|
In tegenstelling tot vele anderen kan ik me 's ochtends heel goed mijn dromen van de vorige nacht herinneren. Die herinneringen zijn zó levendig dat ze lijken op waargebeurde belevenissen. Over mijn nachtelijke avonturen zou ik hele verhalen kunnen schrijven en er zelfs een nieuwe blog mee vullen, over 'Dromen en Droomduiding'... Lijkt me een geschikte titel.
Afgelopen nacht zag ik in mijn droom overal boze blikken om me heen. In winkels, op straat, in cafés, bij de kapster, bij de dokter, overal vijanden die me verguisden. Geen mens bekeek me nog, niemand sprak me nog aan, en achter m'n rug hoorde ik alleen maar "zw...zw...zw", en werd ik minachtend nagestaard alsof ik een crimineel was.
Het was een akelige droom waarin blogmaster Redpoppy een hoofdrol speelde. Zij tikte me op de vingers omdat ze het niet eens was met de inhoud van mijn episteltjes. Als strafwerk moest ik mijn hele blog herschrijven, overal wijzigingen aanbrengen in positieve zin, en lovende woorden schrijven over: het CGKR, over de islamleraar, over allochtonen, over concentratiescholen, over asielzoekers... Ik moest het hele uitschot-zootje de hemel inprijzen, anders zou mijn blog moeten verdwijnen.
Ik mocht ook niemand meer door het slijk sleuren, en met niemand mocht ik nog over m'n blog spreken. Reageerders werden gebannen, m'n mailbox werd geblokkeerd. Op een eiland zat ik daar helemaal alleen.
Toen ik ontwaakte besloot ik om een wraakberichtje te schrijven, zo eentje dat net zo vijandig zal zijn als de vijandigheid waarmee ik in mijn dromen geconfronteerd werd!
|
