Op een avond lopend door een woud ontdekte ik deze slak. Rustend op een boom liet zij toe dat ik op enkele cm van haar kwam om haar te fotograferen. Het enige dat ons op dat ogenblik hinderde waren de vele muggen die om het hoofd vlogen.
Verder was de rust en de stilte in het woud een ongelooflijk moment van vriendschap tussen natuur en mij.
Als men na een wandeling van drie uur op 1170 m hoog aankomt dan heeft men een zeer goed gevoel. De klim was moeilijk maar volhouden was de boodschap. Aangekomen bruist dan een gelukzalig gevoel door je. Je juicht om de prestatie. Je ziet de afdaling aan je voeten en weet dat het moeilijkste nog moet komen. Maar zoals altijd, even uitrusten in de stralende zon, genietend van het landschap zijn de batterijen opgeladen en kan je terug op weg naar het vertrekpunt.
Op een wandeling in Rickenbach, Zwarte Woud Duitsland kwamen wij deze kalkoen tegen. Een trots beest dat van bovenaan de wei helemaal tot bij ons kwam. Zijn schitterende kleuren, zijn goed gevuld lichaam deden ons watertanden. Ik kon het me al goed voorstellen zonder al zijn pluimen. Goed gebraden op een schotel en gevuld met heerlijke truffel. Daar een goed glaasje wijn bij en smullen maar. Helaas. Ik heb hem enkel op de pelicule en zal zonder heimwee elke keer als ik deze foto zie aanhem denken in al zijn glorie.
