Als je een boek uit wilt geven, dan moet je een lange adem hebben. Er zijn professionele uitgeverijen en onprofessionele. Als ik bij de onprofessionele informeer naar hun fonds langs digitale weg [ mail], dan doen ze alsof ze het hardstikke druk hebben en schepen je af met de woorden: ' Uw manuscript is gelezen,' en dat na een half uur mijn mail verzonden te hebben, een manuscript van 430 pagina's. Vervolgens zeggen ze: 'Helaas het past niet in ons fonds.' Maar, zij kunnen helemaal niet weten waar mijn verhaal over gaat, en zeker niet weten of het in hun fonds past,want ik heb mijn manuscript helemaal niet naar hen toegestuurd! Het lijkt wel alsof ze elkaar die afscheeptruc doorgegeven hadden. Ik had geen zin op hun leugenachtige mail te reageren. En zulke smoesjes komen voor bij 7 van de 10 uitgeverijen. Ik kan mijn energie wel beter gebruiken.Maar goed, niet getreurd. Mijn manuscript ligt nu bij 2 erkende uitgeverijen en ik krijg antwoord eind oktober begin november. Per mail heb ik een correct briefje gehad wat ik zeer waardeer, na de afgang bij de onprofessionele uitgeverijen. Nu is het wachten op wat komen gaat, dus geduld moet ik zeker hebben.vr.gr. Toosje
Ik ben nu bezig om mijn manuscript aan te bieden aan uitgevers. Een heel gezoek en bewerkelijk. Ik heb dus even geen tijd om op het blog te schrijven.Hopelijk tot ziens. vr.gr. Toosje
Leoni, onze kleindochter in Thailand , belde mij vanmorgen en zei dat het allemaal goed ging.Ze had het zelfs voor elkaar gekregen dat haar vriend zijn kinderen mocht zien.
Maar, ze moesten wel 70 euro betalen. Hij mocht ze dan een hele dag bij zich hebben. Hoewel, bij zijn ex thuis. Ze voelde zich wel buitengesloten. Het was haar idee en haar geld, want hij verdient het zout in de pap niet, maar goed. Ze weet waar ze aan begonnen is. Ik heb gezegd: ' Je moet het de tijd geven,' en dat was ze met me eens.Ik was blij dat ik ze hoorde, want de verbinding met Thailand is dikwijls slecht. Ik zal blij zijn als ik ze zie op 4 september 2011 om 19.55 uur op NET 5
Ik ben zo benieuwd wat ik te zien zal krijgen. vr.gr. TL
Vanmorgen werd ik wakker gemaakt door een grote bos bloemen, waar mijn man mij mee onder mijn neus stond te kriebelen. Hij zei: 'Dankjewel schat, dat jij het zolang met mij uitgehouden hebt.'
Ik wreef mijn ogen uit en zei met een puddingstem, die nog aan de dag moet wennen: ' Is het al zo laat?' en bekeek de bos bloemen met wat meer aandacht.Het was een prachtige bos rode bloemen, rozen met een toefje geel met daartussen rode gerbera's. Hij weet dat ik gek op bloemen ben en hij was onze trouwdatum dus niet vergeten.
Nadat ik opgestaan en gedoucht was, liep ik naar beneden en de geur van brood en koffie kwam me al tegemoet. Ik doe de keukendeur open en zag dat hij de tafel feestelijk gedekt had, met een bloemetje uit de tuin en een kaarsje uit mijn eigen kaarsenmakerij. Hij was echt blij dat we het al zolang vol hielden, zo te zien. Het is ook niet niks; 41 jaar getrouwd. Maar goed, wij lepelden onze gekookte eitjes leeg, dronken onze koffie, hapten van ons brood en waren dolgelukkig met elkaar.
In die 41 jaar was er natuurlijk heel veel gebeurd en we hielpen elkaar in goede en in kwade tijden. Maar vandaag leefden we in het nu. En hoe langer dat we getrouwd zijn hoe meer dagen er zijn, dat we blij zijn en onze oude dag met elkaar door mogen brengen. Ik vond het vandaag een zegenrijke dag! Ik hoop dat er nog vele zullen volgen en wens dat iedereen toe.......
Onze kleindochter is vorig jaar 28 December 2010 naar Chiang Mai in Thailand vertrokken. Ze was daar al verschillende keren geweest en heeft daar een jonge Thai leren kennen,van huis uit een bergbewoner, die werkt voor een reisbureau als trekker , die met toeristen door de jungle trekt. Zo heeft ze hem ook leren kennen.Ze werd grenzeloos verliefd op hem en woont nu met hem samen. Zij heeft werk gevonden- had ze allemaal al voorbereid toen ze nog in Nederland woonde- en is nu werkzaam als lerares Engels op een internationale school voor binnen- en buitenlandse kinderen.
Als je iets meer wil weten over haar belevenissen kun je kijken op:
Leonivanleeuwen.waarbenjij.nu Ik vind het knap hoe zij zich aan de Thaise cultuur, kakkerlakken en ander gedierte aanpast. ' De natuur is daar heel mooi en de mensen zijn daar erg lief en het gaat er allemaal zeer relaxt aan toe,' vertelde ze onlangs door de telefoon.
Ze is inmiddels al 3x verhuist vanwege lekkages enz. Nu woont ze dan naar haar zin.
'Oma,' zei ze laatst door de telefoon,'de orchideeen groeien hier als een tierelier rondom ons huis.'
'Dat is geweldig,schat,'zei ik toen.' Wij moeten hier ongeveer 10 euro betalen voor 2 takjes. Geniet maar van al dat moois, daar.'
Op een van de blogs kregen wij ook te horen dat haar Thaise vriend al een keer getrouwd was en twee kinderen heeft, die hij nooit mag zien, wat hij heel verdrietig vindt, maar goed, onze kleindochter is wel voor hem in de weer, opdat hij zijn kinderen mag gaan zien, maar het is nog niet gelukt.Het zou fijn voor hem zijn als hij zijn kinderen eens aan zijn hart zou mogen drukken.Je kunt het allemaal lezen op haar blog. Ze schrijft nog leuk ook. Het is geen jankverhaal.Op 4 September komt ze in Grenzeloos Verliefd op de Nederlandse zender NET 5 om 19:55 Ik snak ernaar om onze kleindochter te zien, hoe het met haar gaat en of ze gelukkig is.Misschien vindt jij het ook wel leuk om op de 4 de september te kijken. Dit wilde ik ff met jullie delen.Vriendelijke groet TL PS Ik ben zo trots op haar, omdat ze haar leven leeft zoals zij dat wil.Hoewel, voor ons is het wel 'slikken'.
" Niets is gemakkelijker dan zo te schrijven dat geen mens het begrijpt; niets is moeilijker dan belangrijke gedachten zo uit te drukken dat ieder mens ze begrijpt." - A. Schopenhauer
