zaterdagmiddag heeft Marc de grens Frankrijk-Spanje overgestoken. De Pyreneeën hebben hem gedwongen mààr 60 km die dag te fietsen ipv zijn ongeveer 100tal. Een bergje van 1057 hoog kreeg hij voorgeschoteld. Eenmaal deze over wachtte een dessertje van 780 hoog. Het weer was prachtig, warme dragelijke zon, geen wind en 's nachts nog behoorlijk warm wat goed uitkwam daar in zijn 1ste refuge er een goed bed was .... zonder dekens.

In Zubiri, een 20 km boven Pamplona, heeft hij overnacht in een kleine refuge: elk zijn eigen kamertje, nauwelijks groot genoeg voor een bed en een stoel + een douche.

Zondag heeft hij Los Arcos bereikt na een tocht van 103 km. De weg was wel nog hellend en op bepaalde momenten goed steil (een 16 km gefietst op een hellende weg van 5 à 6 %). Over de middag, bij het even rusten, werd hij koffie en een koek aangeboden door mensen van ter plaatse....enorme hulpvaardigheid en gastvrijheid bij de Spanjaarden.

De 2 mensen uit Tremelo heeft hij nogmaals ontmoet en na lang tegenstribbelen heeft Marc zich laten overhalen om het laatste stuk te samen te fieten.Zondagavond sliep hij en een grotere refuge : kamers van 4,6, of 8 personen. Er waren daar een groep Nederlanders, Duitsers en Engelsen die weg waren van moeder en er een heel prettige avond van gemaakt hebben, maar dan wel zo prettig dat de andere mensen voor 12 u geen oog moesten dicht doen.'s Morgens waren ze al om 5 u zich aan het douchen, ook al niet in stilte en als laatste.... na hun ontbijt namen ze al de rest van de tafel mee, tot zelfs het fruit, ditvoor onderweg. Best dat er een brave hospita was die toch nog wat reserve had voor de andere gasten....

Maandag was er een brandende zon, praktisch de ganse dag 31° met een piek over de middag van 39 ° ! Dan hebben de drie mannen (Marc + 2 van Tremelo) maar 78 km gereden maar liters water gedronken, zelfs 's avonds laat hadden ze nog steeds een grote dorst. Toen waren ze al aan 1578 km (van de 2200)

De refuge waar ze overnachtten, in St Domingo - iets voorbij Logrõno , was kleiner maar zeer goed ingericht. Daar zegden ze dat het zwaarste van de rit nu achter de rug is.

 Het was zondag of maandag dat ze de eerste wegwijzer naar Comostela gezien hebben. Dat deed hun echt iets.

Dinsdag en woensdag hadden ze enorm veel last van de mistralwinden. Het waaide van alle kanten: windop rijden, zijwind links of rechts maar nooit de wind in de rug....