Blog als favoriet !

Klik hier
om dit blog bij uw favorieten te plaatsen!

Image and video hosting by TinyPic

Hallo allemaal

Allereerst gaat mijn dank naar John Pont die mij geheel onverwacht verrastte door

een blog voor mij te maken!

John ik hoop dat ik jou niet teleur gaat stellen en er iets van kan gaan maken op dit, voor mij, onbekend terrein

Nu...ik ben Riet geb: 05-08-1941, dus ben 67 jaar

en woon in Rotterdam.

Mijn hobby's zijn wandelen, fietsen, tuinieren, computer

en fotograferen. Ik vind het enorm leuk om PowerPoints

te maken en hoop dat u allen daar van kan genieten.
Veel plezier,
Groetjes Riet

Als u mijn werk niet kunt openen download dan de gratis PowerPoint viewer

Beoordeel dit blog

Zoeken in blog

Archief per maand

	03-2009
	02-2009
	01-2009

Inhoud blog

	Een portret voor mijn lieve moeder
	Dior Haute Couture
	Menselijke wonden
	Funny
	Siberian Tiger
	Chicago Skyline
	Metamorfose
	Fijne Valentijn
	Cheerleaders
	Rotterdam Botlek
	Ben je triest
	Erotiek
	Zo mooi
	Ik ben ik
	Schaatsen op de Rottemeren
	Keoladeo Ghana National Park
	Antartica
	Voorbij is voorbij
	Frozen Flowers
	Het is weer tijd voor..Een APK voor vriendschap
	Beautiful Dancers
	Fijne dag gewenst
	Dance Dance
	Zou willen dat ik kon toveren
	Animals

Image and video hosting by TinyPic

Riet's PowerPointblog

Ter nagedachtenis aan mijn moeder
Op 6 Maart 2009 is Riet onverwachts van ons heengegaan. Ze heeft haar rust verdient. Ter verwerking en nagedachtenis zal ik (onregelmatig) de vele pps-en die ze heeft gemaakt op deze site blijven plaatsen. Ron

12-03-2009

Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.

Een portret voor mijn lieve moeder

Mijn vader heeft, toen ik klein was, ooit mijn moeder geportretteerd.
Met pastelkrijt, ze was half naakt met een zachte huid en ronde bedekte vormen.
Met prachtig donkerbruin, bijna zwart haar en warm getinte lippen.

Ik zag mijn moeder door de ogen van mijn vader.
Zacht van kleur vol liefde en perfectie neergezet
door zijn vaardige artiesten handen.

Mijn vader was van detail en realisme.

Ik daarentegen ben meer van de abstracte grote lijnen

Zijn portret zal ik niet overtreffen. Vandaar dat ik mijn portret van mijn moeder in woord op papier heb gezet.

Ik kies voor olieverf, met een ruw canvas doek en een grof penseel.

In het midden schilder ik met warm fluweel bordeauxrood een hart dat met eerlijk goud is afgezet.

Direct daaromheen plaats ik koude blauw tinten,
de kleuren van haar jeugd.

Een vierkant kader plaats schilder om haar hart,
zij zet, via mij, zelf dit kader.
Daarbinnen zal het veilig zijn en alles daarbuiten erg eng.

Trudy, haar hartsvriendin kwam in haar leven en mijn vader ongeveer gelijkertijd. Dat brengt veel kleur, liefde, humor en gezelligheid.

Ik zet opnieuw een wat ruimer kader op het doek,
met dezelfde reden als daarvoor.

Daarbinnen schilder ik muzikaal-dansende kleuren. Bloemen en vele vrienden, Xerxes blauw en wit en alle kleuren van haar immer prachtige zestienhovense-tuinen.
Humor en feesthoedjes als symbool voor het kampioenschap.
Enkele mooie tranen er tussendoor. Trotse en beschermende kleuren voor haar zoon, want die was alles, daarmee moest het goed. Weelderig en met veel krullen schets ik al die dingen waarvan ze blij werd en waarvan ze vond dat het zo moest.

Na al deze heldere kleurenpracht zet mijn vader onverwacht een kader in haar leven. Een kader zo zwart als de nacht.
Een pijnlijke begrenzing om de vrolijke dansende kleuren heen.
Een brede donkere band doorkruist haar portret.

Ik schilder verder. Een periode van mat geslagen kleuren vermengt met grijs en zonder licht.

Toch zette ze, met strijd en moeite, weer nieuwe kaders in haar leven, soms hard en soms zacht.
Ze liet mijn Marja binnen, gelukkig maar, want daar is alles veilig ...

Het asgrijs blijft sterk aanwezig in het schilderij, de grote zorg voor haar moeder bracht haar weinig energie en kleur.
De leeftijd van oma verzachte het verlies. Het geloof in medici was voorgoed verdwenen.

In die periode kwam Bertus in haar leven, kleur duikt weer
tussen asgrijs op. Ik schilder nu met op en neer beweging, met veel dynamiek. Soms vol contrastrijke kleuren en dan weer met meer harmonie. Hun levenskleuren vermengen zich langzaam maar zeker. Ook hij werd binnen gelaten daar waar het veilig was..

Ik leg de grove penseel neer ... en ik pak nu een andere,
wat minder hard penseel.

Want Max en Luuk brachten weer een nieuw soort frisheid in haar leven. Het vonkje dat ze nodig had. Ik zie de kleuren terug komen in haar portret. Zei het ietsje zachter dan voorheen. Iets minder krachtig, maar net zo prachtig.

Meer zoals de tinten die mijn vader gebruikte in zijn portret.
Er waren meer pastel kleuren en rust in haar kaders gekropen.
Daar waar het binnen veilig was en daarbuiten nog steeds eng.

Nu neem ik echt afstand van het doek, en leg mijn penseel verslagen neer op de tafel. Ik constateer dat mijn schilderij tegen mijn zin in, niet afkomt zoals ik had verwacht.

Een wit onbeschilderd stuk ruw canvas omlijst mijn werk. En ik voel me ongelukkig en ontevreden

toch ondanks dat....

besluit ik dat het canvaswit symbool moet staan voor de ruimte die ik haar moet leren geven. Net als de vrijheid die zij ons, ongetwijfeld met veel moeite maar liefde gaf.

Ik zet geen kaders meer... alles is nu veilig...

Het levenswerk van mijn moeder... is nu af.

Ron