De Noordzee bruist een lied dat brandt De zeewind draagt het mede Het zingt van vrijheid over 't land Van vreugd' in dorp en stede De zonne vuurt de blijheid aan Langs velden, weiden, stromen Waar steden met hun torens staan Waar woud en heide dromen Daar is 't waar ik geboren werd Waar moeder mij eens wiegde Mijn land is Vlaand'ren, U mijn liefde, U mijn hart O schone steden, trots en vroom Vol heilige feestvisioenen O stille dorpkens langs de stroom Waar veld en weide groenen Ik min U, stad vol klokgetril En dorp ik min U beide En 't is er, als ik dromen wil Zo vreedzaam in de heide Daar is 't waar ik geboren werd Waar moeder mij eens wiegde Mijn land is Vlaand'ren, U mijn liefde, U mijn hart
Willem Gijssels (1875 - 1945)
SCHOOLPERIKELEN (Vroeger)
Avonturen met schooldirecties, leerkrachten, ouders, leerlingen, clb'ers. Vertellingen over vroeger en nu. En ook nog een beetje actualiteit met een korreltje zout.
20-01-2025
‘Aantal Schorsingen stijgt Jaarlijks’
Onderwijsminister Zuhal Demir kreeg een verontrustende brief van leerkrachten en hulpverleners. Een brief waarin een spectaculaire stijging van het aantal geschorste leerlingen aangeklaagd werd.
Het onderwijs zendt noodkreten uit over het groeiende aantal leerlingen met gedragsproblemen, met als gevolg dat ook het aantal schorsingen stijgt. Leerkrachten en welzijnswerkers kijken machteloos toe hoe incidenten in de klas en op de speelplaats zich opstapelen. Ze staren wanhopig naar de hemel op zoek naar een mirakel. Ten einde raad schrijven ze een brief naar de minister en smeken om meer ondersteuning voor de aanpak van het grote aantal onhandelbare leerlingen.
Scholen sluiten gedragsgestoorden uit, hoe langer hoe meer. Buitengezwierd worden raakt deze leerlingen niet, ze slenteren wat rond op straat in afwachting dat een nieuwe school hen aanneemt, waar ze dan ook weer buitengesjot worden. En zo gaat dat maar door... Ronddolen is hun lot. Gedragsafwijkingen zitten gebakken in hun cultuur. Zij zijn vogels voor de kat.
Demir zit nu met de handen in het haar. Tijdens slapeloze nachten wordt ze geplaagd door akelige nachtmerries die haar van streek maken. Ze weet geen raad met zoveel buitenlands geweld met heel andere gebruiken en gedachten dan onze Vlaamse leerlingen. En toch zitten die diversiteiten allen gemixt in dezelfde klas?! Is dat niet vrágen om problemen, minister Demir?
Aan het bestaan van de Hemel heb ik altijd getwijfeld, maar de Hel bestaat écht, dat is een zekerheid. In de onpeilbare afgronden van het Heelal bevindt zich ergens de Hel, waar alle ellendelingen die onze samenleving naar de knoppen geholpen hebben, zullen boeten en branden, geplaagd door Satan die het vuur vlammende houdt. Zij die onze rijkdommen en onze waarden verkwanseld en verklungeld hebben, zullen eeuwig branden, als straf voor hun misdaden tegen de originele bevolking.
Vanuit alle hoeken van de aardbol zijn ze hier verwelkomd, de klaplopers en tafelschuimers, de goudzoekers en leeghangers, allen schuiven ze aan om mee te snoepen van onze voederbak, een voeierbak met een bodemloze bodem.
Afrika en alle confictgebieden in de hele wereld zijn aan het leeglopen, en nu stapelen de mensen zich hier op. Als mijten hechten ze zich vast aan de huid van onze samenleving zonder er echt deel van uit te maken.
We worden echt te talrijk, er zijn teveel mensen, we worden gekweld door elkaars aanwezigheid. 'De Anderen', dat is de Hel. Filosoof Jean-Paul Sartre beschrijft deze benauwende beklemming op meesterlijke wijze in zijn befaamde 'Huis Clos' (1945): "L'Enfer c'est les Autres".
De Afspraak op Vrijdag van 17 januari 2025 zal gekend staan als het imploderen van wat nog over was aan journalistieke ernstigheid op de VRT.
Omdat Barbara Pas ging langskomen van Vlaams Belang organiseerde presentator Ivan de Vadder de tegenpartij als een gifwolk die Pas zou versmachten. Hij belde zijn zieke linkse vrienden Stavros Kelepouris van het Nazi-blad De Morgen en iets wat voor ‘professor’ moet doorgaan Dave Sinardet.
Deze drie mannen belaagden Pas alsof ze een blanke vrouw was die ‘s avonds alleen huiswaarts keerde langs een Brussels bos. Verscholen in dat bos besloten De Vadder, Kelepouris en Sinardet zich als onaangepaste entiteiten, ook wel ‘jongeren’ genaamd, tegoed te doen aan het blanke vlees van Pas. Ze sleurden haar mee het bos in en deden zich likkebaardend te goed aan de politica.
Romantisering van Technische Opleidingen Secundair Onderwijs
Wat hoor ik nu weer op het VRT-nieuws?! Een recordaantal leerlingen volgt technisch of beroepsonderwijs... dankzij de hervorming van het secundair onderwijs, zeggen ze. Ze zeggen ook dat het succes van technische opleidingen verklaard wordt door de opwaardering van technisch geschoolde profielen op de arbeidsmarkt, waardoor TSO en BSO een positievere perceptie krijgen. Hoe vertederend...
Volgens mij is het een verbloeming, een romantisering van de realiteit omdat er meer dan ooit anderstaligen en achterlijken op onze Vlaamse schoolbanken zitten die het niveau van het ASO niet aankunnen, die niet beschikken over voldoende taalvaardigheden en wiskundig inzicht om het algemeen vormend middelbaar onderwijs, het ASO, aan te kunnen.
Daarom zijn praktijkgerichte studierichtingen zo populair bij de grote groep van wanpresterende losers die zelfs aan het einde van hun schoolcarrière er niet in slagen om te voldoen aan de eindtermen voor taal en rekenen. Voor velen van hen is BSO daarom geen volwaardige optie, geen tweede keuze, wél een soort vuilnisbak als wachtkamer op werkloosheidsuitkering.
Het is niet nodig om de technische opleidingen zo te overroepen, want niet zo lang geleden rinkelden de alarmbellen zich te pletter over het bedenkelijke niveau van het Vlaamse beroepsonderwijs. De basiskennis van beroepsleerlingen toonde grote hiaten, vooral voor lezen en rekenen. Eindtermen werden vaak niet gehaald.... Wie zijn die mislukkelingen die zelfs van het beroepsonderwijs niets kunnen bakken? De oververtegenwoordiging van allochtonen in het beroepsonderwijs is een bekend feit, maar we mogen dat niet expliciet uitspreken. Ook niet waaróm die er verzeild geraakt zijn, maar daarover heb ik in het verleden al genoeg over verteld.
En in TSO is de lat dieper en dieper gaan zakken, tot ze bijna bleef bengelen op BSO-niveau. Terwijl vroeger TSO-leerlingen probleemloos konden doorstromen naar hoger onderwijs. Een herwaarding van het TSO wil de onderwijskwaliteit uit het slop halen. Het is herwerkt met meer wiskunde, wetenschappen en taalvaardigheid. Slimme leerlingen met technische interesse kiezen hiervoor.
Het aantal leerlingen in ASO daarentegen daalt jaar na jaar. Jammer. Ze maken ons wijs dat we ons daarover geen zorgen hoeven te maken. Jawel! Want ondertussen zijn er minder toppresteerders en meer wanpresteerders. En dat komt door de omvolking van de schoolbevolking!
In Nederland zijn vijf minderjarige asielzoekers veroordeeld door de rechtbank in Den Bosch tot symbolische straffen wegens het vaginaal en anaal groepsverkrachten van een 33-jarige dakloze vrouw in een park in Helmond (what’s in a name…).
De hoogste straf was 15 maanden jeugddetentie waarvan 3 maanden voorwaardelijk.
De rechtbank zag een aantal verzachtende omstandigheden, zoals hun jeugdige leeftijd alsook:
“Daarnaast ziet de rechtbank dat zij, als alleenstaande, minderjarige vreemdelingen, nog veel hulp en begeleiding nodig hebben bij het functioneren in de Nederlandse maatschappij. Naast de jeugddetentie moeten zij daarom een intensief begeleidingstraject volgen bij de jeugdreclassering.”
Neen, beste lezer, ze worden dus niet gedeporteerd na hun hechtenis naar hun zandbak van herkomst.
Vraagjes:
1. Wat als het slachtoffer de dochter was van de rechter (ahum)?
2. Zou het niet beter zijn dat de betrokken rechter een intensief begeleidingstraject moet volgen?
Het was te verwachten, het was te vrezen, maar niemand wilde het geloven. Niemand durfde geloven dat er ooit zoveel systeem en structuur zou komen in de aanwezigheid van moslims om ons heen. De macht van moslims in onze samenleving, we dachten dat het iets was voor de verre toekomst, maar die komt nu angstvallig dichtbij. Onverwacht, niet voorzien, en ongewapend staan we nu naar ons noodlot te kijken. Regelrecht stevenen we af op een onafwendbare ramp, onze onderwerping aan een vreemde godsdienst, aan vreemde levensgewoonten, vreemde denkwijzen. Het is langzaam en zeker gebeurd, zoals bij kleine sneeuwballetjes die een lawinegevaar betekenen, of zoals bij schuifelende sluiergedaantes die overal komen waar ze willen zijn, het kost alleen maar wat tijd.
Wanneer we vroeger van dichtbij nare ervaringen hadden met moslims, dachten we steevast: "Dit is incidenteel, van voorbijgaande aard, en het komt allemaal wel weer goed"... Deze naïeve gedachtegang werd gevoed door de overheid die ons toen indoctrinerend in slaap suste met beweringen als: "De islam is een verdraagzame godsdienst, is vredelievend en verzoenend, en streeft niét naar machtsuitbreiding, de moslimcultuur is verenigbaar met onze westerse cultuur...". Met deze nonsens werden we vroeger om de oren geslagen. Om ons inschikkelijk te maken jegens de islam.
Op een sombere ochtend, ergens in de jaren 70, wilde ik mijn kantoor in het atheneum binnengaan, maar was verrast door een islamleraar die daar parmantig les zat te geven aan enkele moslimpjes, aan MIJN bureau, in MIJN kantoor. Ik vroeg hem vriendelijk om onmiddellijk te vertrekken en in een ander leslokaal onderdak te zoeken. Toen volgde er een onsamenhangende uitleg, met zelfuitgevonden zinsconstructies die nergens op sloegen, en hakkelen en stamelen kwamen er ook nog bij. Kortom onverstaanbaar en onbeschaafd. En toen begon die man tergend langzaam zijn spullen bijeen te pakken en nog wat Turkse onzin uit te kramen tegen zijn leerlingen die mij dan denigrerend aankeken. Dat was mijn eerste kennismaking met moslims. Ontgoochelend!
Het was de tijd dat moslimleerlingen nog in de minderheid waren, en dat de godsdienstleraar nog meer lesuren had dan de islamleraar. Eén miertje en twee horzeltjes zijn makkelijk tot moes te kloppen met een vliegenmepper van de Gamma. Maar als die miertjes zichzelf vermenigvuldigen tot grote verwende nesten, en als die horzeltjes reusachtige zwermen worden van uitzinnige steekbeestjes, dan helpt er geen enkele ongediertebestrijding meer!
'Timmerman' is een versteend zelfstandig naamwoord, daar mag je niet aan raken, niets aan veranderen, niet mee klungelen noch prutsen, en zeker geen vrouwen bij betrekken.
En toch is er een achterlijke gendermaniak geweest die vrouwen niet wilde kwetsen en daarom het timmerwerk toegankelijk maakte tot de twee geslachten: mannen en vrouwen. Het flagrante resultaat zien we op bovenstaande foto: 'Timmermensen'.
Maandag 13 januari, dag van protest tegen migrantenwerkloosheid
"Help! Ik raak mijn kinderen niet kwijt!", een kreet die we maandagochtend in vele huishoudens zullen horen weergalmen.
Radeloos en verloren... in de steek gelaten door de kinderopvang op school... opa en oma zijn op reis... Nergens kunnen werkende ouders hun kroost kwijt. Want maandag zijn vele schoolpoorten op dubbel slot. Vergrendeld. Verboden toegang voor elke leerling.
Geen leerkrachten op school. Zij gaan maandag staken om te protesteren tegen de pensioenplannen van de volgende federale regering. De pensioenhervorming zou kunnen betekenen dat ze 2 tot 4 jaar langer zouden moeten werken voor een lager pensioen.
Werkgevers zullen maandagochtend overstelpt worden met doktersbriefjes en ziektemeldingen van mensen die noodgedwongen thuis moeten blijven om zelf voor kinderopvang te zorgen. Zelf voor hun eigen kinderen zorgen zijn ze allang niet meer gewoon, ze geven hun kinderen liever weg aan anderen. Voor schoolgaande tieners is er geen probleem, die gaan zowat de hele dag op straat rondhangen en mensen ambeteren en voor de voeten lopen.
Vakbonden zouden het onderwijspersoneel moeten aanzetten tot betogen tegen de hoge werkloosheidscijfers bij migranten, asielzoekers en meer van dat parasiterend onkruid dat in leven gehouden moet worden door ons. Onderwijspersoneel moet langer werken om mee te betalen aan hun leeflonen, aan de kosten van asielopvang, aan medische kosten van illegalen, aan rekeningen van islamitische aanslagen... en gevangenissen waar het krioelt van buitenlands gespuis moeten wij ook nog sponsoren.
De Vivaldi-regering, een wit product uit den Aldi, speculeerde eerder al over pensioenhervorming, over minimumpensioen en zo. Het liefst willen ze helemaal geen pensioenen meer uitbetalen en daarom zal de brave Vlaming langer werken om vluchtelingen, illegalen, ontdekkingsreizigers, plaktoeristen en klaplopers in leven te houden. Deze luilakken zijn de grote afwezigen op de arbeidsmarkt! Tenslotte: morgen moet er massaal geprotesteerd worden tegen de migrantenwerkloosheid!
In De Afspraak van gisteravond is Bart Schols samen met zijn vier gesprekspartners er wonderbaarlijk in geslaagd om de idioten die op oudejaarsnacht brandweerlui en politieagenten bekogelden met stenen en vuurwerkpijlen, niet bij naam te noemen. 'Straffeloosheid' en 'falen van de rechtsstaat' kwamen wel aan de orde.
Maar WIE zijn die criminele tuigjongeren die straffeloos deelnamen aan oerwoudtaferelen met explosieve uitspattingen, taferelen die zich afspeelden tijdens de nieuwjaarsnacht met in de hoofdrollen bruine oorlogszuchtige apen, heethoofden, relschoppers, amokmakers... Nu loopt het tuig alweer vrij rond. Onbegrijpelijk. Straffeloos.
De tafel van Bart zweeg over het soort 'jongeren' die hun dierlijke instincten uitleefden om ongestraft boevenstreken uit te halen, maar weidde uit over 'straffeloosheid' en 'falen van de rechtsstaat'. En over het gezag van de overheid als een miskleun.
Links pamperbeleid voedt het gevoel van straffeloosheid. Jeugdige criminaliteit bij allochtonen wordt geminimaliseerd,dat schijnt zo te horen, dat is politiek correct. De tol die we moeten betalen voor onze tolerantie, betalen we later wel.
Het begint al in de kleuterschool waar misstapjes van kleine allochtoontjes door de vingers gezien worden. Er wordt de andere kant op gekeken wanneer ze iets mispeuteren, of ongewenste zijsprongetjes maken. Hun foutjes worden toegedekt met de mantel des verdraagzaamheids of weggesmeerd met de zalf des vergevensgezindheids. Met fluwelen handschoenen worden migranten doorheen hun schoolloopbaan geloodst.
En zo heb ik vroeger de fundamenten zien leggen van alle miserie en ambras die we nu meemaken met migranten, asielzoekers en boelzoekers, en met alles wat vreemd is aan onze Vlaamse eigenheden.
Gisteren was het 10 jaar geleden dat in Parijs de redactie van het satirisch weekblad Charlie Hebdo bestormd werd door twee zwaarbewapende mannen die er een bloedbad aanrichtten. Het was een terreuraanslag op de vrijheid van meningsuiting. Het weekblad had cartoons van de profeet Mohammed gepubliceerd. Chérif en Saïd Kouachi, twee broers, waren de terroristen die hun profeet wilden wreken.
Charlie, c'est moi!
De daaropvolgende dagen heette iedereen plotseling Charlie. 'Je suis Charlie'. Massa's mensen verzamelden zich om te protesteren tegen terreur. Geen protest tegen de islam, maar wel tegen terreur... Probeer al die Charlies eens uit te leggen dat islam gelijk is aan terreur. De aanslag was in wezen een islamitische daad van terreur.
Ze maken ons wijs dat aanslagen gepleegd worden door labiele gefrustreerden, door geïsoleerde gevallen die de kluts en het noorden kwijt zijn. In werkelijkheid zijn het gedesoriënteerde moslims die zich in een nieuwe omgeving niet kunnen handhaven. Dat krijg je als je niet op je thuisplekje kunt blijven en andere oorden wilt veroveren.
Tien jaar geleden kwam 'Je suis Charlie' op mij over als een momentgebeuren - in het teken van verdraagzaamheid, solidariteit en iedereen-gelijk en zo - waarna alles weer in zijn oude plooi zou gaan vallen. Iedereen = Charlie, en daarna?
Daarna?... Buigen, knielen en kruipen voor de pathologische islam en zijn knotsgekke aanhangers, gedreven door angst voor nog meer terrorisme. En zo krijgen moslims meer ademruimte om nog meer terreurdaden te bedenken.
Het door Bart Schols verkrachte concept van een nieuwsprogramma kende gisterenavond een hoogdag. De Afspraak was als de bal waarnaast alle voetballers schopten in de hoop hem te raken.
Gekleed als een puber die op weg is naar de discotheek om er te fuiven, zo bracht De Duitse minister van Buitenlandse Zaken Annalena Baerbock een staatsbezoek aan Damascus waar de nieuwe Syrische leider Ahmed al-Sharaa en andere radicaalislamitische machthebbers weigerden haar een hand te geven.
Geen handdruk dus voor Baerbock. Wat een afgang, wat een vernedering. Dat komt ervan als je met westerse zelfingenomenheid islamitische overtuigingen negeert, als je met 'Woeste Westerse Trots' die mannen te lijf gaat met een opvallende westerse outfit.
Voor het antwoord kijken we terug naar de jonge jaren van de allochtoontjes... Begin jaren 80 begon het aantal migrantenleerlingen in het atheneum van Heusden-Zolder angstwekkend te stijgen. Het krioelde er van de Turken en Marokkanen. Op de speelplaats zag je alleen maar donkergetinten die allen een jeansbroek droegen, en hoorde je getater in een vreemde taal. Geen opbeurend schouwspel.
'Functioneel Moedertaalonderwijs'
Het onderwijs had toen nog de pijnlijke illusie dat die bruin mannen vatbaar waren voor verbetering, voor een beter taalgebruik, voor meer taakgerichtheid in de klas, voor meer motivatie. Toen startte een pilootproject met de naam 'Functioneel Moedertaalonderwijs'. Het pilootproject was het allereerste project in het kader van migrantenonderwijs, het was een 'kladversie' om het terrein te verkennen, een speelse voorloper van een hele rij kostbare projecten die later in de loop der jaren volgden. Het gaf de start aan een opeenvolging van een hele rij uitzichtloze projecten zonder eindmeet, zinloze en geldverslinde projecten die afschampten op de allochtoon, omdat een allochtoon eigengereid koppig zichzelf blijft en niets aanneemt van zijn blanke medemens.
Parels voor de Zwijnenen Ziekelijke Verering van de Allochtoon
De leraren Brants en Vanham, de leiders van het project, verrichtten als pioniers baanbrekend werk. Ze wisten aanvankelijk niets over de leerbaarheid van allochtone leerlingen, maar dat kregen ze al gauw in de gaten toen hun inspanningen niets opleverden. Aan eigen taal en cultuur van een allochtoon valt immers niet te prutsen. Niet één project heeft dat klaargekregen. Parels voor de zwijnen!
Inmiddels begon in school de bewondering voor alles wat vreemd was ziekelijke proporties aan te nemen. Een hoop extra lestijden en extra leerkrachten werden gesubsidieerd, gesofisticeerd didactisch materiaal kwam er met bergen aan, islamleraren, tolken, migrantenwerksters, sociaal werksters... er kwam geen eind aan. Moslimmeisjes hoefden een heel schooljaar niet deel te nemen aan turn- en zwemlessen dankzij louche doktersbriefjes. Spijbelaars die een half schooljaar misten, mochten toch overgaan naar het volgende studiejaar. De culturele eigenheden van allochtone leerlingen werden als een relikwie aanbeden en vereerd.
Wijzélf hebben hen machtig en zelfbewust gemaakt!
In de watten leggen, in de schijnwerpers en op een voetstuk plaatsen van allochtone leerlingen, aureooltjes boven hun hoofd hangen, hen aanmoedigen en belonen, waartoe heeft het allemaal gediend?!... De allochtone pubers van vroeger zijn nu volwassenen met hele slierten eigen schoolgaande kinderen. Natuurlijk herinneren ze zich nog hun fijne schooltijd toen alles mocht en niets moest, toen ze in het middelpunt van de belangstelling stonden, toen ze voelden dat de hele omgeving en samenleving zich voor hen uitsloofde... Wijzélf hebben hen machtig en zelfbewust gemaakt!
Alles al gekregen en nu een nieuwe auto op de koop toe
De VRT is er als de kippen bij als er nieuws is over onze zwarte medemensen. Zo ook toen de auto van Sidonie Nkouette (foto) op oudejaarsnacht in brand werd gestoken. Prompt startte een inzamelactie om haar financieel te steunen. Het was een solidair initiatief van sympathisanten van het zwarte ras. Geen woord over de vernielde auto's van ons eigen volk...
Zo viert het bruine uitschot van onze samenleving nieuwjaar.
Als maandag alle scholieren weer op de schoolbanken zitten, hoop ik dat ze tijdens een extra lesuur gewezen worden op de onzin en barbaarsheid van een waanzinnige nieuwjaarsnacht. Het was een nacht van 'de Achterlijkheid in vol Ornaat', een nacht van 'Summum van Stupiditeit'... een nacht ver weg van alle beschaving en fijnbesnaardheid.
In Brussel en Antwerpen werden brandweerlui en politieagenten aangevallen door idioten die hen bekogelden met stenen, vuurwerkpijlen of molotovcocktails. Brandende auto's, matrassen en vuilnisbakken lagen bezaaid over straten en pleinen die leken op oorlogsgebieden. En toch is zulke nieuwjaarsviering niét het nieuwe normaal zoals sommige journalisten het willen voorstellen.
"100 'jongeren' omsingelen hulpverleners en vallen hen aan met zwaar vuurwerk. Deze jongeren zijn in oorlog met onze samenleving. Het wordt tijd om terug te slaan. Fight fire with fire!"
En zoals altijd mogen wij niet weten wie die 'jongeren' zijn die als wildemannen met broussementaliteit hun agressieve instincten en apenmanieren de vrije loop laten gaan, zonder zelfbeheersing, zonder scrupules, want zij wanen zich hier de baas. Thuis zijn ze ook de baas want hun ouders hebben geen gezag. Die bruin apen zijn nu bijna talrijk genoeg om politie, brandweer, hulpverleners en zefs het hele Vlaamse volk te domineren. In de regering zitten er al een aantal exotische gevallen. Hun veroveringstocht is nog maar net begonnen. Het ergste moet nog komen. Arm Vlaanderen. Wallonië zal zich wel redden.
Meer dan ooit rekenen we nu op de opvoedende taak van de scholen om hun leerlingen duidelijk te maken dat de wantoestanden in nieuwjaarsnacht niet gebruikelijk zijn en zeker niet voor herhaling vatbaar. Ik viseer nu in het bijzonder de islamleraar met de meeste invloed op zijn moslimleerlingen. Hij zou hen herhaaldelijk moeten wijzen op de verwerpelijkheid van het idiote gedrag van hun leeftijdgenoten tijdens de nieuwjaarsnacht.
In de coronatijden van weleer lukte het de overheid om mensen in hun huizen op te sluiten. De beruchte lockdowns, de avondklok, lege straten en pleinen, gedoofde straatverlichting... Laat de overheid eens een totale lockdown organiseren tijdens elke nieuwjaarsnacht. Alleen eenzame wandelaars die hun hondje uitlaten zijn nog te dulden in het desolate straatbeeld.
We hebben onze kinderen opgevoed tot schapen en halen wolven ons land binnen…
Voor kerst wens ik vooral aan de Vlaming een beetje verstand maar eigenlijk verdienen veel Vlamingen niks. Wat een achterlijk volk is het geworden. Npc’s zonder inhoud in volvo’s met autistische kinderen. Brrr een nachtmerrie. Allemaal lekker depressief van heel hun leven naar school en werken te gaan voor niks en dan omvolkt te worden.
Met grote vreugde in het hart vernam ik onlangs het overlijden van Horbert, machtswellusteling en gewetenloze narcist, psychopaat en zatlap.
Beste Horbert in de hemel, het spijt me geweldig dat ik je ooit een linkse zak genoemd heb.
Het spijt me dat ik je vaak door het slijk haalde op mijn blog, maar dat deed ik met heel veel plezier. Ik zit nu nog na te genieten.
Het spijt me dat ik je ellenlange strafblad publiekelijk gemaakt heb. Je kon het ook niet helpen dat je je vriendinnetje een stevige trap in haar buik gaf en haar bewusteloos aan haar lot overliet. Ze had je maar niet moeten jennen.
Het spijt me dat je daarom kon fluiten naar je bewijs van goed gedrag en zeden.
Het spijt me dat ik je een kettingroker en kettingzeveraar noemde, maar geef toe, jouw warrige verhalen zonder rode draad waren saaie monologen om toehoorders te imponeren terwijl walgelijke dampen ontsnapten uit je sigarettenpeukjes tussen je vieze bruine vingers.
Het spijt me dat ik mijn lezers vertelde over jouw corrupte tussenkomsten bij vervalsing van IQ-cijfers om logopedistjes hun zin te geven. Je kreeg daarbij de steun van het kreng An Smeyers.
Het spijt me dat je ouders je bij je geboorte 'Horror' noemden, zij wisten toen al dat er iets akeligs aan je haperde.
Het spijt me dat ik je belachelijk maakte toen ik je door vette koeienvlaaien en warme dampende hondendrollen gesleurd heb.
Het spijt me dat ik heftig tekeerging toen je mijn blogje aanklaagde bij het Spionnencentrum.
Het spijt me dat je lid was van de migrantenfanclub. Eigen volk laatst was je leuze.
Het spijt me dat je met je zwoele stem mensen voor je wist te winnen, om hen daarna emotionele schade te berokkenen. Manipuleren, heersen en domineren waren je hobby's.
Beste Horbert in de hoge hemel, vergeef me mijn vrije onthullingen en alle ontboezemingen over jouw turbulente levenswandel. Uit respect voor jou zal ik niet verder gaan in mijn onthullingen, de meest gecrashte details bewaar ik achter de coulissen in mijn geheugen.
Drink nu met Sinte Pieter en alle heiligen eerst nog een lekker pintje... tot ze je naar de hel sturen!
Het mag ons niet verbazen dat er hier in Europa nog meer extreme barbarismen zullen plaatsvinden zoals die op de Duitse kerstmarkt. Moorddadige terreuraanslagen zullen elkaar opvolgen. In crescendo. En wellicht in de stijl van de afschuwelijke aanval van Hamas op Israël. Gruwelijke gevolgen van massa-immigratie zullen Europa teisteren.
Islamisering, terrorisme en massa-immigratie hebben Europa doen tuimelen in een diepe crisis. Zelf is Europa verantwoordelijk voor de migrantencrisis. Ontelbare moslims zijn Europese landen komen bestormen zonder te kloppen aan grenspoorten, en samen met hun barbaarse mentaliteit heette Europa iedereen welkom. Kwestie van naastenliefde, verdraagzaamheid, geloof in islamitische verrijking, en nog zo van die zelfvernietigende deugden die van ons schapen maakten, ja-knikkers en wegkijkers. En ondertussen worden we ingepalmd en veroverd.
Nu is het te laat om het tij te keren. Vroeger kon dat nog, in de jaren '90 of zo. Maar nu blijven er massa's moslims, terroristen en allerlei gespuis binnenkomen, en... ze zijn allemaal behendig om zich te vermenigvuldigen. Hun voortplantingsdrang is niet in te tomen. Er zullen meer en meer potentiële terroristen zich bevinden in de importstroom die Europa zelf voortstuwt. Verwarde mannen en ontspoorde individuen zijn vermomde jihadisten die islamitische wandaden plegen. Er wacht ons geen fraaie toekomst.
Het 'Wir schaffen das'-beleid van Merkel lokte miljoenen immigranten naar Duitsland. "Europa moet meer migranten opnemen", krijste ze. Angela Merkel was de slechtste bondskanselier van Duitsland ooit. Hoe komt het dat deze krankzinnige troela nooit tegengehouden werd in haar vernietiging van Europa? Zij liet toe dat de islam zich in heel Europa op gewelddadige wijze heeft kunnen manifesteren. En toch durft Merkel het bestaan van moslimterrorisme ontkennen...
Onderwijsminister Zuhal Demirwil dat leerlingen die aan het einde van het zesde leerjaar onvoldoende scoren voor Nederlands, verplichte bijlessen volgen in het middelbaar. Zo wil ze vermijden dat jongeren zonder diploma de school verlaten. (?)
De klassenraad kan vanaf volgend schooljaar beslissen welke leerlingen bijlessen Nederlands moeten volgen en voor hoelang. Ouders kunnen deze beslissing niét aanvechten, ook al komen ze massaal betogen op de speelplaats.
Demirs intenties zijn goed bedoeld, en de inspraak van ouders uitschakelen is formidabel, toch lijkt het erop dat zij niet goed op de hoogte is van de realiteit in concentratiescholen en in multiculturele scholen.
Zij onderschat de verknochtheid van migrantenleerlingen aan hun thuistaal. Migrantenleerlingen blijven hardnekkig hun vreemde thuistaal overal spreken: in de klas, in de gangen, op de speelplaats, thuis (!), op straat, tijdens vakanties in het thuisland... Altijd en overal willen ze zich manifesteren als een buitenlander die hier op vakantie is en geniet van gratis diensten aangeboden door ons gulle land.
Het effect van bijlessen Nederlands zal verdampen bij zoveel etnisch chauvinisme. We mogen niet vergeten dat veel migrantenleerlingen en hun ouders onze mooie Nederlandse taal minachten.
In de leraarskamer heb ik vroeger leraar Jos Scheunis horen klagen over de Nederlandse taalkennis van zijn leerlingen. Hij gaf bijlessen aan Turkse leerlingen in een multiculturele school in Heusden-Zolder en noemde zijn werk "Dweilen met open kraan": "Nu hebben ze zoveel Nederlandse woordjes geleerd, en als ze terugkeren van hun vakantie in Turkije, zijn ze alles vergeten."
Verplichte bijlessen Nederlands?... Parels voor de zwijnen!
Journalisten, politici en zo van dat onguur volk dat peutert in nieuwsberichten en er een eigen draai aan geeft, wel, die mensen hebben afgelopen dagen in cirkeltjes getoert omheen de identiteit van de terrorist die terreur zaaide op een kerstmarkt. Improviseren en speculeren over rare dingen die in de wereld en om ons heen gebeuren, dat is hun hobby. En zo worden wij op een dwaalspoor gezet door verslaggeving op tv, in de gazetten, op internet.
Neem nu Taleb Al Abdulmoshen, de aanslagpleger op de Maagdenburgse kerstmarkt, hij is een typisch voorbeeld van 'takiyya'. In de islam is takiyya een toegestane gedragsregel om eigen geloof te verbergen bij bedreiging of vervolging. Liegen dus... liegen om zich te beschermen tegen vervolging na islamitische misdaden. En doen alsof ze een AfD'er zijn, of een Trump-aanhanger of zo. Leugens! Media trappen erin en maken van die crimineel een mislukte moslim die met goede rechtse bedoelingen per ongeluk in de menigte reed. Of door een psychische omwenteling in zijn verstoorde hersenen de controle over het stuur verloor.
Na de kerstvakantie zullen islamleraars in ons Vlaamse onderwijs aan hun moslimleerlingen mogen uitleggen waarom Taleb zijn islamitisch geloof verloochende om zijn hachje te redden, én hoe hij gelinkt wordt aan IS. Hoe hij in werkelijkheid een radicale moslim is, zonder omwegen, die zich afzet tegen niet-moslims.
Dat leugenachtige sfeertje in de islamwereld doet me denken aan een uitspraak van vroeger van Turkse tolk Gülnür: "Als Turkse leerlingen liegen, is dat om te overleven. Wij moeten hun leugentjes met een korreltje zout nemen en we mogen hen dat niet kwalijk nemen. Liegen is hun overlevingsstrategie."... Ik hoorde exotisch gekwebbel en Turks gekweel!
Gisteren in een café een gesprek afgeluisterd van een jong koppel. Afluisteren mag niet, maar ik deed het toch. Vrouwelijke nieuwsgierigheid is gezond. Maar als een man nieuwsgierig is, is dat een handicap.
Dus dat jonge koppel had een meningsverschil dat ze ongegeneerd en publiekelijk wilden uitpraten. Zij met een schelle stem. Hij op een zachte sussende toon. Meteen waren de gezagsverhoudingen in hun huishouden al duidelijk, zij de baas, hij de sloef.
Het jonge koppel was nog druk bezig met zich aan te passen aan elkaars aanwezigheid, want het is niet vanzelfsprekend dat je na één jaartje elkaars gedachten al kunt lezen, dat komt later wel. Na een uitbundige trouwpartij, als de roes voorbij is, is het een hele klus om ingespeeld te raken op elkaar, je zou van minder depri worden.
Ze zaten er samen wat onwennig en verveeld bij, wiebelen en rondkijken en zo. Elkaars grenzen aftastend, met een communicatie zo gebrekkig als een ineengezakte soufflé. Héél anders dan oudere mensen met een halve eeuw trouwervaring. Die zijn rijkelijk op elkaar ingespeeld, hebben genoeg aan een knikje of een gebaartje of een streeltje, en ieder speelt zijn rol met glans, een rol waarin ze doorheen de jaren gedrongen werden, of waarin ze zichzelf geworsteld hebben...
De discussie van het jonge koppel ging over kerstavond.
Hij: "Ik vind dat die mensen niét bij ons thuis moeten komen op kerstavond." Zij: "Vurwa nie?"... en daarna een hoop argumenten van haar die nergens op sloegen, kletswijfachtig en onzinnig.
Kijk, de aanzet van de jongeman was al totaal fout, en was een tragisch toonbeeld van mannelijke slaafsheid en onderdanigheid. "IK VIND...". "Ik vind", zo begin je toch geen discussie met een vrouw, een vrouw mag je geen kans geven tot een weerwoord. Twee kapiteins hebben een schip nog nooit naar een veilige haven gevaren.
Later op de avond vroeg ik me af hoe de kerstavond van het ruziënde koppel eruit zou zien. Heel waarschijnlijk zullen de mensen die HIJ op kerstavond niet in huis wou, tóch hartelijk ontvangen worden door HAAR, zij die als charmante gastvrouw graag wil schitteren. En hij zal er de hele avond berustend bij zitten, te diep in glaasjes kijkend en bodems afzoekend naar druppeltjes troost. En zo zal op kerstavond zijn levenslange lijdensweg beginnen. Hij zou er ook een kruistocht van kunnen maken, maar dan zullen er hele sloten water bij haar wijntjes gegoten moeten worden... Waarom leven vrouwen langer dan mannen?
Hoe Vlaamse Televisie afglijdt naar Decadentie en Verdorvenheid
Op een mooie ochtend afgelopen week zat ik versteld te kijken naar VTM Kids, een tv-zender voor kinderen. Niet te geloven! Het ging over twee mannen die elkaar gevonden hadden en wilden trouwen. Lorenzo en Sil.
Alsof de indoctrinatie nog niet genoeg was, kwam hetzelfde mannelijke koppel 's avonds weer eens aan de beurt in 'Blind getrouwd', gepresenteerd door Ingeborg, even dubieus als de sujetten die willen trouwen met iemand van hun eigen geslacht.
Blind getrouwd. Spotten met het huwelijk.
We zagen twee mannen elkaar ontmoeten in de trouwzaal van Deerlijk. Al gauw begonnen ze aan elkaar te friemelen en te sabberen, om enkele minuten later meteen al eeuwige trouw te zweren. Alles gebeurde in een flitstempo. Lorenzo en Sil, tot aan de dood aan elkaar vastgeketend... Als ze daar maar geen spijt van krijgen.
In de kerk werd hun huwelijk ingezegend. Iedereen, familie, vrienden, buren, allerlei fans, ze waren allen dolenthousiast, d'r was geen ene bij die niet gelukkig lachte. Iedereen vertederd door zo'n prille verse liefde, iedereen euforisch gelukkig, en vooral de twee samenzweerders. Lorenzo: "Ik had hem vast. Hij had mij vast. En het leek even alsof alles wegviel. Dat klinkt als een sprookje..." Wat een smartlap!
Het spektakel in de kerk werd gevolgd door een groot feest waar alle aanwezigen alweer buiten hun zinnen en wildenthousiast hun goedkeuring lieten blijken van een homohuwelijk. Televisiebeelden deden er alles aan om het homohuwelijk te doen schitteren. Ook de aanwezige kinderen juichten en waren niet onder de indruk van dit onnatuurlijke gebeuren, een huwelijk tussen twee mannen... en dát is echt verontrustend.
En na de huwelijksreis gaan Lorenzo en Sil 4 weken samenwonen om daarna te kijken of ze wel geschikt zijn om zich levenslang aan elkaar te wagen, om getrouwd te blijven... Dus toch niet tot de dood hen scheidt?
Terug in de tijd toen Assad nog niet gevallen was.
In het voorjaar, toen de bomen nog bronstig pronkten met hun verse groene blaadjes, doken er twee louche moslimadvocaten op die met een onwaarschijnlijke islamitische arrogantie pleitten voor de terugkeer van IS-strijders naar België.
Advocaten Mohamed Ozdemir en Abderrahim Lahlali spanden een kortgeding aan tegen ons land om het te dwingen drie gevluchte vrouwen en tien kinderen terug te halen, een geveinsde emotionele oproep om harten te doen smelten en ze open te stellen voor geboefte dat vrijwillig naar Syrië vertrok om te moorden en te strijden. Met in hun kielzog vrouwen en kinderen.
En als België die terreurgekken niet terugnam kostte dat ons land 105.000 euro per dag. Ook een aantal IS-weduwen en IS-kinderen rekenden op een liefdevolle ontvangst in ons land dat hen barmhartig naturaliseerde.
De terugkeer- miserie krijg je als barbaarse criminelen een Belgische nationaliteit hebben. Wat zijn wij toch een gastvrij volk. Wij krijgen niet genoeg van het omarmen van crimineel uitschot dat vrijwillig naar ginder vertrok om te moorden en te strijden.
Er zijn hier dromers en zwevers die beweren dat wijSyriëgangers naar hier moeten halen om er controle over te kunnen uitoefenen. Hoe naïef! Syriëgangers zijn gemaakt om ongecontroleerd en brutaal hun misdadige levenswandel te vervolgen, ook al zijn ze terug in België. En daarom lijkt me ons rechtssysteem niet geschikt om hen te berechten.
En dan zwijgen we nog over de terroristenkindjes die hier straks naast Vlaamse kindjes in de klas gaan zitten. Hallo Vlaamse ouders, in Syrische kampen hebben IS-kinderen gruwel-ervaringen opgedaan, wat hen bodemloos en onpeilbaar maakt. Potentieel extremistisch gedachtegoed zit in hun lijf en leden. En naarmate ze ouder worden volstaat een vonkje om tot explosie te komen. Zij zijn de toekomstige terroristen!
Heden: Syrië bevrijd van Assad
De Assad-bevrijding wakkert de discussie aan over de terugkeer van talloze Syrië-vluchtelingen. Terug naar Syrië dus, vanwaar ze kwamen. Als vluchtreden gaven zij per slot van rekening het Assad-regime aan.
Advocaten, Child Focus, OCAD, en alle anderen die vroeger belang hadden bij de terugkeer van Syriëstrijders naar hier zouden, nu de wind gedraaid is na de val van Assad, ook het uitschot dat koos voor IS, moeten terugsturen naar Syrië. Of moet het Syrisch tuig blijven om hiér hun strijdlustige instincten te botvieren?
Een vrijwillige terugkeer van Syrische vluchtelingen is onwaarschijnlijk. Gevluchte mensen ontwikkelen sterke binden met de opnamesamenleving. Weinigen willen terug, maar velen zullen nog komen. Hele stoeten, karavanen en processies zijn onderweg naar hier, een ongeziene vluchtelingengolf vanuit Syrië. Weinigen zijn bereid om terug te keren naar een vredig Syrië. Eerst juichen en jubelen om de val van Assad, om daarna te belanden in een nieuw jihadisten-regime Assad-2, een kopie van Assad-1, of misschien nog erger?
Maagdenburg – In het Duitse Maagdenburg is een auto ingereden op een kerstmarkt. Dat bevestigt de woordvoerder van de deelstaatregering van Saksen-Anhalt. Volgens Duitse media is er sprake van meerdere gewonden.
Deze oerhollandse jongen vertegenwoordigt Nederland op het Eurovisie Songfestival 2025 in Zwitserland. Zijn naam is Claude Kiambe. Nou, hartstikke leuk, hollandser kan het niet.
Wat is er mis met Nederlandse eigenheden, hun cultuur, hun blanke ras, om ne neger die tot zijn negende nog in de bomen van het congolese oerwoud hing, naar het Songfestival te sturen?...
Het ging over rijexamenfraude gisteravond op tv. De politie arresteerde vier personen op verdenking van fraude bij het theoretisch rijexamen. De vier verdachten legden tegen betaling een theoretisch rijexamen af door gebruik te maken van de identiteitskaart van iemand anders.
Rijexamenfraude heeft altijd bestaan en allerlei vernuftige trucjes werden gebruikt. Rijexamenfraude is ook inherent aan migranten die een theoretisch rijexamen moeten afleggen.
Vroeger mochten we hierover geen opmerkingen maken wegens racistisch en zo. Toch schreef ik er tien jaar geleden een stukje over. Het Spionnencentrum (Unia) kon er niet mee lachen.
In de migrantenwijk rondom het concentratieschooltje toerden er soms auto's rond met een moslimmadam achter het stuur. Nauwelijks herkenbaar, met fladderend textiel om haar heen, je kon alleen maar een snoet zien. Ondanks de vermomming herkende ik een aantal van hen als de mama's van allochtoontjes in school.
Van die mama's wist ik dat ze thuis Turks spraken tegen hun kinderen en dat ze geen flauw benul hadden van de Nederlands taal. Ook wist ik dat ze hun kinderen nooit hielpen met hun huiswerk, omdat ze niets begrepen van de taal van hun kind. Dat wilden ze ook niet. Ik kon geen enkele bereidheid bij hen bespeuren om zich open te stellen voor het Nederlands, zelfs aan de meest elementaire taalbeheersing hadden ze geen behoefte.
En tóch een rijbewijs?! Welke waarde had dat rijbewijs? Om een theoretisch rijexamen af te leggen moet je 'begrijpend' kunnen lezen, en wat je te zeggen hebt, ook nog eens correct schriftelijk kunnen verwoorden. Deze vaardigheden missen veel allochtonen. Hoe kunnen moslima's slagen voor een theoretische proef als ze niet eens hun eigen kinderen kunnen helpen met hun huiswerk?!
Misschien hebben ze hun rijbewijs clandestien gekocht bij een of andere corrupte rijschool, of in natura, of de examinator verleid, of de antwoorden vooraf toegestopt gekregen?... Het meest waarschijnlijke was de aanwezigheid van een tolk die de juiste antwoorden influisterde. Hetgeen een tolk allemaal vertelt is oncontroleerbaar, zoals bij islamleraars die opruiende Turkse taal spreken tegen hun moslimleerlingen en in de klas alles mogen verkondigen wat ze willen.
De aanwezigheid van een tolk bij eender welk onderzoek of gesprek in scholen, had iets verdachts, iets geheimzinnigs dat niet te vertrouwen was. Je voélde dat er iets niet pluis was, ze vertaalden niet alleen, ze gingen nog een stapje verder, ze gaven erhet juiste antwoord bij. Waarom duurde een vertaling altijd langer dan de originele Nederlandse zin?!
Nu mag Sven Pichal terug naar huis, naar zijn man, de liefhebbende echtgenoot, en naar zijn twee adoptiekindjes (oei), om de draad des levens weer op te pakken.
Vandaag kreeg hij van de rechter zijn straf te horen voor het bezitten en verspreiden van beelden van seksueel kindermisbruik: drie jaar voorwaardelijke celstraf. En hij moet zich vijf jaar lang aan bepaalde voorwaarden houden. Dat is de keuze tussen een intensieve therapie of de gevangenis.
De voorwaardelijke straf is onmenselijk streng voor iemand met een ziekelijke interesse voor baby's, kindjes, minderjarigen. De voorwaarden die Pichal moet naleven zijn zo goed als onhaalbaar om er een nieuw leven mee op te bouwen.Niet meer mogen omgaan met minderjarigen, geen pintjes meer mogen drinken, van drugs afblijven, niet meer mogen internetten, en voor de rest van je leven in je ziel laten peuteren door psychiaters die zelf tureluurs worden van zoveel seksuele miserie.
Er rest Pichal alleen nog maar fantaseren en dromen over kinderen waaraan hij niet meer mag raken, ook niet naar kijken, niet mee spreken, en zeker geen kiekjes doorsturen naar andere kindervrienden. Kortom, een wereld zonder kinderen is een opperste kwelling voor iemand die verzot is op kindjes.
Een uitzichtloze therapie wacht Pichal. Ziekelijke neigingen die verankerd zitten in het DNA, in het brein,in alle vezels van het lijf van een hyperventilerende kindervriend zijn onbehandelbaar. Een patiënt met een pathologische belangstelling voor kinderen is voorgoed verloren voor de maatschappij. Zijn perverse brein is klaar voor recidive, levenslang...
Met andere woorden: Het zijn niet de slimsten die van geslacht veranderen, of die seks willen hebben met iemand van hetzelfde geslacht, en het zijn zeker niet de slimsten die ermee willen trouwen... Het zijn niet de slimsten die twijfelen aan hun eigen geslacht, of die uit de kast komen om de hele wereld te laten weten dat ze homo zijn... En met een regenboogvlag zwaaien is ook niet snugger...
Gisteravond hoorde ik Zuhal Demir in De Afspraak zeggen dat ze geen rankings van scholen wil. Het komt erop neer dat alle scholen gelijk zijn. Geen school mag de beste zijn. Demir volgt braaf het linkse iedereen-gelijk-principe. Vooral Turkse leerlingen en hun ouders hebben er voordeel bij. Door haar linkse kijk op het onderwijs is Demir misschien onderwijsminister geworden?
Ivan De Vadder had nog een ander 'warmmakertje' uitgevonden om aan zijn Afspraak te beginnen, met een uitspraak van Vlaamsbelanger Chris Janssens over Zuhal Demir. Doink!... Algemene commotie in het Vlaams Parlement! De thriller speelde zich af toen Demir aan de tand gevoeld werd over taal- en rekenachterstanden bij migranten. Toen zou Chris Janssens gezegd hebben dat Demir beter naar haar eigen land teruggekeerd was. Waarop onzekere Demir verontwaardigd reageerde.
Moeial Spionnencentrum (Unia) maakte er een heuse rel van en overweegt een heropening van het debat rond racisme.
Het 'incident' met de opmerking van Janssens over Demir is opgeblazen. Het loopt allemaal niet zo'n vaart. Eigenlijk zit Janssens er nog niet zo ver naast met zijn verwijzing naar Demirs etnische wortels die in Turkije liggen. Zij is niet geboren uit Vlaamse ouders. En er stroomt geen zuiver Vlaams bloed door haar Turkse aderen.
Ik ga nog eens vertellen over Prutsmans, directrice van het Hasseltse lyceum van 1993 tot 1996. Maar deze keer met meer onthullingen, zonder omwegen en zonder rond de pruttelende pot te draaien.
Prutsmans was geen vrouw van vlees en bloed, maar een giftige adder, een agressieve gifslang. Zij was een menssoort van het heks-achtige type. Spinnen en kevers verzamelen was haar hobby.
Ze deed me denken aan de toverkol uit de 'Tuf-Tuf-Club' van Willy Vandersteen. De toverkol met een vliegbezem en een zwarte raaf als metgezel, zo kwam Prutmans dagelijks naar school.
Zij heette in werkelijkheid Suzanne De Gandt. Als kind had ze eens veel te lang op de botsautokes gezeten, waardoor haar hersenen in een dubbele knoop geraakten. Met die knoop heeft ze leren leven want die kon niet meer ontward worden.
Ondanks een ongeneeslijke hersenaandoening kon ze toch nog haar scherpe klauwen zetten in gevallen van ontspoorde leerlingen en problematische gezinssituaties, met een buitengewone interesse voor sociale en etnische minderheden, voor marginalen, hopelozen en andere gootgevallen. Zij koos haar prooien uit om hen te viseren, te analyseren en uit te spitten, waarrond ze sinistere intriges breide om in te prutsen en te krabben.
Samen met haar kompaan Marie-Jeanne Bobbaers slaagde ze erin om mensen mee te slepen in een web van laster en eerroof. Ze genoten van de verwikkelingen. Hun boosaardigheid grensde aan het ongelooflijke. En aan de zijlijn stonden Laura Aelbrecht, Annick Ulburghs en Norbert De Bruyne te supporteren en hun volle medewerking te verlenen.
Syrië is vrij. Vrij van de tirannie door de Alawitische clans van de mediterrane kuststrook. Maar meer ook niet: een andere tirannie is onderweg. Na de familie al-Assad is het nu aan extremistische soennieten om met geweld te gaan heersen. Wat door hen wordt nagestreefd, is de bevrijding van westerse dwalingen als de gelijkheid van man en vrouw, respect voor andere vormen van geloof dan de islam en verderfelijke ideeën als democratie. Deze “islamistische” rebellen dromen van een kalifaat dat boven de ruïnes van Tel Aviv de vaandels van de jihad zal laten wapperen.
Overal in de redacties heerst pure vreugde. Alle propagandamedia aan deze en de andere kant van de Atlantische Oceaan verheugen zich op het hernieuwde “keerpunt in de geschiedenis” in Syrië. Eindelijk is hij ten val gebracht en in Russische ballingschap verdreven, de “mensenbeul” Bashar al-Assad! De vreugde daarover lijkt grenzeloos. Ze presenteren ons ook tegelijk zijn opvolger van het “al-Nusra-front” (sinds kort herbenoemd in “Hayat Tahrir al-Sham” – HTS).
De nieuwe minister van Justitie in Syrië, Shadi Alwaisi, liet weten dat er geen vrouwen meer als rechters zullen optreden en dat de rechtbanken alleen door mannen zullen worden geleid. Vrouwelijke rechters moeten hun zaken overdragen aan mannelijke rechters.
De Syrische hoofdstad Damascus werd veroverd door rebellen en daarmee is het regime van Assad omver gegooid.
Nu Syrië bevrijd is van Assad hoeven we geen nieuwe vluchtelingenstromen vanuit ginder meer te vrezen. Sterker, alle Syrische vluchtelingen die hier de OCMW's leegplunderden en royaal van hun leeflonen genoten, kunnen nu terugkeren om hun land weer op te bouwen. Gaan ze dat wel doen? Zou het niet leuker zijn om hier nog wat te blijven lanterfanten en te genieten van hun luilekker nieuwe leventje?
Heidi De Pauw hoeft niet meer terug te komen naar Child Focus om de draad van haar missie weer op te pakken. Als missiezuster met een ziekelijke obsessie voor het lot van kinderen van IS-strijders ijverde ze zich suf om potentiële terroristjes naar hier te halen. De tikkende tijdbommetjes gingen onzichtbaar op in de schoolbevolking, kwestie van inclusie en gelijkheid en zo.
Geen kwetsbare Syrische vluchtelingen meer, geen Heidi De Pauw meer, en ook geen gammele wiebelbootjes meer waarmee vluchtelingen de woelige baren van de woeste zeeën trotseerden. Vluchtelingen hoeven zich niet meer vast te klampen aan glibberige relingen van bootjes die elk moment dreigen te kapseizen. Pechvogels verloren hun evenwicht en tuimelden per ongeluk overboord, pardoes het koude water in, recht naar de zeebodem, als prooi voor hongerige vissen, of om er langzaam weg te rotten.
Als we hier nu Syriërs hun koffers zien pakken om naar hun thuisland te reizen, is dat om er vakantie te vieren en nog wat spullen thuis ophalen, niet om er hun land weer op de been te helpen, want ze willen zo vlug mogelijk terug naar de rozengeur en zonneschijn van het barmhartige België waar ze alles krijgen zonder zich fel pijn te doen.
En nu is het de beurt aan een luchtig fantaserietje over het scheppingsverhaal, met een knipoog naar 'spotproza'.
In den beginne was er niets. Daarom schiep God hemel en aarde, licht en duisternis, het uitspansel, aarde en zeeën, zon en maan en sterren, vogels en vissen, landdieren... En tenslotte maakte God de mens naar Zijn evenbeeld... God bekeek alles wat hij gemaakt had en zag dat het goed was. Hij voltooide Zijn meesterwerk in zes dagen. Op de zevende dag, een zondag, rustte God.
Allah pakte het anders aan. Die sloeg de eerste zes werkdagen over en begon al onmiddellijk te rusten op zondag. Dat was zo vermoeiend dat hij voor de rest van de week ook nog eens moest uitrusten. En zo komt het dat de volgelingen van Allah, de moslims, ook zeven dagen per week nodig hebben om te rusten.
WIJ hebben een bijbels scheppingsverhaal, maar hoe zit dat met het islamitische scheppingsverhaal, als Allah al die tijd moest rusten zonder iets te presteren? Korankenners zullen het wel weten.
Al loopt mijn fantasie nog zo snel, ik achterhaal haar nooit...
Dalende onderwijskwaliteit door diversiteit in de klas
Twintig jaar geleden waren Vlaamse 10-jarigen Europees kampioen voor wiskunde. Nu zijn er nieuwe cijfers opgedoken die laten zien hoe dramatisch de primussen van weleer fors gezakt zijn naar het Europese gemiddelde.
Het mag ons niet verbazen. Primitieven die vers uit de brousse komen of andere vreemde exemplaren die kleur geven aan een klas, zij sleuren onze Vlaamse leerlingen mee in de afgrond, een diepe ravijn van waaruit geen redding van boven meer valt te verwachten. Goede Vlaamse leerlingen worden afgeremd door de aanwezigheid van probleemleerlingen die alle aandacht van de leerkracht opeisen. Steeds meer kinderen slagen niet voor het lager onderwijs. Gebrek aan taalvaardigheid is de belangrijkste oorzaak.
En zo krijgen we minder toppresteerders en meer wanpresteerders.
Onderwijsminister Demir slaat alarm, maar dat deden vorige ministers ook al, aan alarmbellen trekken en miljarden investeren, het heeft allemaal niets uitgehaald. Neerwaartse spiralen en dalende trends kunnen niet doorbroken worden. De schoolbevolking is omvolkt en het ziet er niet naar uit dat de regering daaraan iets gaat veranderen. Sociale mix blijft heilig intact en 'apart' onderwijs is taboe. Jammer voor onze Vlaamse bollebozen.
Demir heb ik niets horen zeggen over de aanpak van ouders die het onderwijs minachten, die koppig een vreemde thuistaal blijven handhaven. Zij zweeg ook over een schoolpicht vanf het eerste kleuterklasje. Wel wees ze op het belang van het kleuteronderwijs dat minder een 'crèche' moet worden, maar dat is oud nieuws. Heel oud nieuws.
Een degelijke voorbereiding op de lagere school is belangrijk. Kleuteronderwijs is niet meer een 'bewaarschool' of 'papschool' zoals vroeger, maar wel een 'schoolrijp maken', een klaarstomen om te leren lezen en schrijven, om kennis te maken met rekenkundige begrippen, met motorische, sociale en taalvaardigheden, met tijdsbegrippen, er wordt ook gewerkt aan lichaamsbesef, ruimtelijke oriëntatie, visuele en auditieve waarneming, onderscheid essentie-detail, enz. Er wordt de BASIS gelegd van de hele schoolloopbaan van het kind... Demir heeft deze dingen bijlange niet genoeg beklemtoond.
De pedalen verliezen, of nog erger: je hoofd verliezen, het kan iedereen overkomen, of de controle verliezen over het stuur van je leven, een psychologisch ongeval, niemand kan eraan ontsnappen. Je innerste binnenste zit dan in een knoop, en de puinhoop van je logisch denken is niet te overzien. Mentaal naar de knoppen dus. Een emotionele rotzooi d'r bovenop, het gevoelsleven in de vernieling, en een verfomfaaid egogevoel blijft er over.
Stuurloos crashen tegen obstakels die je mentale en fysieke leven versplinteren, geeft je het gevoel van een bejaarde oldtimer die bij het grofvuil op straat gezet wordt, of als klein gevaarlijk afval in de container belandt.
Deze pathetiek illustreert hoe belangrijk het is om uit een benevelde geestelijke toestand te ontwaken en je leven weer tussen de lijntjes kleur te geven. Voor de heropstanding uit een mentale ontreddering moet je klauteren uit valstrikken, valkuilen en alle andere kuilen, om je gelouterd en gesterkt te voelen. Herboren en herrezen... We gaan verder op de pathetische toer... Uit diepe geestelijke dalen klimmen om op de begane grond weer in optimale conditie te functioneren, dat geeft je leven weer drijfkracht, het geeft je de kracht om het stuur des levens weer bij de horens te vatten.
De multiculturele scholen van de jaren 70, 80 en 90 waren een flop, een fiasco, een miskleun in het kwadraat. Er ontstonden witte scholen en zwarte scholen, in de hand gewerkt door intensieve migrantenwerking die Vlaamse leerlingen wegjoeg naar witte scholen. Het hoopje schroot dat er restte was een stelletje achterlijke migranten met de islamleraar op kop en een gehersenspoelde schoolbegeleider als een soort onthaalmoeder.
Het was de tijd dat allochtone leerlingen vertroeteld werden, in de watten gelegd en overbeschermd werden. Het was de tijd van Paula D'Hondt, patrones van alle allochtonen, en van Johan Leman, CGKR-voorzitter van de fanclub van allochtonen (nu Unia).
De integratie van allochtone leerlingen kwam in 't gedrang door de opkomst van migrantenwerksters, welzijnswerksters en andere zweverige wezens die zich met ongeziene ijver en hevigheid stortten op het welzijn van de migrant. Met de Vlaamse leerlingen wilden ze niets te maken hebben... De start van de discriminatie van de Vlaamse leerling!
Migrantenwerksters begaven zich dagelijks met het idealisme van een zendeling naar de scholen. Ze droomden van een serene en vredige multicultuur in de schoolgemeenschap. Al slaapwandelend verloren ze uit het oog dat Vlaamse leerlingen, in de minderheid, aan het wegkwijnen waren te midden van de allochtone doelgroep van de lopende projecten. Projecten als een financiële last voor de belastingbetaler. Projecten als kostbare parels voor de zwijnen!
Integratieproblemen bij allochtone leerlingen zag ik toenemen naarmate er meer gezeverd werd over 'eigen taal en cultuur', over koran en islam en zo... Over Vlaamse cultuur, tradities en eigenheden werd er uiteraard niet gesproken, die pasten niet in het project. Zo was er eens een project dat eigen taal en cultuur van de allochtoon naar voren schoof, het OETC-project (Onderwijs in Eigen Taal en Cultuur). Multiculturele scholen gingen ervan uit dat het dichtaanleunen bij de leefwereld van de migrant integratiebevorderend zou werken. In die hersenkronkel kon ik mij niet vinden. Ik protesteerde. Toen noemde men mij een racist.
Leerstof en schoolgebeuren laten aanleunen bij de leefwereld van de migrant heeft geleid tot een multiculturele mislukking.
"Schoolverlaters zonder diploma"... een afgezaagd refreintje waarmee we zowat dagelijks om de oren geslagen worden. Klingelingeling!... Alarmklokken luiden zich te pletter over het onderwijslandschap. Meer en meer jongeren haken af en komen zonder kwalificatie terecht in het echte leven. Sombere vooruitzichten. Zeker nu er massa's vluchtelingenkinderen aan onze landspoorten staan te rammelen. Allemaal vogels voor de kat.
En dan is er ook nog een hoop migrantenleerlingen in de groep afhakers die hun diploma liever in de bomen zien hangen. Ze willen alleen nog maar gaan doppen zoals hun vader en hun broers.
Ooit heeft de VDAB geprobeerd om jongeren die dreigen af te haken, op te vangen om hen klaar te maken voor de arbeidsmarkt. Ik denk dat ze die illusies niet meer koesteren, dat ze de moed opgegeven hebben om zoveel nieuwe kanslozen te begeleiden naar de arbeidsmarkt. Vechten tegen schoolmoeheid is uitzichtloos, en dan is het makkelijk om het 'watervalsysteem' in het onderwijs de schuld te geven van schoolmoeheid. Watervallen en flessenhalzen zijn inherent aan het leven, ook aan het schoolleven. Het leven is een afvallingskoers. Dat kan men niet wegcijferen, het watervalsysteem zal nooit verdwijnen in het onderwijs. Afhakers en strebers zullen altijd blijven bestaan.
Het is vreemd dat het woord 'schoolmoe' niet opgenomen is in de Woordenlijst Nederlandse Taal. 'Schoolmoe' bestond vroeger ook niet. Toen noemde men leerlingen die schoolmoe waren 'luie' leerlingen. Ik denk dat het woord 'schoolmoe' uitgevonden is door machteloze opvoeders die er niet in geslaagd zijn om hun leerlingen te motiveren, te boeien, aan te zetten tot actie en vlijt, er niet in geslaagd zijn om hen plichtsbesef en verantwoordelijkheidsgevoel bij te brengen.
De stap van 'schoolmoe' naar 'werkmoe' is heel erg klein. Daarom zijn het nutteloze pogingen van de regering om werklozen met een hobbelige schoolcarrière aan het werk te krijgen. 'Schoolmoeheid' is op jeugdige leeftijd opgetreden, heeft zich genesteld in de leerling en zal alleen maar sterker worden als de arbeidsmarkt in zicht komt.
Tijd om weer eens op de wellustige toer te gaan. Eerst wat grabbelen in de oude blogdoos, op zoek naar iets frivools. Dan hoef ik mijn woorden niet te wikken en te wegen, mijn gedachten niet 17 keer te herzien, want die zitten in een knoop en maken eindeloze pirouettes.
Op zoek naar verse inspiratie bracht ik gisteren een bezoekje aan het 'Hutje op de Hei'. Dat is een beautyfarm met klinkende slogans als: "Laat je verwennen! Onderscheid je van andere vrouwen! Durf! Dompel je in schoonheid!"... En nog andere strijdkreten die je willoos naar binnen zuigen, overgeleverd aan de heren en dames die hun best doen om de klanten te behagen en te verwennen.
Het engeltje op mijn rechter schouder stuurde mij naar het Hutje op de Hei, om mij te onthaasten zeiden ze. "Onthaasten? Een schildpad is vlugger dan ik!", was mijn antwoord. Toch fluisterden ze het wachtwoord in mijn oor: "Laat je over de maan heen tillen". Dat was de code om te mogen binnenkomen. Omdat ik graag alle hoeken en kanten van de maan wou zien, klopte ik aan en zei het wachtwoord. Toen de voordeur achter me in het slot viel, was het alsof ik me in het voorgeborchte van de hemel bevond, een besloten ruimte met malse zitjes, schemerverlichting, zwoele pikante foto's tegen de muur en meeslepende sfeermuziek.
Verdwaasd wandelde ik eerst langs de sauna's. Daar zag ik een paar kloeke mannenlijven waarop zweetdruppeljes parelden. De druppeltjes baanden zich een weg naar het meest opwindende plekje van hun lichaam.
Aan het eind van de gang zag ik in het massagesalon topless masseuses aan het werk. Zij behandelden ijverig alle lichaamsdelen van hun klanten, terwijl hun bolle borsten heen en weer wiebelden boven de geile lijven, hun tepels stonden haast op springen.
Uiteindelijk belandde ik bij het pronkstuk van 'Hutje op de Hei': de tantra-salon. Verleidelijke gigolo's waren bezig met het aanleren van nieuwe sekstechnieken aan dames met geheime wensen en fantasieën. Het vrijen moest voor hen een nieuwe belevenis worden, daarom waren ze gekomen. Er werd hen geleerd hoe ze hun seksuele energie op een creatieve manier konden benutten. De leraren waren ervaren gigolo's, maar vooral mensenkenners, ze genoten van het lichamelijk contact met hun klanten en soms kreeg er eentje een spontaan orgasme. Niet professioneel, maar dat was het risico van het vak.
Met de door de gedoodverfde Amerikaanse president Donald Trump geplande verordening zouden alle 15.000 transgender personen uit de Amerikaanse strijdkrachten ontslagen worden – zoals de “Times” (abonnee artikel) onder verwijzing naar bronnen op het ministerie van Defensie berichtte.
Deze uitschuiver van Gods schepping is een Ghanees. Zijn naam is Jerry Afriyie, leider van de actiegroep Kick Out Zwarte Piet.
Zwarte Jerry zegt dat Zwarte Piet racistisch is en daarom moet Zwarte Piet verdwijnen. Zwarte Jerry wil onze Vlaamse traditie van het sinterklaasfeest van ons afpakken. Hij zegt "Zwarte Piet is racisme". Waar moeit die zwartzak zich mee? Hij kan beter blijven hangen in de bomen van de jungle waar zijn roots liggen.
In 2014 begonnenZwarte Piet is Racisme en Kick Out Zwarte Piet als actiegroepen.
Zwarte Piet is racisme, met deze leuze op zijn T-shirt nam Afriyie deel aan anti-Zwarte-Piet-demonstraties en aan allerlei sinterklaas-intochten.Hier, bij ons in de blanke landen. Als een achterlijke baviaan met rebelse Afrikaanse apenmanieren stelde hij zich aan en met gewelddadig verzet ging hij tekeer tegen de ordediensten. Meermaals werd hij gearresteerd door de politie, één agent hield er zelfs een lichamelijk letsel aan over.
Blanke zwakkelingen en blanke schapen knielden voor Zwarte Jerry en creëerden blanke roetpieten, blanke knechten met een vaalzwart vleugje schoensmeer op hun beide blanke wangen. En zo worden onze kleine kinderen misleid met roetveegpieten en stort hun droomwereldje van sint en piet als een kaartenhuisje ineen.
Zwarte Jerry heeft het moeilijk met het superieure blanke ras. De gefrustreerde neger manifesteert zich daarom als activist in allerlei demonstraties zoals die in Amsterdam naar aanleiding van de dood van George Floyd. Het was een protest tegen 'anti-zwart politiegeweld in de VS en Europa'. De beweging Black Lives Matter lanceerde het 'Zwart Manifest', ter bevordering van zwarte emancipatie. Zwarte Jerry was 1 van de initiatiefnemers en besefte niet dat je van een platwater-ras geen champagne-ras kan maken...
Deze winkel zwichtte voor dreigementen vanuit islamitische hoek
Er werd een boek geschreven over islamisme in Franse scholen, met getuigenissen over de toenemende islamitische druk op leerkrachten en over radicaliserende leerlingen. 'Allah n'a rien à faire dans ma classe' is de titel van het boek dat vorige zaterdag voorgesteld zou worden in de Fnac-winkel in Sint-Lambrechts-Woluwe.
De boekvoorstelling werd door de winkel echter geannuleerd omdat 'jongeren' via sociale media gedreigd hadden met incidenten. Beide auteurs kregen online te maken met intimidaties en bedreigingen. Zij voelen zich bedreigd in hun verdediging van de vrije meningsuiting door diegenen die hun boek willen censureren.
Alexia Bertrand (MR): "Het bedreigen van auteurs is een nieuw dieptepunt voor onze vrijheden en vrije meningsuiting".
Brusselse moslimjongeren worden hoe langer hoe talrijker, machtiger en brutaler. Terreur en rotzooi zaaien, dreigen en intimideren... Terwijl wij, toegeeflijke Vlamingen, alles in het werk stellen om de moslimgemeenschap te behagen en de opperste tolerantie aan de dag leggen jegens Allah-aanhangers. Kijk maar naar allerlei voorzieningen zoals moskeeën, islamitische feestdagen, islamitische begraafplaatsen... Vanwaar hun opstandigheid tegen onze vrije meningsuiting? Willen ze nu werkelijk àlles veroveren?!
Onderwijsminister Demir wil ouders informeren over hoe de school van hun kind scoort op de Vlaamse toetsen, over het resultaat van Vlaamse toetsen op schoolniveau, en niet alleen over het toetsresultaat van hun kind. Haar regeringspartners vinden het geen goed idee. Ook wil Demir dat ouders de evolutie zien van het onderwijsniveau op school gedurende de schoolgang, en moeten zij de score van andere scholen kennen.
De bekendmaking van de resultaten op schoolniveau kan leiden tot een rangschikking van scholen, van de allerbesten tot de allerslechtsten... Wat is er mis mee?
Zo vrezen zwarte scholen met veel migrantenleerlingen de publicatie van ranglijsten van de 'beste scholen'. Ook minder goede scholen en slechte scholen huiveren bij de gedachte aan een lijst van goede scholen. Begrijpelijk.
Toen Ben Weyts zijn concept van Vlaamse toetsen lanceerde, lazen we: "Dankzij deze toetsen krijgen scholen een instrument om zich te vergelijken met andere scholen met een gelijkaardige populatie"... Er was dus toén al sprake van scholen die zich kunnen meten met andere scholen, ouders die hun kind kunnen vergelijken met andere kinderen en de evolutie gedurende de schoolloopbaan volgen. Maar er zaten addertjes in verborgen: "Scholen kunnen zich vergelijken met een gelijkaardige populatie"...
Ik stel voor dat álle scholen onderling vergeleken worden, goede en slechte, witte en zwarte, Vlaamse scholen en concentratiescholen, gezuiverde en sociaal gemixte scholen... zoniet wordt het lage onderwijsniveau van zwarte scholen verdoezeld. Alsof niemand iets mag weten over de leerstof die er aangepast wordt aan het zwakke niveau van allochtonen. Onwettige afwezigheden, taal- en leerachterstanden, schooluitval... de nieuwe Vlaamse toetsen brengen deze wantoestanden in zwakke scholen niet aan het licht, omdat 'scholen met gelijkaardige populaties vergelijken' politiek correct is.
Sven Pichal, een gewezen radio-maker, heeft van zijn leven 1 grote puinhoop gemaakt. De ene blunder volgde op de andere. Zijn eerste grote vergissing was om te trouwen met zijn vriendje, ook een genderbekeerling. En om zijn leven nog meer ondersteboven te gooien adopteerde hij ook nog eens twee nieuwe kindjes, vreemd gebroed, bodemloos, en oneigen aan zijn eigen vlees en bloed.
Een pathologische interesse voor baby's en kindjes zit vastgebeiteld in zijn DNA, in zijn brein, in alle vezels van zijn lijf. Recidive zit er dus zeker in. Toen hij vorig jaar opgepakt werd kreeg hij internationale bekendheid, gewoon omdat hij ziekelijk verzot is op kindjes. Wie in hemelsnaam heeft hem die twee adoptiekinderen gegeven?!
Maandag is Pichal voor de strafrechter verschenen om zich te verantwoorden voor het verwerven, bezitten, verspreiden van kinderpornografie en beelden van seksueel misbruik van minderjarigen. Deze aanklachten wegen zwaar door als er zelfs sprake is van 'weerzinwekkende afbeeldingen van misbruikte baby's'. Pichal heeft zelf het woord gekregen op de rechtbank.
Hij riskeert tot tien jaar cel... Tenzij hij zwijgt over bekende lieden in zijn chatgroep die meefantaseerden over hoe misbruik ik kleine kindjes.
Zopas raakte bekend dat zijn therapeuten kierewiet geworden zijn na uitzichtloze sessies met patiënt Sven in verband met zijn complexe seksuele stoornissen.
'Jonathan Livingstone Seagull', een poëtisch juweel van Richard Bach
Welkom in mijn blogtempel. Deze dagen is er echter niet veel te beleven. Collega-bloggers die trouw elke dag hun stukje publiceren zijn te benijden, het is alsof de muze bij hen thuis logeert. Ik heb geen logeerkamer voor mijn muze. Wel een zolderkamertje dat voorbehouden is voor een asielzoeker die maar niet komt opdagen. En een keldertje heb ik ook, maar daar liggen allerlei biertjes te rijpen, tot de tijd rijp is om ervan te genieten. 'De Reine Maagd', 'De Onbevlekte Ontvangenis', 'De Wulpse Non'... en nog zo van die rare biertjes met ronkende namen, die liggen daar allemaal op hun einde te wachten, tot ze met gulzige slokken geledigd zullen worden.
Het valt me moeilijk deze dagen om mijn gedachten in een vorm te gieten, waarbij de zinnen elkaar vloeiend opvolgen om er een verhaaltjevan te maken, een geheel waarin precies staat wat ik te vertellen heb, zonder over mijn woorden te struikelen, zonder me suf te denken over het verwoorden van wat in mijn hoofd zit. Er zit veel in mijn hoofd, maar ik weet niet waaraan beginnen. En het einde ken ik evenmin.
Ik schrijf wel eens berichtjes die niet passen bij het tintenschema van mijn blog. Zo zijn er de 'tussendoortjes' die niet pikant genoeg zijn, of actuele nieuwsberichtjes die onvoldoende gezouten zijn. Preutse lezers plaag ik niet genoeg. En tegen schenen stampen lukt me ook al niet meer zo goed. Mijn hedendaagse belevenissen zijn eigenlijk veel boeiender om over te vertellen dan de voorvalletjes met zeurzakken en zeurkousen van vroeger. Misschien moet ik het verleden wissen, en over het heden vertellen? Met het verleden héb ik al ruim afgerekend, mijn slachtoffers zijn door de mangel gehaald, door de modder gesleept en aan het kruis genageld.
Zal ik eens samen met mijn muze op bezinningsweekend gaan ergens in de Ardennen in een verloren hotelletje of in een wereldvreemd klooster? Liefst daar waar paters trappisten brouwen...
Vanavond heb ik zin om feministen, dolle mina's en manwijven te plagen. Uitgezonderd transvrouwen, want zij zijn een man.
Een onbekende auteur schreef een column over de oprichting van een mannenvereniging. Het stukje ontdekte ik in een beduimeld tijdschrift dat rook naar 'oud'.
"De mannengroep was opgericht om het gezin te redden uit de klauwen van het vrouwelijk chauvinisme. De organisatie had twee doelstellingen, ten eerste het herstel van de positie van de man als hoofd van het gezin en ten tweede een gelijke positie van mannen en vrouwen in echtscheidingsprocedures en voogdijkwesties. Vrouwenbewegingen hebben het gezin, zoals het eens bestond, vernietigd en vervangen door een door vrouwen geregeerde rampspoed. Vrouwen zijn niet op de wereld gezet om ergernis op te wekken en te domineren. Vrouwen zijn er om ons tot steun te zijn. Hoe dan ook is dit een mannenwereld. Voor mannen is er een zekere duisternis geschapen door het militante feminisme."
Oorstrelende geluiden, niet?... Heer der schepping, probeer dit stukje niet uit te leggen aan een vrouw want dat kost je een jaar van je leven.
Voor kerst wens ik vooral aan de Vlaming een beetje verstand maar eigenlijk verdienen veel Vlamingen niks. Wat een achterlijk volk is het geworden. Npc’s zonder inhoud in volvo’s met autistische kinderen. Brrr een nachtmerrie. Allemaal lekker depressief van heel hun leven naar school en werken te gaan voor niks en dan omvolkt te worden.
Geplaatst/vertaald door: E.J. Bron (www.ejbron.wordpress.com)