Haar naam staat in Gods hand geschreven,     
                 Haar beeld staat in ons hand gegriftxml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

                         Dankbaar aandenken aan

                                       Mevrouw

                          Julia Meyfroidt

               Geboren te Lendelede op 1 december 1917

                Overleden  te Kortrijk op 30 oktober 2002

     Weduwe van De Heer Georges Speybrouck ( +1991)

  Hoe zouden we haar leven beschrijven, er zou een heel boek voor nodig zijn.Misschien is het wel het best uitgedrukt zoals iemand het zei : “Ze heeft stilletjes ge leefd en is stilletjes van ons heengegaan.”

  Moeder viel inderdaad niet op, maar was er altijd voor iedereen die haar nodig had.Ze schonk ons het leven , haar hartebloed, haar adem, droeg ons als een lichte last.

Toen Pa heel vroeg ziek werd , viel een nog zwaardere taak op haar schouders.Hoelang en hoeveel nachtelijke uren ze achter haar naaimachine zat zullen we nooit

weten. Van twee versleten lakens maakte ze één nieuw. Als kind liepen we er met z’n  vijven steeds netjes bij. Zelfs onze poppen- en cowboy kleertjes kwamen van

onder haar vingers vandaan. Niemand kon wafels bakken als zij. Wie van haar confituur proefde ,  wilde er geen andere meer. Hoeveel uren , maanden , jaren heeft ze niet in menig huis,kerk en school met spons en zeemlap alles proper gemaakt tot in de kleinste hoekjes.

 Toen ze in 1984 haar eerste hartinfarct kreeg moest ze ’t noodgedwongen kalmer aan gaan doen , maar thuis bleef ze voor Pa en ons leven , werken en zorgen. Ze telde

de uren niet. Samen zagen ze de gezinnen van hun kinderen en kleinkinderen groeien en bloeien.

  De jaren komen en gaan, de hoge leeftijd komt als een stille bezinningstijd , een tijd van gebed. Met het alleen zijn en het ouder worden werd ma steedsbrozer en  kleiner.Ze zag de details van het leed zoveel fijner. Er schoot nu nog veel eerder een brok door haar keel. Maar ze bleef tot de laatste dagen bezig en zorgen , ze wilde

nog zoveel doen , ze had nog zoveel plannen. Alles proper en netjes houden , maar haar krachten werden steeds minder en plots , dan kon het niet meer…. .

Ma, wat is het nu leeg en stil in huis. Nu jij er niet meer bent gaat ons leven , ons denken en doen , onze dagelijkse planning er heel anders uitzien. Met je heengaan

 is er , ondanks het verdriet ,een stille vreugde in ons hart omdat we zolang zo’n goede moeder mochten hebben. Bedankt voor alles . Je rust nu . Als een schelp

zo dof in ’t stof lig je nu in de aarde , maar je parel glanst en danst bij God  in al zijn waarde!