Sinds 1962 organiseerde, op innitiatief van Dhr. Ploeg, de Liduinabond een week vakantie voor de aangesloten leden.. Men had al in Bennekom gebikkakeerd en was na een jaar terecht gekomen in kamp 'AHOY' te Oosterhout.
Een vakantie week in kamp AHOY kostte toen F 45,= per persoon. Alles was in eigen hand. De kokkin, en de vrijwilligers waren nonnen en EHBO-ers. De leden schilden buiten in het zonnetje samen de aardappelen. De totale baten bedroegen F. 1872,= en de kosten bedroegen F. 1820,=. Sociale zaken had voor 7 leden de helft van de deelnemersprijs vergoed.
In 1964 bleken er 55 vakantiegangers te hebben ingeschreven en men beschikte over 17 stafleden die de vacantiegangers begeleidden.

1966
In dit jaar werd ik officieel voorzitter van de St. Liduinabond. Omdat kamp AHOY volgens mij niet meer aan de eisen van de tijd voldeed werd er uitgekeken naar een nieuwe en tevens moderne gelegenheid.
Die werd gevonden in Oisterwijk "de Staalberg " heette dit vakantieoord. Ik heb daar gelijk contacten gelegd en na ampel beraad werd hiervoor gekozen. Hiermee werd de periode AHOY afgesloten.

10 october 1966
De heer Ploeg is ernstig ziek in het sint Franciscus ziekenhuis aan de Schiekade opgenomen. Wij hadden al besloten om hem het ere-lidmaatschap van de Liduinabond aan te bieden. Tevens liep er een aanvraag voor een hoge kerkelijke onderscheing namelijk de "PRO ECLESIA ET PONTIFICE". Wilden we dit nog op tijd klaar krijgen moesten we wel opschieten.
Zijn toestand werd zo ernstig dat ik op een avond bij hem op bezoek ben gegaan. Ik wilde met hem praten over de verantwoording die het voorzitterschap met zich meebracht. Ook had ik vragen over wrijvingen met personen uit het verleden binnen de organisatie. Hij heeft lang met mij gesproken, nog steeds nieuwe ideeen en oplossingen. Ik was pas 34 jaartjes jong en hij had al zoveel ervaringen opgedaan. Aan het einde van zijn verhaal liet hij mij beloven dat ik zijn taak als voorzitter, die hij op zich genomen had zou voortzetten, "Jij kan dat" zei hij! Ik was zo ontroert dat ik gelijk spontaan beloofde dit te zullen doen. Het is nu 1999, trouw aan mijn belofte en nog steeds volgehouden.
De kerkelijke onderscheiding, die toegezegd was,  en het erelidmaatschap waren intussen gereed gekomen. Wij moesten direct naar Beverwijk want daar lag hij nu in een ziekenhuis.

Mevr. Ploeg heeft hem de versierselen, behorende bij de Pauselijke onderscheiding opgespeld. Ik weet zeker dat er op dat moment geen gelukkiger mens op de wereld was dan hij. Hij zei; "dit heb ik niet verdiend maar wij met z'n allen ".

Op 20 december kreeg ik het bericht dat Dhr. Ploeg was overleden. Ik besloot in een vergadering dat wij een speciale editie van ons periodiek aan het werk van Dhr. Ploeg zouden besteden. Iedereen die wilde kon hier zijn belevenissen en zijn ervaringen met hem in kwijt. Het blad is er gekomen en was een geweldig mooie uitgave. De nabestaanden waren hier erg blij mee, en ik had een voldaan gevoel.....
(slogan) voor je zelf en voor de ander............... en zo zit dat.