Sinds jaar en dag ben ik door de jaren heen een pantser gaan opbouwen rondom mezelf , namelijk het pantser van wrok. Mensen vallen je aan, je gaat uzelf verdedigen en er begint zich in je hart een zaadje op te komen dat groeit en groeit tot het een hele struik of boom geworden is. God bepaalde mij er gisteren mee dat er ook in mijn hart een enorme boom gegroeit is die wrok heet. Bepaalde personen hebben naar mij toe in hun leven een enorme negatieve invloed gehad. Ze hebben mij vernederd...bespot...afgewezen...belogen en bedrogen...en zo is er in mijn hart een enorme haat beginnen groeien en een frustratie dat enorm groot was. Ik ben mij tegen hen gaan afzetten...mij gaan verdedigen en hen gaan beledigen dat het niet meer normaal was. Ik werd zo verbitterder en verbitterder dat ik er bijna niet meer kon van slapen...plus God begon mij erover gaan aan te spreken. "Hou van je vijanden" zei Hij..." Vergeef!"..." Belijdt je zonden"..." Koester geen wrok en haat tegen mensen" . Jezus ZELF haatte nooit...Hij vergaf iedereen die naar Hem toe kwam...zelfs aan het Kruis...toen Hij daar het meeste pijn leed... en dat is wat God ook van ons christenen verlangd en verwacht. Ik geef héél eerlijk toe...ik heb enorm veel mensen gekwetst met mijn wrok in mijn hart...ik heb beledigd en verdedigd...geroepen en verwijten gemaakt tegen personen die ik echt hatelijk vond...getierd en gevloekt in mijn onmacht...want meer was het niet ...dan haat en onmacht. Tegen mijn man...tegen mijn ouders ...tegen vrienden van toen en vrienden van nu...door de pijn die ik leed in mijn hart. God zegt dat dit niet zo moet zijn...als we onze zonden belijden en nalaten ( dus hierin niet meer zondigen) zal God het ons vergeven. Goede banden worden gemaakt in LIEFDE niet in haat en wrok...in echte vergeving naar elkaar toe en in elkaar omarmen in vriendschap. Gisterenavond heb ik deze bittere wortel van wrok en haat beleden en afgelegt in mijn hart...want haat dood en liefde geneest. Daarom vraag ik iedereen die ik schandelijk gekwetst heb en gehaat heb in mijn leven vergiffenis...God heeft het mij allemaal laten zien en vergeven via Jezus Christus offer voor mijn zonden aan het Kruis...hopelijk willen jullie mij ook vergeven? ...Ik wist toen niet beter...nu wel!...want wrok en haat doden de ziel...en ontnemen je het Eeuwig Leven bij God...Amen.
Dezer dagen is rust vinden in jezelf en tussen de mensen enorm moeilijk geworden. Want mensen praten graag, leggen graag hun wil op of zeggen wat wij moeten en mogen doen, maar zelf zie je ze maar bar weinig doen dan klagen...en zagen over steeds maar weer hetzelfde. Het Weer bijvoorbeeld...of over hun Kerk ...over wie er gestorven is...enz. Maar hun lievelingsonderwerp is toch ...over mensen roddelen. Gaat men naar de Markt hoort men er de mensen wel over iemand roddelen...ze worden bespot...uitgelachen ...of er wordt verteld over hun familie...hun vrouw of hun kinderen...en altijd gaat het over nagativiteiten...iets goed zeggen kunnen ze niet. Dan denk ik vaak ' de hypocrieten' zelf zijn ze te laf om het persoonlijk tegen die mensen te gaan zeggen. Ik noem dit het ABC systeem...A heeft ruzie met B en gaat het tegen C vertellen...In plaats van dat A terug naar B gaat om het uit te praten gaat men liever naar C om alles te beroddellen...zo zijn mensen!. Zelf zeg ik het altijd persoonlijk tegen mensen...dan kan die eens nadenken en misschien veranderen...maar dat heb ik eerlijk gezegt nog niet veel gezien....veranderen...integendeel ...men houdt vaak in zijn koppigheid het verkeerde vast met alle gevolgen vandien. Maar dan heeft men toch eerlijk je mening gegeven...luisteren ze dan niet? is dat spijtig en zo gaan soms vele kostbare relaties verloren in koppigheid. Mensen een spiegel voorhouden wordt niet vlug in dank aanvaard integendeel...hoeveel discuties zijn er zoal niet ontstaan met enorme ruzies tengevolge!. Waarom kan een vriendschap nu eens niet aangenaam zijn? zonder frustraties of zonder roddels? Er zijn toch mooie dingen genoeg in de wereld waar men kan over praten? Waarom moeten wij de wereld gaan veranderen? Laten we eerst ons ZELF maar eens veranderen en het goede in de wereld gaan zien...dat er ook is!...zeker weten!. Het evangelie van Christus bijvoorbeeld ...dat is iets héél positiefs. God die mens geworden is om ons mensen van de zondenschuld (die wij verdienen ) te verlossen en het is Hem gelukt!...HIJ is opgestaan uit de dood! en heeft de zonden overwonnen...En die boodschap nu verkondigen de evangelische christenen...en de mensen die God persoonlijk kennen in hun leven. Dat de mensen nu eens eindelijk God gaan zoeken en Jezus christus gaan geloven en met al hun problemen en pijnen naar Hem toegaan...dan zouden veel mensen terug veel rust krijgen dan al dat negatieve geklaag steeds maar weer opnieuw...en opnieuw te moeten aanhoren...God weet de oplossing...niet wij! Amen.
Niets op de wereld wordt zo bezongen, bejubelt en beschreven als de Liefde. Het is een mooi iets als men het persoonlijk mag beleven in zijn leven, via ouders ...mensen en je man. Ware liefde, iedereen zoekt het in zijn leven, en hoopt deze mooie poëzie in hart te mogen beleven...een droom die iedereen vurig in zijn of haar hart koesterd. Echte Liefde is een band die men samen koesterd in het hart, van elkaar vertrouwen en rusten in elkaar. Een band die onverbrekelijk is en je door alle problemen en zorgen samen brengt met een overgave sex die werkelijk alles overstijgt...zelfs je persoonlijkheid. Jezelf geven aan een mens met héél je hart in volle overgave en vurigheid...dat is échte liefde. Niet sex om de sex om je lusten te bevredigen en bot te vieren op een mens en daarna weg te gaan en niet meer om te kijken, maar sex om de persoon te eren en te zeggen " Mens ik zie u doodgraag" , " Ik dank God dat ik U in mijn leven leren kennen heb" . Een liefdesband die elkaar opbouwd en sterkt, blij maakt en je vertrouwen geeft, je samen laat zweven en laat genieten. Zo een band kan men nooit met een mens bekomen als men in het hoofd steeds maar weer anderen wilt nalopen in gedachten en je van bloem tot bloem brengt als een vlinder. Ze blijven zo ergens ver weg van dé band die twee mensen héél dicht bij elkaar kan brengen in hun hart, als een éénheid. Zo blijven ze eilanden waar vele schepen aanmeren maar waarvan er nooit ééntje blijft, omdat niemand een man of een vrouw wil die bijna iedereen gehad heeft. Ook deze mensen zijn opzoek naar liefde en hun denken noemen ze dan een polygaam denken? meerdere vrouwen en meerdere mannen in sex ontmoeten. De Bijbel is voorstander van het monogame huwelijk, één man en één vrouw. Scheiden is er niet er in niet toegelaten " Wat God samengebracht heeft zal een mens niet scheiden" staat in de Bijbel maar tegenwoordig trekt men er zich in de Maatschappij geen fluit meer van aan. Er wordt gescheiden zoals men een onderbroek wisselt, allerlei samenlevingsvormen zijn er nu ontstaan en men vindt dit allemaal heel normaal. Er zijn er ook velen die trouwen en totaal geen besef hebben wat het woord inhoudt of wat getrouwt zijn is. Ze trouwen en ze gaan gewoon hun weg verder die ze voor hun huwelijk gingen...met alle gevolgen vandien. Ook is vaak hun kennismakingsperiode véél te kort, ze stappen in het huwelijk en ze kennen hun bruidegom amper enkel via sex. Want geloof me...gesext wordt er...tegen honderd kilometer per uur...maar praten? dat wordt enorm vergeten...en dan na hun huwelijk beseffen ze plots dat ze naast een vreemde staan die ze totaal niet kennen. Dan zijn er kinderen onderweg en begint het nog maar pas...samenwerken. ze kunnen niet met elkaar praten...beginnen elkaar te verwijten en dan is het hek helemaal van de dam. De slimme gaan professionele hulp zoeken voor hun problemen...maar anderen krijgen plots de behoefte om een ander te gaan zoeken. Meestal de man...hij is het gezaag en het geruzie moe en wil weg...maar neuken wil hij nog wel...zodus. De vrouw kan het weeral maar eens alleen oplossen of ook een andere zoeken...om dan later tot de conclusie te komen dat het gras zeker niet groener is aan de andere kant...integendeel zelfs!. Want die man zeurt ook...wil ook bijna nooit thuis zijn en zo komt men weer tercht in dezelfde cirkel en is men weer alleen. De wereld is hard tegenwoordig...de liefde onder mensen is meer en meer aan het verdwijnen...men wordt méér en méér bedrogen door partners , is er dan nog hoop voor deze mensen? Ik zelf denk het wel. Door mijn zoektocht naar de Ware Liefde naar een goede man ben ik door Gods Genade God Zelf tegengekomen. Hij is mij beginnen Raad geven en heeft mij laten zien, dat ik een hoop stelde in een mens die niet te vertrouwen was. Hij zei mij " Doe hem weg uit je leven". "Wat heeft een ongelovige met een gelovige? " en " Vorm geen ongelijk span met een ongelovige" . " Wat heeft gerechtigheid te maken met goddeloosheid?". Hij zei mij dat Hij een véél betere weg heeft voor mij, dat ik Hem moet zoeken de God van de Liefde...een Liefde die brandt als een vuur. En het is zo...Hoe dichter ik naar God toe ga in Jezus Christus Naam hoe gelukkiger ik wordt. Ik heb tegenslag gehad dat ik in mijn leven twee verkeerde mannen ben tegengekomen die me veel pijn gedaan hebben...maar ik dank God dat ik Hem leren kennen heb nu via Jezus Christus. Amen.
De laatste tijd wordt ik persoonlijk enorm bepaald met frustraties van mensen...van mijn man... van vrienden en andere mensen. Het staat hun blijkbaar allemaal hoog het water...en altijd moeten ze daarvoor bij mij zijn. Ik hoor tegenwoordig uit mensenmonden niet veel meer dan een negativisme uitspuwen dat enorm afbrekend en vernederend is. Op Tv net hetzelfde...het nieuws is niet meer tegenwoordig dan een opsommen van negatieve gebeurtenissen dag op dag... en men neemt het maar in zich op als zoete koek. Het wereldse is blijkbaar toch niet zo goed als men in de Media het wil profileren...over geloof hoort men er amper of niet praten...enkel als er weer eens een gewijde van de RKK zijn handjes niet heeft kunnen thuis houden in de catechismusles. Vele mensen zijn boos blijkbaar op vanalles en nog wat...en dat moeten ze dan ergens op kunnen uitwerken...vaak op mij dus !. Ik heb hen al meermalen gezegt dat ik daar niet mee gediend ben en gezegt dat ze daarmee moeten ophouden...maar ze luisteren niet. Als mijn man bijvoorbeeld mijn vader tegenkomt en die zegt iets verkeerd...zal ik het geweten hebben...maar tegen mijn vader zelf zegt hij niets...daar blijft hij de goedheid zelve bij...en ik mag het dan gaan oplossen met iets waar ik totaal niets mee te maken heb...en dat is al jaren zo. Mijn man is laf...en dat heb ik hem al verschillende malen gezegt...ik heb gezegt...dat hij zijn eigen problemen met hem moet oplossen...maar hij vertikt het.... en zo valt hij mij dan keer op keer aan...of zoekt hij ruzie met mij. Met zijn voorzitterschap bij de Vakbond en Duivenbond net hetzelfde...al de problemen wierp hij op mij ...ik heb enorm negatieve verhalen gehoord van mensen die ik nooit zag of gekent heb...maar ik haatte ze!...absurd!...maar het was wel zo. Blijkbaar denken sommige mensen dat ik hun vuilbak moet zijn ...waar ze zomaar hun frustraties kunnen op uitkappen...hoe kan men dan als mens positief denken over anderen? ...als men er niets dan negatief over hoort?. Mijn moeder was net hetzelfde, uit haar mond heb ik nooit anders gehoord dan dat heel mijn familie slecht was...de die deed dit ...de ander deed dat...en ik werd vernederd omdat ik nooit iets goed kon doen in haar ogen. Dan sta je daar als mens...volgeladen met negativiteit en je begint dan iedereen en nog wat om je heen te gaan haten...als kind...als volwassene...als partner. Zelf heb je geen problemen met die mensen...maar je leert ze wel negatief zien door de roddels. Deze last heb ik jaren alleen gedragen tot ik er depressief van werd en tegen mezelf zei " Nu is het genoeg !" . Ik begon er enorm gaan tegenin te gaan en werd de 'slechte dochter' bij mijn moeder, niets kon ik meer goed doen...en na een tijdje is ze bij mij beginnen weg te blijven...ze kwam namelijk elke dag haar beklag doen...maar voor mij een heel verademing...oef!! eindelijk rust!. En nu zie ik haar als ik er zelf zin in heb...en dat vind ik goed. Persoonlijk vind ik...dat mensen met al hun problemen naar God moeten gaan...en daar dan met Hem alles moeten gaan bespreken...maar vermits ze God niet willen kennen of erkennen...geeft dat natuurlijk een groot probleem...voor hen... en daarvoor zoeken ze dan ergens een zondebok...waar ze hun frustraties op kunnen afreageren...spijtig maar het gebeurd enorm veel!. Wie zijn zij om hun frustraties zomaar op een mens van vlees en bloed uit te gieten...ruzie te zoeken keer op keer...als ze iemand tegengekomen zijn die hen niet bevalt? ...omdat ze ZELF te LAf zijn het op te lossen. Wordt het niet eens tijd...dat ze het ZELF gaan oplossen ?... ZELF hun verantwoordelijkheid gaan opnemen? ...of naar de Levende God gaan in Jezus Christus Naam? Het zou enorm veel problemen en ruzie 's en negativisme vermijden tussen partners en in gezinnen...en er zouden veel betere vriendschappen kunnen gaan ontstaan in LIEFDE...en niet meer in frustraties...zoals bij mij man nu...en ander pluimage...Amen.
Heel mijn leven ben ik altijd opzoek gegaan naar mensen die ik écht kon vertouwen, maar wat ben ik daar enorm in teleurgesteld geweest. Mijn ouders bijvoorbeeld, elke belofte die ze deden braken ze van kleinkinds af. Een voorbeeld...Als ik een heel goed rapport had kreeg ik een schrijfbord om op te kunnen tekenen, ik had dat goed rapport maar wat kreeg ik? niets!. En zo werd mij een slee beloofd...een mooie jas en nog zo van die dingen. Op den duur begon ik dan mijn moed te verliezen en werd opstandig naar mijn ouders toe...Maar tegen het bastion van mijn ouders was ik niet opgewassen en zo ben ik ergens mijn ouders enorm gaan beginnen haten. Later bij mijn man net hetzelfde...Hij beloofde mij aan het altaar te zullen steunen en helpen in goede en kwade dagen en wat gebeurde er? Hij begon het in het sociale te gaan zoeken...bij vreemde mensen die veel bier en geld gekost hebben...en ik? Ik zat alleen thuis met de kinderen. Dan leerde ik een zogezegde vriend kennen die mij bondgenoot...zielsverwant en anam cara noemde ( wat geliefde vriend betekent in het Gaëlisch een keltische taal die nog heden ten dage gesproken wordt in Ierland ). In het begin was het allemaal wel plezant...Ik vertrouwde hem, dacht al aan een goede toekomst met hem, maar wat ben ik daarin teleurgesteld geworden. En nu heden tendage spreken of zien we elkaar nog amper...Ik zou ook niet meer weten waarom...alles wat hij vertelde was zo anders dan naar waar ik opzoek was. Ons denken botste langs alle kanten...hij weet dat ik geloof in een God en dit heeft hij niets anders dan willen afbreken met zijn stellingen waar ik enorm ben tegenin gekomen...maar men wordt daar zo enorm moe van en nu heb ik het contact met hem verbroken...wat ik héél goed vind. Ondertussen is God Zelf méér en méér op de voorgrond gaan treden met raad...via een profeet op internet...wat hij zei sloeg helemaal op mijn situatie en ik ben gaan doen wat God zei. Hij zei...doe die persoon weg uit je leven...Ik ga je een heel andere Weg aanwijzen... Ik heb dit nu gedaan en ik voel mij er véél beter bij. Nu volg ik Gods Raad...Bid over alles en ga ook met alles nu naar Hem...niet meer naar mensen, daar heb ik genoeg mee meegemaakt!. En zo ga ik nu verder met mijn leven...wat God voor mij in petto heeft weet ik niet...maar ik vertrouw Hem.
Als men buiten kijkt op een regenachtige donkere dag, dan kan het weleens zijn dat men een mooie regenboog mag aanschouwen of zelfs meerderen mag zien aan de hemel. Maar waarom verschijnt deze boog of bogen dan zo ineens? Daarop worden 2 verschillende antwoorden gegeven door de mensen hier op deze Aardbol. De niet Christus belijdende mensen ...De Darwinnisten en de evolutieonisten zeggen " Het zijn de prisma kristallen in de regendruppels die deze kleuren veroorzaken., zeven verschillende kleuren, zoals een diamand die je ziet schitteren in de zon. De Christus belijdende God gelovende mensen zeggen dan weer iets héél anders, die zeggen "Kijk in God's Woord de Bijbel daar staat het !" , " Daar sloot God een verbond met Noach na de zondvloed met een regenboog in het hemelfirmament te zetten. Daar beloofde God dat Hij de Aarde nooit meer zou vernietigen met een volledige watervloed" En telkens wij nu deze boog of bogen zien staan in de hemel kunnen of mogen wij deze belofte gedenken samen met God. De regenboog wordt ook vaak gebruikt als symbool voor verschillende denkwerelden of groeperingen. Gaia bijvoorbeeld, wat 'Moeder Natuur' betekend, het staat op hun schepen geschildert zoals de "rainbow worrior" van Greenpeace. Dit is een nieuwe New Age een denkrichting die enorm ingeburgerd is op scholen...vooral op unieversiteiten...Kerken en oecomenische gemeenschappen, het zit in de Vrijmetselaarij waar hoge geleerde mannen vooral bij aangesloten zijn, ontstaan in Engeland en daar de Loge genoemd wordt. Maar persoonlijk heb ik de regenboog op een héél aparte manier leren kennen. Luister maar. Op een mooie dag in de zomer van 1986 gingen mijn man en ik naar mijn opa, die net twee jaar geleden weduwenaar geworden was, een bezoekje brengen. Het was vrij warm en we besloten samen in de tuin van mijn grootvader met onze ligzetels te gaan liggen, maar er was maar één ligstoel, de anderen waren toen op dat moment allemaal stuk. Ik had de ligstoel meegenomen om mijn grootvader niet teveel te belasten en plooide hem helemaal open, plots kreeg ik in mijn hart een respectgevoel naar mijn opa toe en zei tegen hem " Opa ga jij hier maar in deze ligstoel zitten, ik zal wel in het gras gaan liggen". Zo gezegt zo gedaan en samen met mijn man ging ik op de grond naast mijn grootvader in het gras liggen, mijn man aan de rechterkant en ik aan de linkerkant. Ik keek omhoog zoals men gewoonlijk omhoog kijkt vanop zijn rug de lucht in en vond het gewoon zalig zo op de grond liggende tussen al die groene wriemelende grassprietjes, en daar zag ik plots boven mijn hoofd twee kleine wolkjes in de lucht hangen in een totaal wolkenloze hemel, met daar tussenin een heel klein regenboogje, mijn man zag hem ook. Ik was verwonderd en zei tegen mijn man " Zie dat!" en mijn man zei " Ja speciaal, ik zie het ook", We waren er samen heel verwonderd over. Later toen ik met een volle evangelische Gemeente in contact kwam ontmoette ik daar een voorganger uit Zuid-Africa en hij is op een bepaalde dag naar ons thuis gekomen. Daar kreeg ik van hem toen een profetie voorgelezen namelijk Jesaja 54: 4-10, ik viel bijna om, hij vertelde mij over die regenboog en wat er de betekenis van was. Dan hoort men het in Keulen donderen wees gerust. En daarom koester ik de regenboog zo in mijn hart, daar heeft God net als bij Noach een verbond met mij gesloten. Ik ben zeker, ik zal eeuwig gaan leven in het Aards Paradijs in eeuwigheid samen met God de Vader, de Zoon en de H. Geest. Net zoals de Bijbel het aan ons geopenbaard heeft via Jezus Christus Naam...Amen.
Niets op de wereld wordt zo bezongen, bejubelt en beschreven als de Liefde. Het is een mooi iets als men het persoonlijk mag beleven in zijn leven, via ouders ...mensen en je man. Ware liefde, iedereen zoekt het in zijn leven, en hoopt deze mooie poëzie in hart te mogen beleven...een droom die iedereen vurig in zijn of haar hart koesterd. Echte Liefde is een band die men samen koesterd in het hart, van elkaar vertrouwen en rusten in elkaar. Een band die onverbrekelijk is en je door alle problemen en zorgen samen brengt met een overgave sex die werkelijk alles overstijgt...zelfs je persoonlijkheid. Jezelf geven aan een mens met héél je hart in volle overgave en vurigheid...dat is échte liefde. 
Heel mijn leven ben ik altijd opzoek gegaan naar mensen die ik écht kon vertouwen, maar wat ben ik daar enorm in teleurgesteld geweest. Mijn ouders bijvoorbeeld, elke belofte die ze deden braken ze van kleinkinds af. Een voorbeeld...Als ik een heel goed rapport had kreeg ik een schrijfbord om op te kunnen tekenen, ik had dat goed rapport maar wat kreeg ik? niets!. En zo werd mij een slee beloofd...een mooie jas en nog zo van die dingen. Op den duur begon ik dan mijn moed te verliezen en werd opstandig naar mijn ouders toe...Maar tegen het bastion van mijn ouders was ik niet opgewassen en zo ben ik ergens mijn ouders enorm gaan beginnen haten. Later bij mijn man net hetzelfde...Hij beloofde mij aan het altaar te zullen steunen en helpen in goede en kwade dagen en wat gebeurde er? Hij begon het in het sociale te gaan zoeken...bij vreemde mensen die veel bier en geld gekost hebben...en ik? Ik zat alleen thuis met de kinderen. Dan leerde ik een zogezegde vriend kennen die mij bondgenoot...zielsverwant en anam cara noemde ( wat geliefde vriend betekent in het Gaëlisch een keltische taal die nog heden ten dage gesproken wordt in Ierland ). In het begin was het allemaal wel plezant...Ik vertrouwde hem, dacht al aan een goede toekomst met hem, maar wat ben ik daarin teleurgesteld geworden. En nu heden tendage spreken of zien we elkaar nog amper...Ik zou ook niet meer weten waarom...alles wat hij vertelde was zo anders dan naar waar ik opzoek was. Ons denken botste langs alle kanten...hij weet dat ik geloof in een God en dit heeft hij niets anders dan willen afbreken met zijn stellingen waar ik enorm ben tegenin gekomen...maar men wordt daar zo enorm moe van en nu heb ik het contact met hem verbroken...wat ik héél goed vind. Ondertussen is God Zelf méér en méér op de voorgrond gaan treden met raad...via een profeet op internet...wat hij zei sloeg helemaal op mijn situatie en ik ben gaan doen wat God zei. Hij zei...doe die persoon weg uit je leven...Ik ga je een heel andere Weg aanwijzen... Ik heb dit nu gedaan en ik voel mij er véél beter bij. Nu volg ik Gods Raad...Bid over alles en ga ook met alles nu naar Hem...niet meer naar mensen, daar heb ik genoeg mee meegemaakt!. En zo ga ik nu verder met mijn leven...wat God voor mij in petto heeft weet ik niet...maar ik vertrouw Hem.
Als men buiten kijkt op een regenachtige donkere dag, dan kan het weleens zijn dat men een mooie regenboog mag aanschouwen of zelfs meerderen mag zien aan de hemel. Maar waarom verschijnt deze boog of bogen dan zo ineens? Daarop worden 2 verschillende antwoorden gegeven door de mensen hier op deze Aardbol.
