De Noordzee bruist een lied dat brandt De zeewind draagt het mede Het zingt van vrijheid over 't land Van vreugd' in dorp en stede De zonne vuurt de blijheid aan Langs velden, weiden, stromen Waar steden met hun torens staan Waar woud en heide dromen Daar is 't waar ik geboren werd Waar moeder mij eens wiegde Mijn land is Vlaand'ren, U mijn liefde, U mijn hart O schone steden, trots en vroom Vol heilige feestvisioenen O stille dorpkens langs de stroom Waar veld en weide groenen Ik min U, stad vol klokgetril En dorp ik min U beide En 't is er, als ik dromen wil Zo vreedzaam in de heide Daar is 't waar ik geboren werd Waar moeder mij eens wiegde Mijn land is Vlaand'ren, U mijn liefde, U mijn hart
Willem Gijssels (1875 - 1945)
SCHOOLPERIKELEN (Vroeger)
Avonturen met schooldirecties, leerkrachten, ouders, leerlingen, clb'ers. Vertellingen over vroeger en nu. En ook nog een beetje actualiteit met een korreltje zout.
05-06-2024
An Serpent, een gevaarlijke Gifslang
An Serpent was vroeger directrice van een Turkenschool waar kleine Turkjes kwaakten en tetterden in hun brabbelige thuistaaltje.
Anne Smeyers was de schuilnaam van het serpent. Zij was een gevaarlijke gifslang en venijnig ongedierte. Ooit heeft zij eens meegewerkt aan een complot om mijn blog aan te klagen bij het CGKR (nu Unia). Ook werkte ze samen met corrupte logopedisten die testscores vervalsten.
Ik heb An Serpent als een ratelslang zien schuifelen en kronkelen door de schoolgangen, met sissende en snerende geluiden, hijgend en puffend, met haar gifstekels in de aanslag.
Haar allereerste voorouder was de sluwe slang in het Aards Paradijs, de Oerslang, die het liefdesspel tussen Adam en Eva in gang zette. En alle nakomelingen van de Oerslang waren gedoemd om zonder poten, schuifelend en kruipend door het leven te gaan.
In de driehoekige kop van het Serpent gluurden een paar grijnsogen, als twee verslenste bloembollen zo groot, die labiel heen en weer wiebelden en verwilderd rondkeken op zoek naar kwelling en gesar.
Haar vlijmscherpe giftanden blonken in de wijde mondopening waaruit ze gif en gal spuwde op haar prooi die ze met een slingerbeweging in een wurggreep hield.
Hoe het afgelopen is met de snake weet ik niet. Misschien is ze wel met de duivels in de hel aan het spartelen? Of met holle ogen en spastisch geleuter zit ze ergens in een instelling, platgespoten, en in een dwangbuis?
Het begon met mijn brievenbus. Eerst een paar laurierbladeren wegknippen, anders kon ik niet bij het piepende deurtje van de brievenbus. Dat deed ik met een handige tang gekocht in de Gamma. En wat zag ik? Mijn oproepingbrief om te gaan stemmen, doorboord door twee slakken die koppig bleven kleven aan de brief. Datum en uur van oproep waren onzichtbaar, opgevreten door de hongerige slakjes. En aan de randen hadden ze ook nog hun honger gestild.
De slakjes heb ik een nieuw leven gegeven in het groene gras en ben naar het gemeentehuis gereden met mijn gehavende stembiljet. Een half uurtje wachten in een bedompte ruimte en toen kreeg ik eindelijk een keurige kopie van mijn oproepingsbrief.
Even later stak er achter mijn ruitenwisser een verdacht papiertje dat niets anders kon zijn dan een parkeerboete. Parkeerwachters zouden in het stemhokje meer danéén flauwte moeten krijgen.
Het ergste moet nog komen. De show. Volgende zondag 9 juni zijn we allemaal verplicht om voor iets te kiezen, voor een partij, voor mensen, het doet er niet toe want weeral zullen onverkozen losers in de volgende regering zitten. Misschien wel weer een verzameling Vivaldianen. En dan zitten daar een voorzitter en bijzitters gewichtig te doen alsof hun leven d'r van afhangt.
Ik kijk al uit naar het moment dat ik het stembureau mag verlaten... na eerst voor het Vlaams Belang gekozen te hebben!
Foto uit de oude doos: Vlaams Belang betoogt tegen regularisatie (15 september 2009)
Ergens begin dit jaar was er De Afspraak met Bart Schols en één van de gasten was PS-voorzitter Paul Magnette. Het ging over die vreemde sjarels van overal in de hele wereld die hier binnengelaten en verzorgd worden.
Al jaren is Magnette aan het zaniken over regularisatie van 'mensen zonder papieren'. Toen drong hij opnieuw aan op regularisatie van illegale arbeidskrachten zonder werk- of verblijfsvergunning, zgz. om illegale zwartwerkers sociale bescherming te geven. Hij vond onwettige mensen noodzakelijk op de arbeidsmarkt. "Arbeidsmigratie' was zijn stokpaardje in de uitzending.
Kan iemand Magnette eens vertellen dat éérst onze eigen werkloze mensen geactiveerd moeten worden?
Een eventuele nieuwe collectieve regularisatieronde van illegalen doet denken aan vroeger toen massaal geregulariseerd werd. De Dienst Vreemdelingenzaken durfde in 2010 nog cijfers vrijgeven over 14.000 regularisaties in de eerste helft van 2010, evenveel als in 2009, en 150.000 (!) regularisaties tussen 2000 en 2009. Was het Verhofstadt niet die de aftrap gaf met zijn Snel-Belg-Wet?
Illegaliteit is onwettig, strafbaar, en wordt tóch beloond met regularisatie! Illegaal verblijf wordt beloond. Regeerders willen de illegaliteit aanpakken, maar ze zien spoken, want illegalen zijn geen echte burgers. 'Spoken zien' is heel erg. Met een psychische aandoening mag je toch niet regeren?!
En wie zijn de nieuwe 'landgenoten', die vers geregulariseerd zijn? Dat zijn wildvreemden die hier totaal niets bijgedragen hebben, en nog veel minder iets zullen presteren om onze welvaart op peil te houden.
Meer regularisaties = meer vreemdelingen, meer islam, meer terreur, meer miserie. Een gevaar voor Europa. Meer illegalen zullen naar hier aangetrokken worden, en zo koersen we in een richting naar totale omvolking.
Om het te zeggen met de woorden van de Oostenrijkse FPÖ: "Illegalen niet naturaliseren maar uitzetten!" Of zoals het Vlaams Belang zei: "Illegalen terug naar eigen land!"
Het vak zedenleer nodigde leerlingen uit om vertrouwelijkheden en intieme onthullingen over zichzelf prijs te geven. Leerkrachten zedenleer bezaten de gave om daar handig op in te spelen.
Op zekere dag verscheen er een nieuw leraresje om zedenleer te geven aan de oudste middelbare scholieren. De opgeschoten jongens snakten naar adem toen het meisje plaatsnam achter haar lessenaar. Zij was bloedmooi. Ook de leraren waren onder de indruk van haar charmes. De viriele mannen loerden en lonkten alleen maar want thuis hadden ze allen een vrouw die op hen wachtte, en daaraan werden ze voortdurend herinnerd door de kleffe ring die rond hun vinger knelde en door het beduimelde trouwboekje bovenaan in de kastla.
Leraar X was een vers gescheiden man, had een pijnlijke vechtscheiding achter de rug, maar had daar zijn lessen niet uit getrokken. Hij werd hopeloos verliefd op de gestroomlijnde proporties van het jonge leraresje, en raakte verwikkeld in een uitzichtloze relatie met het jonge ding. Er was wel 30 jaar leeftijdsverschil. Dat weerhield de leraar niet om naast zijn klaslokaal een liefdesnestje te installeren. Vurige passies laaiden daar op. Wellust zoekt een uitweg en daarom kenden de erotische uitspattingen en weldadige explosies in dat kleine kamertje geen grenzen. Het kamertje was een verborgen ruimte naast het klaslokaal, zoals in de film achter een boekenkast, maar in dit geval was het een schoolbord dat voor de geheime ingang hing.
Hoe ik dit allemaal weet? Wel, op zoek naar losgeslagen driften en met mijn neus voor ontluikende liefdesaffaires, ben ik net zoals detective Vanzwam op het spoor gekomen van het liefdesnestje van de twee tortelduifjes.
Hoe het afliep met leraar X? Zijn verslenste hormoonopstoten binnen de schoolmuren eisten hun tol. De twee hersenhelften van de arme man werden flink dooreen geschud, en zijn verstand heeft hij nu nog altijd niet teruggevonden.
Het studentenprotest tegen de banden tussen UGent en Israëlische instellingen is een chaos aan het worden. De pro-Palestijnse bezetting van universiteitsgebouwen is nu al bijna een maand aan de gang. Het begon vreedzaam, maar vorige week kwam het tot een escalatie met gewonden en arrestanten toen de politie tussenbeide kwam.
Gisteren vertelde de nieuwslezer op tv ons dat er een bemiddelaar aangesteld is die rector Rik Van de Walle en zijn opstandige studenten dichter bij elkaar moet brengen. Om beide partijen te verzoenen. Om weer in elkaars armen te vallen. Om de softe weg van de dialoog te volgen... De Gentse imam Khalid Benhaddou als bemiddelaar?
Burgemeester Mathias De Clercq wil dat de oproerige studenten uit hun daklozententjes te voorschijn komen en rond de tafel gaan zitten met de moslim Khalid Benhaddou. De protesterende studenten mogen blij zijn dat ze niet holderdebolder en met klokken en klakken buiten de universiteit gesjot worden, definitief uitgesloten van universiteit en examens en lessen, en dat ze nu de kans krijgen om tot inkeer te komen. Maar of dat zal lukken met een moslim als bemiddelaar is twijfelachtig.
Is Benhaddou wel objectief genoeg om te bemiddelen tussen pro-Palestijnen en Israëliërs? Van zichzelf zegt hij dat hij een 'Vlaamse moslim' is, en hij had het ook over 'Op Europese wijze de islam beleven'. Vraagteken.
In het verleden was Benhaddou coördinator van islamexperts die Vlaamse scholen afschuimden om discours te geven over radicalisering (opdracht van minister Crevits), om te prediken over de gevaren van de zijweggetjes van de islam. Zijn missie was: deradicalisering. Met de koran onder de arm ging hij moslimleerlingen behoeden voor de paden des radicaliserings. Wij hebben nooit iets mogen vernemen over de afloop van zijn zending om in scholen deradicalisering tegen te gaan. Ik had er toen al geen vertrouwen in omdat de neiging om te radicaliseren inherent is aan het moslim-zijn.
Een Palestijnse vader en zoon hebben bij de Hamas-aanval op 7 oktober verschillende vrouwen verkracht en om het leven gebracht. Dat gaven Jamal Hussein Ahmad Radi (47) en Abdallah (18) zelf toe tijdens een verhoor door het Israëlische leger. Op beelden is te zien hoe ze onbewogen hun wrede misdaden opbiechten.
Jamal en Abdallah maakten deel uit van een groep terroristen die op seksuele rooftocht ging in de kibboets Nir Oz. De vader werkte voor de veiligheidsdienst van Hamas, de zoon had vanwege zijn jonge leeftijd nog geen specifieke functie.
Hamassympathisanten, terroristen en verkrachters, in ons midden? We zullen ze te slapen leggen in een varkensstal, hen voeren met koeienvlaaien en muizenkeutels, en hondendrollen niet te vergeten, en ze mogen zich wassen in een badkuip in een weiland waar koeien hun dorst laven.
Hoofdrolspelers in dit waargebeurde verhaal zijn de heer V.R., een bekende Limburger die zo nu en dan met zijn knappe snoet op het TVL-scherm verscheen, zijn zoon Lars, en leraar H. die het vak Nederlands gaf in het lyceum van de jaren 90.
Leerkrachten hadden een merkwaardige gewoonte om lijstjes aan te leggen van de miskleunen van hun klas. Dat waren hopeloze gevallen waarin ze geen tijd en energie meer wilden steken. Lars had ook een plekje gevonden in die zwarte lijst, omdat zijn gedrag en prestaties in de klas aanhoudend onvoldoende bleken.
Toen Lars' ouders op school verschenen maakten ze een keurige indruk. Ze leken fatsoenlijke mensen die een gesprek beschaafd wisten te houden, ondanks het feit dat beiden totaal verschillende opvattingen hadden over Lars' opvoeding. Tijdens het gesprek verdedigden ze elk hun eigen mening... Als daar vanavond maar geen ruzie van komt.
Twee maanden later. De soap was begonnen! In de leraarskamer deed het hitsige nieuwtje de ronde dat de vrouw van leraar H. een geheime relatie had met Lars' vader! Een vúrige relatie die dus niet meer geheim kon blijven. Leraar H. jammerde over zijn vrouw die hopeloos verliefd was en niet meer voor rede vatbaar, kluts en pedalen kwijt, en zo... Leraar H. liet zijn op sensatie beluste collega's meegenieten van zijn ellende. Hij was een wrak. Een echtscheiding was onvermijdelijk.
Maar hoe moest dat nu met zijn zoontje en dochtertje? Wel, die werden 'verdeeld': de jongen bij pa, het meisje bij ma. Een heel gezin aan flarden en in niet te lijmen stukken! Het verscheurde gezin! De rafels en scherven zinderden nog na bij de twee kinderen van leraar H. Hun rapportcijfers maakten een duik naar beneden en hun psychisch evenwicht was wég. Het ging bergafwaarts met hen. En dat allemaal door een dolle verliefdheid die de zinnen benevelt en het verstand uitschakelt. Onder invloed en onder hypnose nemen volwassenen ingrijpende beslissingen die het leven van hun eigen kinderen bepalen!.
Maanden later nog bewoog leraar H. zich in shock door de schoolgangen en als een zombie rammelde hij zijn leerstof af voor de klas... Geen happy end vandaag.
Gisteravond op de Kazernelaan scheelde het geen haar of ik had een paar asielzoekers ondersteboven gereden. Niet met voorbedachten rade. Het was een ongelukkig toeval. Echt waar.
Dat krijg je als zwarte negers met donkere kleren over onze Vlaamse wegen slenteren, dralen langs donkere straten zonder waarschuwingsborden voor overstekend wild, overstekende reeën en katten zonder huisarrest.
De negers in de duisternis banen zich een weg naar ik weet niet waar. Ze vallen niet op. Ze lanterfanten. Bijna onzichtbaar. Gelukkig hebben ze witte tanden en het wit van hun ogen reflecteert en dan zie je ze op tijd. Of, soms zie je die schitterende flikkerdingen iets te laat, en dan is het maar nipt of die mannen maken een buiteling van hier naar het hete land waar ze vandaan komen. Via een buiteling gekatapulteerd worden naar het land van herkomst. Als dat eens zou mogen lukken. De geschrokken donkere mannen namen me mijn manoeuver op de weg niet kwalijk, ze beseften dat het geen kwaad opzet van me was en deden teken dat alles oké was.
De zichtbaarheid van asielzoekers! Een nieuw verkeersprobleem duikt op. Nieuwe verkeersborden moeten uitgevonden worden om hen te beschermen in duisternis en laaghangende mist. Ofwel meer lantaarnpaaltjes langs de weg. Hoe kunnen zwarte asielzoekers zich beter kenbaar maken op de openbare weg? En hoe moet dat 's nachts met zwaarbewolkte hemel? Dan zijn zwarte negers een makkelijke prooi voor bloeddorstige onverlaten en aasgierige automobilisten die met gierende banden er vanonder muizen na een tik tegen een groepje onzichtbare donkere mannen.
Als ik moet kiezen tussen islamitisch tuig dat het Joodse volk wil vermoorden en een land dat koste wat kost haar burgers verdedigt, dan is de keuze makkelijk! Tot mijn laatste snik. Tot het laatste moment dat ik hier sta, zal ik achter Israël staan.
In Terzake ging het gisteravond over de verlinksing van universiteiten. Pieterjan De Smedt trachtte zijn twee rivaliserende gasten te temperen, maar kakel- en ratelwijf Gwendolyn Rutten (Open Vld) overstemde meermaals haar gesprekspartner Chris Janssens (Vlaams Belang). En dat deed ze op haar eigen typische wijze: lacherig als een giechelende puber de gewichtigaard uithangen. En dan zwaaide ze ook nog met een blaadje van het VB en had het over 'dikke mensen'... De kijkers, en wellicht Pieterjan ook, wisten geen raad met de verwijzing naar linkse professoren.
Aanleiding van de discussie was een peiling naar het stemgedrag van Leuvense professoren, uitgevoerd door het studentenblad Veto, waaruit bleek dat proffen overwegend links stemmen. Parlementslid Tom Vandendriessche (Vlaams Belang): "Links eenheidsdenken is slecht voor de wetenschapskwaliteit." Hij klaagt aan dat er geen ideologische diversiteit is aan universiteiten. Dat politieke opinies onvoldoende divers zijn, gaf Chris Janssens ook meermaals aan tijdens het debat. Gwendolyn hapte niet.
De verlinksing van universiteiten is een internationaal fenomeen, zegt politicoloog Bart Maddens. Een verklaring voor het linkse profiel van universiteitspersoneel is volgens wetenschapsfilosoof Andreas De Block (foto) de linkse zelfselectie. En deze zelfselectie wil het Vlaams Belang doorbreken: "Rechtse proffen worden steeds meer gedwongen tot censuur of zelfcensuur. Daar moeten we ons tegen verzetten. Er moet pluraliteit heersen in het hoger onderwijs."
Op kleinere schaal zien we links onderwijs in secundaire scholen waar het vak 'Mens en Samenleving' gegeven wordt, waar linkse leerkrachten volop de ruimte en gelegenheid krijgen om links gedachtegoed in te prenten bij hun leerlingen. Wie weet wat die pubers te horen krijgen over hun kiesgedrag op 9 juni?
Het is precies tien jaar geleden dat “Conchita Wurst”, de Oostenrijkse kunstfiguur in vrouwenkleren met een baard, het Eurovisie Songfestival (ESC) won. Destijds al werden er weddenschappen aangenomen of het nog schriller en perverser zou gaan.
De VRT noemde het Eurovisie Songfestival van 10 jaar geleden het "Feest der Verscheidenheid"... Ik zou het eerder het "Feest der Decadentie" willen noemen. Conchita Wurst was een symbool van de Verwording van de Mens. 'Het' lijkt op een 'tussen-mens', een seksloze tussensoort. Deze wanstaltige karikatuur van 'de mens' zet aan tot het tolereren van idioterie. Het lijkt er op dat men via gedrochten als 'Conchita' perversies en afwijkingen wil legaliseren en aanvaardbaar doen lijken.
Kan de Marokkaanse Nawal Fahri onze Limburgse belangen verdedigen?
Verkiezingsaffiches schieten nu als paddenstoelen uit de grond. De wildgroei ontsiert bermen, weiden en akkers. De borden, geteisterd door regen en wind, zien er verslenst uit, ze verhinderen het uitzicht naar den einder, storen het landschap en leiden de aandacht af van automobilisten. Het zijn spotprenten die mensen tonen met politieke ambities, mensen die een ongelooflijk zelfvertrouwen en zelfingenomenheid uitstralen.
Nawal Fahri... Nooit van gehoord. Toch staat haar foto te blinken op een grote CD&V-affiche langs de weg, een weg tussen patattenvelden en weilanden, in een boerengat waar CD&V heerst over het politieke landschap. Nawal is lijsttrekker van het federaal parlement.
Burgemeester Steven Matheï, een telg uit een stevige CD&V-fanilie, mag naast Nawal, de dame met exotische allures, poseren op de foto langs de weg. Maar het is Nawal die de blikvanger is.
Voorbijgangers zijn verbaasd over de vreemde naam van iemand die zich kandidaat stelt in een landelijk gebied. Ze vragen zich af wat een Marokkaanse in ons strontdorpje komt zoeken?
Beste lezers, besef dat een stem voor Nawal Farih een stem is voor ondersteuning van vluchtelingen, voor diversiteit en inclusie, en géén stem voor Limburgse belangen. Kies zeker niet voor Nawal want zij is het liefje van Sammy Mahdi. En over Sammy Mahdi bericht ‘T Scheldt heel spitsvondig: "Helaas is de omvorming van de cd&v van een Christelijke Volkspartij naar een Moslimpartij onder leiding van Sammy Mahdi zover gevorderd dat het point of no return overschreden werd."
17 mei: Internationale Dag tegen Homofobie, Bifobie, Transfobie en Interseksefobie (IDAHOT).
De Dag tegen Heterofobie moet nog uitgevonden worden.
Vandaag vieren holebi's en transgenders het naamfeest van de heilige Holebius, patroonheilige van alle homo's, transo's, biso's en intersekso's. Holebius werd heilig verklaard door Çavaria, de Vlaamse belangenverdediging van de LGBTI-sekte.
Homo's, transo's, biso's en intersekso's zijn ontspoorde mensensoorten die lijden aan het besmettelijke heterofobie-syndroom. Het virus is seksueel overdraagbaar. Het maakt hen angstig voor mensen met een gezond seksleven en als heterofoben willen ze daarom vlug terug in de kast kruipen en niet meer te koop lopen met hun gestoorde seksuele geaardheid.
De heilige Holebius bidt vanuit de hemel voor de bekering van alle holebifoben. Zijn gebeden helpen mij niet want homo's en transo's en zo, die maken mij niet fobisch, ik heb geen schrik van ziekelijke verwijvingen en manwijverijen, ze doen me walgen.
Niemand mag er iets op tegen hebben dat homo's en omgebouwden verafschuwd en geminacht worden, veroordeeld en verguisd worden. Mensen zijn vrij om er hun gedacht over te hebben en het te uiten.
Het Spionnencentrum, alias Unia, pretendeert dat een fobie iets misdadigs is. Zij pikken de term uit de psychiatrische sfeer waar een fobie een onberedeneerbare angst is waartegen geen verzet mogelijk is. Eb en vloed, zonsopgang en zonsondergang... het is hen ook niet gelukt om zich daar tegen te verzetten.
Er gebeuren rare dingen... met putdeksels, met een songfestival dat eerder lijkt op een gay pride, met losgeslagen tieners die truckchauffeurs mogen vermoorden maar niet het verkeer mogen belemmeren... Roodkapjes worden in het bos verkracht door grote boze wolven... En dan is er ook nog de geheimzinnige ontvoering van Mohamed, de crimineel die uit een gevangenenbusje gesleurd werd en niemand weet waarom; de dode cipiers vertrokken direct naar de hemel... En niet te vergeten, het scholierengeweld dat de bruine spuigaten uitloopt... Er was ook nog de moordaanslag op de Slowaakse premier Fico; de dader vond het nodig om hem uit de weg te ruimen aangezien hij het niet eens was met zijn ideeën... En tenslotte: de statistieken van seniorennet zijn ook al op hol geslagen.
Vroeger, toen alle scholen nog roomblank gekleurd waren, was er nooit lerarentekort. Lerarentekort werd pas uitgevonden toen de eerste Turkjes op onze Vlaamse schoolbankjes kwamen zitten. Met bosjes tegelijk. Daarna ging het vlug bergafwaarts met gezonde Vlaamse klassen waarin alleen Vlaamse leerlingen ongehinderd aan hun trekken konden komen.
Blanke leerlingen werden weggedreven uit scholen waar bruintjes en zwartjes binnendruppelden. Zij ontvluchtten hun bedreigde school omdat ze niet naast een moslim in de klas wilden zitten en ook niet naast ne neger. En zo kwamen concentratiescholen tot stand, 'zwarte scholen' in de volksmond. Van sociale mix was er geen sprake, want zoiets tegennatuurlijks wilde toch nooit lukken.
Er was een tijd dat zwarte scholen nog geloofden in een optimale integratie van hun exotische exemplaren, en zelfs in het wegwerken van leerachterstanden. Het aanleren van de Nederlandse taal stond bovenaan het streeflijstje van zwarte scholen, maar die wisten toen nog niet dat migranten niet geïnteresseerd waren in Nederlands.
In zwarte scholen werd er van leerkrachten verwacht dat ze hun leerstof zouden aanpassen aan het lage niveau van migranten, en wie de lat niet lager wilde leggen werd op het matje geroepen bij de directeur.
Andere wantoestanden in het migrantenonderwijs waren te zien in het geklungel met geldverslindende projecten die het welzijn van De Migrant beoogden. Projecten, extra leerkrachten, extra geld, alles leidde tot niéts, het waren Parels voor de Zwijnen.
Over deze stuntelige migrantenaanpak mocht er niets naar buiten lekken. De vuile was van de interne schoolkeuken mocht niet buiten opgehangen worden, die moest binnen de vier schoolmuren en zeven schoolpoorten blijven. Daarover waakten de directeur en de studiemeester.
In een school waar het krioelt van Turken en Marokkanen waren ouderavonden zielige aangelegenheden. Slechts een handvol ouders daagde op, meestal de vader want moeder kende geen Nederlands, of vergezeld van een zoon die voor tolk kwam spelen... Het zegt genoeg over de interesse voor schoolse vorderingen van hun kinderen.
Seksueel uitgehongerde roofdieren verslinden hun prooi.
Een 14-jarig meisje werd door haar vriendje naar een bos gebracht waar ze verkracht werd door een groep jongens, allen minderjarig en de jongste amper 11 jaar. Ze zijn geïdentificeerd en de jeugdrechter zal beslissen over hun lot. Hoofdverdachte is haar vriendje.
Met afschuw werd er gereageerd op de groepsverkrachting. Algeheel onbegrip en verontwaardiging. Het verbaasde iedereen dat jonge mensen, eigenlijk nog kinderen, kunnen overgaan tot zwaar seksueel geweld.
Toch is het niet zo moeilijk om te begrijpen hoe jonge Noord-Afrikanen In Groep in staat zijn om zulke gruwelijke feiten te plegen. Groepsvorming bij 'bruin mannen' wordt zwaar onderschat en domme meelopers in een grote groep zijn machtig. In feite zijn het nietige enkelingen die buitensporig gewelddadig kunnen worden, opgezweept door de kracht van de groep. Bovendien hanteren zij normen die alleen in hun thuisland gelden. 'Zedenverwildering' noemen wij dat. Een romantische ontluikende seksualiteit kennen deze jongens niet. Boenk! Met beide voeten tegelijk ploffen ze neer op pure fysieke seks.
Vroeger heb ik gezien hoe jonge Turken en Marokkanen zich organiseerden, hoe ze als zwakke individuen anoniem opgingen in een groep waarin hun eigenwaan versterkt werd, en waarin hun schuldgevoelens verdwenen omdat de collectiviteit van 'de groep' hun gedrag goedkeurde. Het sterke samenhorigheidsgevoel bindt de leden samen en een krachtige groep komt tot stand... 'Geestelijke besmetting' is een fenomeen dat we ook zien bij relschoppers in actie, die hun individualiteit verliezen in de groep.
Zo nu en dan lezen we berichten over de lamentabele psychische gezondheid van migranten. Depressies, psychosen en allerlei warrige gemoedstoestanden komen bovendrijven bij studies over hun psyche. Tijdschriften voor Geneeskunde, studies aan universiteiten, ze komen allen tot gelijkaardige conclusies: "Migranten zijn vatbaarder voor psychische stoornissen dan de eigen bevolking".
Deze eensgezindheid wordt gesterkt door ontwortelingsdepressies waartegen sommige migranten vechten. Zij zijn ontwortelden, die ontheemd en ontredderd niets meer herkennen van hun vertrouwde thuisland. Geplaagd door een intens gevoel van heimwee belanden ze in een diep depressie-dal, een tranendal, en balanceren ze tussen eenzame vervreemding en zware lethargie. Identiteitsverlies loert om de hoek.
Deze jankende treurwilgen hebben wij geïmporteerd, via de welkomstpolitiek en de grenspoorten die wagenwijd open stonden. Hun mentale labiliteit en neerslachtigheid worden in de hand gewerkt door het bladeren in de koran en verzen aframmelen. Profeet Mohammed was ook in een neerslachtige bui toen hij zijn openbaringen neerpende. En islamleraren herinner ik me als intens-droevige mannen die elk moment in een huilbui konden losbarsten, zich apathisch voortslepend doorheen de gangen van het schoolgebouw, gebukt onder elke loodzware stap.
Migranten en mentale gezondheid. Misschien zijn migranten genetisch voorbestemd om depri door het leven te gaan, gedoemd om levenslange zwaarmoedigheid mee te torsen in hun genen waarin melancholie vastgeroest zit...
