atc,kaarten,brocante en overpeinzingen Hallo, ik ben Saartje,woon in Lelystad, ,geboren 7-12-1952, getrouwd , heb 2 zoons,een kleinzoon, een
hond,schildpad,tortelduif en vissen en een poes Pukkie .Ik heb veel hobbies,knutselen, genealogie,tuinieren
31-03-2012
Vandaag is onze zoon jarig en mams is nog niet jofel
Even een kort berichtje.We zitten hier nog steeds in de lappenmand.Ik heb het benauwd en hoest me suf, voel me nog niet lekker.Oudste zit nog met zijn knie, dus het gaat hier niet zo.
Maar 1 positief bericht:Vandaag wordt de jongste zoon alweer 30 jaar.
Ik hoop,dat ik komende week weer de puf heb, op blogbezoek bij jullie te gaan, ik mis jullie.
Voel me hondsberoerd en morgen wordt onze zoon aan zijn knie geopereerd.Dus even een kopie van een stuk,dat ik schreef voor een ander blog.
Liefs, Sarina
Het wordt me roze voor de ogen
Ik heb een probleem, een groot probleem.Ik hou niet van roze.
De kleur geeft me kippenvel.Ja, ik beken het beschaamd.
En dat is momenteel een rampje, aangezien alles roze lijkt te zijn.In de bladen, op de blogjes, in de winkels.Het enige roze,dat ik nog kan verdragen, is het oudroze,wat een zweem grijs in zich heeft.Oud kant van die kleur,kan me nog wel bekoren,maar dat mierzoete,baby roze, brrrr.
Nu kan ik natuurlijk het scherm zwart/wit zetten,maar dat is toch wel al te rigoureus ,dus ik bijt
mezelf door de zoete appel heen en wacht op betere tijden, eh.kleuren.
Ik hou zelf erg van wit,grijs ,in alle schakeringen, creme,grijs/groen.
Groen is trouwens mijn lievelingskleur,maar na het huis jarenlang in allerlei groen tinten te hebben gehad, heb ik de knop omgegooid, ik was het zat.
Begon zelf bijna groen uit te slaan, lol
Dus toen brak het witte virus uit.
Ze zeggen,dat het geen kleur is,maar je hebt er wel ongelofelijk veel schakeringen in.Vroeger dacht ik altijd:saai,deed me erg aan de Bouvrie denken, strak,kil,maar nee, fout fout fout.
Er zijn onnoemelijk veel mogelijkheden.
En daar geniet ik van, ik struin op alle mooie blogjes rond, doe idee'tjes op en beleef heel veel plezier aan de mooie foto's ,die er geplaatst worden..
Dingen maken is de lust in mijn leven, heerlijk frutselen met kantjes, bandjes, wit katoen, grof linnen,ik kan er geen genoeg van krijgen.
Gisteren een "schilderij'tje"gemaakt,met allerlei restjes kant,zelfs een oude onderjurk moest er aan geloven.
De tuintafel heb ik vanmorgen vroeg al schoongemaakt,ik ga straks lekker buiten prutsen.Maar nu eerst Truus uitlaten, die zit zowat met gekruiste pootjes.
Een paar dagen niet zoveel gedaan.Alleen een tasje gemaakt,vol kanten frutsels.Ik vind het leuk, om de boel een beetje shabby te houden.
Zoonlief zit nog steeds met zijn knie,dus de halve keuken staat nog op de slaapkamer,logeerkamer en in de woonkamer.
Wat kan een mens dood en dood moe worden,van een ontregeld huis.Ik had geen idee.
Maar goed, tandjes op elkaar en genieten van het mooie weer.
We zijn een heerlijk weekend weg geweest, naar vrienden in Brabant,even lekker lachen en gezelligheid.Af en toe moet een mens er eens tussen uit.
Zoals ik afgelopen keer al schreef, waren mijn ramen matglas geworden.Dat wil wel eens gebeuren,als je knutselverslaafde bent.Ik zal jullie wat vertellen:ze zijn nog steeds matglas.
Doordat overal onderdelen in huis zijn opgeslagen van de keuken en gereedschap, kon ik mijn emmertje,spons en zeem niet meer vinden.
Wat errug he?
Hahaha.
Er zijn ouders teruggekomen, die de zwaarste dagen uit hun leven mee moeten maken.Je kind verliezen, het te moeten identificeren,het is hemelschreiend.Even een minuut stilte voor de slachtoffertjes,van wie de ouders zo wanhopig,radeloos,intens verdrietig zijn.
Beelden,die de wereld over gingen,waarvan bij het bekijken, nu nog,de ogen zich vullen met tranen.
Wat zouden we allemaal graag iets willen doen,maar we kunnen niets doen, een mens staat machteloos.
Daarom is die dag van nationale rouw zo goed,die minuut stilte zo nodig.
God sta de ouders van de gestorven en zwaar gewonde kindjes bij!
Wat me verder toch erg pijn doet, is het feit,dat er ook kindjes van NL. afkomst zijn omgekomen,6 zoals nu blijkt.Ieder kind is gelijk, ieder kind dat sterft,is er een te veel.
Maar door mij ging een gevoel van verdriet en walging heen, toen ik in de krant vanmorgen,die kop van Marco Borsato bovenaan zag staan en berichten over voetbal en zich de tent uitvechtende politici zag staan.Het leven gaat door, ja ik weet het.Maar noem me een sentimentele zeur,ik kan hier niet tegen.Ook hier zouden dit soort non berichten,over onnozele tv shows,gestolen fietsen e.d. naar de achtergrond mogen verhuizen,van mij,zeker tot na vandaag.
Velen willen hier geen verenig Europa(ik al zeker niet) geen Europese Unie,maar het wordt ons voorgehouden,door politici,dat het een zegen is,dat we allen een zijn.
Nu,het had een mooie gelegenheid geweest,dat te tonen,door ook een minuut stilte,om 11.00, uit solidariteit.
Gisteren de hele dag het nieuws,via internet, gevolgd, over de vreselijke busramp met de schoolklas.
Ik had het kippenvel op mijn lichaam, de hele dag.Wat verschrikkelijk,dat je als ouder zo lang in onzekerheid zit, zo'n doodsangst hebt,om het meest dierbare,dat je hebt, in dit leven.En dan de lood en loodzware taak, om je kindje te moeten identificeren.Hier past alleen diep,heel diep medeleven.
Zodoende kwam er weinig terecht,van alle huishoudelijke beslommeringen, ik zat aan de pc geplakt.
Maar de handen kunnen wel wapperen,tegelijkertijd,dus ik heb een hart gefrutseld,met kantjes en bandjes.
Restjes kant, ooit toebehoord aan een onderjurk(hahaha), nu los getornd en als restje gebruikt ,voor het overtrekken van het wit katoenen hart.
Verleden week had ik een oude letterbak gekocht,bij de kringloop, die we wit hebben gemaakt.Het is weer eens wat anders ,op de tafel in de kamer.
Tja, knutselen kan enorm verslavend zijn.Mijn ramen beginnen matglas te worden, de tuin gilt om onderhoud,ja wat doe je dan?
Juist,rolgrodijn half laten zakken, tuindeur dicht(was toch geen mooi weer) en.knutselen.
Maar nu zal ik er aan moeten geloven, beste bloggers,dus na het weekend kom ik weer langs.
Groetjes,
Sarina
Soms moet een mens creatief zijn.Ik had al een tijdje geleden een nieuwe paspop op stof getekend, uitgeknipt en gespeld,maar toen gebeurde er allerlei dingen,waardoor het ding onafgemaakt op de naaimachine bleef liggen.Ook wist ik niet zo goed, waarop ik het straks kon plaatsen.
Maar..........gisteren kreeg Willemina Wortel een idee.Ooit in het grijze verleden, had mijn moeder een Hindeloper beschilderde wc rol houder staan, jullie kennen die dingen vast nog wel, hout, groot,rood/groen,met bloemetjes en zo'n grote knop bovenop.
Toen mijn lieve moedertje overleed, heb ik het ding meegenomen en bij ons neergezet.
Maar plots bezagen mijn ogen het ding op een geheel andere manier.
Hmm..... schuren, een likje verf en dan was het een perfecte houder,voor de kinderpaspop.Ik moest toevallig toch net bij de kringloop zijn en daar hadden ze vast wel een vervanger voor een leuk,zacht prijsje.
Ik negeerde de gefronste wenkbrauwen naast me.
Ik heb er een gevonden, kleiner, maar acht, het staat in de wc, dus uit het zicht.
Maar toen ik wilde afrekeken,viel mijn ook op de vitrinekast, die ze altijd bij de kassa hebben staan.Oei,wat lag daar?
Twee hand gekloste kanten visjes,voor 2,50.
Nu mogen jullie raden, wat er weldra in mijn mandje lag, Juist!
Vanmorgen manlief even lief aangekeken en de eerste laag verf zit op de geërfde wc rolhouder.
Het popje heb ik gisteren gemaakt.
Natuurlijk is het nog niet af,het moet nog op stok (net als de kippen)
Nu heb ik twee heerlijke,lieve,volwassen zonen,waar we apetrots op zijn,maar ja, die droegen helaas geen schattige,petieterige jurkjes.
Dus moest ik toch echt even naar het winkelcentrum,om een klein jurkje te scoren.In de textiel super vind je die nog voor een leuk prijsje.
Oude ketting gesloopt en vermaakt,bloemenkrans om de nek en hier is het voorlopige resultaat.
Ondertussen wordt er op zolder aan de tweede verflaag van de houder gewerkt.
Fijne dag!
Onze zoon is vanmorgen weer voor controle naar het ziekenhuis geweest.De roodheid is wat minder,maar de plek groter.Hij moet maandag weer terug komen en in de tussentijd de open wond spoelen(brrrr)
Oudste is gisteren met spoed naar de eerste hulp geweest, de huisarts vertrouwde het niet meer.Daar hebben ze foto's gemaakt, de knie bevroren en er een flinke snee in gemaakt, om het vuil er uit de krijgen.De wond is open gelaten, er zitten gazen in.Zaterdag terug voor controle.
Hij heeft behoorlijk pijn,de ontsteking was al ver gevorderd.
Twee dagen geleden, kreeg onze oudste zoon, die hem zou plaatsen en van wie we de keuken ook als cadeau voor ons 40 jarig huwelijk, in juni, hadden gekregen( en uiteraard van ons schoonmeissie.),een vreselijke ontsteking aan zijn knie.
Hij moet er mee omhoog, koelen en de vanmiddag voor de2e keer in drie dagen naar de dokter.
Het ziet er niet uit, helemaal dik en rood en de dokter is bang ,voor botontsteking.
Nou jammer dan van de keuken, dat komt wel. Eerst onze lieve jongen weer in orde.
Al is hij dan 32 ,als ze wat mankeren, komen je strijdbare moeder gevoelens weer boven.Pff, ik zou het liefst mee gaan,naar de dokter, maar hij ziet me aankomen, hahahaha.
Maar goed, hopelijk knapt hij snel op, de antibiotica doet nog niet veel..Na de crematie ,gisteren, van mijn tante, is dit het tweede ding,dat een knoop in mijn maag zet.
Om toch niet al te somber over te komen, hier wat foto's van de zon in de kamer, vanmorgen.
Nu ik druk bezig ben met eieren maken, als de tijd het toe laat, kom ik het probleem tegen,van de afbeeldingen.
Oh, er zijn er genoeg,maar je komt vaak dezelfde tegen.Ik ben wel van die oude afbeeldingen, vooral die van de kinderen en de dames, in Victoriaanse kleding.
Nu was ik,afgelopen weekend, zomaar wat aan het surfen en ik stuitte op een opera zangeres, nou ja, stuitte is overdreven, de vrouw is al 70 jaar dood.
Maar goed, ik zag haar foto en dacht:die kan ik mooi als afbeelding gebruiken (het kan nog,neem ik aan, zonder dat ik voor jaren achter tralies ga, in de V.S.)Ik wilde meer van haar weten, ze was fascinerend.
ER zijn heel veel foto's te vinden en het leuke is,dat har afbeelding gebruikt is, voor een van de meest bekende stempels.
Het gaat om Lina Cavalieri, een Italiaanse opera zangeres, die aan het begin van de 20ste eeuw, als mooiste vrouw van de wereld werd genoemd.
* Viterbo, 25-12-1874
+ Fiesole 7-12-1944 ( bij een bombardement)
De foto's zijn heel leuk te gebruiken, omdat ze meestal staat afgebeeld ,in flamboyante opera kostuums.
Nog een tip:Cleo de Merode, een actrice uit dezelfde tijd, ook een elegante verschijning in supermooie jurken en pose's
Het zijn weer eens wat andere afbeeldingen en Lina prijkt nu op de voorkant van een ei.
Of ze daar blij mee zou zijn geweest, dat vraag ik me af,maar ik ben er in ieder geval wel blij mee,hihi.
Dus bij ons aan de muur: Lina en het ei.
Fijne dag allemaal,
Toch nog even de tijd gevonden,om iets te maken.
Het huis is een grote puinhoop,want we zijn begonnen te keuken leeg te halen.
Wat heeft een mens een rotzooi opgebouwd,in 40 jaar.Pff, er gaat veel weg en nog staan er dozen vol op de logeerkamer.
We zijn een ras van verzamelaars, hihi.
Maar goed, de helft is gedaan, de ergste helft komt nog:De servies en de glazenkast, tevens de bestekbak.HELLLLUUUPPP
Maar daarna is alles weer mooi en nieuw.
Ik wens iedereen een fijne nieuwe week toe,
veel liefs,
Sarina
Eind van de week krijgen wij een nieuwe keuken ,dus de oude moet leeggehaald worden en gesloopt.Bovendien is mijn tante gisteren overleden, dus er komt ook een begrafenis aan.Ik wens jullie in ieder geval een heel fijn weekend.
Nee, niet het eerste meisje van de zangvereniging,maar.......mijn eerste paspopje.
Ik moet bekennen,met het schaamrood op de kaken, dat ik best trots op mezelf ben.Vanmorgen ben ik begonnen, om het patroon en het jurkje te tekenen.Toen heb ik het uit bruin/beige stof geknipt en onder de naaimachine door gegooid.
Een halve zak fiberfill erin en toen moest er een..................ja, waar haal ik nu toch in vredesnaam een stok vandaan????Als een roofdier,dat wild ruikt,liep ik door de tuin.Maar alle stokken ,die ik tegenkwam, waren ,of half vergaan,of tonkinstokken.Dat schoot niet op.
Hee, wat zag mijn oog daar?
Ooit een windvaantje, of eigenlijk een wind eend in een plantenbak gezet.
De stok daarvan was ook al eens gebroken,deze winter en die stok had ik vervangen, door de stok van een vuurpijl, die tijdens oud en nieuw in de tuin was beland.
Vuurwerk afsteken vind ik altijd zo zonde geld,maar nu was ik toch stiekem een beetje blij, dat de buren het wel hadden gedaan.Ik had mijn stok!!
Snel naar binnen, stokje onder de kraan en drogen.
Even later had ik de stok er in geprikt.
Toen moest er natuurlijk nog een jurkje komen.Uit de losse hand een jurk geknipt(let niet op het model) en gestikt.
Toen een kantje er langs en the dress was klaar.
Maar waas moest ik het geheel nu inzetten.Ha, er stond nog een hele oude bloempot in de schuur en ik had nog een bol kunstbloemen op oase in een andere kast liggen.Een en een is twee en daar staat ze, mijn eigen grietje.
Paar oude parelkettinkjes om het dunne nekkie en een lint om de taille.
Ik ben er echt blij mee.Aan het model zal , ongetwijfeld, nog veel te verbeteren zijn, maar o, wat ben ik trots, op mijn eerste.
Zo,daar ben ik weer eens een keertje.Heb het zo druk,als een klein baasje, momenteel.
Met onze "kleinhond"Pip gaat het gelukkig iets beter.Ze heeft nog wel redelijke koorts en haar antibiotica kuur is verlengd,maar de bultjes worden snel kleiner.We beginnen weer adem te halen.
Vanmorgen voor het eerst even in de tuin gewerkt, het was lekker weer en alles zag er erg verwaarloosd uit.
Daarbij komt ,dat de buren en grote klimop over de schutting hebben hangen en dat geeft ieder jaar een flinke strijd.Niet met de buurtjes,nee,met die klimop.Je blijft snoeien, bah.
Komende weken komt er bij ons een verbouwing aan.Er komt een nieuwe keuken,dus veel zal ik er niet zijn,misschien hap snap.
Donderdag was ik dus met schoonzus op de huishoudbeurs en daar worden altijd reclame foto's gemaakt.
