Soms, door op tijd te gaan, maak je uiteindelijk een lange omweg. Zoals laatst, toen ik de aardappelen voor de omelet schilde, met de gedachte een voorsprong te krijgen op de maaltijd van de volgende dag. Ik liet ze in een schaal liggen en ging veder met mijn werk. Maar toen ik terugkwam in de keuken, waren ze niet meer hetzelfde: ze waren grijs, dof, met donkere vlekken. Alsof ze er al dagen lagen. Die schone, smakelijke blik van vers geschilde aardappelen was weg.
Ik vroeg me af wat er gebeurd was: waren ze bedorven, kon ik ze nog gebruiken of was het beter om ze weg te gooien?