Ik ben Hugje
Ik ben een vrouw en woon in oostende (belgie) en mijn beroep is verleden tijd. .
Ik ben geboren op 18/08/1949 en ben nu dus 74 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: .
Gedachten en herinneringen tollen in mijn hoofd. Het zijn er vele na twintig jaar intens leven en genieten.Ik schrijf ze hier neer om ze niet te vergeten. Maar er is ook vandaag, en morgen, en overmorgen,live will go on...Ook dàt moet ik onthouden !
the king , the queen, the cat, the dragon and I...
.... en heel wat herinneringen aan wat voorbij is. Welkom bezoeker!
24-07-2013
even schrijven over een moeder .....
Ik zou eens moeten schrijven over een moeder. Over mijn moeder. Over een moeder die nooit van haar dochter gehouden heeft zoals moeders van hun kind houden. Een dochter die een zoon hadden moeten zijn, want de schoonzuster had ook al een dochter. Een zoon ter wereld brengen zou de "machtsverhoudingen" in de familie wat bijgestuurd hebben. We spreken van meer dan 60 jaar geleden. En we spreken van onze westerse, beschaafde maatschappij. Een zoon hebben was toen nog steeds een status symbool. Een meisje was iets dat gedoemd was om huisvrouw te worden, was van mindere waarde. Het ligt heus nog niet zo lang achter ons . Wij Westerlingen moeten niet doen alsof er gans onze geschiedenis rekening werd gehouden met vrouwen en een baby-meisje al van bij de geboorte dezelfde kansen kreeg als een jongen. Verre van
Mijn blog teruggevonden op SeniorenNet. Misschien na 7 jaar er mee verder gaan ? The King, Ryco is er al niet meer, het rode monster ook niet. The Queen, mijn kleine Chrissie is al 7 jaar. Trix , The Cat leeft zijn negens levens verder
En ik ... wel ja, nog aanwezig. Meer tot mijn eigen verwondering dan tot die van de anderen.
Facebook loopt op zijn einde. Mensen worden het beu of ik heb er te weinig "vrienden". Geen idee, maar er is weinig respons. Zeker al niet op "gevoelige" items. Er is een angst voor "big brother" die meeleest en die angst zal wel niet ongegrond zijn. Er zijn dingen welke je niet meer mag zeggen, schrijven, uiten. Meningen die je voor jezelf moet houden. Woorden welke niet meer mogen uitgesproken of geschreven worden. En er is een gevoel dat we onze vrijheid beetje per beetje prijs geven. In die 7 jaar is er veel veranderd. Het is dezelfde wereld niet meer.
drie weken geleden is mijn neef overleden. Vervloekt spreekwoord dat zegt " nooit twee zonder drie". Mijn man, mijn moeder en mijn neef verliezen in 15 maanden tijd is toch wel keihard. Niet enkel de goeie dingen bestaan uit drie, ook de slechte.
We zijn ooit samen eens naar Griekenland gereisd. Elk met zijn eigen wagen, E en ik met onze (toen) gloednieuwe auto en mijn neef en nicht in een rode Toyota.
Mijn neef reed voor, wij volgden. Gemakkelijk... dachten we. We hoefden enkel maar dat rode wagentje voor ons te volgen.
Ergens in the middle of nowhere sloeg het rode wagentje rechtsaf een paadje in. Een hobbelig, smal, poederdroog mini-paadje met enkel struiken ( die duidelijk te lijden hadden onder de droogte) aan beide kanten. We vloekten, vroegen ons af wat hem bezielde om zo maar opeens een godverlaten weggetje op te rijden dat schijnbaar naar nergens leidde en waar geen einde aan scheen te komen.
Het was de tijd voor er van GSM's sprake was. Even opbellen was er niet bij. Het enige wat we konden doen was proberen om tussen het opwaaiende stof door dat rode wagentje niet uit het oog te verliezen. Na tientallen kronkels, nog veel meer bobbels en kilo's stof stopte hij eindelijk midden op het weggetje. Er was niks te zien, niks wat duidde wat het doel van de rit kon zijn, we zagen enkel langs beide zijden nog steeds die half verdorde struiken en stof, stof, stof. Hij stapte uit. Mijn nicht stapte ook uit en we wisten niet of het door de helse rit dan wel door het stof was dat onze ogen het lieten afweten, maar iets klopte niet... Zowel mijn neef als mijn nicht bleken opeens jaren jonger geworden. We hadden de verkeerde rode auto gevolgd...een jong stel grieken dat deze verlaten plaats wellicht opzocht om... nou ja, je weet wel... Ik zal nooit weten wie er meer verwonderd was...wij die hun al die tijd volgden, of zij die zich gevolgd voelden...
We keerden ( met de nodige moeite ) de auto en hobbelden terug naar de hoofdweg. Kilometers verder op die hoofdweg stond mijn neef ons op te wachten langs de zijkant van de weg, een beetje boos en vooral ferm ongerust.
Hij heeft nooit geloofd (zelfs jaren nadien niet) dat we simpelweg de verkeerde rode auto gevolgd waren. Vanaf toen keken we wel steeds welke nummerplaat er aan de rode wagen voor ons hing. Of het wel degelijk een Belgische was.....
We hebben er dikwijls hartelijk om gelachen ... achteraf !
geluk is : tevreden zijn met wat je hebt geluk is : tevreden zijn met wat je had geluk is : tevreden zijn met wat je nog kan hebben geluk is : niet stil staan bij de kansen die je mistte geluk is : voldaan zijn door de kansen die je kreeg geluk is : niet verlangen naar kansen die misschien nooit komen geluk is : van datgene wat vandaag goed is genieten geluk is : die twee hondesnoeten !!!!!!
- er is wat disharmonie in het gezelschap hier. De kat is niet opgezet met de komst van de pup en houdt zich wat afzijdig. Hij beloert met argusogen de hamster die kilometers per nacht af legt in zijn draaimolen. De pup en haar grotere (stief)broer beloeren elkaar. Wat hij neemt moet zij ook hebben en omgekeerd. Een klein kopje dat aan ene kant aan een flard van een tennisbal trekt en een grotere kop die aan de andere kant tegentrekt en die tennisbal als de zijne op eist. Hij gromt en zij gromt op een pieperige manier al evenveel mee. Maar als ze moe gespeeld zijn, moe geworden van hun teritorium-veroverings-spelletjes dan slapen ze samen. Zij, de pup, ligt boven op hem. Hij verzet zich al niet meer, hij heeft haar aanvaard. En af en toe komt de kat op kousenvoeten in hun omtrek paraderen, even kijken of hij er terug bij mag horen. En die hamster, die holt maar verder in zijn molentje.
geluk is : de 2 hondjes op elkaar zien liggen slapen geluk is : als de voordeur open gaat die twee snoeten die me aanstaren geluk is : met de motor rijden door Zeeland en de wind in mijn gezicht voelen geluk is : denken aan de vele mooie momenten die er waren geluk is : de bloemen in de tuin zien bloeien geluk is : die spuit in mijn elleboog en de pijn die eindelijk weg is geluk is : elke dag een biertje voor televisie geluk is : weinig verwachten en alles wat komt als een geschenk zien geluk is : geen zin meer hebben om op reis te gaan omdat ik het geluk had dat met hem te kunnen doen geluk is : plannen maken en ze niet uitvoeren omdat niks meer moet...
Ik ben Hugje
