FRED VORSTENBOSCH in de Russische Oeral - in de stad Chelyabinsk - deel 1 -

Na meer dan 30 jaar gewerkt te hebben in vele takken van het toerisme, ben ik , als vrijwilliger inzetbaar via de PUM (www.pum.nl ) .

De PUM is een organisatie van (ex) managers, (en niet alleen in het toerisme), die als vrijwilligers hun informatie en assistentie overdragen aan de zogenaamde 3 e wereldlanden.

Zoals u begrepen heeft, is mijn specialisatie het toerisme.

19/04/08 zaterdag

De bestelde taxi, die me naar Schiphol bracht, komt veel te vroeg aan mijn deur om mij naar Schiphol te brengen. Mijn bagage staat al wel gepakt, maar nog vroeger dan normaal naar Schiphol, alwaar ik toch al zo lang moet wachten. Maar ja, wat is de keuze, ik moet gaan, ik heb toegezegd dat ik West Travel, een middelgrote reisagent (marketing@westtravel.ru ) in Chelyabinsk in de Oeral te Rusland gaat helpen om enige problemen te gaan oplossen op het gebied van toerisme in Rusland, dit naar Europese waarden.

Op dit vroege uur op Schiphol aangekomen, met de wetenschap dat ik veel te vroeg ben, kan ik gelukkig bij de Lufthansa mijn bagage inchecken. Ik heb nog wat cursusboeken in mijn rugzak en nadat blijkt dat ik nog wat kilo’s ruimte in mijn koffer over heb, stop ik de cursusboeken vanuit mijn rugzak in mijn koffer zodat ik niet zo veel aan rugzak bagage behoeft te tillen. Mijn koffer weegt nu, inclusief de cursusboeken 20.4 kilo. Dat is dus officieel overbagage, maar de medewerkster van de Lufthansa heeft er deze keer geen problemen mee. Wel verteld ze, dat 1 kilo overbagage op een Europa korte vlucht € 10,00 zal kosten.

Nadat mijn boardingcards zijn overhandigd, trapt ze mijn koffer door op de transportband naar de bagagekelder. In totaal ben ik 3 uren te vroeg op Schiphol en besluit weer eens heel Schiphol te gaan zien en maar te gaan wandelen. Ik heb nog wat pakjes limonade in mijn rugzak en die moet ik, voordat ik door de douane gaat, eerst leegdrinken, anders kan ik ze wel weggooien. Gedurende mijn wandeling op Schiphol kom ik kennissen uit de reiswereld tegen en gaat men hen een praatje aan. Ik loop verder en kom zowel de winkel van de HEMA en een winkel van Albert Hein op Schiphol (voor de douane ) tegen. Wat gemakkelijk. De winkels zijn niet groot, maar hebben juist die spullen die je nog zou kunnen vergeten hebben.

Ik ga door de douane en ik ga richting de B pier. Ik weet dat er verschillende echte relaxfauteuils daar staan. Gelukkig is er een plaatsje vrij en vlei me daar neer. Ik kan hier, in afwachting van mijn vertrek naar Frankfurt, rustig mijn Zaterdagkrant zeer uitgebreid lezen. De tijd kruipt zeer langzaam voorbij en ik heb de krant alweer weer lang uitgelezen. Ik besluit naar mijn favoriete muziek op mijn MP 3 speler te gaan luisteren. Al verder relaxend wacht ik af tot het mijn vertrektijd is.

Vlak voordat we gaan vertrekken, krijg ik door dat mijn vliegtuig naar Frankfurt een ½ uur vertraging heeft, echter dat zal voor mijn volgende vlucht vanuit Frankfurt naar Ekatarinaburg geen problemen opleveren.

Na een rustige vlucht van circa 45 minuten landen we in Frankfurt.

Ook in Frankfurt heb ik meer dan de tijd. Mijn volgende vlucht is pas over 4 uur en 50 minuten. Ik vind dat niet prettig al dat wachten, maar er is geen alternatief. Ik zoek weer een relaxfauteuil op, zet mijn muziek op de oren, ga uitgebreid op de relaxfauteuil liggen om naar mijn favoriete muziek te luisteren.. Na zo’n 1,5 uur daar gelegen te hebben, ga ik weer eens de benen strekken en besluit alle pieren van de luchthaven te gaan bezien. Dat worden heel wat kilometers wandelen. Onderwek eet en drink ik wat. Ongeveer 1 uur voor vertrektijd ga ik naar de hal met het nummer B 20, alwaar ik zal vertrekken naar Ekatarinaburg. Heel wat Russen en slechts een enkele Westerse passagier melden zich daar voor de vlucht met Lufthansa naar Ekatarinaburg.

Ik neem weer plaats op een stoel in de wachtruimte en ga verder lezen in mijn boek - Dagboek van een Geisha (aan te bevelen) - In de vertrekhal tref ik een jonge Russische vrouw aan. Ze is lerares Engels en komt net terug uit Californie alwaar ze een cursus in de plaats Monterye heeft gedaan. We hebben genoeg gesprekstof en wat een toeval, in het vliegtuig zitten we naast elkaar. Gedurende de 4,5 durende vlucht hebben we elkaar heel wat te vertellen. Na een poosje wordt het licht in het vliegtuig uitgedaan en dus is het tijd om te gaan rusten / slapen. De vlucht uit Frankfurt vertrok om 20.00 uur lokale tijd en om Nederlandse tijd 00.30 uur komen we in Ekatarinaburg aan. Het is inmiddels daar 4 uren later en dus is het plotseling 04.30 uur, tijd om mijn klokje aan de nieuwe tijd in te stellen.

20/04/08 zondag

De aankomsthal van het vliegveld is modern en strak gepoetst. Door de douane gaan gaat zonder probleem en snel, heel wat anders dan in Moskou . Ook zeer snel komt mijn bagage op de band aan. Ik wandel met mijn bagage snel door de - groene zone - en achter de glazen wand zie ik mijn ophalers al staan te wachten compleet met een bord met daarop mijn naam. Tanya spreekt heel goed Engels, later bleek dat ze ook 4 maanden in de USA heeft rondgereisd en gewerkt heeft bij een Amerikaanse reisorganisatie. Met mijn bagage gaan we, met hulp van de chauffeur, naar de parkeerplaats. Een mooie Volvo staat hier voor mij klaar. Na de parkeerkosten betaald te hebben, rijden we de donker in, naar de grote weg richting Chelyabinsk, mijn eindbestemming.

De afstand naar Chelyabinsk bedraagt 200 kilometer en na enige uren rijden komen we aan bij mijn hotel, gelegen op wandel afstand van het centrum van deze miljoenenstad. Het is nu 07.00 uur in de morgen en ik heb mijn reisje voor nu wel even gehad.

Na wat papierwerk te hebben gedaan bij de receptie van het hotel, ga ik naar mijn 1 persoonskamer. Ik leg me te bed en val al zeer snel in slaap. Rond 15.00 uur wordt ik wakker en ga me verfrissen en mijn koffer uitpakken. Om 19.00 uur wordt ik door het management van West Travel opgehaald voor de eerste kennismaking en een diner.

We wandelen met 3 personen vanuit het hotel naar het centrum van deze stad, het is koud, het vriest. Binnen 5 minuten bereiken we het parkje, waar een immens groot standbeeld van Lenin staat. Diverse typisch Russische oude gebouwen wisselen elkaar af met super moderne, geheel uit glas lijkend opgetrokken gebouwen. De trolleybus rijdt ons al piepend voorbij. Het verkeer is bijna (blijkt later) de gehele dag superdruk. Het is een grote file.

In het centrale park is het een drukte van belang. Veel jongeren zitten in de koude, verliefd op elkaar,zich op te warmen. Velen hebben een grote doorzichtige Coca Cola fles bij zich, maar niet gevuld met Cola maar met bier. Lekker gezellig met elkaar zitten de jongeren met elkaar in de koude hun biertje in het park te drinken. Ze zijn niet luidruchtig, er lopen geen honden en er is geen graffiti te zien.

Oude en jonge wandelaars gaan via de onderdoorgang of naar de Metro of naar het centrum van de stad. Het is daar een drukte van belang. Via deze onderdoorgang steken we de brede en zeer lange Lenin Boulevard over. Auto’s, trams, bussen, taxi’s rijden af en aan. Ook in de winkelpromenade, alwaar de winkels praktisch elke dag geopend zijn van 10.00 uur in de ochtend tot 21.00 uur en later in de avond, is het een drukte van belang. Moderne winkels, met westers bekend merken, veel kleding, schoenen en eettentjes kan je hier vinden. Deze wandelpromenade is meer dan 2 kilometers lang en eindigt in een parkje.

Overal staan er banken, zeker om de 30 tot 40 meter. Veel bronzen beelden staan langs de winkelpromenade, die daardoor er heel gezellig uit ziet.

Een van deze bronzen beelden is gelijk aan het wapen van de stad, dat is een Dromedaris. Menigeen laat zich fotograferen op de rug gezeten van dit dier.

Aan deze promenade zit dus niet alleen de Engelse pub maar ook de Ierse Pub, alwaar menig buitenlander die zijn werk heeft in de stad, graag komt om zijn biertje te drinken of lekker te eten en bij te kletsen met anderen . We gaan hier ook naar binnen en deze pub ademt de sfeer van Ierland uit. We drinken wat donkere biertjes en eten in de pub. Het avondeten in de Ierse pub is een aanrader.

Na een gezellige avond te hebben gehad met elkaar, hierdoor hebben kunnen leren wie wat en waarom doet, lopen we terug naar het hotel.

Ik ga naar mijn kamer en kijk wat er op de TV is. Helaas zijn het alleen maar Russische TV nagesynchroniseerd veelal uit de USA programma‘s..

Dan maar wat lezen en ontspannen en weer naar bed voor de volgende dag.

21/04/08 maandag

Rond 10.30 uur wordt ik met de auto van mijn hotel opgehaald door de sales manager van West Travel.

Maar eerst mijn hotel ontbijt. Op de tweede etage is een klein restaurant. Direct bij het binnenkomen van het restaurant valt het mij op dat het eten zeker niet in een soort van buffetvorm is.

Er is een soort van vitrine (zoals in Nederland bij menig patatzaak is), waar salades, yoghurt, gebakken aardappelen, rijst, pasta’s, maar zeker geen eten is wat ik normaal ken uit goede restaurants. Aan ieder artikel hangt een prijskaartje.

Ook zijn er twee grote koelkasten gevuld met dranken, maar geen melk, die moet je maar in de supermarkt kopen. Wel is er thee.

Indien je een bestelling doet, wordt alles gewogen op een weegschaal zodat je niet te weinig maar zeker ook niet te veel krijgt. Alles moet verantwoord worden.

Ik doe mijn bestelling en deze keer hebben ze wel broodjes met daarin een soort van gehakt. De broodjes worden in een micro wave gedaan en warm gemaakt, dat gaat ook met andere zaken die warm moeten zijn.

De sleutel van mijn kamer, een soort van plastik creditkaartje, dient ook voor het afrekenen van het bestelde en wordt later bij het uitchecken verrekend met je.

Rond 10.30 uur wordt ik dus opgehaald van mijn hotel en gaan eerst een bezoekje brengen aan andere delen van de stad. Er zijn buiten de bekende oude gebouwen uit een vervlogen tijd ook super moderne gebouwen, opgetrokken uit staal en glas, met veel etages.

Even iets tussendoor over functie beschrijving van het personeel:

Ter informatie: iedere gewone werknemer heet hier - manager -. Ik leg hen uit dat dit niet de juiste vorm is en vertel hun dat manager bijvoorbeeld in Nederland heel wat anders inhoudt dan werknemer.

In een van de hotels heeft West Travel een eigen reisbureau dat veelal vlieg- en treintickets verkoopt aan reizigers. Na de kennismaking met de manager drinken we een kopje koffie en krijgen meer informatie over zijn werkzaamheden.

We gaan nog niet direct naar het hoofdkantoor maar gaan eerste naar 1 van de meer dan 1000 meren kijken die in deze Oblast zijn gelegen. Bij het strand zijn werklieden bezig om het strand te prepareren voor de komende zomer. Op dit moment is het nog veel te koud om er aan te denken om hier in het meer te gaan zwemmen. Terwijl bij ons de bloesems in de bomen bloeien, loopt hier, gezien de koude, nog stukken achter bij ons.

Op de terugweg rijden we naar in groot park in de stad. Hier is veel te doen speciaal voor kinderen. Er is een station plus trein speciaal voor kinderen. De kinderen mogen onder toezicht zelf een ritje met de trein door het park maken, ook zijn er veel speeltoestellen en de natuur is overweldigend, ondanks de koude.

We vervolgen onze weg en rijden langs een van de gebouwen van de Universiteit alwaar duizenden studenten studeren. Het verkeer is zeer druk en voordat we het echt in de gaten hebben staan we weer in de file, die maar langzaam lijkt op te lossen. We kiezen voor een alternatieve route welke voert langs de Alexander Nevski Kathedraal. Weer na veel opstoppingen komen we eindelijk daar aan waar we wezen moeten, de firma West Travel die mij gevraagd heeft om assistentie in toerisme als vrijwilliger hen te helpen. De assistentie die ze vragen is uitgebreid en pittig. De werkzaamheden beginnen om circa 10.00 uur in de morgen en men stopt pas wanneer men voor die dag klaar is, in mijn geval was dat om 20.00 uur. Tussen de middag wordt in een klein restaurant de hoofdmaaltijd genuttigd met daarbij een goede fles bier. Op Zaterdag en op Zondag wordt er ook nog 4 uren gewerkt en zijn er ook veel cursussen gepland. Dus het personeel en de staf maken veel langere dagen dan er in Nederlandse toeristen industrie wordt gewerkt.

Om 20.30 uur gaan we naar een zeer modern restaurant en genieten van een voortreffelijke maaltijd, en weer met een grote fles bier. Gedurende deze maaltijd zingen 2 Russische zangeressen moderne liedjes.

Rond 22.00 uur ben ik weer terug in mijn hotelkamer en vervolg met het schrijven van mijn rapporten en dan, naar bed.

22/04/2008 Dinsdag.

Wat een plezierige verrassing. Toen ik opstond was de verwarming nu niet meer loeiheet maar verrukkelijk lauw. In waarschijnlijk vele Russische steden , in ieder geval die steden waar ik nu geweest ben in Rusland, wordt aan het begin van de winter de stadsverwarming behoorlijk heet aangezet. Meestal kan je die niet naar eigen wensen instellen en dus is het overal heet in huis of de gebouwen. Dit duurt tot ongeveer eind april en dan moet je maar zelf zorgen dat, wanneer het koud is, dat je dan zelf voor verwarming zorgdraagt.

Door dit systeem voelen de kamers en ruimten waarin je verblijft heel heet aan en wanneer je het dan kouder wenst te hebben, dan doe je of de ramen wagenwijd open of de airco aan, dit naar eigen wens. Dat betekend dat wanneer je op straat ben, de mensen in winterkleding rondlopen en dat wanneer ze eenmaal thuis of op kantoor zijn, dat de mensen T shirts en andere kleding dragen gebaseerd op een zonnige zomerdag. Toen ik vanuit Nederland naar Chelyabinsk afreisde was me aangegeven om me vooral in te stellen op de winter en zeker kreeg ik geen informatie over zomerkleding mee. Het resultaat was dat ik de eerste dag eigenlijk wel een beetje voor aap stond met mijn wintertrui aan op het kantoor welke ik adviseerde. Ik had natuurlijk geen zomerkleding meegenomen, dus dat moest ik dan maar anders oplossen.

Het ontbijt in het restaurant, dat in vergelijk met de westerse hotels in deze stad, in mijn hotel, is simpel en niet gebaseerd op de verwende westerse toerist, die alles wil hebben wat ze THUIS ook krijgen. In plaats van broodjes kaas of met jam, eet men liever hier in de ochtend gebakken aardappelen, salades, pasta, rijst en andere zaken.

Ik nam van het buffet 2 broodjes waarvan 1 gevuld met groenten, misschien spinazie - ik kon het niet thuis brengen. In het tweede broodje zat een soort van melkproduct ingebakken. Beide broodjes werden in de micro wave stevig opgewarmd. Een kop zwarte thee en een kartonnetje juice maken mijn ontbijt compleet.

De dagelijkse hoofdmaaltijd is voor de Russen de middagmaaltijd. Wij gingen meestal in de middag rond 14.30 uur pas middag eten in een inpandig restaurant, waar ook de personeelsleden, veelal zelf komen eten. Aardappelen, vlees, vis, soep en drinken er een grote fles bier bij.

Het diner, daar in tegen, wordt meestal in de wat luxere restaurants genuttigd door ons. Weer drinken we er een grote fles bier bij. Proost!

23/04/2008 Woensdag

Vanochtend ben ik gaan wandelen naar het centrum van de stad. Eenvoudig, via de oversteekplaatsen de straat oversteken, vervolgens links, rechts, het parkje door, via de ondergrondse , en dan ben je in minder dan 10 minuten in het centrum van Chelyabinsk. In de ondergrondse oversteekplaats zijn allerlei kleine winkeltjes die van alles verkopen. Frisdranken, bier, sterke drank, broodjes, balpennen, eigenlijk een soort van winkeltjes van sinkel.

Eenmaal weer bovengekomen ga je vervolgens links en voor je zie je een brede en erg lange soort van wandelpromenade met vele luxe winkels, voornamelijk kleding en dat van soort zaken. Geen supermarkt zijn hier te vinden. Waarschijnlijk is het hier de Chelyabinsk Kalverstraat.

Op deze wandelboulevard staan om de ongeveer 20 meter bankjes, waarop mensen zitten te keuvelen, gewoon (ook in de vrieskoude) een boek lezen, gewoon gezellig er zijn en gezien worden. Bij deze bankjes staan op vele plaatsen in brons gegoten beelden zoals: de brave soldaat Schweik, de brandweerman, de schrijver, dieren, een adellijke dame en nog veel meer uitbeeldingen.

Verliefde stelletjes genieten van elkaar al zittend op deze bankjes, ze willen waarschijnlijk graag laten zien dat ze over hun oren verliefd op elkaar zijn. Geweldig!

Winkelende vrouwen sjouwen winkel in en uit, op zoek naar waarschijnlijk dat wat ze nog niet hebben en graag willen hebben. Er zijn diverse kiosken waar je het laatste nieuws en een drankje kunt kopen. Voor iedereen is er wel wat van zijn gading te vinden. Zoals gezegd: aan de promenade zijn vele winkeltjes, van super modern tot wat minder moderne, er zijn zelf twee seksshops.

Ergens op deze boulevard is een treinstationgebouw uit het verleden en staat er in nieuwe glorie bij, alleen de trein vertrekt er niet meer, daarvoor moet je op een andere plaats zijn. Iets verderop staat een imposant beeld van een man die als eerste in Rusland aan atoomsplitsing deed. Op een gedenknaald staat het reeds genoemde wapenschild van de stad, namelijk een dromedaris. Chelyabinsk was gelegen aan de zo bekende zijden route.

In een van de zijstraten van de boulevard zie ik een prachtig kerkgebouw, geverfd in pastelblauwe en witte kleuren. Die wil ik wel eens van binnen bekijken. Er zijn al zo weinig kerken in deze miljoenenstad in deze stad en een blauwe kerk is wel heel apart. Helaas dit kerkgebouw is gesloten. Bij navraag blijkt dat dit gebouw geen kerk maar een Moskee is. Wel typisch is dat het er aan de buitenzijde uitziet als een kerkgebouw met een toren, maar niet aan de buitenzijde de kenmerken van een Moskee heeft zoals de typische dunne spitstoelopende torens er naast. Gezien mijn tijdschema in Chelyabinsk heb ik helaas niet in de - blauwe moskee - kunnen kijken, maar ik heb er wel een foto van gemaakt.

Ik slenter langzaam terug en bevindt me nu op de plaatselijke markt. IJzeren stalletjes, niet te verplaatsen, overdekt tegen de regen en de wind, dat is de plek waar marktkooplieden hun koopwaren aanbieden. Het is er druk.

Het schijnt dat de Russen erg graag lezen en genieten van en moderne - en klassieke muziek. Ik zie op de bankjes mensen musiceren en lezen, alhoewel het toch net vriest.

Bij de volgende voetgangers stoplichten steek ik over en ga ik naar mijn hotel. Het zonnetje schijnt en ik ga, net voor het hotel is een klein parkje, daar in de zon zitten.

Maar mijn taak wacht bij West Travel, hen te adviseren over het Europese manier van toerisme, waar ze veel belangstelling voor hebben.

In de middag pauze zijn we in 1 van de vele zeer moderne hotels in het restaurant Japans gaan eten. Deze keer lukte het mij niet om met de eetstokjes te eten en al snel kreeg ik mes en vork, dat ging me veel beter af.

De hele middag ben ik bij deze reisagent nog bezig geweest om les te geven. Ik heb hun veel aan informatie te bieden en ik hoop dat ik ze, gedurende mijn verblijf alhier, alles kan vertellen wat ze wensen te weten. Indien dat niet kan, weten ze dat ze een complete tekst met mijn - seminar Tourism - nadien nog krijgen, zodat wanneer ik terug ben in Nederland, ze nog zich verder kunnen informeren naar aanleiding van de gegevens op mijn CD ROM.

Vanavond word ik weer in de watten gelegd. We gaan weer modern eten en men neemt daar de tijd voor. Rond 22.45 ben ik weer terug in mijn hotelkamer en kan ik verder werken in mijn rapporten.

Donderdag 21/04/2008

Alhoewel ik op tijd naar bed ben gegaan, kan ik de slaap niet vatten. Gedurende mijn verblijf alhier in Chelyabinsk komt het steeds voor dat ik rond 23.00 uur ga slapen en dat ik rond 01.00 uur weer klaar wakkerben. Hoe dat kom? Ik weet het niet!

Ik besluit om een hoofdstuk uit mijn boek te gaan lezen, ook hierna kan ik weer niet slapen. Ik besluit vervolgens om weer op bed te gaan liggen en naar mijn rustige muziek te gaan luisteren. Uiteindelijk ben ik weer in slaap gevallen. Om naar de Russische TV te gaan kijken had weinig zin voor mij. In mijn hotel zijn alleen maar Russische programma’s met veel schreeuwende (lijkt op Amerikaanse TV reclame) langdurige reclameblokken.

Dus toen ik eindelijk lag te slapen begon rond 02.00 uur een ploeg van de gemeente reiniging, met veel lawaai, de straten schoon te maken. Hiervan schrok ik dus weer wakker, het leek, in eerste instantie, er op dat een eskader van militaire tanks voorbij mij hotel door de straten rolde. Om er zeker van te zijn of dit wel of niet zo was, ging ik weer mijn bed uit en zag toen niet de tanks maar de gemeente reiniging die zo’n herrie maakten.

Nu het weer morgen is en ik naar buiten kijk, staan er al weer de gebruikelijk files met auto’s die nu in de schoongemaakte straten staan op hun beurt te wachten om metertje voor metertje langzaam zich te verplaatsen. Conclusie: overdag is er geen ruimte voor de gemeente reiniging, dit in verband met de files, om de straten te reinigen, dus moet het gedurende de nacht gebeuren.

Laten we een zien wat de rest van de dag zal brengen.

Er is een grote demonstratie in het centrum van de stad, dat is de reden dat er nu extra grote verkeersopstoppingen zijn. Het verkeer staat nu helemaal compleet vast. Over een korte afstand, waar je normaal 15 minuten over zal doen, doe je er vandaag circa 2,5 uur over. Je kunt maar beter gaan lopen.

Ik weet natuurlijk niet hoelang deze demonstratie zal gaan duren, ik hoop kort, het vriest dat het kraakt, het is niet zo prettig om lang te demonstreren in de koude, denk ik. De demonstranten zijn gepensioneerden, die toch al rond moeten komen van een mini pensioentje. Het is in Rusland zo wie zo geen pretje om alleen van en staatspensioentje te moeten uitkomen. Vaak moet er of extra bij gewerkt worden of naar andere middelen worden gegrepen. In verhouding met deze Russische gepensioneerden hebben wij het in Nederland bijzonder goed, ook wanneer men alleen een AOW heeft.

De reden van deze demonstratie, dus waarom de binnenstad op zijn kop staat is, het openbaar vervoer is voor gepensioneerden tot nu toe of geheel - of bijna gratis geweest. Nu wordt het openbaar vervoer voor de oudjes niet meer gratis en daar tegen protesteren ze, vertelde een kennis van mij.

Vandaag is er in een hotel een reispresentatie van een Russische reisorganisatie. Heel veel mensen hebben toegezegd te komen. De zaal is gereed gemaakt voor de presentatie, eten en drinken is er besteld, echter door demonstratie kwam er bijna niemand. Mensen die onderweg waren naar de presentatie, stuitten op een muur van demonstranten en je kon er echt niet doorheen komen. Er hadden zich velen aangemeld, helaas kon men de presentatiehal niet of nauwelijks bereiken. Dus er waren slechts weinigen gekomen en die gingen ook weer op tijd weg om langzaam schuifelend in het verkeer richting huis te gaan. Er bleef derhalve veel eten en drinken over. Ik heb nog een tijdje kunnen spreken met de vertegenwoordigster van de reisorganisatie, die speciaal voor deze presentatie vanuit Moskou naar Chelyabinsk was gekomen. Na de show, werd ik door mijn uitnodiger gevraagd om zelf nar mijn hotel (½ uur) te gaan lopen, omdat er , volgens hem, met de auto er nog geen doorkomen aan was. Ik vond het gaan lopen best wel even lekker verfrissend. Ik liep naar de inmiddels rustige winkelboulevard en ging richting de Lenin Boulevard, die van oost naar west door de stad loopt en meer dan 15 kilometer lang is.

Ik had beloofd om voor mijn dochter een rood kleurige Matruska te kopen en dat zou je op de Lenin Boulevard kunnen doen. Ik had doorgekregen waar ik dat winkeltje kon vinden en na enige tijd wandelen, me een koude wind in mijn rug, vond ik dit winkeltje, die bol staat van de toeristische zaken. Ik kocht en betaalde de Matruska en vervolgens wandelen ik, nu met mijn neus pal in de koude wind, terug naar mijn hotel.

Vanavond heb ik geen zin om weer buiten de deur te gaan eten. Dat deed ik praktisch tot nu elke dag 2 x per dag. Ik besluit om in het hotelrestaurantje te gaan eten. Rond 20.00 uur ben ik de enige klant in het restaurantje, maar dat geeft niet. Ik ben moe. Ik bestel uit het eenvoudige menu een half liter Russische bier, een salade, pasta en een gegrilde kippenpoot. Praktisch alles wordt afgewogen, daarna op mijn bord gedaan om vervolgens, waar noodzakelijk, in de micro wave te worden opgewarmd. Het is geen luxe maaltijd, ik ga hier gewoon heen om te eten en zeker niet voor de luxe sfeer. Ik reken af en omgerekend betaal ik voor dit - diner - € 3,00.

Na de maaltijd ga ik naar mijn kamer, het is nog licht buiten, ik schrijf mijn rapport voor deze dag, lees nog wat in mijn boek en ga vervolgens op tijd naar bed. Welterusten.

Vrijdag 25/04/2008.

Russen hebben bij ons het imago dat ze veel drinken en dus zie je veel Russische dronken Russen. Het is, naar mijn mening, onmogelijk om alle 110 miljoen Russen over 1 kam te scheren, die in een enorm groot land wonen waar in totaal 11 tijdzones zijn. Hoe kan je zo’n enorm land zo beschrijven. Het is ongeveer hetzelfde hoe de Russen een beeld hebben over Nederland, namelijk: vrije Sex en overal - drugs - te koop. Als dat beeld klopt over Nederland met zijn 16 miljoen mensen, dan klopt het beeld over Rusland dan ook. Ik heb de eer gehad om tot nu in 4 verschillende steden, gedurende 1 maand in Rusland te zijn geweest. Het aantal van massa’s dronken Russen valt echt mee. Ik denk dat we ook eens de hand in eigen boezem moeten steken en kijken wat er rond ons gebeurd op het gebied van de zogenaamde genotsmiddelen. In totaal gedurende mijn 30 dagen verblijf in de 4 windstreken in Rusland ben ik een paar dronken mensen tegengekomen en voornamelijk op feestjes. Maar misschien was is niet op de juiste plaats, op het juiste moment om deze dronken Russen te kunnen aanschouwen.

In het centrum van de stad zie je enige zwervers, in de vrieskou zitten op een bankje, een blikje bier leegdrinken. Je moet er maar zin in hebben. In ieder geval heb je geen koelkast te hebben om te genieten van je ijskoud biertje.

Wat heel erg opvalt is dat er nergens, de bij ons bekende hondenpoep, op de grond ligt. Dat komt omdat er geen praktisch geen hondenbezitters zijn. Ik ben nu gedurende de 6 dagen dat ik hier ben slechts 2 honden tegengekomen in deze miljoenenstad. Wat een opluchting, geen hondenpoep in de straten, geen bruine glijpartijen. U zou me kunnen zeggen, maar dan zullen er wel veel zwerfhonden zijn. Ik heb er in de velden rond Chelyabinsk slecht 3 gezien.

Het is Vrijdagavond, de dag voor de Orthodoxe Pasen, de avond van de uitbundige Paasvieringen in de kerken. Op straat merk je er praktisch niets van. Chelyabinsk is niet zo kerks In de etalages van de winkels zie je zo hier en daar enige uiting van Pasen, maar beslist niet zo veel zoals je dat in het westen van Europa zal zien. Chelyabinsk is een werkstad, hier wordt geproduceerd en geld gemaakt en uitgegeven.

Ik wordt met 3 andere personen uitgenodigd om in een echt Russisch restaurant te gaan eten. Om 20.15 melden we ons bij het eerste restaurant. Reeds bij de voordeur krijgen we te horen dat het restaurant volgeboekt is. Wel krijgen we de tip dat om de hoek ook een ander Russisch restaurant is en dat we het daar bijvoorbeeld zouden kunnen proberen. De ingang van dit in de kelder gelegen restaurant is er op zijn paasbest aangekleed. Bij de receptie staan kunstig fijn gedecoreerde paaseieren tentoongesteld. Op dezelfde tafel staat een paasbrood met daarin een rood gekleurd ei in schil ingebakken. Ook staan er diverse zoet uitziende taarten ons toe te lachen. Je zou er honger van krijgen. Maar helaas, een vriendelijk uitziende receptioniste verteld ons dat ze uitgeboekt zijn, maar op zo’n 20 minuten wandelen dat er een ander Russisch restaurant is.

We stappen weer op en na een zeer frisse wandeling in de vrieskoude komen we uiteindelijk in een Russisch restaurant aan. Gelukkig voor ons was er in dit restaurant meer dan voldoende ruimte om hier te gaan eten. Binnen leek het er even op dat het vanavond speciaal - dames avond - is, zo hier en daar zag ik slechts enige mannen en veel dames. Er was live muziek en er werd gedanst, spelletjes gespeeld maar natuurlijk ook gegeten en gedronken.

Wij waren nu met zijn vijven en hadden een rustige tafel met uitzicht op de muziek en wat daar meer gebeurde.

De Russische spijskaart, die ik niet kan lezen, werd ter tafel gebracht en ik zei, zoals ik dat elke avond zei wanneer we uit gingen eten, - verras me maar met jullie keuze ik kan alles eten -. De vraag was of ik wodka lust. Natuurlijk, zei ik, wat is een Russisch diner toch zonder wodka.

We aten eerst de gebruikelijk koude soep (dat hoort zo en is geen foutje van de keuken), daarna werden er allerlei soorten van schaaltjes met daarop verschillende soorten van eten binnengebracht. Op 1 schaaltje waren diverse spijzen met daarbij een soort van witte draadjes (wat het ook mag zijn) die zeer scherp van smaak waren. Ook was er de zachte vorm, de gewone mosterd. Er werd geproost, luidruchtig gelachen, feest gemaakt, gezongen, het was een zeer gezellige boel in dit restaurant.Op een gegeven moment wordt er een schaal met brood en rode kaviaar binnengebracht en op onze tafel gezet, met de daarbij behorende wodka. Eerst proosten, snel het glaasje wodka in je keel gieten en vervolgens genieten van de rode kaviaar.. Dit is voor mij wel een echte verrassing, rode kaviaar. Ik heb nu in Rusland, gedurende mijn bezoeken, witte -, zwarte - en rode kaviaar gegeten, en allen smaakte mij voortreffelijk.

Als dessert hadden we ijs. Het is, volgens mij gastgever, heel gewoon, dat je spijzen bij - en van elkaar proeft. Dat wat je besteld kan ook gegeten en geproefd worden door de andere tafelgenoten. Zo gebeurde het ook met het ijs. De sorbets werden op de tafel gezet, en al keuvelend over ditjes en datjes werden van elkaar ijs gelepeld.

Dit was voor mij een geweldige Russische ervaring, met dank aan mijn gastgevers. We hadden een lekkere borrel op, maar niemand ging dronken de deur uit. We liepen in de vrieskoude naar mijn hotel en namen van elkaar afscheid.

Deel 2 wordt een reisverslag over hoe ik het weekend vierde op het p[laateland van Rusland.

FRED Vorstenbosch.