|
Ik was er niet gerust in toen ze mij liggend op mijn ziekbed in het operatiekwartier van het AZ OLV Ter Linden van Knokke binnenreden. Een voor mij totaal onbekende wereld opende zich. Een prikje alhier, een verbandje aldaar, vriendelijke verpleegsters en attentvolle verplegers begeleidden mij naar de operatiekamer. Ik voelde dat ik welkom was ! Twee kolossaal ronde plafondlampen draaiden zich in mijn richting. De dokter chirurg sprak mij nog enkele bemoedigende woordjes toe ...en vertrokken was ik, het zwarte gat in.
Een paar uurtjes later gebeurde er een wonder. Ik voelde overal zachte handen aan mijn lichaam en zag vage schimmen met menselijke allures. Plots tilden ze mij op en zweefde ik samen met die vaag groene wezens door de kamer. Enkelen fluisterden mij geruststellende woorden toe in mensentaal. Ik ontwaakte langzaam uit een diepe slaap en als een herborene was ik door een groepje engelen teruggebracht onder de mensen. Eentje bleef bij mij, waarschijnlijk was dat mijn engelbewaarder, die mij fantastisch verzorgd heeft tijdens de eerste uren in de recovery. Ik ken haar naam niet maar toen ze me vroeg om in haar ogen te kijken zag ik dat ze zeer mooie donkere kijkers had. Ik voelde mij op slag al veel beter.
Ik ben ervan overtuigd dat engelen nog bestaan en dat ze hier op dit aards tranendal te vinden zijn. Mijn hoed af voor alle personeelsleden van onze Knokse kliniek, die binnen enkele jaartjes naar Westkapelle komt .. alvast welkom.
Guido
Ps : Dank aan de vele vrienden die mij gesteund hebben tijdens deze ziekteperiode die gelukkig positief evolueert.
|
