Ik ben Rita
Ik ben een vrouw en woon in Brugge () en mijn beroep is gepensioneerde schooljuf van de eerste klas.
Ik ben geboren op 03/12/1948 en ben nu dus 75 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: reizen,lezen,kokkerellen,muziek beluisteren..............
ik ben getrouwd met François en heb twee volwassen kinderen: Peter is mijn zoon en Evi is mijn schoondochter,Ciska is mijn dochter en Gille is mijn schoonzoon en Loïc is mijn (tot nu toe) enig (schattig) kleinkind van bijna 4 jaar!
We vertrokken voor het eerst via luchthaven Oostende naar onze reisbestemming,tenandere het was ook voor het eerst dat we naar de Turkse Rivièra vlogen. We waren wel al 5 keer in Turkije maar altijd ergens anders. Dus nu richting Antalya met een Airbus 320 tot de laatste plaats gevuld = 220 personen. We mogen wel zeggen dat we op een kwartiertje nà ongeveer op tijd opstegen (om 17u05' i.p.v. 16u50') dus geen reden van klagen toch? De vlucht verliep vlekkeloos,een beetje turbulentie boven Oostenrijk waardoor we een twintigtal minuutjes onze gordeltjes moesten vastgespen,maar verder geen enkel probleem. We kwamen in Antalya in hun prachtige (nieuwe) luchthaven toe en ja,zelfs de passencontrole verliep vriendelijk.....weer een ervaring rijker dus! De bus op naar Side en rond middernacht kwamen we toe in ons hotel "Turquoise" . Groot was de verwondering dat de bar na middernacht nog open bleek te zijn en je nog altijd een "welverdiende" slok GRATIS kon halen. Later bleek dat de lobbybar in het hotel 24/24 uur openblijft en je er ALTIJD alle drankjes kan krijgen. Dus geen eindtijd van 12 uur of zo.... Bovendien een ontvangst zoals we er nooit een gekend hebben in onze vorige (ook 5*) hotels in Turkije. De kamer was picobello en wat ons al meteen meeviel:individuele airco! Nu om half twee lagen we in ons luie nest en we hebben maar meteen de wekker gezet op 8u30' want anders kom je er al de eerste dag niet uit hoe alles eigenlijk verloopt in optimale omstandigheden. Je weet wel ieder hotel heeft zo zijn eigen gewoontes en eigenlijk weet je nooit welke nationaliteiten de meerderheid vormen en dat kan héééééél veel betekenen,alleen maar als je denkt aan het "syndroom" handdoekenleggen op de ligbedden,zoals sommige van onze buurlanders zich wel eens durven aan te bezondigen!
Van woensdag 13 tot woensdag 20 juni zijn we er een weekje tussenuit geweeest naar Turkije. Ik zal jullie een beetje proberen onze ervaringen met jullie te delen. OK?
Omdat François alleen maar dat chocoladenduveltje kreeg van mij (met een echte ernaast hoor!) vond ik dat maar een beetje sneu voor een oude rakker als mijn wederhelft,dus had ik ook maar meteen een "vaderdagbrunch" gereserveerd in kasteel Cruydenhove. En wel,voor degenen onder jullie die het kennen: het was GENEN VETTEN vonden wij! Maar ja,smaken kunnen verschillen hé? Maar ik vind als bij een brunch geen personeel toeziet op de gang van zaken,dan kan je er van op aan dat het een beetje fout loopt. Ik zal een voorbeeldje geven. Bij het warm buffet was er niet één mens aanwezig............ en het was al geen vetpot dat hele warm buffet! En nu zal ik nog een voorbeeldje geven: bij het dessertbuffet waren er o.a. fruitspiesjes (echt lekker hoor) voor degenen die er de kans toe zagen er eentje te bemachtigen! Je kon ze in een choladefonteintje dompelen wat echt een heerlijk toetje leek. Maar wij wachtten blijkbaar een 5 minuten tè lang om naar het dessertbuffet te stappen,kwestie van de rest een beetje te laten zakken en eens rustig samen te kunnen babbelen en we zagen dat er mensen vertrokken met 5 of 6 spiesjes (kwestie van je te bevoorraden tegen de volgende hongersnood) en als er dan niet één mens de zaken controleert.........ja je kan het al raden.........geen spiesjes dus voor ons en ook geen stukjes taart meer .....en dus waren we al heel gelukkig dat er nog een beetje ijs was .Gelukkig koffie en thee kon je zelf inschenken,daar had je geen personeel voor nodig. Zou het gebrek aan personeel héél misschien kunnen te maken hebben dat het management van "Cruydenhove" Nederlands is???? Ik weet het niet hoor,het is alleen maar een klein doordenkertje van mij....... Alleen weet mijn denker dat ik me geen volgende keer laat foppen.
Ja,ik weet het wel,het is pas morgen vaderdag. Maar ik heb vandaag toch al een "chocoladen" exemplaartje van papa's lievelingsbiertje gekocht,dan kan hij vanavond de vloeibare en de chocolade versie van het HELS biertje vergelijken. Morgen gaan we dan nog eens uitgebreid brunchen maar daar geef ik dan pas morgen commentaar bij,want ik weet vooraf niet wat er in ons bord belandt!
Ik was echt benieuwd naar "de Vespa". Dus van zodra hij (of is het zij?) in het land was,was het voor mij en natuurlijk ook voor Loïc een must om dat nostalgisch machientje te gaan bekijken bij peter Peter! Peter zal er nu in de komende maanden een echte nieuwe "OUDE " Vespa van maken,want zo'n ding koop je niet nieuw of anders koop je liever géén Vespa (zeggen de hondduizenden liefhebbers). En eigenlijk hoor ik ook tot de échte Vespageneratie,dus daar kan ik echt wel inkomen hoor! Een nieuwe Vespa..........laat ons niet lachen. Wat ben je dan een watje!!! En vooral,als echte Vespa-amateur moet je kunnen prutsen en prutsen en prutsen...... en dat kan Peter als geen ander! Mocht je zelf interesse hebben in het hele Vespagebeuren,surf dan eens naar de website van VESPA,rechts bij "mijn favorieten".
Jammer genoeg is het weer er niet echt naar om zalig aan onze strandcabine te gaan liggen! Toch gaan we er geregeld naar toe om het weggewaaide zand wat terug te scheppen,kwestie om de cabine geen speelbal van de (eventuele) stormwind te maken! Natuurlijk was Loïc van de partij om zijn opa flink te helpen. Dat hoort toch,mannen ondereen?
Was het rugpijn? Was het "wreed" pijn aan de knietjes? Of was het ten gevolge van dit alles gewoon een dipje? Ik weet het niet,alleen kom ik tot de ontdekking dat ik helemaal niet meer aan mijn blog heb gewerkt! Foei,foei,foei...........
U zult het wel al allemaal gemerkt hebben,beste lezers: ik ben een geboren en getogen Bruggeling! En daar ben ik bijzonder fier op. Want zeg nu zelf,zijn er veel mooiere plekjes in België dan ons prachtig Brugge? Nee toch? Je vindt er werkelijk alles: de mooie reitjes,de prachtige middeleeuwse gebouwen,de talrije wereldberoemde musea,de schilderachtige hoekjes. Een tochtje op de bootjes of een stadsritje met de koetsen zullen je naar de mooiste plekjes brengen en zullen je Brugge in zijn volle pracht laten bewonderen..Wil je eens iets moderns bekijken:we hebben een (naar mijn mening) prachtig hypermodern concertgebouw! Je vindt in mijn stad hotels naar ieders beurs en ook restaurantjes en caféetjes vind je te kust en te keur. Je vindt er zelfs nog ècht Brugs bier. Voor de zoetekauwen: we hebben een heus chocolademuseum. Nee,van honger en dorst kom je bij ons zeker niet om! We hebben ook een dolfinarium,die onlangs uitgebreid werd met een zeeleeuwenshow Vergeet ook niet dat je vanuit Brugge met de fiets (of desnoods met de wagen) het prachtige Brugse ommeland kunt bezoeken met zijn prachtige kastelen,vele bossen en niet te vergeten het strand van Zeebrugge. Want veel mensen beseffen niet dat Zeebrugge ook tot het Brugse grondgebied behoort. Brugge is ook een schitterende shoppingstad,waar je behalve de overal bekende winkelketens ook prachtige boetiekjes aantreft. We hebben ook twee voetbalploegen die in eerste klasse spelen. Club Brugge werd gisteren nog de winnaar van de Belgische beker. Dus volgend seizoen krijgen we weer Europees voetbal. Maar we mogen zeker niet het kleinere maar o zo charmante Cercle vergeten (de club van 't stad). Als je graag op de hoogte blijft van het reilen en zeilen in Brugge klik dan geregeld bij mijn favorieten op "Brugge". Zo zal je je bij een vrije dag nooit meer vervelen,want er is altijd iets te beleven bij ons.
Peter en Evi droomden al een poosje van een Vespa. Nee,geen nieuwe hoor,maar een ECHTE die je helemaal doet wegdromen naar Italië. Hun plannen? Tijdens warme vrije dagen ritjes in de prachtige omgeving van Brugge maken en er ook wel mee naar Zeebrugge naar de strandcabine mee tuffen. Wat een droom.......denk maar aan Audrey Hepburn in "Roman Holidays",allez maar dan wel met de (tegenwoordig) verplichte helm! Hij staat wel nog in Duitsland maar François en Peter gaan hem zaterdag met de aanhangwagen halen. Ik ben al héél benieuwd,maar ik heb er alvast een fotootje van ! Geniet je ook al mee?
We plaatsten onlangs een strandcabine in Zeebrugge en daar gaan we allemaal: wij,Peter en Evi,Ciska en Gille en Loïc hopelijk veel zonnige dagen kunnen aan doorbrengen deze zomer. Vandaag was het eindelijk weer eens warm en we hebben er dan ook ten volle van geprofiteerd. Warm,bijna geen mens.........wat wil een mens nog meer?
Brugge heeft niet alleen een eigen strand,maar we hebben ook héél veel bossen. En in die bossen gingen we lekker spelen in het speeltuintje van "Tudor" en ondertussen natuurlijk lekker terrassen! Eeen "Duveltje" voor opa en een colaatje voor Loïc. Santé!
Fijne dagjes bij oma en opa in Brugge. En dus genieten van de gezonde zeelucht in ons eigen Zeebrugge. En natuurlijk moest de fiets mee in de auto van opa !
Ik heb (tot nu toe) nog maar één kleinkind. Hij heet Loïc en hij woont wel tamelijk ver van ons af: zo'n 125 km! Dus zien we hem ook niet zo vaak als we wel zouden willen,maar ja er zijn mensen waarvan de kleinkinderen nog veel verder wonen. Dus niet klagen. Hij is bijna 4 jaar en gaat naar de eerste kleuterklas,dus is het niet zo moeilijk om hem toch wel eens per maand voor een dag of drie,vier te halen. Hij wordt dan terug afgehaald door zijn mama of zijn mama en papa samen,dat hangt af van hun werk met héél onregelmatige uren . Hij is perfect tweetalig. Met zijn mama praat hij Nederlands en met zijn (Franstalige papa) praat hij Frans. Brugs verstaat hij ook perfect en neemt al de pittigste dialectwoordjes uit het Brugs die hij opvangt als hij bij oma en opa logeert over en dan zijn ze er in Wallonië gek op dat hij eens "mo vint toch" of "mo joengers toch" of "'t is schoane wi" zegt! Hij gaat naar een Nederlandstalige school in Anderlecht,omdat zijn ouders daar ook bij de politie werken. en omdat zijn andere grootouders (mamy en papy) daar ook wonen. Dat is altijd praktisch voor een noodopvang! Omdat hij nog altijd ons enig kleinkind is wordt hij wel een beetje verwend en hij weet dat al goed uit te spelen!
Ja,ja,er was vanmorgen al een hele kilo af,maar daar merk je nog lang niks van hoor,want er moeten er VEEEEEL af,dus nof flink op de tanden bijten,bij gebrek aan iets anders om op te bijten!
Zondag waren François en ik uitgenodigd op een superleuke brunch in een super gezellig etablissement. Een vriend van ons had namelijk twee dingen te vieren: hij werd 60 jaar en ging na 42 jaar op hetzelfde werk met pensioen! Er waren nog bekenden van ons die we al een poosje niet meer gezien hadden,dus viel er heel wat bij te praten. Wat een overdaad aan eten: aperitiefje,koud EN warm buffet,dessertbuffet,kaasbuffet,wijn en andere (fris)dranken à volonté. En wij,die arme ongelukkige Belgen durven soms nog klagen!!!! Er waren 's avonds wel 2 kilootjes bijgekomen,maar die moeten er nu samen met nog veel kilootjes dringend af. Ik beloof het al zolang maar deze keer moet het écht,want ik ga binnen een drietal weken naar Turkije en ik wil er echt toonbaar uitzien,zonder al te veel Michelinbanden! Enfin,ik houd jullie op de hoogte of het me eens lukt!
Ik ben Rita
We vertrokken voor het eerst via luchthaven Oostende naar onze reisbestemming,tenandere het was ook voor het eerst dat we naar de Turkse Rivièra vlogen. We waren wel al 5 keer in Turkije maar altijd ergens anders. Dus nu richting Antalya met een Airbus 320 tot de laatste plaats gevuld = 220 personen. We mogen wel zeggen dat we op een kwartiertje nà ongeveer op tijd opstegen (om 17u05' i.p.v. 16u50') dus geen reden van klagen toch? De vlucht verliep vlekkeloos,een beetje turbulentie boven Oostenrijk waardoor we een twintigtal minuutjes onze gordeltjes moesten vastgespen,maar verder geen enkel probleem. We kwamen in Antalya in hun prachtige (nieuwe) luchthaven toe en ja,zelfs de passencontrole verliep vriendelijk.....weer een ervaring rijker dus! De bus op naar Side en rond middernacht kwamen we toe in ons hotel "Turquoise" . Groot was de verwondering dat de bar na middernacht nog open bleek te zijn en je nog altijd een "welverdiende" slok GRATIS kon halen. Later bleek dat de lobbybar in het hotel 24/24 uur openblijft en je er ALTIJD alle drankjes kan krijgen. Dus geen eindtijd van 12 uur of zo.... Bovendien een ontvangst zoals we er nooit een gekend hebben in onze vorige (ook 5*) hotels in Turkije. De kamer was picobello en wat ons al meteen meeviel:individuele airco! Nu om half twee lagen we in ons luie nest en we hebben maar meteen de wekker gezet op 8u30' want anders kom je er al de eerste dag niet uit hoe alles eigenlijk verloopt in optimale omstandigheden. Je weet wel ieder hotel heeft zo zijn eigen gewoontes en eigenlijk weet je nooit welke nationaliteiten de meerderheid vormen en dat kan héééééél veel betekenen,alleen maar als je denkt aan het "syndroom" handdoekenleggen op de ligbedden,zoals sommige van onze buurlanders zich wel eens durven aan te bezondigen!
Ik heb (tot nu toe) nog maar één kleinkind. Hij heet Loïc en hij woont wel tamelijk ver van ons af: zo'n 125 km! Dus zien we hem ook niet zo vaak als we wel zouden willen,maar ja er zijn mensen waarvan de kleinkinderen nog veel verder wonen. Dus niet klagen. Hij is bijna 4 jaar en gaat naar de eerste kleuterklas,dus is het niet zo moeilijk om hem toch wel eens per maand voor een dag of drie,vier te halen. Hij wordt dan terug afgehaald door zijn mama of zijn mama en papa samen,dat hangt af van hun werk met héél onregelmatige uren . Hij is perfect tweetalig. Met zijn mama praat hij Nederlands en met zijn (Franstalige papa) praat hij Frans. Brugs verstaat hij ook perfect en neemt al de pittigste dialectwoordjes uit het Brugs die hij opvangt als hij bij oma en opa logeert over en dan zijn ze er in Wallonië gek op dat hij eens "mo vint toch" of "mo joengers toch" of "'t is schoane wi" zegt! Hij gaat naar een Nederlandstalige school in Anderlecht,omdat zijn ouders daar ook bij de politie werken. en omdat zijn andere grootouders (mamy en papy) daar ook wonen. Dat is altijd praktisch voor een noodopvang! Omdat hij nog altijd ons enig kleinkind is wordt hij wel een beetje verwend en hij weet dat al goed uit te spelen!
