|
Gouden Jubileum André Lambrecht en Georgette Verkaemer
29 augustus 1959-29 augustus 2009
 Op 8 december 1935 werd in de Meierie van Desselgem André Lambrecht, zoon van Edmond Lambrecht en Leonie Den Dauw, als jongste van vier kinderen geboren. Alras verhuisden ze naar café Au Paviljon. André liep school in de knechtenschool van Desselgem. Na zijn 8ste studiejaar, op amper 14-jarige leeftijd trok hij met zijn fietsje naar weverij-ververij De Verbrande Molen in Deerlijk. Een jaartje later kon hij in het gebuurte gaan werken bij firma Debels op Spriete alwaar er betontegels, waterstenen, venstertabletten en sierschouwen werden gemaakt.
Op 17-jarige leeftijd debuteerde Dreetje in het eerste elftal van Desselgem, als begenadigde rechtsbuiten, dribbelkont en razend snel. In 1953 mocht hij de eerste kampioenstitel meevieren.
Hetzelfde jaar mocht hij voor 18 maanden zijn legerdienst vervullen in Siegen in Duitsland. In 1955 kon hij zijn plaats in het eerste elftal weer opnemen. Voetballen, biljarten en kaarten vulden zijn beperkte vrije tijd, want er werd nog gewerkt van maandagmorgen tot zaterdagavond.
Op 20 mei 1937 werd op de Gentseweg van Desselgem Georgette Verkaemer geboren als derde van vier kinderen. Zij liep school tot haar tweede leerjaar op Spriete. Daarna verhuisde zij naar de Plaetse en na haar achtste leerjaar vertrok zij naar Ingelmunster, waar ze op internaat voor naaister leerde. Op het pensionaat at Georgette kilos schellekes salami, want al de rest van het eten lustte ze niet. En raar maar waar : nu zijn er waarschijnlijk geen dingen dat Georgette niet graag eet.
Ondertussen waren haar ouders, Remietje Verkaemer en Margueritte Thooft, uitbaters geworden van café-feestzaal t Gemeentehuis op de plaatse van Desselgem. Remi was tevens fietsenhandelaar en verkoper van elektrische huishoudtoestellen. Op 18-jarige leeftijd studeerde Georgette af en werkte thuis als zelfstandig naaister.
Op school maakte zij deel uit van het schoolkoor, waar ze dikwijls de solopartijen voor haar rekening mocht nemen. Als cafédochter kon ze ook aardig dansen. Menig jong mansvolk leerde dansen aan Georgette. Uitgaan was er niet bij, want dagelijks (weekdag-zondag) was zij te vinden aan haar naaikraam of achter den toog of in de feestzaal om op te dienen.
Dreetje kwam met zijn vrienden (Berrie Lams, Dreetje Verhamme,
) regelmatig biljarten in café t Gemeentehuis en liet al vlug zijn oog vallen op de bevallige cafédochter. Geogette had het niet onmiddellijk door dat Dré verliefd was op haar, want ze werd voortdurend door hem geplaagd, zelfs zover dat Georgette zei : Ik ga aan al de meisjes die ooit met jou op trekken vertellen welk een plaagstaart je bent.
Ooit trakteerde hij Georgette en meme Margriet met pralinen die hij uit de kast van Magriet had weggenomen. Maar meisjes plagen is liefde vragen en Georgette en André werden smoorverliefd en op 29 augustus 1959 trouwden zij op het stadhuis en in de kerk van Desselgem.
De dag na hun huwelijk stond Georgette alweer paraat om de mensen te bedienen in t café.
Zij bleven een jaar bijwonen. Ondertussen was Andre in Harelbeke gaan werken bij dezelfde firma Debels, het West-Vlaams Tegelbedrijf, waar hij nu helemaal alleen de firma bevolkte.
Op 5 juni 1960 werd Georgette en Andre de fiere ouders van een tweeling : Gery en Nadine. Daar zij twee maanden te vroeg waren geboren moesten zij nog voor een maand (Nadine : twee maanden) in de couveuse blijven. Bij de thuiskomst van Nadine werd ook verhuisd naar de nieuwe woonst in de Boudewijn I Laan.
Dreetje bleef voetballen en in 1963 werd Desselgem voor de tweede keer kampioen, evenals in 1969. In de tweede helft van de jaren 60 werd het jeugdbestuur van KWSD opgericht en werd André de eerste jeugdtrainer van Desselgem, alwaar hij de miniemen en kadetten trainde. Hij speelde met zijn jonge bende kampioen. Samen met enkele handige harrys van het jeugdbestuur werd de eerste voetbalkantine gebouwd en ingericht. Ook hier was Dreetje een van de drijvende krachten. André bleef actief spelen tot in 1973. Wekelijks speelden ze hun matchke met de studax, tot een armbreuk een eind maakte aan zijn voetbalcarrière. Ondertussen werd ook een wijkcomité opgericht en van 1960 tot in 1980 was André penningmeester en duivel-doet-t-al van de Ballingse volksfeesten, samen met Roger Vanoverschelde, Roger Lams, Noël Delchambre, Jef Vandorpe, Juul Harinck, Michel Coorevits, e.a.
Georgette bleef thuis vrouwenkledij op maat naaien. Veel Desselgemse meisjes trouwden met een-door-Georgette-gemaakt trouwkleed. Ze was gekend voor haar degelijk maatwerk : kleedjes, mantels, deux-pièceskes,
Bij Georgette was het soms de zoeten inval : tantes, nonkels, meme marguéritte, neven en nichten, buren kwamen een babbeltje slaan met mekaar, terwijl Georgette dapper verdernaaide, want tijd verspillen was niet aan haar besteed. Toen er op zaterdag niet meer gewerkt werd, ging André gaan karweien bij familie en vrienden : menig vloeren en schouwen heeft hij geplaatst. Samen met en Jef Coussement en Michel Coorevits werd door toedoen van pastoor Martens de eerste chirokoer met betontegels aangelegd. Als beloning voor het vele zaterdagenwerk kregen zij elk een oud kerkstoeltje.
In 1973 werd André ingelijfd als ploegbaas bij de gemeentewerklieden waar hij tevens als putmaker werd aangesteld. Honderden Desselgemnaars heeft hij in de 23 jaar dat hij aan de gemeente werkte ten grave gedragen. Het kerkhof en Desselgem moest er als een pareltje bij liggen. Het was nog de tijd dat de gemeentewerklieden alles op het dorp deden : riolen leggen, voetpaden leggen, grachten kuisen, hagen scheren, bomen snoeien, gebouwen onderhouden, grasperken en voetbalvelden maaien, bloemperken verzorgen. Samen met Jef Berlez, Julien Decostere, Dreetje Coussement en later Willy Mahieu vormde hij een hechte bende. Jaarlijks haalden zij tot 2 X toe nog het groot huisvuil op : een zwaar onderschatte karwei. Heel veel mensen konden op Dré rekenen voor een verzakt voetpad, een verstopte riolering, een kapot verkeerslicht,
Toen meester Jef in zijn klas in het derde leerjaar vroeg wie de burgemeester van Desselgem was, kreeg hij als antwoord : Dreetje Lambrecht.
Dré verzorgde ook, bij wijze van hobby, de hoenders en duiven op de oude pastorij, waar nu de Mote gelegen is. Nu nog steeds verzorgt hij de kippen en vogels op school en bij Gery thuis.
In 1976 trok Andre de minivoetbalschoenen aan en samen met meester Jef, meester Gaby, meester Dolf en meester Florent als doelman, vormden zij een bijna onoverwinnelijk vijftal. Dit hielden ze een zes jaar vol tot de knoken wat tegenspartelden.
Reizen was niet echt aan hen besteed : tweemaal trokken ze voor 1 week naar de zee (Heist), naar hotel LAvenir en 1 maal trokken ze met de KWB-KAV naar Lourdes. Nadine en Gery trokken jaarlijks mee op chirokamp en toen bleven ze liever thuis om enkele werkjes op te knappen. Uiteraard waren zij iedere keer aanwezig op de jaarlijkse chirobezoeksdag. Manternach was wel de uitschieter, waarbij Georgette s nachts geplaagd werd door egeltjes en overdag zelfs kennismaakte met een addertje, dat onverwachts uit een gras zijn kopje oprichtte.
In 1985 stopte Georgette met naaien voor andere mensen en speelde zij kinderoppas voor haar kleinkinderen. Enkele jaren later was zij dagelijks te vinden in het verzorgingstehuis De Zonne te Waregem, waar mémé Margueritte verbleef. 10 jaar lang was zij vrijwillige medewerkster in De Zonne, waar ze hielp op verschillende feestjes, rolstoeluitstappen, pannenkoekenbak,
Menig bejaarde mensen beleefden aan Georgette en André een leuke namiddag, want voor een geintje waren zij altijd te vinden.
In december 95 ging André met pensioen op 60-jarige leeftijd. Kaarten bij de Gilde-kaarters, enkele KWB-activiteiten, alle activiteiten bij OKRA en Ziekenzorg, wandelen en fietsen zijn zijn grootste bezigheden. Uiteraard weten Gert en Kasper zijn wekelijks bezoek op de voetbalwedstrijden te appreciëren.
Na de wedstrijd neemt hij graag nog eens de wedstrijd met zijn twee mannelijke kleinkinderen door om enkele fases te analyseren. Het voetbalbeestje blijft in hem aanwezig.
Georgette was 13 jaarlang de vaste serveuse bij de OKRA-activiteiten. De activiteiten van Ziekenzorg en tot voor enkele jaren van de KAV, woont ze telkens weer bij.
Samen fietsen ze vaak naar de grot van Sint-Eloois-Vijve, bezoeken ze familie en kennissen in het ziekenhuis of bejaardenhuis.
Een koffiekransje met familie en vrienden zijn vaak aan de orde. Iedere zaterdag of zondag brengen ze een bezoekje aan de kerk. Iedere zondagmiddag is het gezinsaperitief ten huize Lambrecht en op hoogdagen wordt getrakteerd met een lekker etentje. André en Georgette luisteren dan vol interesse naar de belevenissen van hun kinderen en kleinkinderen: Emely en Lieven, Melanie en Abdel, Gert en Noor, Friede en broer Kasper. Wij hopen dit nog vele jaren te mogen doen en hopen dat zij binnen enkele jaren de fiere overgrootouders mogen zijn van enkele schattige achterkleinkinderen. De kans zit er dik in, want Emely en Lieven gaan binnenkort trouwen: geen blabla, maar boem boem.
Met dank aan Gery Lambrecht voor de tekst
|
