De bedoeling van deze weblog is om op een eenvoudige manier opzoek te gaan naar mijn familieleden in Spanje, meer bepaald de streek van Bilbao. Mijn grootvader, Saez del Burgo Séraphin emigreerde in 1924 naar Belgie omwille van een familiekwestie maar overleed reeds in 1929 te Gent door een arbeidsongeval. Mijn vader, Saez del Burgo Jacques, was amper 2 jaar toen zijn vader stierf; zodoende spreek ik geen spaans. Mijn grootvader had nog 1 broer en 3 zussen maar sprak daar nooit over. Ikzelf, Saez del Burgo Carlo, heb besloten om daar nu eens mijn werk van te maken en serieus opzoek te gaan. Eerdere pogingen via internet(google,genealogische sites) via brief aan politie, via zogezegde stamonderzoekspecialisten...enz. brachten geen enkel resultaat op.
Zoals reeds eerder vermeld moet ik niet zover teruggaan in de tijd om een "echte"spaanse voorvader te noemeren: mijn grootvader Séraphin.Hij was de zoon van Hilarion Saez del Burgo en Felipa Buraga, geboren en wonende in Bilbao: Spaans Baskenland. Naar aanleiding van onenigheid in de familie emigreerde hij in 1924 naar Belgie en brak volledig met zijn land van herkomst.Na verloop van tijd ontmoette hij uiteindelijk mijn grootmoeder te Gent met name  Julienne De Ruyck.Als gevolg van deze onstuimige relatie werd op 30 november 1927 tijdens een reisje naar Parijs en ietwat te vroeg, mijn vader Jacques S.Saez del Burgo geboren ; ergens in het 10de arrondissement. Terug in Gent besloten ze in 1928 op 7 juli, in het huwelijk te treden.Al vlug was mijn grootmoeder terug zwanger en werd  er op 15 februari 1929 een zoon geboren met de naam Lucien Roger Saez del Burgo.
Ongelukkiglijk stierf de kleine Lucien op 27 april 1929 aan wiegedood; amper 2 maand oud !
Nog een groter ongeluk trof mijn grootmoeder toen datzelfde jaar haar man om het leven kwam door een arbeidsongeval in de electriciteitscentrale te Gent op 24 november. Séraphin was 33 jaar geworden!!! Als gevolg van zijn vroege dood had hij dan ook de kans niet gehad om de kleine Jacques(nog geen 2 jaar oud)  het Spaans aan te leren.Vele jaren later toen mijn vader; Jacques, 16 jaar was leerde hij een meisje kennen : Gisella Lambrecht.Het was liefde op het eerste zicht en dit in volle oorlogsjaren met veel honger en ontberingen ! Ondertussen was mijn grootmoeder opnieuw gehuwd met een weduwenaar met 3 kinderen en hield ze een café open aan" de Knok"Mijn vader zijn stiefvader, die in het dagelijkse leven een arbeider was, slachtte in het geheim varkens(want dit was verboden door den Duits) waarmede Jacques dan hielp bij het aan de man brengen van dit vlees(s'nachts met de fiets) en zodoende een aardig centje bijverdiende als bijna 18-jarige!  In de ogen van zijn geliefde was hij dan ook "ne rijken"vergeleken met vele van zijn leeftijdsgenoten.Hij kon al meer tracteren als een ander,cadootjes kopen, naar de cinema gaan en uitstapjes doen.Na zijn collegetijd kreeg mijn vader de kans om een opleiding van  kleermaker te volgen bij zijn nonkel Adolf in Brussel. Wat hij ook gedaan heeft en hij kon het dan ook als geen ander ! Terug thuis vestigde hij zich dan ook als kleermaker in zijn atelier bij zijn moeder Julienne, die toen een lingeriewinkel openhield in de Kortrijkstraat te Deinze.Als een overgelukkig koppel kon het resultaat van deze passionele liefde niet lang uitblijven en bleek Gisella zwanger te zijn.Met de moed der wanhoop moest mijn vader dat thuis gaan vertellen; wat nogal meeviel. Zijn stiefvader had gezegd "we gaan wij daar nie veel spel van maken, als da meiske azo is, wel dan moet gij dan maar met haar trouwen".En zo geschiedde dat zij op 10 mei 1949 in het huwelijk traden.Mijn moeder droeg een "deux -pièceske"door pa gemaakt maar hier en daar zat nog speldeke om alles op zijn plaats te houden alsook zijn kostuum waarvan de vest nog geen zakken had was alles behalve af.Maar niemand heeft iets gezien ! En toen...werd ik geboren, op 25 oktober 1949.Mijn vader, die ondertussen in een confectieatelier als kleermaker was gaan werken, omwille van de zware concurentie, had toen twee nationaliteiten de Belgische en de Spaanse.Hij werd opgeroepen om zijn militaire dienst te doen in Spanje! Gelukkiglijk had iemand uit de familie de mogelijkheid om zijn naturalisatie tot Belg een beetje te bespoedigen en kon hij tenslotte toch zijn militaire dienst in Belgie doen. Hij was bij de luchtmacht ingedeeld als KROO en belande na zijn opleiding op de vliegbasis van Koksijde bij de UDA voor 18 maanden !Vrouwlief woonde in bij haar vader, ondertussen weduwnaar geworden en die het niet al te veel op prijs stelde dat hij alle dagen moest optornen tegen die "bleitende kleine"Mijn moeder vertelde me later dat het een moeilijke tijd was en daarom besloot ze van zodra mijn vader soldaat af was te verhuizen naar een huurhuis.En zo gebeurde het ook, we gingen in de Bisschopstraat wonen... met ons drieen.Wat een luxe! 
Vader terug aan de slag bij het confectiebedrijf en na de uurtjes wat bijklussen in zijn kleermakersatelier bij zijn moeder thuis.Mijn grootmoeder was in die tijd met de winkel gestopt en was met een frituurkar begonnen vlak voor de cinema bij café de Pulle.Iedere zondagmiddag moesten mijn pa en zijn stiefvader de kar met de hand van de garage naar de staanplaats duwen en iedere zaterdagnamiddag was het bij mémé patatten schillen, manden vol en ik was overal bij ! Onvergetelijk en oergezellig !Iedere zaterdag was ook wasdag bij mémé in een echt bad,  het water werd verwarmt in een ketel gestookt met kolen !!Zalig !! Als kleine gast van acht jaar waren het ook avontuurlijke jaren in die zin dat mémé mij telkens de zondag tijdens de namiddagvoorstelling in de cinema binnensmokkelde," gratis en voor niets"! Ik hielp haar ook frietjes maken met een soort frietpers.En die dan proeven...mmm !                                                                                               In 1957 op 11 februari kreeg ik een zusje erbij Carmen.Was dat een verandering in mijn leven. Bijna 8 jaar had ik alles voor mij alleen gehad en nu moest ik delen met iemand! Maar ja die iemand was dan wel mijn zus en omwille van het grote leeftijdsverschil hadden wij nooit problemen. 
Mijn vader kreeg wel problemen in die zin dat het confectiebedrijf gesloten werd en hij zonder werk kwam te zitten.Maar al vlug kon hij aan de slag bij een grote meubelfabriek als stoffeerder die eigenaar was van zijn peter!Mijn vader had toen ook het idee opgevat om zijn eigen tent te maken. Een "witte canadees" heel stevig gemaakt maar loodzwaar! Al in de zomer van 1958 werd ze getest aan zee en wat ik mij nog herinner is dat we op een bepaald ogenblik moesten opbreken omwille van de alsmaar neergutsende regen.Wat een avontuur !
Toen mijn vader zijn legerdienst gedaan had,was hij vrijwillige brandweerman geworden bij het korps van Deinze.Hij moest wekelijks gaan oefenen en daarna was het ook oefenen dan wel in andere discipline ! Enfin, 't waren toch schone tijden voor hem.
Toen kwam de zomervakantie van1960.
Een nicht van mijn vader: Monique, was op het idee gekomen om eens samen op reis te gaan met hun volkswagenbusje.Zijzelf hadden toen ook twee kinderen zodat we met zijn achten in één auto op weg  gingen naar de zon: Zuid Frankrijk. Monique en Julien sliepen  toen in het busje en wij in onze "witte canadees"
Toen waren er nog geen autostrades en verliep de route over de "nationals" en door de steden.
Na de eerste dag waren wij halverwege Frankrijk en moest het kamp worden opgeslagen.Echt avontuurlijk en onvergetelijk! Wij voelden ons echte pioniers want bijna niemand ging toen op reis.  's Morgens terug alles afbreken en weg waren we.We belanden in Bandol-Sananry aan de Côte d'Azur.We hadden een fantastische vakantie en op onze terugreis gingen we dan nog eens langs bij de reus van Bon Secours, een café op Frans-Belgische grens. Iets wat we dan ieder jaar daarna hebben gedaan behalve het jaar 1961.Dat jaar, zou achteraf blijken, mijn leven totaal veranderen.
Wij verhuisden naar een nieuw huis, nieuwe wijk en aan de andere kant van de stad: het Ricardplein.
Wat een ervaring ! Nieuwe geburen, nieuwe vrienden en al die ruimte en vrijheid ! Spelen, voetballen en ravotten in de natuur, in den "jakker" Hectaren grote akkervelden en weilanden waar we hoog in de bomen ons kampen maakten en rivaliseerden met" de bende van de vaart"
Ik heb toen ook mijn plechtige communie gedaan en geloof het of niet, ook voor de eerste maal mijn latere vrouw ontmoet.Wij waren nog niet verhuisd en nog niet aangesloten op het waternet en mochten zodoende bij haar thuis water komen kranen. Ik was twaalf jaar; maar ja, ik had toen ook nog geen kriebels in mijn buik voor haar; dat zou pas later komen.
Een jaar was weeral eens voorbij en ik ging naar de middelbare school in het Koninklijk Atheneum van Deinze afdeling moderne. Ik had er toen daar al negen jaar opzitten: drie jaar kleuterklas en zes jaar lager onderwijs. Ik ging er graag naar school.Het was dichtbij huis en ik kon te voet gaan. Die eerste moderne was zeker een aanpassing voor mij maar ik was er wel door zonder herexamen .
Mijn vader voelde zich niet meer gelukkig in zijn werk bij de meubelfabriek V-form (Vermaercke) en dank zij gebuur Kamiel kon hij solliciteren voor een baan als handelsreiziger bij een saniteur bedrijf in Gent: Callens.Het toffe voor ons was dat wij nu een wagen hadden; een volkswagen kever!
Dat jaar gingen we naar Spanje op vakantie; Costa Brava, Golf de Rosas, Camping El Delfin Verde in Toerella de Montgri.Mijn moeder had nog op het allerlaatste moment besloten om een nieuwe tent te kopen in de GB. Tesamen met gebuur Etienne zijn we dan naar Gent getrokken. Onze "witte canadees" was te zwaar en te omslachtig om vlug op te stellen.Onze kever had wel een "porte bagage" maar al de rest moest in en op het volkswagenbusje van Julien en Monique.Zijzelf hadden zich ook een grote tent aangeschaft.Tijdens die reis zijn ook de nieuwe begrippen ontstaan zoals:"spaanse kilometers" en "bij den baard".Daar het onze eerste keer was dat wij naar deze camping gingen moesten wij op een bepaald ogenblik van de weg afslaan en een aardeweg volgen; nog 5 km stond er te lezen. Dat bleef echter maar duren tot we uiteindelijk bij de ingang van de camping kwamen; we hadden 15 km op onze teller staan.Bij latere uitstappen zou ook blijken dat hun begrippen over afstanden nogal rekbaar waren. Vandaar de "spaanse kilometers"Het kampeerterrein dat direkt aan zee lag werd aan de linkerzijde begrenst door een stoffig met struiken begroeid terrein dat op zijn beurt grensde aan een rivier de "Rio Ter" Daar wij ook fervente vissers waren gingen wij regelmatig naar de rivier om ons hengeltje uit te slaan en moesten wij dat woestijnachtig gebied doorkruisen.Bleek dat ongeveer halverwege een hut stond dat dienst deed als "restaurant"We konden er oa.kip met friet krijgen "Polo a rost"en andere vormen van snacks en echt, voor een appel en een ei, spotgoedkoop! Een fles wijn van 1 liter koste toen 9 pesetas! Maar het gekste van dit alles was dat de vrouw des huizes een baard had !Aangezien wij daar toch bijna dagelijks over de vloer kwamen hadden wij zodoende al vlug een eigen naam bedacht: "bij den baard" 
Verder heb ik een aangename en rustige jeugd gehad tot ik op mijn zestiende vlindertjes in mijn buik begon te krijgen voor mijn buurmeisje; wat een passie beleefde ik toen ! Smoor was ik ! Ik volgde toen in de humaniora; de economische afdeling nog altijd in het Atheneum van Deinze en studeerde af in 1968. Mijn lief had toen ook gedaan en was kleuterleidster geworden.Zij ging praktisch onmiddellijk aan het werk terwijl ik in oktober 1968 mijn legerdienst begon: bij de Zeemacht!
St Kruis bij Brugge dat was ons opleidingscentrum en na enkele maanden deden wij onze proeven en mochten wij, al naargelang onze examenuitslag, kiezen waar wij wilden terechtkomen.Ik had reeds afgesproken met enkele vrienden voor aan boord te gaan van een kustmijnenveger indien mogelijk Vooraf hadden wij alle reizen en bestemmingen van alle schepen mogen inzien om onze keuze te kunnen staven.Het moederschip de Zinnea vertrok onder andere tesamen met vier kustmijnenvegers waaronder de Heist op een echte cruisetocht van 6 weken beginnend in Stockholm,Zweden naar Gran Canaria,Canarische eilanden.Wat had u gedacht,onze uitslagen waren goed en mochten vrij vroeg kiezen: de kustmijnenveger de Heist.Een dekmatroos, een radioman en een plotter, de beste vrienden tesamen op een schip van 40 man!Daarnaast zijn we nog verschillende malen naar England geweest (10-tal keer)Een onvergetenlijke 8 maanden aan boord van een mijnenveger!Toen hoefde ik als milicien slechts 12 maanden legerdienst te doen en de laatste maand muteerde ik naar een hoogzeemijnenveger Dufour omdat, op het ogenblik dat ik zou afzwaaien, de Heist terug in Zuid Amerika zou geweest zijn; vandaar mijn vroegere transfert.Mooie tijd !!
Eind september 1969 zwaaide ik af en kon ik beginnen op zoek te gaan naar werk.Ik deed hier en daar wat examens mee maar had niet onmiddellijk resultaat.Toen kreeg ik bericht dat ik aan de slag kon in de garage Vandepoel als bediende dit vanaf 15 december.Ik was echter nog maar pas gestart of ik kreeg bericht van de Kredietbank dat ik ook bij hen kon beginnen vanaf 19 januari 1970.Ik heb dan ook de overstap gedaan en ben begonnen in een filiaal van KB te Gent St Pieters.Ik heb daar drie maanden gewerkt en toen kwam er een plaats vacant in mijn geboortestad zodoende muteerde ik toen per 1 april naar Deinze.Mijn lief had toen ook al een gans jaar gewerkt in de St Vincentiusschool te Deinze vandaar dat we begin 1971 plannen begonnen te maken om te trouwen.
Op 6 augustus 1971 ! Een regenachtige dag met af en toe wat zon.We trouwden in de OLV-kerk aan de Leie.De huwelijksfoto's werden genomen in de tuin van het huidige OCMW op de Karel
 Piquélaan te Deinze.Het feest ging door in Restaurant Dulhaeghe.Een prachtige dag !

.........vandaag 14 mei 2013 schrijf ik verder aan deze blog. Ondertussen ben ik 63 jaar geworden, nog altijd gelukkig getrouwd met Arlette, hebben 2 kinderen (zoon en dochter) gekregen en 4 kleinkinderen. Onze zoon Pedro heeft op zijn beurt 2 zonen en onze dochter Sara heeft 2 meisjes.
Ikzelf heb 33 jaar bij KBC bank gewerkt en mijn vrouw is 35 jaar kleuterleidster geweest ! Met de fusie met Cerabank werd mij een uitstapregeling aangeboden in 2003 (een soort brugpensioen)met behoud van statuut als personeel tot mijn zestigste waarop ik dan ook ben ingegaan, ik was toen 53 jaar.  Mijn vrouw is ook gestopt op 55 jaar (in TBS) 
Onze zoon Pedro heeft ook al een hele loopbaan achter de rug bij Filliers stokerij Deinze. Hij is ondertussen ook al bijna 40 en is sedert een aantal jaren gepromoveerd tot meester stoker van het bedrijf. Dochter Sara behaalde haar diploma aan de Artevelde hogeschool Gent als leerkracht.
Zij heeft een tweetal jaren les gegeven doch stapte daarna over naar het beroep van medisch vertegenwoordiger (Meranini, Nordine)
Pedro is gehuwd met Stefanie die les geeft als onderwijzeres in het MPI in Bachte Maria Leerne
en hebben 2 zonen; Arthur en Jules resp. bijna 9 jaar en 7 jaar.
Sara haar man noemt Tom, is ingenieur bij Philips en zij hebben 2 meisjes.
Kato is 6 jaar geworden en Tika 4.
In 2005 hebben zij gebouwd in Zingem en gaan de meisjes daar ook naar school.
De ouders van Tom (Rik en Ina)die oorspronkelijk van Antwerpen zijn hebben ook een huis gebouwd in Zingem en zijn daar ook sedert enkele jaren woonachtig. Tom heeft nog een oudere zuster die Kim heet en in Orange (Frankrijk) woont.

...........vandaag 25 januari 1917 probeer ik verder te schrijven. Ik ben nu 67 jaar en al meer dan 12 jaar thuis. Tot nu toe hebben we een koude maand januari gehad met veel vorst doch weinig wind en regen.