Het was een mooie lentedag, de dauw schitterde als
parels in de ochtendzon...ik liep op blote voeten
door het groene frisse gras...en ging zitten op het
zachte mos...de zon scheen warm op m'n armen, m'n
benen en m'n gezicht, ik voelde me heerlijk loom en
deed langzaam mijn ogen dicht.
Terwijl ik rustig lag te sluimeren... lui lag te luisteren
naar de stilte om me heen, hoorde ik de wind door de
bladderen en die zeiden iets ritselend fluisterend, in
mijn oor.

Ik verstond ze niet...maar plotseling neuriede ik zachtjes een lentelied...er verschenen honderden vogels om me heen en die zongen kwetterend met me mee, het was een lust voor het oor... een prachtig vogelenkoor. Meneer de uil schrapte zijn keel, de rust...