Die ene roos,een mooie stengel,niet te dik en niet te dun,hier en daar steken er doorns uit,maar toch kan ik hem tegen me aandrukken,een volle knop,met prachtige bladeren,zoetjes gaat hij wat verder open staan,krijgt hij te weinig zon,dan sluit hij zich weer,die blaadjes zo mooi van kleur,zag ik niet eerder,rood ,als het bloed,egaal van kleur,niet te dof of te fel,niet te donker of te licht,alleen redt hij het niet,voeg geen voeding toe aan zijn verder,laat deze roos nooit vergaan,zoals deze is er geen tweede.