|
Het valt me op dat er de jongste tijd nogal wat te doen is rond 'Toelatingsproeven Universiteit', en dat er met geen vinger gewezen wordt naar het middelbaar onderwijs. De kwaliteit van het middelbaar onderwijs wordt niet in vraag gesteld. Rik Torfs, rector KUL, zei wel eens dat de bedroevende resultaten van eerstejaars hoger onderwijs deels toe te schrijven zijn aan de kwaliteit van middelbaar onderwijs. Goed nieuws was dat even. Zo komen we tot de ontmaskering van middelbare scholen die niet voldoen. Maar toch blijven ze teveel buiten schot, de middelbare scholen die in alle gulheid en verdraagzaamheid zomaar ASO-diploma's uitdelen.
Nu zal ik eens iets vertellen over mijn ervaringen met vijf laatstejaarsleerlingen van een atheneum waar Turken en Marokkanen evenveel gezag hadden als de directeur. Het verhaal kan één van de zovele verklaringen zijn voor het hoge aantal gebuisden in het eerste jaar universiteit.
Juni 1992, atheneum van directeur Blauwbaard. Zijn school was een bonte verzameling van leerlingen van allerlei slag, ze kleurden de school tot een mooi pittoresk geheel. In het laatste middelbaar zaten 3 Turken, 1 Marokkaan en 1 Italiaan. Geen Vlaamse leerlingen, want die hadden het zinkende schip allang verlaten, richting witte kwaliteitsscholen. De 5 laatstejaars 'kregen' hun ASO-diploma, ze 'verdienden' het niet. De school loodste hen tot in het laatste jaar en zorgde ervoor dat ze zonder struikelen de eindmeet haalden. Niet zo moeilijk met het extreem lage lesniveau. Je moest echt wel debiel zijn om het niet te kunnen halen. Met hun ASO-diploma kregen de 5 laatstejaars in theorie toegang tot de universiteit.
De jarenlange verwennerijen maakten het vijftal verwaand en eigenwijs. Leerkrachten en hulpverleners konden onmogelijk doordringen tot hun persoonlijke leven. De vijf sloten zich angstvallig af voor waarschuwingen die ze spottend wegwuifden. Zij waren ervan overtuigd dat ze probleemloos de universiteit aankonden. Achterlijke tieners met grootheidswaanzin.
Het verziekte vijftal vertoonde nog andere verdachte symptomen, zoals: vijandigheid jegens volwassenen, niet kunnen luisteren en altijd zelf willen spreken, verdraaiingen, enorme zelfoverschatting, zenuwachtigheid, mislukte pogingen om correct Nederlands te spreken... Maar ook onderling was het mis met die vijf: altijd maar ruziën, verwijten, bekritiseren, elkaar op stang jagen en opjutten...
Hoe is deze zielige mentaliteit tot stand kunnen komen? Wel, de afgelopen zes jaren waren er verscheidene mensen in school die het vijftal 'bewerkten': de islamleraar die in het Turks mocht zeggen wat ie wilde, linkse leerkrachten met een gefrustreerde geldingsdrang, verpleegsters met leugenachtige verzinsels, migrantenwerksters die de allochtone leerlingen ophemelden en hen uitermate zelfbewust maakten...
En zo staan de poorten van de universiteit open voor iedereen die al struikelend en falend tòch op het laatste nippertje zijn ASO-diploma toegeschoven kreeg.
|
