Zondag 15 mei 2005xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

We hebben niet goed geslapen vannacht. Er lagen een paar zware snurkers op de kamer die het ganse gebouw wakker hielden.

Toen we opstonden vanochtend  lagen die nog altijd rustig hun tukje verder te doen.

Laat ze maar slapen, wij zijn weg.

Toen we aangekleed waren en en hadden ontbeten  in groep in de refugio ( magdalena’s cake’s ) droeg ik eerst de rugzak van mijn vrouw naar beneden. Toen ik die in de hall plaatste hoorde ik lawaai buiten op straat voor de refugio.

Ik ging kijken en in het straatje stonden een vijftien oudere mannen en vrouwen te musiceren en te zingen . Ze hadden een klein lantaarntje in het midden van het straatje gezet en ze stonden er allemaal in een cirkel rond.

Het deed de mensen wel iets, want wie zou hier in ons landje – het waren allemaal oudere mensen – ’s morgens om 6 uur op straat staan zingen voor de pelgrims .

Ik riep vlug mijn vrouw en na wat foto’s te hebben genomen vertrokken we dan maar.

Het was nog halfduister en we klommen eerst een klein eindje  naar Ayegui.

Daar speelde zich hetzelfde scenario af. Toen we bijna aankwamen aan die groep mensen begonnen ze allemaal te zingen voor ons en we moesten even halt houden van hen..

Het was iets speciaals. We hebben er nog lang over naverteld.

Na  afscheid te hebben genomen kruisten we een grote baan en kwamen zo onmiddellijk aan Irache aan de beroemde wijnfontein.

Deze is gelegen aan een bodega ( wijnfabriek ) en buiten die fabriek staat er een kraan waar alle pelgrims een flesje wijn gratis kunnen vullen om mee te nemen.

Wij hebben dit natuurlijk ook gedaan en ’s avonds hebben we het dan nog lekker uitgedronken ook.

Even voorbij de wijnfontein konden we een speciale afstempeling halen in een klooster, maar deze ging maar open om 9 uur.

Wachten konden we niet, dus jammer , maar we moesten voort

We stapten nu door een bos en nu en dan hadden we prachtige landschappen met fantastische vergezichten.

Zo bereikten we Azqueta , een klein  dorpje,  stapten erdoorheen en kwamen aan de prachtige  zeer oude “ Fuente de los Moros “

Nog zo’n speciale plaats op de Camino. Hier ook  even een kiekje  genomen en we vielen zo binnen in Villamayor de Monjardin.

We passeerden een refugio waar we gratis koffie kregen en een mooie afstempeling.

We zagen en spraken hier ook met een man uit Roeselare die de Camino alleen deed.

Langs de kant hebben we dan maar van de halte en de koffie  geprofiteerd om een stuk brood te eten.

Voor we verder gingen bezochten we ook nog het kerkje. Daar moest €1 betaald worden om de lichten te laten branden !!!! in de kerk.

Vanaf hier begon  een lang licht glooiend pad in fijn grind waar geen einde aan scheen te komen., dwars door immense korenvelden, maar de prachtige bloemen aan de kant van de weg en de duizenden papavers die ons vergezelden maakten de afstand heus korter. Telkens na een bocht in het pad dachten we Los Arcos te zien liggen – ons einddoel van vandaag – maar het duurde nog een hele tijd voor we de stad bereikten.

Het was doods, geen mens te bekennen toen we door Los Arcos liepen.

Het was dan ook  na de middag en de siesta was bezig.

We bereikten de refugio ( uitgebaat door het Belgisch Genootschap )

Buiten zat een Nederlandse dame die ons inschreef en bood onze verse aardbeien aan.

Dan vergezelde ze ons naar de kamer  met vier stapelbedden..

Eerst gingen we douchen en daarna moest er dringend een wasje gedaan worden. Het was goed weer, de zon scheen en er stond een beetje wind dus ze zou wel vlug drogen.

We draaiden onze was door een handdroger en hingen hem op.

Daarna hebben we nog iets gedronken en wat gebabbeld met de uitbater die ons vertelde dat het vandaag feest was in het stadje.

Het feest van “San Gregorio “  was een feest voor de ganse stad. Er stond een kermis en om 18,30 uur

gingen ze de stieren door de straten jagen , zoals in Pamplona

we deden nog  inkopen en zagen hoe ze alle hoeken en straten dichtmaakten met palen en planken.

Rond 18 uur gingen we dan zien en inderdaad : 3 stieren ( stiertjes ) kwamen door de straten hollen en dat was het. Ze kwamen nog een keer terug en het spektakel was gedaan.

Nu vlug naar de refugio terug en naar bed want morgen wachtte ons een nieuwe zware dag.