele mensen zijn boos blijkbaar op vanalles en nog wat...en dat moeten ze dan ergens op kunnen uitwerken...vaak op mij dus !.
Ik heb hen al meermalen gezegt dat ik daar niet mee gediend ben en gezegt dat ze daarmee moeten ophouden...maar ze luisteren niet.
Als mijn man bijvoorbeeld mijn vader tegenkomt en die zegt iets verkeerd...zal ik het geweten hebben...maar tegen mijn vader zelf zegt hij niets...daar blijft hij de goedheid zelve bij...en ik mag het dan gaan oplossen met iets waar ik totaal niets mee te maken heb...en dat is al jaren zo.
Mijn man is laf...en dat heb ik hem al verschillende malen gezegt...ik heb gezegt...dat hij zijn eigen problemen met hem moet oplossen...maar hij vertikt het.... en zo valt hij mij dan keer op keer aan...of zoekt hij ruzie met mij.
Met zijn voorzitterschap bij de Vakbond en Duivenbond net hetzelfde...al de problemen wierp hij op mij ...ik heb enorm negatieve verhalen gehoord van mensen die ik nooit zag of gekent heb...maar ik haatte ze!...absurd!...maar het was wel zo.
Blijkbaar denken sommige mensen dat ik hun vuilbak moet zijn ...waar ze zomaar hun frustraties kunnen op uitkappen...hoe kan men dan als mens positief denken over anderen? ...als men er niets dan negatief over hoort?.
Mijn moeder was net hetzelfde, uit haar mond heb ik nooit anders gehoord dan dat heel mijn familie slecht was...de die deed dit ...de ander deed dat...en ik werd vernederd omdat ik nooit iets goed kon doen in haar ogen. Dan sta je daar als mens...volgeladen met negativiteit en je begint dan  iedereen en nog wat om je heen te gaan haten...als kind...als volwassene...als partner.  Zelf heb je geen problemen met die mensen...maar je leert ze wel negatief zien door de roddels. Deze last heb ik jaren alleen gedragen tot ik er depressief van werd en tegen mezelf zei " Nu is het genoeg !" . Ik begon er enorm gaan tegenin te gaan en werd de 'slechte dochter' bij mijn moeder, niets kon ik meer goed doen...en na een tijdje is ze bij mij beginnen weg te blijven...ze kwam namelijk elke dag haar beklag doen...maar voor mij een heel verademing...oef!! eindelijk rust!. En nu zie ik haar als ik er zelf zin in heb...en dat vind ik goed.
Persoonlijk vind ik...dat mensen met al hun problemen naar God moeten gaan...en daar dan met Hem alles moeten gaan bespreken...maar vermits ze God niet willen kennen of erkennen...geeft dat natuurlijk een groot probleem...voor hen... en daarvoor zoeken ze dan ergens een zondebok...waar ze hun frustraties op kunnen afreageren...spijtig maar het gebeurd enorm veel!.
Wie zijn zij om hun frustraties zomaar op een mens van vlees en bloed uit te gieten...ruzie te zoeken keer op keer...als ze iemand tegengekomen zijn die hen niet bevalt? ...omdat ze ZELF te LAf zijn het op te lossen.
Wordt het niet eens tijd...dat ze het ZELF gaan oplossen ?... ZELF hun verantwoordelijkheid gaan opnemen? ...of naar de Levende God gaan  in Jezus Christus Naam?
Het zou enorm veel problemen en ruzie 's  en negativisme vermijden tussen partners en in gezinnen...en er zouden veel betere vriendschappen kunnen gaan ontstaan in LIEFDE...en niet meer in frustraties...zoals bij mij man nu...en ander pluimage...Amen.