Dag 67:
Gestompel en gekuch. Weg en weer geloop en geritsel van plastiek zakken. Iedereen maakt zich klaar om te vertrekken. Buiten is het koud en pikdonker. Het is 6 uur en het duurt nog 2 uur eer je kan zien zonder lamp. Ik draai me nog eens om maar kan niet meer slapen. Ik maak me klaar en start om 7 u met het zaklampje. Enkele tientallen meters voor me zie ik een lichtje. Ik stap wat door en haal een koppel uit Taiwan in. Ik begroet ze en loop vlak achter hen. Hun lamp is erg helder en ik zie beter de stenen, en de oneffenheden voor me. Van als er wat meer zichtbaarheid is, laat ik ze achter, en stoom verder in het halfduister. Ben blij dat ik weg ben. Ze stappen te traag en tetteren voortdurend in hun onbegrijpelijk taaltje.
Het pad is goed te bewandelen en bij dageraad haal ik een man in die redelijk goed doorstapt. Een Spanjaard uit Barcelona, en hij stapt een stuk van de Camino. Hij spreekt goed Engels en stapt een even snel tempo. We blijven de rest van de voormiddag samen. We halen iedereen in en stoppen slechts nu en dan om te drinken en te eten.
Om 11 uur komen we aan in Tricastela. Veel te vroeg. De albergue is nog gesloten. Ik betaal hem een drankje en ga iets kleins eten. Ik ga terug naar de herberg en wil eens graag een kamer alleen met badkamer. Geen probleem. 30 € en net en konfortabel.
Ik spreek af met de Spanjaard om morgen samen te starten.
Morgen terug bergop.
|
Ik ben vyvey Jean Pierre, en gebruik soms ook wel de schuilnaam JP.
