Verrassend Veelzijdig Vietnam

Fred Vorstenbosch in Vietnam.

In opdracht van de PUM (zie www.pum.nl) ben ik als vrijwilliger met mijn meer dan 30 jaar ervaring in het toerisme op missie gestuurd naar Vietnam.

Waar is mijn bagage!

Ik reisde eerst met Air France naar Parijs om vervolgens met Vietnam Airlines te mogen vliegen naar Hanoi. De service aan boord bij Vietnam Airlines is geweldig, men doet er alles aan om de passagiers van dienst te zijn, althans dat is en was mijn ervaring.

Na dus een lange vlucht vanuit Parijs kwam ik dus op het vliegveld van Hanoi aan en al snel was ik door de paspoort controle. Wat zeker niet snel was, was het verkrijgen van mijn bagage. Na ongeveer 1 uur bij de rondgaande transportband te hebben gestaan, moest ik helaas constateren dat mijn koffer niet was meegekomen. Dan maar achteraan schuiven bij de balie van lost en found om vervolgens een formulier in te vullen en dat was het dan. Gelukkig stond de heer Son, mijn uitnodiger op me te wachten en dus had ik de hoop dat hij er de vaart achter kon zetten zodat ik mijn koffer snel kon krijgen.

Buiten mijn kleding om zaten er in mijn koffer mijn cursus materiaal, waar het de bedoeling was, deze de volgende dag mee te kunnen beginnen.

Helaas - pindakaas, dat feest ging niet door, hoezeer mijn uitnodiger, nu mijn vriend Mr. Son, zijn best ook voor mij deed.

Dus de snikhitte in en op weg (in een auto - een van de weinigen) naar Hanoi, de hoofdstad van Vietnam.

Het eerste wat opviel, buiten de temperatuur, is dat er zeer weinig tot bijna geen auto’s rijden. Het vervoer, steeds maar luid toeterend bij bijna elke beweging, bestaat voornamelijk uit motors en scooters, bromfietsen, mini busjes en fietsen. Ook veel lopende mensen die hun weg zoeken naar hun einddoel die dag. Ook zie je veel jonge mensen, Vietnam is volgens mij een land met zeer veel jonge mensen.

De chauffeur van de auto doet zijn moeite, om al luid toeterend door de drukte heen te komen, links en rechts gepasseerd worden door fietsers en andere voertuigen, die misschien nog meer lawaai maken dan hijzelf al doet..

Na enige tijd arriveren wij in Hanoi en word ik naar een klein familie hotel gebracht dat midden in de stad is gelegen, gezellig in een wijk met zeer veel kleine winkeltjes die tot diep in de nacht, vaak bij het licht van een klein lampje, open zijn.. Mijn kamer in het hotel is een inpandige kamer, dat wil zeggen dat ik geen ramen heb, dus mijn uitzicht is de muur, welke voorzien is van een schilderij. Wel heeft mijn kamer een airco, een ventilator en badkamer met douche en toilet. In het hotel kan je niet eten, wel excursies boeken. Om het eten hoef je je niet zorgen te maken omdat er overal diverse soorten van restaurants zijn, van groot en lux tot klein en simpel.

Hanoi is een zeer grote en drukke stad, die volgens Nederlanders (of voor diegene die niet veel reizen) een grote janboel is. Druk, toeteren, druk, toeteren, en nog veel meer herrie van de straat komt je tegemoet in combinatie met de vochtige warmte van de dag.

Ik vertelde dus dat ik mijn bagage niet had meegekregen vanuit Parijs, daar was deze blijven staan. Ik had wel mijn kleine trolley koffer bij me wat basis dingen, maar omdat het zo warm was, werd het inmiddels tijd om eens lekker een douche te gaan nemen en me te gaan voorzien van schone kleding na deze reis. Helaas, ik beschikte dus niet over mijn koffer dus douchen kon wel, maar schone kleding, dat ging niet lukken. Je begint in Hanoi al snel te transpireren.

Boodschappen doen in Hanoi

De directeur van de reisorganisatie FOOTPRINT Vietnam Travel, Mr. Son (kantoren in Hanoi en in andere plaatsen in Vietnam) vroeg me of ik bang was om achter op zijn oude mar degelijke motor mee te gaan rijden om wat kleding en andere voor mij nuttige zaken te kopen, zodat ik mij kon omkleden en verfrissen.

Gezien de enorme drukte van het verkeer, had ik eerst wel mijn bedenkingen, maar ik had geen andere keuze, want auto’s waren er praktisch niet voorhanden en… iedereen reed dus op een motor, dus waarom ik niet. Dus zette ik een helm op mijn hoofd en ging achter op de motor van hem zitten en hij reed met mij zeer rustig en netjes weg, op jacht naar kleding en toiletartikelen.

Met mijn Nederlandse XL maat (Vietnamese maten zijn duidelijk afwijkend - de mensen in Vietnam zijn kleiner en tengerder dan Nederlanders) werd het toch wel moeilijk om passend ondergoed en T shirts te vinden. Toch maar kopen en dan maar knellend ondergoed en T shirts dragen. Beter dan onfris (onder) goed te dragen, met de hoop dat mijn zoekgeraakte koffer weer spoedig op zou duiken.

Hanoi is een prachtige -, zeer oude stad, met duizenden winkeltjes en er werd mij verteld dat vele straten namen dragen van artikelen die men er verkoopt.

Zo heb je de horloge straat, de computer straat, de motor straat, de leer straat, etc. Zo heeft iedere bedrijfstak zijn eigen straten. Dus als je een horloge wenst te kopen, dan ga je natuurlijk naar de horloge straat alwaar je honderden horloge zaakjes, concurrerend naast elkaar treft. Dus maar handelen om het beste (namaak) horloge of (gekopieerde) computer onderdeel of (namaak) programma’s. En alles, tegen wel zeer concurrerende prijzen.

Hanoi is een wir war van allerlei kleine en grote straten alwaar de mensen op motors, scooters, bromfietsen en fietsen voort jakkeren. Er wordt overal handel gedreven. De fietsenmaakster zittend op de straat verdient haar geld al banden plakkend tot laat in de avond. Op de fiets kan je meer dan fietsen, de fiets kan je ook als kledingrek gebruiken en zo worden er jurken, jumpers, BH tjes, etc aangetroffen al hangend aan de fiets, dienend voor de verkoop. Wat een kledingfiets kan, kan je natuurlijk ook met andere dingen doen. De scooter is er niet alleen voor het vervoeren van personen, maar je kan er natuurlijk ook zakken cement, kratten drank, grafstenen, etc. mee vervoeren.

De straat oversteken lijkt een gevaarlijke bezigheid, namelijk alle vervoersmiddelen rijden af en aan, luid toeterend, je het gevoel gevend dat je haast niet over kan steken. Het advies is: beginnen met oversteken, dat is dan duidelijk zichtbaar voor het overige verkeer, en gewoon doorlopen, dan gebeurd er ook niets. Dat heb ik dus maar gedaan. Het viel me op dat vele meisjes en vrouwen, al rijdend op hun vervoermiddelen voor hun gezicht een witte mondkap hebben en een zonnebril dragen, terwijl om de armen lange witte handschoenen, tot over hun ellebogen worden gedragen. Mijn begeleider gaf mij de volgende verklaring. In het westen doen de mensen er veel aan om een mooie bruine kleur te krijgen. Hier in Vietnam, waar de zon praktisch altijd schijnt, is het gemakkelijk om bruin te worden. Maar in Vietnam, speciaal bij jonge meisjes, is het de mode om blank te blijven, vandaar die extra bescherming die ze dragen. Dus…. Deze witte extra kleding en zonnebril is er niet als bescherming tegen de luchtvervuiling, vertelde hij mij.

Het Vietnamese leven

Mijn hotel ligt dus midden in het centrum en de dag begint al vroeg in Hanoi.

Wat gebeurt er s’ochtends al voor 06.00 uur.

Plotseling begint er uit allerlei microfoons scherpe stemmen, met nieuws, te schallen, dit schijnt een overblijfsel te zijn uit de oude tijd om de mensen die niet over een TV (bijna iedereen heeft een TV) of radio beschikken te informeren over het laatste nieuws. Na gedoucht te hebben, ga ik naar een van de zeer vele eethuisjes om te ontbijten. Dat kan een Frans -, Amerikaans -, maar ook een Vietnamees ontbijt zijn, dus je kunt naar eigen smaak eten en drinken.

Ook kan je natuurlijk (na het ontbijt) gewoon naar de BEERGARDEN gaan.

Een plaats waar 95% van de mannen heen gaat om een pilsje te hijsen en vervolgens te gaan eten.

Wat dacht je van gegrilde hond, of slakken, gegrilde vogeltjes of andere Vietnamese lekkernijen. Je hoeft het niet te eten, je kan het eten. Toen ik vroeg waarom ze honden op het diner hadden staan, kreeg ik het antwoord: jullie hebben varkens boerderijen, wij hebben honden boerderijen en de volgende positieve opmerking kwam met ook een vraag…. Als je naar varkens bij jullie op de boerderij kijkt, rollen ze in hun eigen uitwerpselen, vinden het schijnbaar prettig om in de modder te verkeren, bedoelen jullie dat dit lekker is. Nou ja, over eten, geloof en politiek is het beter in het buitenland om er niet over te discussiëren, althans je vrienden wil blijven. Ik heb wel zalig gegeten maar geen hond, geen gerilde schorpioenen, wel lekkere salades en voor mij nieuwigheden.

Hanoi is een oude stad met zeer veel cultuur, zoals tempels, oude huizen en gebruiken.

Een van de gebruiken is de ochtend gymnastiek voor iedereen, van 4 tot 100 jaar en het begint al voor 05.00 uur in de ochtend en u kan dit samen met de Vietnamesen doen. Ze leren het U graag hun Thai Chi oefeningen doen.

Na mijn werk voor de PUM had ik voldoende vrije tijd om eens lekker door de smalle straatjes te gaan slenteren, wel goed onthoudend in welke straten ik gelopen had want vele straten lijken sprekend op elkaar, zodat ik eenvoudig mijn weg terug kon vinden naar mijn hotel (wel een visitekaartje van je hotel meenemen voor de zekerheid - altijd makkelijk als je verdwaald).

Meerdere avonden was ik in een Vietnamese kroeg te vinden, de plaats waar de mannen bij elkaar komen om bijvoorbeeld te socialiseren en een pilsje te drinken. Voor de prijs hoef je het niet te laten. Voor 2 cent kreeg je een halve liter pils, dit getapt werd uit een vat van 1600 liter. Dus heb je dorst….kom naar Hanoi. Vredig werd de peacepipe doorgegeven en van gelurkt. U zou zich kunnen afvragen, hoe praat je dan met de stamgasten…gewoon…met handen en voeten en een lekker glas pils en wat Vietnamese zoutjes. Het café is al vroeg open en gaat pas laat in de avond weer dicht.

Op mijn vrije dag zijn we naar Halong Bay gegaan, nu wel met de auto. Halong Bay is gelegen op circa 2 uren rijden met de auto over een overigens goede weg. Eerst gaan ontbijten. Dat doen we bij het grootste restaurant, welke niet ver is gelegen van de Parfum rivier. Een groot restaurant waar ik op mijn nuchtere maag een grote bowl vol met hete soep, inclusief grote brokken van een soort vlees wat lijkt op draadjesvlees, consumeert. Verder kan je er ook allerlei andere snoep en drankjes gewoon kopen voor onderweg. Zorg er wel voor dat je water bij je hebt. Het is nogal warm in Vietnam.

Onderweg veel rijstvelden alwaar man / vrouw en vee bezig is het land te bewerken. We passeren diverse dorpjes. In verschillende dorpjes worden mens grote vazen voor de verkoop aangeboden. De prijs van deze vazen (en andere materialen) maakt me erg enthousiast, echter ze zijn zo groot van formaat, dat ik vrees dat ik ze eerst niet in de auto - en later ook niet in het vliegtuig kan meenemen. Plotseling slaan we enkele kilometers voor Halong Bay linksaf en na een klein aantal kilometers stoppen we voor een paal die dwars over de weg is geplaatst, welke voorzien is van een groot hangslot. We gaan nu wandelen krijg ik van Mr. Son door en wel naar een klein dorpje waar aan de rivierbedding houten schepen worden gemaakt.

Nu ben ik gek van wandelen, maar ik had daar geen rekening mee gehouden. Ik had alleen mijn teenslippers aan en dan te weten dat het net geregend had en er geen echte geplaveide weg is. Enkele kilometers heb ik al min of meer glijdend op mijn teenslippers gewandeld.

Na enige tijd kwamen we aan bij een scheepswerfje waar een houten stevige boot op stapel stond waarmee excursies kunnen worden gevaren in Halong Bay. De bouwer had goed gekeken hoe luxe zo’n boot moest zijn om toeristen blij te maken. Er was van alles aanwezig om een toerist te verwennen. Cabines met toilet en douche, in een woord geweldig.

We sjokken weer terug naar de auto, maken onze schoenen en slippers schoon en stappen weer in de auto, nu echt onderweg naar Halong Bay.

Halong Bay is de place to be. De drukte komt je in de haven, voorzien van veel geluid en schuifelende toeristen, die op zoek zijn naar hun houten schip, tegemoet, maar eenmaal aan boord van de boot ervaar je de SOUND OF SILENCE, al varend tussen de duizenden eilanden, op een diepblauwe zee. We bezoeken eerst een nabijgelegen eilandje met geweldige grotten, waar het heerlijk fris van temperatuur is. Hierna zijn we weer aan boord van dit houten schip gegaan en zijn, al kalm varend, gewoon wat tussen de eilandjes gaan varen op een diep blauwe zee. Het middagmaal wordt opgediend. Allerlei soorten van verse vis, hoe je het wilt hebben: gestoomd, gebakken of gegrild, zeg het maar, de klant is echt hier koning.

Na een dagje zee en rust, keren we weer terug naar de hektiek van Hanoi.

Ik moet morgen weer verder met mijn seminar over toerisme, wat ik ook met plezier doe.

Er valt zoveel te vertellen over vrolijk Vietnam, waarom ga je er niet zelf heen en kijk even op de website www.footprintsvietnam.com of neem contact op met Mr. Son. Zijn @ mail is son@footprintsvietnam.com

Veel succes.

Vietnam een aanrader.

Oh ja, de 2 e dag van mijn verblijf is mijn koffer afgeleverd in mijn hotel.

2005