Maandag 15 december is het nationale staking. Heel het land zal in een soort winterslaap gaan: geen treinen, geen bussen en trams, alle luchthavens dicht, en chaos op de baan. Kortom: niet te doen en dikke miserie voor de werkwilligen.

Of het nu nodig is om het land stil te leggen met die staking en of het iets zal uithalen, dat weet ik niet en ik wil het ook niet weten. We zien wel. Het enige wat ik denk is dat steeds meer en meer mensen stakingsmoe zijn en vinden dat het nu stilaan genoeg is geweest en dat we weer moeten voortgaan met het gewone leven.

De perceptie is ontstaan dat de regering alleen de werkende burger treft. Het is vaneigens veel gemakkelijker werknemers, zelfstandigen en KMO's te belasten dan de vermogenswinsten van de haute finance aan te pakken. Dat is het huidige imago van de rechtse en neoliberale overheid. Of het daadwerkelijk zo is betwijfel ik een beetje. Maar ze hebben wel de perceptie tegen, en de perceptie is alles. Zoals: de dooddoener dat alle politici poenpakkers zijn.

Georges Bernard Shaw zei het al lang geleden:

A government that robs Peter to pay Paul can always depend on the support of Paul.