De Stunt man  

xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" /> 

Hij was onverschrokken en een man van staal,

nog geen enkele stunt werd hem fataal.

Hij sprong van torens, werd vaar beschoten,

maar werd zelden gewond,hij was een van de groten.

Hij vocht met leeuwen en dresseerde tijgers,

Rekende af op het witte doek met chanterende hijgers,

Doch voor het publiek,was de filmster de grote held,

het middelpunt van glamour voor hem ,was geld

Met het haar in de krul en de boord goed gestreken,

Het is de stuntman, die zorgt dat hij tot het eind blijf leven.

Voor de acteur is altijd dit happy end,

Dankzij de moet van deze stuntende vent.

 
Soms moet een sprong over, is realistisch,
de regisseur vond hem dan een beetje statistisch.
Weer waagt hij zijn leven voor die rottige centen,
de acteur eet de pap en hij doet het voor de krenten.

Maar waarom heeft hij gekozen voor dit gevaarlijke vak?
En niet voor wat zekerheid met wat gemak?
Voor een stuntman word je geboren, dat zit in je bloed.
je onderschat het gevaar niet, je weet wat je doet.

Maar toch kan het soms ook andes verlopen,
dat de routine en overmoed zijn binnen geslopen,
Te zelfbewust zijn, want er kan mij niets gebeuren,
dan de fatele val, die men slechts kan betreuren.

Ook ik heb als kind met de gedachte gespeeld,
om stuntman te worden en het heeft weinig gescheeld.
Mijn eerste stunt was een sprong over een brede sloot,
ik belandde precies in het midden,  het was bijna mijn  dood.

Mijn onverschrokkenheid was goed, maar mijn stunten fataal,
nu blijf ik verstandig stunten,met de Nederlandse taal

Gedicht van John Strik