Zaterdag hebben we kerstfeest met de kinderen en kleinkinderen.
We koken graag (en goed) en dus is het altijd feest als we met z'n allen aan tafel aanschuiven. Dit jaar maken we een lekkere bouillabaisse en een stoverij van everzwijn met aangelanden. De champagne is al gekocht, de witte wijn ligt al in de koeling en de rode wijn in de 'chambre'. de kerstboom is getooid, de pakjes liggen eronder.
Mijne chef doet niet iiever dan voor iedereen geschenkjes kopen. Het is elk jaar weer een uitdaging om met een beperkt budget toch iets prettigs te geven.
Grote cadeaus kopen om bij op de hoop te gooien, dat kan iedereen, daar is niks aan. Wij proberen voor iedereen een gepast klein geschenk te kopen, iets wat ze niet verwacht hadden. En ook voor de kids is het dezelfde uitdaging. Zo kan je nog eens echt 'pakjesavond' houden, voor iedereen is er een overvloed.
Ons geschenk voor iedereen is een week samen weg.
We huren dan ergens iets voor 18 personen ( iemand een tip? altijd welkom!), iemand zorgt voor het ontbijt, een ander voor het aperitief, een derde voor een middaghapje en wij staan in voor het avondmaal. Het is alle jaren een feest, doet deugd voor iedereen en zeker voor ons omdat wij dan de interactie tussen alle kinderen en kleinkinderen een klein beetje kunnen sturen.
Bompa's job deze dagen is de kleinkids helpen bij de voorbereiding van hun examens. Voor mij zit een dertienjarige z'n hoofd te breken over de Griekse geschiedenis. Voor mij is dit ook een opfrisser, echt wel prettig om nog eens door oligarchie, democratie, aristocratie ed te wandelen en herinnerd te worden aan Homerus en zijn Ilias.
Ik ken een mop over bloemen maar in't Engels is ze 'flower', woordgrapjes ontgaan 'm ook niet.
Volgende zaterdat hebben we dus ons 'kerstfeest', altijd een weekje voorop omwille van 'familiale' omstandigheden. Hopelijk kan alles doorgaan, nu we een eerste kleinkind in quarantaine hebben, drie klasgenootjes positief getest. Vraag je je toch af waarom ze de scholen niet effectief gesloten hebben ipv een weekje voor het kerstverlof.
De zelftesten zijn aangekocht, dus op dat gebied zitten we safe. Mijn apotheker is een heerlijke man, zo ongeveer van mijn leeftijd, met een enorme behoefte om alles uit te leggen.Meestal leer je d'er ook nog dingen bij, soms isi het wel vervelend.. Ieder z'n ding.
Ko, mijn 'aangenomen' zoon uit Myanmar, komt ook naar het kerstfeest. Twintig jaar geleden kwam hij als politiek vluchteling in Lanakan aan. Na vele omzwervingen langs de sociale en andere diensten kwam hij met ons in contact, we namen zijn zaak ter harte, hielpen hem met zijn aanvraag om Belg te worden, misten hem toen hij plotseling van de radar verdween... Bleek dat hij stilletjes clandestien terug naar Myanmar gereisd was om te trouwen, met een voor hem onbekend meisje...
Enkele jaren terug maakten we samen een reis naar Myanmar, het land van de duizend pagodes. Een hele ervaring. Zet je zo weer met je beide benen op de grond.
Nu zijn ze een 'happy family' met twee mooie kinderen en een nachtwinkel in Antwerpen. De toestand in Myanmar grijpt hen heel erg aan.
