jaloezie

dat hinderlijk gevoel
jij in beslag genomen
anders dan door mij
door anderen of wat je doet

ook de wereld behoor jij toe
maar veel toegeeflijkheid
aan wat die vraagt
ondermijnt mijn beeld van jou

immers, je bent volmaakt
zolang mijn privilege blijft
grondslag van mijn leven

© Eli Stater

chronisch blijft de depressie

de drempel dreigt, mijn lief
naar onze herfst
zelden was ik er voor jou
de zomer van ons leven
door mijn stemmingen verspild

terwijl jij je plichten vervulde
spoorden mijn woorden niet
met m'n tollende gedachten
zuchtend vertrok in m'n gezicht
bij wat jij wilde zeggen

en als je jezelf bedwong
hopend op 'n liefdevol gebaar
spotte ik aan één stuk door
met jouw pogingen
je niet vernederd te tonen

slechts af en toe, mijn lief
even mijn stemming omgeslagen
zag ik de pijn van eenzaamheid
in je vermoeide ogen

© Eli Stater

bard

nóg zingt de grijze bard
zijn liefdesrepertoire
honden grommen hard
nóg zingt de grijze bard
verzen vol van smart
een afwerend gebaar
nóg zingt de grijze bard
zijn liefdesrepertoire

- rondeel -

© Eli Stater

méér weten over het 'rondeel'..?

als vleugels

woorden zinderen na

als ware ik niet hier
gaat zij weer op
in het wassen
van het rauwe maal

achter haar
toren ik boven 'r uit
bladeren glinsteren
tussen tengere vingers

m'n handen gebogen
rond gouden haren
kus ik haar hoofd

© Eli Stater

intermezzo van herfst en zomer

ontspannen op haar zij, bevallig,
de vingertoppen op het hoofd
uitdagend haar schemeroksel

licht spottend d'r blik, doch beloftenvol
zijn kleren werpt ze langzaam
langs haar schouder, een voor een

al middelbaar, oogt ze opwindend,
schaamrood nog op zijn oude gelaat
onder ‘t eindeloos zachte strelen

plagend beroert ze vergeten plekken
beademt verhitte oren
met woordjes die verwennen

geen moment meer te verliezen
want weldra moet hij gaan
naar zijn thuizige armzaligheid

en als haar tengere vingers
door topjes van bomen zweven
ontsnapt een rauwe kreet..

haar lichaam drooggewreven
gaat hij, nog wat onwennig,
háár passie dan ontketenen...

.

een sigaretje steekt ze op
achterover, uitgeput voldaan
maar na die ene herfstige nacht
zullen zomerse weer volgen

© Eli Stater

bij elkaar

snel vergaan
waren dagen
nachten
te vroeg het afscheid
zon en mist

na koele woorden
pijn van spijt
om verdriet
door muren
wreed te horen

maar verjaagd
de nevels
door zonnestralen
van vergiffenis
beloften van geluk

© Eli Stater

nog pas gisteren

eens zomerstralend
uitbundig, in warme kleuren
doorkruis ik nu een koude stad

een enkele passant..
vluchtig beroeren elkaar
de levensdraden
vergetelheid voor een moment

en opnieuw raast een trein
uit een weerspannig oord
bestemming onbekend

(herziene versie)
© Eli Stater

rivaal

zijn verraad
verklap ik haar vanavond
maar me geloven
wil ze niet

- je woorden zijn maden
met verdichtsels gevoed!
driftig haast ze zich
naar haar kamer

vannacht hoor ik haar speeldoos
muziek waarbij ik huil
en hij kust haar
die ik hoor zuchten

overmaat van geluk
stroomt uit haar kamer
de mijne binnen
verandert daar in verdriet

© Eli Stater

adieu, mijn lief

voorgoed leek je mijn lief
toen ik jou die eerste maal
op het avondstrand
in donkerende ogen blikte

maar ‘t moet eruit, mijn lief:
nog even tijd slechts
om kalm elkander
los te laten

vaarwel voor mij,
uit verwarring gekomen
om met jou
mijn droom te beleven

vaarwel voor jou,
je was er, maar ook niet
de bitter wordende band
moet verbroken

zodat het leven
z'n onbekende weg kan gaan
we vrij moeten zijn
om onze rust te vinden

de vergleden droom
zei ik te gaan
maar van binnen zullen
tranen blijven komen



© Eli Stater

koelte

kom bij me, liefste
onder m'n warmende jas
dan zullen we ons laven
aan bedwelmende wijn

op de heuvel gaan we praten
praten.. tot vermoeiens toe
tot ogen in elkaar verzinken,
verstrengeld onze handen

een zucht antwoordt de zucht
monden vinden elkander

traag donkert de nacht hierboven,
en koeler wordt de lucht
alleen nog wuivende varens
die stilte zacht doorbreken

blijf bij me nu, liefste
onder m'n warmende jas
dan laven we ons
aan bedwelmende wijn



© Eli Stater