ik ben het pad ingeslagen
waar mijn herinneringen lagen
terwijl mijn voeten lopen
gaat het hek verder open
op dit punt in mijn leven
bleven oude wonden kleven
was er zo ontzettend veel pijn
om dingen die niet mochten zijn
dat wat ik ooit was
voelt als een moeras
waar ik zoek naar een hand
terwijl ik zink in drijfzand
hoe kan ik leren
simpel te accepteren
dat deze ongepaste zaken
me nog zo diep raken
hoe te aanvaarden
dat mensen dubbel zijn
dat er naast het goede
het kwade er zal zijn?
|