Vorig jaar was ik op reis in Polen, en heb ik van de gelegenheid gebruik gemaakt om het oude Nazi-kamp Auschwitz en het vernietigingskamp Birkenau te bezoeken. Het symbool van wat het Nazi-regime de mensheid heeft aangedaan. Een wereld waarin wij nooit zouden willen leven. De groep mensen waar ik mee op reis was, waren normaal wat luidruchtig zoals het op een reis hoort te zijn. Alleen deze ene dag, dat bezoek ging door merg en been en er was een algemene stilte. Onze gids in het kamp was een gepensioneerde professor geschiedenis, die met veel kennis van zaken wist te vertellen wat er in het kamp allemaal heeft plaats gevonden. Op zulke momenten beseft men pas tot wat mensen instaat zijn, en dan dacht ik aan een boek geschreven door Jef Vermassen waar instaat over beestachtige moorden beesten doen zo iets niet, mensen wel Verschillende barakken waren ingericht als musea, of overzichtkamers van wat daar allemaal nog gevonden werd . Er waren glazenkasten vol met klederen, schoenen, koffers, prothesen en menselijk haar met hopen. De levens omstandigheden waren slechter dan die van dieren, de vernedering was totaal. Volgende maand herdenken wij de bevrijding van ons land op 8 mei of beter bekend als V-dag. Er zijn nog veel oud-strijders van WOII, die deze dag gebruiken om hun kameraden te herdenken, alsook hulde te brengen aan de gesneuvelden van WOI. Tijdens WOII zijn er 55mlj doden gevallen, 25.000 personen per dag(mannen,vrouwen en kinderen), en deze herdenking moet blijven doorgaan ook naar de jongeren toe. Maar ja, voor velen is het een ver van mijn bed show, en zeker voor jongere generaties die alleen over oorlogen hoort en ziet op TV. Ik hoop dat er bekwame mensen voor de toekomst de fakkel wil verder dragen, om de toekomst van onze kleinkinderen en achterkleinkinderen de kans te geven van een onbezorgde en toch relatief goed leven te hebben.
Wegens omstandigheden was ik enkele maanden niet beschikbaar .
Met volle moet gaan wij er terug tegenaan en dat volledig rechtlijnig
Van op afstand volgde ik de activiteiten van onze verschillende verenigingen., die aan de herdenkingen deelnamen.
Wij moeten toch erkennen dat er veel ouderen zijn die , en met de meeste inzet toch proberen hen te herdenken die hun leven hebben gegeven voor ons Vaderland.
Het is dan ook meer dan tijd dat er een aflossing komt van jongeren , die gelukkig geen oorlog en de daaraan verbonden ellende hebben moeten mee maken, om het respect van deze zwarte periode te blijven herdenken en door te dragen naar volgende generatie.
Deze website zal ik op werken, om zoveel mogelijk info te plaatsen die een noodzaak verantwoord om deze herdenkingen te blijven steunen.
Zelf ben ik van West-Vlaanderen en lid van een oud-strijders verenging., 65 jaar en een van de jongeren.
Als U denkt van geroepen te zijn om onze rangen te verstevigen kan U mij mailen:
