Vrijdag 20 mei 2005xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

We vertrokken vroeg rond 6,30 uur. Het was mooi , rustig weer.

Een prachtige zonsopgang streelde de heuvels om ons heen. Een breed vlak gravelpad leidde ons naar Santo Domingo de Calzada. Na ongeveer xml:namespace prefix = st1 ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:smarttags" />8 km goed te zijn voortgestapt kwamen we aan onze linkerkant een mooi golfterrein tegen bijna aan het stadje Cirueña. Vanaf hier stapten we terug op hetzelfde breed grind-en zandpad verder tot we Santo Domingo in het vizier kregen. Plots kreeg ik iets in zicht. Aan de rand van het pad waren grote webben gemaakte vande processierups. Tientallen rupsen kropen erop en eromheen. Vlug even een fotootje van gemaakt en na een flinke maar gemakkelijke afdaling trokken we nu het stadje binnen

We kwamen via de Calle Mayor ( hoofdstraat ) recht aan de Kathedraal. Die moesten we absoluut binnenin gaan zien want daar bevinden zich een levende hen en een haan in een hok in de kerk ( naar een legende ). En werkelijk schuin links bovenaan,  achteraan de kerk zat de haan daar te kijken maar de hen  ???????

Foto’s mochten er niet genomen worden dus dan maar verder tot aan een plaza waar we ons middagmaal bestaande uit Frans brood, kaas en water hebben laten gesmaakt.

We verlieten de stad tussen tientallen ooievaars die lagen te broeden op schoorstenen en oude ruine’s en kruisten de rivier “ OJA “  ( rivier bijna zonder water ) we staken de baan over en gingen een klein baantje op toen er een kudde van honderden geschoren schaapjes ons naderde. Wat een gebleit en eenmaal gepasseerd , wat een keutels !!!!

We volgden nu een zandpad  , gelijklopend langs de baan  en de warmte begon ons weer te kwellen.  Drinken, drinken , drinken dat was onze enige bekommernis. Een wit zwerfhondje wist het ook niet meer met die warmte en liep dolend rond

Gelukkig zagen we onze eindbestemming reeds voor ons opdoemen namelijk het stadje Grañon.

Nog een laatste klimmetje, nog enkele trappen en we waren in de hoofdstraat aan de kerk.

Er was een kleine bar en daar zaten ook al enkele pelgrims te genieten van een lekkere frisse pint.

Maar eerst onze refugio opzoeken en die vonden we achteraan de kerk.

Op een plakkaat aan de muur naast de deur stond : HOSPITAL DE PEREGRINOS –               SAN JUAN BAUTISTA.

Goed, we waren op onze bestemming, maar nog niet helemaal.

We openden de deur en een ruwe stenen trap van ongeveer 42 treden leidde ons in een soort toren van een burcht.

Puffend met de rugzak trokken we omhoog tot halverwege mijn vrouw er de brui aan gaf

Ze kon niet meer en ik zei van de rugzak te laten staan en zo naar boven te gaan , ik ging die straks wel ophalen.

Maar toen we boven  kwamen waren we in een prachtig vertrek met  een open haard en het zag er zo gezellig en intiem uit, gewoon …… gezellig !!!!!!

Er kwam een heer op ons af en we moesten mee naar boven langs een houten trap tot onder de zoldering. Hier konden we slapen, echter wel op een klein , dun matrasje op de grond. Eerst dachten we : wat is dit hier maar naargelang de tijd vorderde genoten we meer en meer van deze omgeving.

Er kwamen nog pelgrims bij en het werd nog een gezellig onderonsje.

We namen een frisse douche, wasten onze spullen en gingen die beneden buiten te drogen op de struiken in het park voor de burcht. WAT EEN ZICHT !!!!  iedereen had daar zijn was gedeponeerd en overal lagen op de haagjes en struiken badhanddoeken, onderbroeken en sokken te drogen.

Maar dit is ook de Camino……

Dan zijn we naar de bar gegaan want we hadden ook wel goesting in een frisse pint. Hier in die bar kregen we ook een mooie afstempeling in onze credential.

Het pintje smaakte heerlijk en na nog eentje stapten we nog eerst even een SPAR winkeltje binnen om de nodige drankvoorraad op te slaan voor morgen en gingen  we terug naar de burcht die maar juist om de hoek lag.

Om 20 uur werden dan de tafels aan elkaar gezet en we kregen een gratis maal aangeboden

We kregen een soort deegwaar met salami erin verwerkt, brood en wijn en een yoghurt als nagerecht.

Het smaakte wel heerlijk en de gezelligheid onder al die pelgrims uit alle landen was verbluffend.

Nu nog afruimen en we gingen dan via de burcht naar het oksaal in de kerk voor een laatste avondgebed.

Moe van zoveel belevenissen brachten we een fantastische nacht door in een Middeleeuwse burcht. Wie had dat gedacht ??