Beste vrienden, sedert 12 april zijn we teruggekomen uit verlof. We hebben tijdens de paasvakantie de Zuidkust van Turkije bezocht en dit voor de 6de maal . Tijdens onze rondreis in de regio van Side konden we genieten van veel ongerepte natuur. Na enig zoekwerk vonden we in de omgeving van Manavgat een weinig bezochte antieke stad goed verscholen in de bossen en boven op een berg . Daar hebben we onze ogen uitgekeken op vele prachtige overblijfselen uit het rijke Turkse verleden . Een ganse reeks foto's ervan zal ik in dit blogje publiceren samen met andere beelden over de fauna en flora die op dit moment reeds volop in lentetooi staat.
Aan de haven staan de heiligdommen van Athena en Apollo (2 de eeuw ) . De tempel is volledig vernield geweest door vroegere aardbevingen . De archeologen hebben een paar zuilen , dwarsliggers en kantelen terug in hun oorspronkelijke staat kunnen oprichten , waardoor men zich een goed beeld kan vormen van de hoogte en de afmetingen van deze Apollo tempel , het symbool van Side .
Bij een wandeling langs de kustlijn vonden we overal verspreide brokstukken en stukken zuil van de mooie apollotempel . Spijtig maar realiteit , dit is een puzzel die men nooit meer in elkaar krijgt .
Zelfde tempel van hieronder . Zie op de voorgrond de massieve kapotte zuilen liggen . Het verleden is moeilijk te herstellen , laat staan in zijn oorspronkelijke glorie terug te plaatsen .
Eigenlijk blijft er heel veel puin over van het fraaie Side Theater . De omringende zuilengallerijen zijn ingestort en liggen over de ganse site verspreid . Rechts op de foto ziet u een ingangspoort en een rest van de vroegere stadsomwalling .
Zie maar eens hoe rustig het is in April rond de Apollotempel , waarschijnlijk kan je er in juli en augustus tijdens het hoogseizoen bij manier van spreken op de koppen lopen . Tijdens ons bezoek waren de Turken driftig bezig met waterwerken aan de kleine pitoreske yachthaven die zich vlak voor de tempel bevind .
Enorme bewerkte brokstukken wit marmer liggen in grote aantallen op de site verspreid en tentoongesteld . Een reconstructie is zeker niet meer haalbaar want daarvoor is alles teveel beschadigd . En dat vind ik spijtig , dat moet een enorm bouwwerk geweest zijn vroeger . De hoogte van de zuilen + de opbouw schat ik op 20 meter . En daar kijk je naar op als je bedenkt in welke periode deze tempel gebouwd is .
Voor het theater bevond zich de agora , het sociale en commerciéle hart van de stad . In het midden van dit bijna 1000 m² grote plein kan u de resten zien van een tempel die geweid was aan Tyche , de godin van het geluk . Eigenlijk was ik ontgoocheld bij mijn bezoek aan de agora zelf , ik had er meer van verwacht . buiten de zuilenrijen en het aanvoerkanaal voor water schiet er van het geheel bijster weinig over .
Het theater kan fungeren als uitkijktoren over het schiereiland waarop Side was gebouwd . Achter het toneelgebouw , waar een massa zuilen ligt , strekt zich de vierkante agora uit ( 65 m. per zijde ) ooit een handelsplaats die door zuilengaanderijen en winkels was omgeven . Het theater hier langs de achterzijde gezien . Er word entreegeld gevraagd voor het betreden van het theater .
Het meest aansprekende overblijfsel uit de klassieke oudheid is het theater , dat in goede staat verkeert , maar volledig word verminkt door enkele ijzeren trappen . Het dateerd van de 2-de eeuw en bood , vermoedelijk plaats aan 15.000 mensen . Hier zie je de voorkant van het theater .
Tussen het museum en het theater gaat de weg met een scherpe bocht voor de tweede keer door de imposante stadsmuren . Deze binnenmuren dateren van de 4-de eeuw ; ze werden opgetrokken als extra verdedegingswerk . Net voorbij de poort ligt rechts een klein parkeerterrein waar je in de stille periodes van het jaar je wagen achter kan laten .
Tegenover de agora staat aan de rechterkant van de weg het zeer interessante museum , gehuisvest in een gerestaureerd badencomplex uit de 5-de eeuw waarvan je hier nog een goed bewaard bad kan bekijken .
Prachtige beelden hebben we gezien in het museum , de moeite waard om er een bezoek te brengen . Je mag er wel niet flitsen binnen en er word er streng op toegekeken .
Boottocht op de Manavgat rivier , de schipper brent je eerst naar een forelkwekerij en vaart dan de oevers af op zoek naar de waterschildpadden die zich koesteren in het warme zonnetje . Waarna men doorvaart naar de watervallen . Drankjes zijn aan boord te krijgen . Ik bestelde "smal Efes beer" en kreeg meteen een halveliter fles in de handen gestopt .
Manavgat Selalesi . Echt spectaculair zijn deze brede watervallen niet , maar het is een aangename plek om in een van de restaurants forel te eten . Vanuit Side worden boottochten georganiseerd naar de watervallen . Ook in het centrum van Manavgat kan je aan de brug over de rivier inschepen voor een tweetal uren durend tochtje naar de watervallen ( prijs 10 euro )
Het water van de kopurulu rivier perst zich met een enorme snelheid tussen de smalle wanden en men kan op verschillende plaatsen stoppen om dit prachtig schouwspel van bovenaf te bewonderen . Vlakbij bevind zich ook het "Kopurulu Kanyon Milli Parki " een groot beschermd natuurgebied . Vlakbij bevind zich ook een kleine Romeinse brug over de diepe smalle canyon .
Tijdens de rit naar Selge kom je langs de weg die langzaam bergopwaarts voert door het dal van de wildstromende , blauwgroene Kopurulu rivier waar aan rafting word gedaan , ook een excursie appart om eens te doen en zeker aan te raden als je een beetje avontuur niet schuwt .
Ruim 50 km. ten oosten van Antalya , 5 km. na de afslag naar Aspendos en ongeveer 25 km. ten westen van Side , voert vanaf de snelweg een afslag in noordelijke richting naar Beskonak en verder naar de ruines van Selge (55 km.) Trek voor deze prachtige rit door de bergen naar Selge minstens een halve dag uit en zorg voor voldoende benzine , eten en drinken . Geniet tijdens de beklimming naar Selge van de prachtige vergezichten op de besneeuwde bergen en bewonder de grillige rotsformaties welke aan het oog voorbijglijden .
Onderaan het beeld zie je het toneelhuis of wat ervan rest , rechts onder waar nu de velden zijn was de agora van Selge maar er schiet werkelijk bijna niets meer van over . In het verleden zijn veel stenen van Selge door de boeren van het dorp gebruikt bij de bouw van stallen en huizen .
Selge is al een paar keer getroffen geweest door aardbevingen en het theater is daardoor grotendeels vernield . Het toneelhuis is daardoor volledig ingestort en herschapen in een hoop puin . Wanneer je het theater bezoekt klim dan eens helemaal tot boven voor de prachtige vergezichten op de omliggende bergen .
Ria poseert hier met de plaatselijke jeugd van Selge , deze meisjes hebben ons gegidsd en doen dit als een welkome bijverdienste . Er werd ons wel aangeboden om een paar eigengemaakte spulletjes te kopen zoals zijden sjaaltjes en juweeltjes welke aan een zeer voordelige prijs werden aangeboden . Ze vertelden ons dat Selge een arm dorp is waar er bijna geen werk is . De jongens trekken er weg naar betere scholen of het toerisme in de steden , maar de meisjes mogen het dorp niet verlaten en zijn dus gedoemd om hun ganse leven in in het gehucht te slijten . Wij zijn er wel heel hartelijk ontvangen en na ons bezoek aan Selge op de thee uitgenodigd bij de meisjes thuis waar ons nog veel uitleg werd verstrekt over het harde leven in de bergen .
Ooit had Selge 20.000 inwoners ; het armoedige dorpje Zerk dat nu bij de ruines ligt telt er heel wat minder. Zodra u het dorpje binnenrijd wacht er u een eerste verrassing . De burgemeester van Selge (Zerk ) heeft er niet beter op gevonden dan in zijn dorp een slagboom te plaatsen en waar je niet omheen kan als je de site wil bezoeken . Er word je gevraagd uitdrukkelijk gevraagd om 10.000.000 turkse lira tol te betalen ( 6 euro ) . Natuurlijk is dit volledig ilegaal maar je wil wel de site zien , dus neem tuks geld mee want euro's worden niet aanvaard als tol . Om souveniertjes te kopen bij de lokale gidsen kan je wel betalen met euro .
De ruines van Seleucia in Pamphylia werden gesticht door een van de koningen van de Seleucidendynastie van Syrié . de rust die deze plaats uitstraalt is al een belevenis op zich . Het geheel is pittoresk , vertoont een samenspel van mens en natuur , van opbouw , afbraak en woekerende levenskracht . de overblijfselen zijn soms moeilijk te indentificeren . Binnen het tracé van de vroegere ommuring ontspringt een bron . De resten van de vroegere thermen horen erbij . Nog het best bewaard bleven de agora ( marktplaats ) gebouwen , onder andere de beneden verdieping van de markthal . Ze bestaat uit een rij van acht kamers annex de halfcirkelvormige constructie die mogelijk als bouleuterion dienst deed . Een aantal zuilen omgeven het plein : sommige staan van oudsher overeind , terwijl andere door archeologen weer werden opgericht . Ten noorden van de markthal bevind zich een tempelruine , waarvan de cella-wanden tot het dak zo goed als intact zijn . Dit is voor mij zeker een vijf-sterren site , en nog niet door massatoerisme bezoedeld , tijdens mijn bezoek heb ik er alleen een ouder Duits paar gezien en een Engelse familie die na een kort bezoek terug weg waren .
Beneden verdieping van de agora , let in het midden van de foto op de restanten van de mozaiekvloer . Het is de moeite om eens naar beneden te klimmen want er is veel meer te zien dan op de foto , er zijn ook nog resten van zuilen en bewerkte stenen te zien . Neem a.u.b. niets mee uit de ruine want als ze je daar mee snappen op de luchthaven ( bagage gaat er tweemaal door een scanner ) zal het een kostelijke vakantie worden .
Zicht op de rechterzijde van de agora met de vele winkeltjes en bijgebouwen , verkeren in een uitstekende staat . Ik kan me echt niet inbeelden waarom deze site niet uitgebaat wordt door de Turkse regering , waarschijnlijk te afgelegen maar dat kan niet de echte reden zijn , op dit gebied zijn de Turken ondoorgrondelijk .
Goed bewaarde bogen van een zijgebouw van de agora . Als je deze site wil bezoeken vertrek dan vanuit Manavgat naar de watervallen van de Manavgat-rivier en volg verder deze weg gedurende een tiental kilometer tot aan de afslag links ( let op het roestige bordje ) van Seleucia in Pamphylia . Na de afslag naar links kom je door een dorpje waar je tweemaal rechts moet aanhouden en dan kom je op de goed begaanbare kiezelweg naar de ruines . In het dorp kan je ook nog wat drinken bij de lokale winkeltjes . Deze wandeling van vijf kilometer gaat gestaag bergop met op het einde een lastige beklimming en is alleen geschikt voor geoefende wandelaars . het beste is een jeep of auto huren maar wij sportievelingen hebben het te voet gedaan maar de beloning was dan ook navenant met wat we daar te zien kregen daarboven .
Dit hier zijn de resten van het kleine amfi-theater van Seleukeia , het halfrond is hier nog duidelijk te zien en alles ligt er rommelig bij , maar ongerept mooi om zien en je zal je er geen seconde vervelen .
Nog een van de vele resten in het bos , je kijkt er echt je ogen uit en neem vooral de nodige tijd om deze site te bezoeken want het is er groots en uitgestrekt . Neem ook eten en drinken mee als je de site bezoekt want boven op de berg is er niets te vinden .
Ria poseert hier voor een van de ruines , eigenlijk is er daar nog veel bewaard gebleven als men rekening houd met aardbevingen die frekwent voorkomen in Turkije .
Prachtige rest van een muur met mooie ingewerkte nissen , onderaan de foto zie je een boog die een onderaardse ruimte overspant . Er is daar nog niet veel archeologische activiteit geweest en er zal in de toekomst waarschijnlijk nog heel wat bloot gelegd worden . Het is wel een buitenkans voor ons toeristen om zo iets te kunnen bezoeken .
Deze mooie bewerkte steen ligt zomaar voor het rapen in de bossen en er zijn er zo vele te vinden . Ik vraag me echt af wat er voor mooie dingen nog onder de oppervlakte moeten liggen en die misschien wel een plaats in een museum waard zijn .
Tijdens een van onze wandelingen in de bossen rond het hotel zagen we in een den of sparreboom tientallen gesponnen bollen hangen ter groote van een tennisbal . Later zagen we deze bollen op verschillende plaatsen overal in de bomen terug . Ik wou er eens eentje openen om te weten wat de inhoud was ?
Toen we een van de gevonden nesten openmaakten om onze nieuwsgierigheid te stillen zagen we tot onze verwondering dat dit vol zat met tientallen rupsen . Ik zou wel graag weten welke soort vlinders daaruit voortkomen .
In de onmiddelijke omgeving van "Hotel Linda "te Titreyengol vonden we nog een ongerepte natuur . Het had er veel weg van de heide bij ons en er waren veel dieren te zien zoals de salamander , landschildpad , adders en eekhoorntjes , ook veel variatie aan kleurrijke vogels en vlinders .
