De kinderen van tegenwoordig worden in de watten gelegd. Ben jij als kind opgegroeid in de 50'er, 60'er of 70'er jaren, dan is het, terugkijkend, onvoorstelbaar, dat je zo lang hebt kunnen overleven!
Als kind zaten we in de auto zonder gordel en zonder airbags. Onze bedjes waren geschilderd in prachtige kleuren met verf vol met lood en cadmium. De medicijnflesjes uit de apotheek konden we gewoon open krijgen, net als overigens de fles met bleekmiddel.
Deuren en ramen bedreigden continue onze vingertjes. Op de fiets hadden we nooit een helm op. We dronken water met de mond aan de kraan in plaats van uit een fles. We bouwden zeepkisten en kwamen er pas op de eerste rit, bergafwaarts,achter, dat we geen rem hadden. Na enige ongelukken konden we daar prima mee omgaan.
's Morgens gingen we naar buiten om te spelen. We bleven de hele dag weg en moesten pas thuis zijn als de straatlantaarns aangingen. Niemand wist waar we waren en we hadden geen mobiele telefoon mee.
We sneden ons, braken onze botten en tanden en er werd niemand voor aangeklaagd. Het waren gewoon ongelukken en de enige die schuld had waren we zelf. Kan jij je nog zgn. "ongelukken" herinneren?
We hadden vechtpartijen en sloegen elkaar een blauw oog. Daar moesten we mee leven. Volwassenen interesseerden zich daar niet voor. We aten koekjes, brood met dik boter, dronken Cola en werden evengoed niet te dik. We dronken met vrienden uit dezelfde fles en niemand ging daar dood van. We hadden geen: Playstation, Nintendo, X-box,Videogames, 64 TV-zenders, Videofilm, Surround-Sound, een eigen TV, computer en Internet-chatrooms.
Wat wij hadden, waren VRIENDEN.
We gingen gewoon naar buiten en daar kwamen we elkaar tegen. We gingen naar hun huis en belden aan. Of we gingen soms gewoon naar binnen zonder aan te bellen. En dat zonder van te voren af te spreken en zonder dat onze ouders dat wisten. Niemand bracht ons en niemand haalde ons weer op...
Hoe was het in godsnaam mogelijk? We bedachten zelf spelletjes met stokken en tennisballen. We aten wurmen en die leefden niet voor altijd in onze magen verder.
Met de stokken prikten we elkaar bijna nooit in de ogen. Met voetballen op straat mocht je alleen meedoen als je goed genoeg was. Als je niet goed genoeg was, moest je met teleurstellingen om leren gaan.
Sommige kinderen waren niet zo goed op school als anderen. Ze haalden onvoldoendes en bleven zitten. Dat leidde niet tot emotionele ouderavonden of zelfs tot veranderde prestatienormen.
Soms hadden onze daden consequenties. Dat was logisch en daar kon zich niemand voor verstoppen. Als iemand van ons iets verbodens had gedaan, was het normaal, dat de ouders je er niet uithaalden. In tegendeel, ze waren het met de politie eens! Stel je voor!
Onze generatie heeft vele probleemoplossers en uitvinders, die bereid zijn risico's te nemen, voortgebracht. We hadden vrijheid, we verzaakten, we hadden succes en namen verantwoording. Met al die dingen konden we zeer goed omgaan.
Senioren, of Pré- FPU, FPU, Vutters, en gepensioneerde?
Ze noemen ons ook wel MOKKA´s´
(Mondige Ouderen,Kapitaal Krachtig en Actief)
MOKKA´s staan volop in het leven. Veel werken nog en zullen dit alleen maar langer blijven doen, gezien de maatregelen van de overheid om vergrijzing te financieren. De doelgroep is mondig en gewend aan zeggenschap. Ook zijn MOKKA´s kapitaalkrachtig en actief. Ze hebben geld en willen dit uitgeven. Bijna de helft doet aan sport en heeft een Internetaansluiting. Kortom, we spelen een vitale rol in deze maatschappij. Senioren staan in voor de helft van de koopkracht en vormen daarom de belangrijkste groep verbruikers op de markt.
