Homelie begrafenis Georges Speybrouck xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

Terwijl de hele wereld zich klaar maakte om op zijn manier Kerstmis te vieren met een overvloed aan straatverlichting en alles wat daarbij hoort , was Georges bezig aan zijn laatste Advent….

Advent in zijn volle , spirituële betekenis als het wachten op het komen van God, de grote ontmoeting, zoals bij de oude Simeon uit het evangelie…

Met hem heeft hij kunnen zeggen : “Laat nu , Heer , uw dienaar in vrede gaan…. ,  Mijn ogen hebben het Heil gezien…. , Mijn hart heeft U gevonden . “

Misschien was het daarom dat hij zich gedwongen voelde– bij aanvang van deze adventstijd – het Mariakapelleke in de Bosdreef  voor de laatste keer te gaan bezoeken…. .

Ook de  oude Simeon van lang geleden voelde zich geroepen om nog eens naar de tempel te gaan , alvorens in volle overgave de ogen te sluiten en in vrede te sterven… . Die laatste tocht naar het kapelleke – de laatste van een eindeloze reeks – moet Georges heel veel moeite hebben gekost… . De buren hebben het gezien hoe hij op die weg twee keer is gevallen… ; de Man van Nazareth die hij heeft willen navolgen was toch ook op zijn laatste weg drie keer gevallen… .

In dit kleine en laatste stukje leven ligt al het voorgaande besloten:  het is een passende afsluiting en de kroon op het werk …   Hij wilde die God van wie hij hield en ook Jezus’ moeder nog eens gaan danken om alles wat het leven hem had gegeven  en hij wilde nog eens bidden voor zijn gezin : voor zijn Julia en voor zijn vijf kinderen , voor zijn kleinkinderen en voor die Benjamin die elke dag kon geboren worden… . Hij moest het allemaal nog eens in de handen van Jezus’ moeder gaan neerleggen om het daarna uit handen te kunnen geven… .

Het afscheid van U allen is wellicht daar genomen , bij zijn kapelleken in de Bosdreef… . Daar heeft hij U in Gods handen en in die van Jezus’ moeder toevertrouwd …

Lieve kinderen en kleinkinderen , ik denk dat jullie vader en grootvader hier in Stasegem op velen een heel sterke indruk heeft gemaakt… . De mensen hier zullen hem herinneren met zijn naam als een verkleinwoord : Georgeke Speybrouck…  Georgeke Speybrouck  bijna de helft van zijn leven ziek en bijna te braaf voor deze wereld… .

Op mijzelf – en ik denk op alle pastoors die Stasegem ooit heeft gekregen heeft Georgeke Speybrouck een indruk gemaakt die enig is en die onherhaalbaar zal zijn…  Stasegem zal wellicht nooit geen Georgeke Speybrouck meer krijgen…  Ik zou ook niet weten waar zulke mensen nu nog worden gemaakt .

Als er in de Hemel ook Kerststalletjes worden uitgezet , dan zullen ze Georgeke Speybrouck wel een plaatske geven heel dicht bij dat kindje met de armen open… En hij zal niet veel moeite hebbenn om dat kindje zijn zaligste glimlach te geven… Reeds hier bij ons waren zijn handen al biddend gevouwen… , Ze zullen het hem daar niet meer moeten leren…