Sorry dat we al een paar dagen van ons niets hebben laten horen maar geen Internet beschikbaar in Mogolie en Gobi woestijn. Op dit eigenste moment zitten we al een paar uur in Peking na laatste treinreis. ( jammer ) Echter, we willen graag de draad terug oppikken waar we jullie de laatste keer verlaten hebben, namelijk bij het verlaten van Rusland.
BORTSJ, BLINI EN OMUL
In een reisverslag hoort uiteraard ook een gastronimisch verslag thuis. We kunnen dit heel kort maken door te concluderen dat de lokale keuken nauwelijks indruk op ons heeft gemaakt. Een eerste niet te onderschatten handicap is de taal. Heel zelden is een vertaalde menukaart beschikbaar. Soms kan je terugvallen op een engelstalige " short list " met een beperkte keuze van traditionele, ook bij ons bekende gerechten. Op hulp van de bediening hoef je niet te rekenen want engels of een andere vreemde taal is voor hen " een ver van mijn bed show ", zelfs het bestellen van een glas water in de betere restaurants is een zwetende ervaring.
De porties zijn klein, heel klein en worden ook niet opgesmukt met patat, slaatjes of groenten. Groenten? Niks van gezien! Kan ook niet want de zomers zijn veel te kort om groenten te kweken.
Nochtans op de lokale groentenmarkt die we gisteren afschuimden vonden we patatten, tomaten, radijzen, koriander met hopen, poivrons en aubergines en bergen boschampignons.
Uiteraard kan de klassieke Borstsj ( soep van rode bieten en vlees ), Blini ( pannekoeken met diverse vullingen ) en vleessoep op ons dieet niet ontbreken. Het meest exotische wat ons werd aanbevolen was OMUL, een forelachtige vis die enkel in het Baikalmeer zou te vinden zijn. Maar deze vis werd meer misbruikt als een lokroep voor toeristen. Jammer dat we hem niet gerookt hebben kunnen proeven.
Van toeristen gesproken: Heel weinig. Hier en daar een verdwaalde fransman ontmoet en voor de rest NADA.
Morgen, als god en internet het wil, volgt een verslag uit het fascinerend Mongolie.
Veel geluk aan jullie allen, het onze kan voorlopig niet op!
