Het
moest een boeiende politieke dag worden. Iedereen zat te wachten op een pittig
debat over de splitsing van Brussel-Halle-Vilvoorde. In de plaats kregen we een
uiteenzetting over de aantrekkelijkheid van de huisartsgeneeskunde in
landelijke gebieden. België blijft op politiek gebied
het Absurdistan van de westerse wereld.
Dat de Franstaligen de alarmbel zouden luiden, dat stond op voorhand vast.
De vraag was alleen: wanneer wordt aan de koord getrokken? Het gebeurde om 13u,
een goed uur voor de aanvang van de plenaire vergadering, en dus kwamen de
Vlaamse splitsingsvoorstellen zelfs niet op de agenda.
Kamervoorzitter Patrick Dewael evacueerde vervolgens vakkundig elke
discussie. Hij wilde toestanden als verleden week vermijden. De weinig
verheffende beelden van de chaos in - de wandelgangen van - het parlement
gingen de wereld rond en konden de indruk wekken dat het einde van België
nakend was. Gelukkig toonden vechtende Oekraïense parlementsleden nadien dat
het altijd nóg erger kan.
Goed, we gaan dus naar verkiezingen met een ongesplitst kiesarrondissement
B-H-V. Binnen de regering-Leterme kon geen compromis worden bereikt, in het
parlement werden de wetsvoorstellen afgeblokt. Het resultaat is dat alles bij
het oude blijft en dat we een onwettige stembusslag krijgen. Een arrest van het
hoogste rechtscollege in België wordt simpelweg genegeerd. Wanneer dit in
Afrika gebeurt, dan overweegt de UNO gewapende troepen te sturen. Maar hier kan
dat dus. De kwestie is zelfs geen debat waard in het parlement.
En zo zijn we bij de grond van de zaak aanbeland: dat in dit land een
minderheid niet alleen beslissingen van de meerderheid kan afblokken, maar dat
ze zich zelfs het recht toe-eigent dat er niet over gesproken wordt.
Het is symptomatisch voor de Belgische structuren. Elke beslissing waar ook
maar het minste communautaire geurtje aan vastzit - en dat is in 90 procent van
de onderwerpen het geval - kan door een minderheid in het parlement zonder meer
naar de prullenmand worden verwezen. Of de bezwaren gegrond zijn of niet, dat
doet er niet toe.
De grondwettelijke grendels en andere beschermingsmechanismen tasten de
grenzen van de politieke absurditeit en de bestuurbaarheid van het land af. De
Franstaligen, die o zo veel van België houden, moet eens goed nadenken waar ze
mee bezig zijn.
Bron :
Standpunt Gazet Van Antwerpen auteur Paul Geudens Standpunten dd: 02/05/2010
Reactie Vlaamse Volkspartij :
Mogelijke verzoenende optie : Laat de inwoners van BHV zich bij volksraadpleging
uitspreken tot welke kieskring zij willen behoren. Als politiek nog fatsoenlijk
wil overkomen dienen zij die uitslag te respecteren. Misschien zal de invloed
van een of andere partij verminderen maar dan zal men tenminste respect tonen
voor het algemeen belang.
Georges Van Tiggelen
|