|
Eén week, dicht bij huis en vlakke weg deze opdracht kreeg ik van de bende om een lentetocht te organiseren. Moeilijk was het niet. Nochtans, de vrienden Hugo, Antoine en Pol, echte Vlamingen, waren eerder verwonderd toen ik hen voorstelde in Wallonië te gaan fietsen.
Het grootste probleem bleek echter de datakeuze. In elke familie was er minstens één feest voor een van de kleinkinderen. Daarom kwam deze rit heel vroeg, de week volgend op de Paasvakantie. Onze grote tourrit Canal du Midi zat geklemd tussen maandag 7 mei en zaterdag 19 mei.
Fietsnummers zijn bij onze Waalse vrienden onbekend. Toch hebben ze iets uitgedokterd voor langeafstand fietsers de RAVel. Een letterwoord voor Réseau Autonome Voie Lente. Vrij vertaald als het Netwerk van Autonome Trage Wegen. Later hebben we ondervonden dat autonome een heel optimistische begrip is. Bij het samenstellen van deze rit koos ik als startplaats Hasselt om via de nummertjes op Ravel 1 te komen. Deze Ravel 1 loopt normaal van Maastricht tot Armentière. Om terug te keren wilden we de Schelde gevolgen tot Gent en daarna de kanalen naar Brugge.
Pech, op vrijdag 13 april krijg ik een triestige telefoon van Pol. Een van zijn vrienden is plots overleden. De begrafenis is op dinsdagmorgen. We beslissen om toch zoals gepland te vertrekken. Pol zal ons op dinsdagavond vervoegen.
Het is 9h30 wanneer de fietswagon van de IC 1509 dubbeldekstrein stopt waar ik me bevind op het perron Brugge. Even wachten en daar komt een vriendelijke treinbegeleider de deur openen. Hugo is een half uur geleden vanuit Knokke vertrokken en is opgetogen wanneer ik mijn fiets naast zijn stalen ros vastleg. Het is echt een plezier om in deze soort rijtuigen te reizen. Alhoewel sommige treinbegeleiders het vertikken om de deuren van de fietswagon te openen. Ze zien je als fietser liever sukkelen, trap op trap af door smalle gangen, met risico op beschadigingen. Onbegrijpelijk en toch is het ons al voorgevallen. Een van mijn fietsvrienden heeft zelfs al enkele stations verder moeten meerijden omdat de begeleider de deur niet opende
..Een triestige houding van sommige medewerkers bij het spoor. Eens te meer een antireclame voor de NMBS.
In Brussel-Noord is het gedaan met de rust in het fietsrijtuig. Met veel getater stappen er twee zwaar bepakte fietsers binnen samen met een grote groep familieleden. Het wordt ons onmiddellijk duidelijk dat de jonge mannen zojuist terug gekeerd zijn uit Santiago de Compostela via Zaventem. Ze zijn heel enthousiast ontvangen door vrienden en familieleden.
De mannen zien er erg vermoeid uit, voor zover we kunnen begrijpen, zijn het leerkrachten van een school uit Munsterbilzen. Ze zijn de fietstocht gestart op vrijdag 30 maart en hebben dus in twee weken ruim 2000km gereden.
Kris en Luc worden op de middag verwacht op hun school met hun bepakte trekfietsen. Wanneer wij hen vertellen dat wij in 2005 ook naar Compostela gefietst hebben, zijn we onmiddellijk hun beste vrienden.
http://www.gsm-opwegnaarcompostela.blogspot.be/
Na een poosje is het duidelijk dat zij veel te weinig pelgrim waren en niet genoeg genoten hebben van alle rituelen onderweg. Toch zijn ze voldaan en tevreden met de onderneming als steun aan gezinnen in nood. De jongens zijn dolblij dat ze vannacht in hun eigen bedje zullen slapen.
Om 11h50 stipt lopen we het station van Hasselt binnen. We worden op het perron hartelijk begroet door onze vriend Antoine. Hij is vanuit Beveren-Waas net als wij naar Hasselt gespoord. Hij is iets vroeger dan wij toegekomen.
Op het middaguur vertrekken we, voor onze Walloniëtocht richting Hasselt Centrum.
We volgen de nummertjes langs de Demer. We komen in Diepenbeek voorbij de Universiteit, het Provinciehuis en zo aan het Albertkanaal. We blijven dit kanaal volgen , komen voorbij een elektriciteitscentrale met twee koeltorens. Aan punt 69, midden een enorme industriezonen steken we het water over en verlaten het kanaal richting Zutendaal. Het doet deugd om nu door een groengebied langs Rekem tot in Oud-Rekem te geraken.
Het plaatsje waar we nu binnen rijden, kennen we een beetje.
Oud-Rekem is een verrassend en prachtig dorpje dat we bezochten op onze Vlaanderen Fietsroutetocht in 2008. ( zie verslag op mijn blog linkerkant Vlaanderenfietsroute)
Destijds hebben we in café-restaurant In de oude god een verrassend streekgerecht gegeten. Na onze maaltijd moesten we van de kwieke waardin beloven voor haar dorp te stemmen via internet. En inderdaad Oud Rekem is het mooiste dorp van Vlaanderen gebleken. Dank zij onze stem natuurlijk!
Na wat zoekwerk, vinden we in een wat verlaten hoek naast een poort het Café restaurant. Teleurstelling, het is gesloten en ziet er wat verwaarloosd uit. Niet getreurd, we zijn zojuist voorbij een andere herberg gefietst. Enkele minuten later genieten we van een met zorg geserveerde Tripel in Onder de Linden
Het dorpje heeft ook een waterkasteel Aspremont-Lynden en historisch waardevolle prachtige gevels. We blijven nog wat rondrijden en verlaten het dorp door de poort naast de oude god. We zijn het eens met de aanwijzing van mooiste dorp
Limburg is niet alleen een fietsparadijs het bezit ook heel wat verrassende plaatsjes waar je je onmiddellijk thuis voelt.
We hebben al een flink deel van onze kilometers in de benen en willen absoluut Maastricht bezoeken. Na het volgen van de Zuid-Willemsvaart zijn we zon 6 à 7 km verder verrassend vlug in de stad. Maastricht is een bruisende stad vol winkelstraten en mooie pleinen. We rijden over enkele bruggen tot op het marktplein. Je kunt het moeilijk geloven en toch is deze Limburgse stad in Nederland gelegen. Het lijkt echt Vlaams en er heerst volgens ons een Bourgondische sfeer. Hier kunnen we niet weg zonder te genieten van een terrasje in t flauwe zonnetje.
We beseffen niet goed hoe we de stad uit geraken
..plots hebben we opnieuw de nummertjes en komen via Oost-Maarland en Eijsden opnieuw aan het water.
In Lixhe moeten we over een brug een door een gigantische bouwwerf.
Zijn we nu in Vlaanderen, Nederland of Wallonië we hebben er absoluut geen benul van. Natuurlijk heb ik veel te veel belangstelling, als bouwkundige, voor de bouw van het sluis-en stuwcomplex. Automatisch en via omleidingen belanden we langs het Albertkanaal in Visé.
Nu de gps instellen en op zoek naar onze Chambre dhôtes Vers lOie.
Na een telefoontje met de gastvrouw, worden we enkele minuten later hartelijk begroet door Ghislaine en Christiaan. Het gastenpaar weet hoe ze fietsers moeten ontvangen. We mogen onze fietsen in de garage stallen. Onmiddellijk worden we in de woonkamer getrakteerd op enkele frisse biertjes .
Na meer dan een uur babbelen weten we alles over les oies de Visé de ganzen van Visé. Het gesprek verloopt zonder probleem in een mengelmoes van Frans en Vlaams, iedereen begrijpt iedereen.
Na een wasje en een plasje krijgen we grote honger, op aanwijzen van onze gastvrouw wandelen we naar het centrum van Visé. We genieten van een prachtig Italiaans souper bij la Mamma
Na enkele slaapmutsjes en een gezellige babbel waarbij we beseffen dat we feitelijk ,ook al blijft het goed fietsweer met wat zon, geluk hebben. Nog een korte wandeling en we liggen vlug onder de dekens.
Er zal wel gesnurkt worden zeker !!!
Start : Hasselt 10h00
Aankomst: Visé 17h30
Afstand : 70km
Weer: Fris, grijs met een flauw zonnetje 14°C
Verblijf:
Chambre dhôtes Vers lOie
Avenue Roosevelt 53 4600 Visé
Madame Ghislaine Bonheur 0496 465 415
Bonheurghislaine2012@hotmail.com
www.verloie.be
29-10-2012 om 15:51
geschreven door Via de la Plata
|
