Zo af en toe kom ik mijn bezoekers gewoon een "FIJNE ZONDAG" wensen via mijn blog. Een dag die het einde van een week is en waarop veronderstelt word om niks of weinig te doen. Vroeger was dat eerst en vooral naar de kerk gaan. Dat was een gewoonte die ons werd aangeleerd. Na de hoogmis van 10.00 u gingen we naar huis en deden we nog wat klusjes thuis, zoals ook huiswerk, die absoluut nog moesten gebeuren. Tegen de middag was moeder klaar met koken en werd iedereen naar binnen geroepen om te gaan eten.

Op zondag kregen we namiddag vrijaf, kregen we van vader wat centjes en daarmee mochten we doen wat we wilden, behalve bier drinken. Dat kon en dat mocht niet. Te meer omdat ik in die tijd nog maar tien jaar was en mijn zussen waren een jaartje jonger. Met "vrijaf" bedoelden onze ouders gaan spelen met de vrienden in de buurt. Van de centjes konden we dan snoepjes kopen om te delen met vrienden. Onze vrienden deden net hetzelfde. Wij blij dat we  op zondag namiddag vrij waren en dat we met onze maatjes konden ravotten. We mochten geen ruzie maken of kattenkwaad uitsteken of we kregen straf als we thuis kwamen. Gelukkig gebeurde dat zelden. Voor de rest moesten we om vier uur in de  namiddag weer thuis zijn. Dan stond het avondmaal klaar en dat was dan ook de laatste maaltijd van de dag. Na het avondeten konden we nog wat thuis ravotten en om 8.00 u moesten we ons wassen en daarna gaan slapen. Want 's anderdaags was het uiteraard weer school. Tijdens de vakantiepriode mochten we wel een uurtje langer opblijven. Zo ging dat dus in de jaren '60.

Dat was bij ons toen een normale zondag.