Vandaag onze blog aangemaakt, ik zeg onze, omdat ik en Herman, deze tesamen gaan verzorgen, voor familie vrienden en kennissen en iedereen die er interesse in heeft, in onze pelgrimstocht naar Santiago de Compostela.
Ook zullen we af en toe iets schrijven over onze voorbereidingen, en natuurlijk ook zullen we een dagboek bijhouden van onze tocht van ongeveer 30 dagen van Saint Jean Pied De Port naar Santiago De Compostela.
Wij hopen het fijn te vinden dat jullie op deze manier een beetje kunnen mee kijken, en natuurlijk af en toe iets in het gastenboek te schrijven.
Ik ben Danny en woonachtig in het vlaams brabantse Baal - Tremelo mijn hobby's zijn wandelen en fietsen
De microbe voor te pelgrimeren is al een tiental jaren geleden ontstaan toen ik aan de praat raakte met een
doorwinterde pelgrim. Toen lag mijn besluit vlug vast, en dacht ik ""ik zal en wil de camino bewandelen''
In 2010 met het heilig jaar heb ik de eerste maal de camino frances gewandeld (zie mijn blog Laat danny maar lopen)
Nu dat er sommige weten dat we terug naar Compostela gaan was er de vraag om terug een blog te beginnen, zodat ze ons kunnen volgen door dagelijks een wandelverslagje te lezen.
De voorbereidingen zijn bezig, zo zijn de treintickets al in ons bezit, en hebben we al een keer gewandeld met onze rugzakken. De volgende wandelingen moet ik mijn nieuwe schoenen nog inlopen, er zullen de komende weken nog vele kilometers te doen zijn, maar we hebben een doel voor ogen,, Op naar Compostela''
hallo:mijn naam is Herman en woon in Mollem. Mijn grote hobby is wandelen. Ik had het geluk Danny tegen te komen in 2013 op een wandeling in Begijnendijk. We hebben dat jaar nog vele kilometers samen gewandeld en zo is het plan gegroeid om samen naar Compostella te gaan. Samen zullen wij deze blog verzorgen en verslag uitbrengen van de voorbereiding en de tocht naar Santiago de Compostella.
Maandag 05/01/2015:eerste oefendag met rugzak(ongeveer 14kg). Is mij op mijn tocht van 32km dik tegengevallen,de dag nadien rug-en schouderproblemen. Ik denk dat ik mijn rugzak iets hoger moet dragen,het gewicht moet meer op de heupen zitten. De dag erna tochtje van 25km zonder rugzak.
Gisteren samen met Herman gewandeld met onze rugzak goed vol geladen, op het einde van de dag hadden we 37 km gedaan,de zware last op onze schouders begint goed mee te vallen.
We hebben afgesproken om naar de ardennen eens wat wandelingen te gaan doen om de bergen wat gewoon te worden.
Zaterdag 21 februari was het dan zover, die dag kregen wij met zen allen (zo'n 200 tal pelgrims), die dit jaar naar Compostela gaan per fiets of te voet onze pelgrimszegen voor een goede tocht.
De dag begon met koffie en gebak,in de Salons Van Dijck in De Merodestraat in Mechelen.
Daarna zijn we in groep naar de Sint Rombouts kathedraal gegaan.
De mis begon met liederen van het pelgrimskoor Adelhard van Aubrac.
dan waren er pelgrims die hun verhaal deden, maar het verhaal van het roodborstje dat een pelgrim minuten lang volgde op de weg naar O Cebreiro heeft me toch een traantje doen wegpinken, alsook de pelgrim die begin dit jaar besliste om samen met zijn vrouw, in juni de camino te doen maar zijn vrouw helaas al overleden is, die man bleef maar vertellen.
Dan is het moment aangebroken met de zegening van het takkenbosje, en de schelpen
Het takkenbosje is voor de thuisblijvers het is een symbool van onderlinge verbondenheid en kracht tijdens de tocht,mag de band met elkaar zo stevig blijven als de kracht van dit takkenbosje.
de priester zei ook, één zo'n twijg kan je gemakkelijk breken, net zoals een mens die er alleen voorstaat
maar met een hele bosje daar kan je dat niet mee
net zoals een mens die er niet alleen voor staat
De symboliek betekent dus: samen staan we sterk.
Van de sint jacobsschelp hebben we maar één helft verkregen, naar de andere helft moet je zelf op zoek gaan
Daarna moesten we per vier naar voren komen ,met de partner of een andere dierbare die thuis blijft voor de zegening, we krijgen de schelp,een dagboekje en het takkenbosje.
Na de zegening gaan we terug naar Salons Van Dijck voor een overheerlijke broodmaaltijd, we zitten aan ronde tafels van 12 personen, zodat we kunnen kennis maken met de andere pelgrims,die dit jaar vertrekken.
Na de maaltijd is het tijd om de vrouwtjes wat te verwennen met te shoppen in de stad en als het regende wat caffeetjes aan te doen.
S'avonds hebben we voldaan en gezegend afscheid genomen, en afgesproken dat ik volgende week naar Mollem kom wandelen met rugzak, daarna zijn we naar huis gereden,
De datum van vertrek komt heel snel dichterbij, ik denk dat wij op schema zitten met onze voorbereidingen. Nu zondag gaan we samen met onze vrouwtjes nog een laatste wandeling doen in Scherpenheuvel bij wandelclub de grashoppers, en omdat we toch in Scherpenheuvel zijn zullen we elk nog een kaars laten branden voor een goede afloop van onze Camino.
Nu maandag gaan we onze laatste week in, om op 6 april samen op het perron van Brussel Zuid afscheid te nemen van onze vrouwtjes kinderen en kleinkinderen , en met de Thalys naar Paris Nord te rijden van waar we dan de metro nemen naar Paris Montpernasse, vandaar nemen we de TGV naar Bayonne waar we zullen overnachten, om de volgende morgen de trein naar Saint Jean Pied De Port te nemen, waar onze tocht kan beginnen.
Hier nog een mooie spreuk,
Pelgrim zijn is onderweg zijn met een lege broodzak en je toch rijk voelen. Terug thuis komen met een broodzak vol onvergetelijke dingen.
Juist aangekomen in ons hotel in Bayonne, tijd om in ons bedje te kruipen, want morgen vertrekt onze trein om 7u14 richting Saint Jean Pied De Port waar onze tocht gaat beginnen
Kort: hebben hun eerste stap dag heel rustig bewandeld, Wegens geen internet verbinding zal het verslag van hun eerste dag morgen door hen zelf op het blog geschreven worden.
ZIJN MOMENTEEL IETS AANT DRINKEN IN EEN CAFE MET WIFI
HEBBEN HET VANDAAG ZEER ZWAAR GEHAD MEY WIND TOT 80KM PER UUR EN NOG VEEL SNEEUW IN DE BERGEN MOETEN NU NOG EEN 6 TAL KM GAAN ZULLEN DEZR AVOND DEVERSLAGEN WEL SCHRIJVENTOT DAN
Dinsdag 7 april- Saint Jean Pied de Port- Refuge Orisson
Deze morgen een vervangbus genomen aan het station van Bayonne omdat ze aan de spoorlijnen aan het werken waren richting SJPdP, werken duren nog tot begin oktober. We hadden een vriendelijke buschauffeur die ons gratis na 1u30 ter plaatse bracht.
Aangekomen in SJPdP zijn we gaan ontbijten en naar het pelgrimkantoor gegaan waar we de raad kregen de col richting Roncesvalles te bewandelen (route Napoleon) waar er nog een strook van 2km sneeuw ligt en rechts van de baan te blijven. 't Is vandaag een zware tocht geweest met stukken van 18 tot 20%. Verder een stralende dag van rond de 20° met loslopende paarden, schapen en koeien waar we door moesten. Aangekomen in Orisson direct 2 halve liters bier genuttigd. We zullen vanavond goed slapen.
Na een klein ontbijt en onze picknick meegenomen te hebben, zijn we vertrokken voor 32km.
Volgens vele pelgrims een fluitje van een cent. Eerste 3km niets aan de hand, maar daarna alle hens aan dek. Wind van boven de 80km/u, sneeuw waar je tot 30cm inzakt, op sommige plaatsen zeer gevaarlijk en waren ze de sneeuw nog aan het wegscheppen.
Bovengekomen een steile afdaling met 1ste valpartij (Herman). Danny moest alle hens aan dek zetten om mij recht te zetten met rugzak en al.
In Roncesvalles aangekomen, iets gedronken en vooruit, nog 6km tot in Espinal.
(in Roncesvalles 130p om te slapen met 1 badkamer en 1wc, daar zijn we maar voorbij gegaan)
In Espinal hebben we een privékamer voor 2pers om eens goed uit te rusten en morgen met nieuwe moed verder.
Wekker om 6u, we wilden eens vroeg vertrekken om een beetje tijd in te halen.
In het halve duister naar gele tekens gezocht. Na enige tijd zoeken dachten we ze gevonden te hebben. Nadat we het bos inkwamen enige twijfel, maar toch voortgegaan. Halfweg stond er een teken: col de Hierro. Weer twijfel, maar toch weer voortgegaan. Na 3u wandelen en met veel bergop stonden we terug in Espinal, ons beginpunt. Vloeken en terug opnieuw beginnen. Na een wandeling van 10u eindelijk toegekomen. Gelukkig de 2 laatste slaappplaatsen met 44 personen in een bijhuis van Larrasoana. Het zal er vannacht goe rieken want het pelgrimsmenu is ajuinsoep en spaghetti.
Na een woelige nacht van vele snurkers , vanmorgen direct de juiste weg gekozen.
Het was toch nog donker als we richting pampelona vertrokken, in de michelin gids stond te lezen dat de weg redelijk vlak ging zijn, dit was wel niet waar!hebben nog enkel cols moeten beklimmen.
Het weer is hier goed 19 ° neusjes al verbrand, hebben ons al zonnecréme aangeschaft!!!!!!
Tot op heden hebben wij nog maar 65 km afgelegd en toch al 30 u gewandeld.
Onderweg zijn we al een 7 tal graven tegengekomen van overleden pelgrims, dit zijn er toch al enkele meer als 5 jaar geleden , ook van jonge pelgrims.
Het dorpje voor Pampelona zijn we het postkantoor binnengestapt en er 2 postpakken gekocht om te veel aan gewicht ( kledij) terug huiswaarts te sturen, ik een pakket van 4 km, herman één van 3,5 km.
Mijn rugzak heeft nu een gewicht van 11kg,die van herman 12,5 kg, wat nu goed te doen is!
( Nu zullen we de bergen op lopen! allé t'is te zeggen hé)
Morgenvroeg moeten we direct de PERDON PAS over d.w.z. 10 km klimmen en 11 km bergafwaarts,tot in Puente la reina, daarna nog een 13 tal km vlas plat en dan zijn we in LORCA waar we zullen overnachten.
Hallo beste volgers allemaal, we zijn weer proper gewassen en geschoren wezijn aan het wachten op ons eten het is een salaatje en daarna spaghettie.maar eerst ons verslag van vandaag.
Deze morgen vertrokken om 7u30 voor een redelijke lange tocht met weeral redelijk vele beklimmingen onze eerste kwam al na 4km met de Perdonpas daarna een een afdaling van 2km, 600m naar beneden om onze knieen te sparen moesten we zigzag over de weg lopen,dat had ons de vorige avond onze hospilaleto gezegd.
We waren vroeger dan voorzien in Puenta La Reina en we zijn een koffie met taart gaan nuttigen,toen wij daar zaten kwamen we een koreaans meisje tegen Pia genaamd ze zat bij ons op de trein van Parijs naat Bayonne en sliep ook in ons hotel in Bayonne,en is met ons nog 16km meegestapt tot in Lorca na een tijdje noemde ze ons nonkel Danny en nonkel Herman ja we beschermen haar een beetje zodat haar ouders in Korea een beetje gerust kunnen zijn, Morgen proberen we naar Los Arcos te gaan terug een 32km verslag volgd.
Na een rustige nacht (kamer voor twee personen) vertrokken zonder Pia bkeef nog wat slapen en ging naar de kerk.
Iets verderop een Oostenrijker uit Wenen tegengekomen, in het begin hadden we een parcour dat ons beviel zodat we die man uit oostenrijk al vlug kwijt waren na 8km waren wij vlug in Estela aangekomen(Estella is ook een bier)
IN estrella konden we reeds onze jassen uitdoen het was toen reeds 20 graden, kort daarna kwamen we aan het wijnfabriek van Irache water en wijn kwam in overvloed uit de kranen. In azqueta hebben we een kleine halte gehouden voor koffie en water daarna was het weer steil bergop via Urbiola naar Los Arcos met onderweg nog een welverdiende stop met eten en drinken want de zon brande ongenadig in de vlakte moe maar voldaan na 32km (begint hoe langer hoe beter te gaan. Nu zijn we aangekomen in albergue Isaacsantiago bij belgen die ons hartelijk ontvangen hebben wij waren 5en 6 de belgen dit jaar.
tot morgen voor het volgende verslag Danny en Herman
Deze morgen heel vroeg wakker gemaakt door vroege pelgrims. Daarom zijn we mee opgestaan en vertrokken om 6u voor een tocht naar Logrono. Na 8km koffie gaan drinken met een broodje in Torres del Rio. Daar ook onze knapzak bijgevuld voor onderweg. Het werd een tocht door de vele wijnvelden die allemaal al gesnoeid zijn. Ondertussen de provincie Navarra verlaten en de provincie Rioja ingewandeld (Logrono is hiervan de hoofdstad).
In Viana aangekomen een korte stop gehouden (Herman een zonnebril en 2 paar kousen gekocht). Het werd zeer warm, tot 27°. In Logrono aangekomen besloten we er nog 13km bij te doen zodat we aan een totaal van 41km kwamen.
Slapen in een rustige albergue, 1 Nieuw-Zeelandse, 1 Canadese, 3 Fransen en 2 Belgen (dat zijn wij).
Straks op zoek naar avondeten. Iets anders dan spaghetti, want die komt onze oren uit, hebben we al alle dagen gegeten. Onze magen willen wel eens iets anders.
Gisterenavond nog lekker gaan eten bij een duitser genaamd Michael Holtz dat was echt een aanrader,eens een menu zonder spaghetti. S'Morgens na een onrustige nacht met veel geronk en decibels hebben we slecht geslapen.
Om 7uur zijn we nog gaan ontbijten bij onzeDuitse vriend koffie met een grosse croissant voor 2 euro zijn we vertrokken met veel goede moed en Navarrete achtergelaten, voor we het wisten waren op 3 uren in Najera (18km). We hebben iets gedronken en wat proviant gekocht voor onderweg, we hadden de ganse dag een sterke wind in onze rug wat wandelde dat goed na de middag hebben we ons middagmaal genuttigd stokbrood met chirozo, komt ons ook al de oren uit.In Azofra hebben we onze eerste halve liter cervesa gedronken en toen konden we er tegen voor onze laatste 10km voor vandaag, de zon brand weer hard vandaag maar met de sterke wind voelden we het niet zo hard,
Aangekomen in Ciruena zijn we aangekomen in albergue vergin guadeloupe, over 5 jaar was ik hier ook en slaap nu in hetzelfde bed als toen.
Morgen hopen we tot Villambistia te geraken tot dan
Een nachtje om niet te vergeten. Na een lekkere maaltijd kroop Danny om 20 u in bed,Herman bleef nog een uurtje napraten met de duitse pelgrims. De bedden kraakten, de matrassen waren doorgelegen zodat we 3 matrassen op elkaar moesten leggen. De straatlamp scheen op onze kamer zodat het zo klaar was als overdag. 's Morgens ontdekten we dat er een rolluik aan ons raam was.
Na het ontbijt van koffie(koffietassen van een halve liter) en geroosterd brood en vijgenconfituur vertrokken we zo stijf als een plank op stap,was het nu omdat we zo weinig geslapen hadden,ik weet het niet. Maar 2 u later waren we al in Redecilla del Camino,15 km verder,daar hebben we ons middagmaal genomen. Iets later nieuwe provincie betreden( de derde)Castilly Y Leon.Daarna via Belorado naar onze overnachting voor deze avond(intussen hard beginnen regenen).
Aangekomen in de Aubergue,kleine kamer voor 14 personen,reeds 10 al aanwezig. Weinig plaats in de badkamer(het zal een kattewasje worden). Waarschijnlijk zal het deze nacht slapen zijn met wandelkleren aan om morgen vroeg te vertrekken(wel slapen zonder schoenen).
Gisterenavond voor de 1ste maal goed gegeten: pollo (kip).
Na weer een catastrofale nacht, weer een duitse vrouw met een hoog zaaggehalte,zijn we vroeg vertrokken om 6u45 met een tas koude koffie als ontbijt. De eerst 6km gingen nog, maar daarna ging het van licht bergop naar steil bergop om via de Montes de Oca de Alto Valbuena (1162) te bereiken. Na 4u en 15min zwoegen bereikten we San Juan de Ortega waar we ons laat ontbijt en ons vroeg middagmaal nuttigden. Tijdens het wandelen waren we ook met onze gedachte bij onze wandelvriendin van de vierdaagse van de Ijzer: Rita... die onlangs haar broer verloor. We zullen in Compostela aan alle overledenen denken.
In minder dan 1u waren we in Atapuerca waar we in een chique restaurant binnengingen en vroegen om iets te drinken, wat de vriendelijke eigenaar ons ook gaf. Daarna nog een moeilijke 6km over grote keien naar de Matagrande, dit is ook militair gebied. In Cardenuela Rio Pico, waar we voor de zekerheid eens een kamer voor 2p met eigen badkamer namen (Danny zegt dat hij niet snurkt). We hebben ook de was van de voorbije 2 dagen kunnen doen. Deze avond kip met friet en als dessert aardbeien met slagroom.
dag 11 Cardenuela Rupico → Rabe' de Las Calzades 27km
Goedendag beste volgers,
Deze morgen na een rustige nacht, (we lagen met tweeen in een bedje van 1.40 breed)zijn we om 7u30 vertrokken richting Burgos, na een vijftal km stappen waren wij al aan hetvliegveld aangekomen waar wij helemaal zijn rond gegaan, dan verder door een groot industriepark eindelijk na 15km aangekomen in Burgos.De eerste sportwinkel die we tegenkwamen zijn we binnengegaan Herman voor kousen,ik voor een fleece jas daar het s'avonds bij het eten toch behoorlijk koud kan zijn, daarna hebben we de kathedraal bezocht en verder gegan na een goede 3u waren we Burgos voorbij.
Juist achtet Burgos begon het redelijk te regenen tijd om onze ponchos voor de eerste keer boven te halen, een uurtje verder begon de zon terug te schijnen en moesten we terug uitspelen. Daar ergens moet ik mijn fototoestel verloren zijn dat aan mijn riem van de rugzak hing, spijtig van de vele foto's die ik al getrokken heb,maar ja er zijn ergere dingen.
Aangekomen in Albergue Liberanos Domino waar ik over 5jaar ook sliep was het mij opgevallen dat ik het toestel miste, mischien dat er een goede ziel hem vind dan zal ik de vindet goed belonen maar die kans zal zeer klein zijn.
Dag 12: Rabe de las Calzadas - Itero de la Vega 38km
Gisterenavond na een lekkere maaltijd nog naar de vespers geweest, was een hele ervaring. Tussen een 10-tal zusters die, behalve 1, alle ouder waren dan 90j in het Spaans proberen mee te zingen. We kregen na de vespers een mariamedaillon en een omhelzing van alle zusters.
S morgens na een ontbijt, met voor de 1ste maal een pot choco op tafel, zijn we vertrokken om 8u45. Het weer zag er goed uit, maar veranderde na een klein uurtje in regen en hagel, waarna de wegen veranderden in modderpaden. Rond 11u30 waren we reeds in Hontanas, +/- 17km verder waar we onze koffie dronken. Daarna op en af met het weer. Met sterke wind tegen kwamen we aan in Castrojeriz, een oude stad die we bereikten na ons laat middagmaal. Daar we zo vroeg waren, dachten we nog vlug naar Itero de la Vega te gaan. Maar o wee, we hadden niet gerekend op de alto de mostelares, 910m hoog. Deze had een gemiddelde van 18% met stukken van boven de 25%. Zeer moeizaam breikten we de top. De eerste 400m van de afdaling was nog erger, stukken bij van > 30%. De kuiten achteraan spanden zich goed op, zodat we na 5 km ons einddoel bereikten. Na een vermoeiende tocht van 38km zullen we vanavond goed slapen. Eerst nog friet met spiegelei en varkensvlees.
Wij zijn niet bijgelovig maar dag 13 is als een ramp begonnen en geeindigd.
Vorige nacht plaste een hollander tegen Herman zijn bed zodat al zijn wandelkledij nat was en een geurtje had
Na een karig ontbijt deze morgen moesten wij nog extra bijbetalen voor een koffie in onze albergue we waren ongeveer 1 km van onze route afgeweken gisteren om hier te slapen, het was deze morgen heel mistig en Dimi onze vrouwelijke hospitalero wees ons de weg toen we terug onze gele vertrouwde pijlen zagen staan volgden we die zoals gewoonlijk,wat bleek het waren oude pijlen die niet meer gebruikt werden, zo kwamen we na een 10tal km terug op onze startplaats uit.De moed zonk ons in onze schoenen en omdat we zoveel vuile was hadden besloten we rustig verder te gaan en uit te zien naar een albergue met wasmachien en droogkast.Zo kwamen we om 12u deze namiddag aan in Bordilla del Camino en we susten ons het is vandaag zondag we zullen eens uitrusten.
Voor 22,5euro per pp slapen we hier met avond eten wasmachien en droogkast.
Hopend op betere dagen de volgende keren (zeker niet meer met die nederlander die s'nachts ook nog alle bedden afging denk op zoek naar geld ) Hij werd deze morgen erover aan gesproken door een duits koppel en zei versteld dat hij altijd slaapwandeld
Dag 14 Bodilla del Camino → Carrion De Los Condes 25km.
Gisterenavond hebben we weer friet met varkenslapjes gegeten dat voor de derde dag op rij, men zou weer naar spaghettie beginnen te verlangen.
Na een rustige nacht met vier op de kamer wij en een fransman en een spanjaard er werd weinig gesnurkt(allez denk ik toch),zijn we zonder ontbijt om 7u30 vertrokken,, een uurtje later waren wij in Fromista waar we ons ontbijt nuttigden;daar hebben we de beste koffie tot nu toe gedronken.
Het tweede gedeelte van onze wandeling was een saaie weg van 18km rechtdoor naast de grote weg, gelukkig is het verkeer in spanje niet zoals in Belgie op die 18km mischien 50auto's gezien.
Bij een tussenstop in Villarmentero De Campos bij een Nederlander liepen er twee loslopende ezels (nee wij waren het niet),daar ontmoeten we enkele oude bekenden een beetje bijgepraat en verder op stap gegaan . In Villacazar de Sirga hebben we gefrituurde inktvis gegeten en ook een drankje genuttigd, vandaag was het een zonnige dag .
Daarna onze laatste 6km ingegaan waren nog maar 10min weg of Herman moest al het struikgewas opzoeken hij denkr van die inktvis,aangekomen in Carrion de los Condos hebben we besloten om een klein hostalletje te nemen,omdat er al vele albergues volzaten,iedereen stopt hier omdat de volgende slaapplaats 17km verderop is.
Morgen zal onze tocht halfweg zijn,we denken morgen 32km te doen.
we willen zeker onze vele volgers op dit blog al bedanken voor de mooie reacties en het schrijven op het gastenboek doe zo voort het geeft toch veel moed Danny en Herman
Dag 15: Carrion de los Condes - San Nicolas del real camino: 32km
Gisterenavond lekker gegeten en er een goeie Duvel bijgedronken.
Na een rustige nacht stonden we om 7u op voor een lekker ontbijt. In hostel iets duurder maar meer variatie dan toastbrood met confituur. Na ons vertrek om 8u kwamen we onderweg vele bekenden tegen die reeds op weg waren. Onder wie Joske, de Japanner, waar we nog vlug een foto van namen. De eerste 17km aan het begin van Meseta waren een beetje saai, veel slechte landbouwgrond en veel slechte wegen. Daarna kwamen we onze vriend uit Australië (aboriginal) tegen. Deze mens die niet kan spreken (weten we door een briefje op zijn muts) was reeds vertrokken op 1 maart in Le Puy (Frankrijk). In de legidos, waar Danny over 5j sliep, iets gaan drinken. Geen van beide had honger, dus middagmaal overgeslagen. Dan maar voort naar Terradillos de los Templarios waar we in een albergue de laatste maal bijtankten. Het was ondertussen zeer warm, 26°. Door naar ons einddoel voor deze dag: San Nicolas del real camino. Onderweg nog enkele ondergrondse rotswoningen tegen rotswanden gezien, heel mooi. In de albergue aangekomen, kwamen we terug enkele pelgrims tegen van voorheen. 1 Fransman en 2 Duitse vrouwen slapen deze nacht boven ons. Deze avond voor de vierde maal kip met frieten gegeten, we verlangen terug naar spaghetti.
dag 16: San Nicolas del real camino - El Borge Rameno: 25km
Na een rustige nacht met onze 2 Duitse vriendinnen die oordopjes in hadden zodat ze Danny niet hoorden ronken, besloten we om 8u te vertrekken en ons ontbijt in Sahagun te nemen. Alvorens we daar aankwamen sloeg het noodlot toe. Ik (Herman) ging een foto nemen van de nieuwe provincieplaat die we betraden (Léon) en waagde zich iets te ver, ik verstuikte mijn voet in een greppel. De volgende uren waren een echte ramp, Danny moest alsmaar meer wachten. In Sahagun, waar we ons ontbijt dachten te nemen, was alles dicht en moesten we verder zonder eten. 10 km verder over saaie rechte wegen langs een grote hoofdbaan. In Bercianos del real camino namen we ons ontbijt en middagmaal in één keer. Daarna volgde 8km in de pletsende regen zodat we als 2 verzopen kiekens in onze albergue voor vanavond, uitgebaat door een uitbundige Italiaan, in El Borge Rameno aankwamen. Na een verkwikkende douche op zoek naar een pharmacia, maar die bleek gesloten te zijn tussen 13u en 16u30 wegens siësta. In afwachting gingen we op zoek om iets te drinken in een café uitgebaat door een Bulgaar en een Spanjaard die elkaar ontmoetten in 2013 op de camino en hier een plaatselijk café openden. Na het bezoek aan de apotheek, verband en zalf gekocht, gaan we vanavond eten waar ze de match Real Madrid-Atletico uitzenden. Hopend morgen op een betere dag.
Vorige avond kregen we soep met een spiegelei erin. Na de voetbalmatch zijn we met onze Spaanse vriend nog wat blijven nagenieten van de plaatselijke geestrijke dranken. Na een goede nachtrust zijn we vertrokken voor een tocht van 32km. De eerste kilometers gingen nog goed maar hoe verder we gingen hoe moeilijker ik (Herman) het kreeg zodat Danny meer en meer moest wachten. Na 13km in Reliegos aangekomen, het eerste beste barcafé binnengegaan voor ons ontbijt. Danny kreeg koude frieten met spek en een stuk brood en voor Herman een stuk cake. Daarna iets verderop een heel speciaal café binnengegaan, café Elvis bij Torre. Danny kende die nog van zijn vorige camino, alle muren zijn volgeschreven alsook gebruikte T-shirts hangen er omhoog. In Mansilla de las Mulas in een bar-patisserie ons middagmaal genomen en ook een speciale koffiekoek (zie foto). Daarna verder naar ons volgend doel Villarente, waar we de lange rechte stukken met brandende zon tegemoet gingen in de Meseta (kruiswoordraadsel: Spaanse hoogvlakte). Na een laatste pauze verder naar onze slaapplaats voor de nacht in Acabeca waar we onze Duitse vriendinnen weerzagen. We slapen met 4 personen op 1 kamer op 8km van Léon.
Morgen zal ik (Herman) mijn voeten sparen en gebruik maken van rugzaktransport. Hopelijk komt de rugzak aan waar we de volgende nacht slapen 31km verder in Villadangos del paramo.
Na een chaotisch avondmaal de electriciteit viel altijd uit zodat het eten uitliep tot rond 21 uur.
S'morgens hebben we ook nog afscheid genomen van onze duitse vriendinnen uit de eifel ze bleven vandaag overnachten in Leon en wij zijn daar al 25 km voorbij.
Zonder rugzak was het in het begin wat onwennig zodat de eerste 8 km vlug voorbij waren voor Herman, de kathedraal van Leon zijn we vlug voorbij gegaan we hebben alleen de buitenkant gezien binnen moest je 5 euro betalen, zijn dan maar een koffie gaan drinken tot de winkels opengingen om 10 uur Herman wilde een kleine dagrugzak kopen en enkele medicijnen bij de aphotheek..
VOORBIJ leon na het passeren van de industriezone en het vliegveld hebben we ons middagmaal genomen een droge koffiekoek de bazin zei nogthans dat het ene met creme was.
Het was vandaag een koude natte dag en de omgeving was vandaag ook niet van de mooiste, na een laatste tussenstop in San Miguel Del Camino hebben wij ons laatste drankje genomen met heerlijke tapas met zalm ,dan zijn we verder gegaan voor onze laatste 6 km en aan de albergue aangekimen waar Hermn zijn rugzak heeft naartoe gestuurd, hier skapen we voor 5 euro pet persoon en moeten we zelf ons eten bereiden het heeft toch gemaakt iets met witte bonen ze zullen hier vanavond iets meemaken denk ik.
Groeten Danny en Herman tot morgen voor het verdere verslag
Dag 19 : Viladangos Del Camino - Murias de Rechivaldo 32 km
Na een onrustige nacht vertrokken om 8 uur. Bij de eerste stappen voelde ik al dat het tempo van Danny te snel was. In Hospital de Orbigo een zeer mooi stadje waar we een koffiekoek hadden genomen met spek en ei erin, daarna was de tocht licht bergop zodat we elkaar uit het oog verloren.
Ik moet mijn eigen tempo aanhouden en waarschijnlijk eens een dagje rust nemen wil ik het einde halen.
De weg van vandaag lag ook bezaait met dikke keien wat zeker geen goed deed voor mijn verstuikte voet.
In Santibanes De Valdeigleos na een korte tussenstop was ik getuige van een zeer eigenaardige processie. Op de top van de Puente Medieval stond er een kraampje met allemaal lekkernijen, de man staat er al 5 jaar en alles is gratis. In Astorga een zeer mooie stad heb ik om 14u30 mijn middagmaal genomen, daarna met de laatste inspanning naar het einddoel Murias de Rechivaldo.
Deze avond was het geen spagetti of kip maar eens couscous. Tijdens het eten kreeg ik gezelschap van 2 vrouwen een Engelse en een Amerikaanse.
Na vertrek gisteren zei Herman dat ik moest doorstappen, hij zou me wel inhalen. Na een uur en half gewacht te hebben op Herman in Astorga en alle andere pelgrims zag passeren en Herman niet, ben ik dan maar doorgestapt naar El Ganso.
Deze morgen ben ik vroeg opgestaan om 7 km verder in Rabanal del Camino mijn ontbijt te nemen. Daarna ben ik verder gewandeld tot in Foncebadon voor een volgende koffiestop. Omdat het weer goed was, ben ik met enkele Duitse pelgrims op een terras gaan zitten.
Daarna ben ik 2 km verder gestapt tot aan Cruz de Fierro, waar ik de stenen van mijn kleinkinderen heb neergelegd. Ik was daar alleen en heb er een muziekje opgezet van Bram Vermeulen met de titel "De steen". De tranen vloeiden een beetje maar heb me dan sterk gemaakt en ben verder gestapt.
Dacht vandaag te stoppen in Molinaseca, maar het was er siesta en er was ook niet veel open. Dan toch besloten om verder te gaan. Ik ben nog 8 km doorgestapt tot in Ponferrada waar ik straks is goed ga eten. Ik weet daar nog een goede plek van 5 jaar geleden. En daarna goed te gaan slapen.
Morgen hoop ik tot in Trabadelo te stappen. Daar kan ik gaan slapen bij een Nederlandse die getrouwd is met een Spanjaard. (5 jaar geleden toch) Van daar zal ik de beklimming van de O Cebreiro aanvangen. Dat is nog een serieuse beklimming om te doen.
Gistetnavond zeer goed gegeten met mijn twee slaapgenoten een nederlander en een amerikaanse dominee, eerst spagettie en daarna gekookte aardappelen met snijbonen, wortelen, erwten en ook nog champions met varkenvlees dat was nog eens lekker.
Deze morgen om 8u vertrokken na een goede 8 km vlak begon de klim naar O Cebreiro goed voor 12 km mijn slaapgenoten haakten na een vijftal km klimmen af omdat ze in La Faba bleven overnachten de nederlander zit met hartritmestoornissen en wilde zijn eigen niet foceren.Om12u30 kwam ik aan in O Cebreira er was nog niet te veel open dus ben ik wat verder gegaan tot in Fonfria waar ik de albergue bezocht, zit nu nog 140 km van Compostela zoek morgen voorbij Sarria te geraken en te overnachten in Barbadelo een herberg met 18 bedden seffens om 19u30 ga ik eten hier in de buurt met een poolse pelgrim die ik onderweg tegenkwam die zijn engels kan ik goed verstaan praat niet zo vlug. Voor de rest is alles ok hier en heb eindelijk nog eens wifi, groetjes en tot morgen
Terug van weggeweest en ook terug in bezit van GSM (dankzij Spaanse hulp van Bert, collega van Nathalie)
Ondertussen 3 dagen verder in Ponferrada aangekomen waar vorig jaar het wereldkampioenschap wielrennen plaatshad. Zondag was het een heel moeilijke dag met veel steile hellingen maar met een zeer mooie natuur. Via Rabanal del Camino, een zeer authentiek Spaans stadje, naar het idyllische plaatsje Foncebadon op 1440m waar de tijd is blijven stilstaan. Dat is 2km van Cruz de Fierro waar ik de stenen van Alexandra en Axel zal neerleggen.
Maandag vertrokken met mistig weer en temperatuur van 2°. Aan de Cruz de Fierro waar de stenen werden neergelegd, heb ik veel pelgrims met tranen in de ogen zien staan. Verder door was het een zeer gevaarlijke afdaling van 14km met losliggende keien, alsof ze daar waren gesmeten. De natuur was wondermooi met zeer kleurrijke heersters. Dan doorgestapt naar Molinaseca, een stadje waar meer café's en restaurants zijn dan gewone huizen.
Vandaag een rustige dag gehad, 8 km doorgestapt om nog eens goed uit te rusten alvorens de laatste 200km aan te vangen. Morgen hoop ik in Trabadelo te zijn.
Gisterenavond was er op TV een bericht dat er een meisje is vermist op de Camino rondom Astorga waar ik enkele dagen geleden was.
Na een nacht met weinig slaap (ga nooit op hostal waar veel Spanjaarden zitten, gaan om 21u eten en keren om 0u terug met veel lawaai) ben ik vertrokken om 7u30 om na enkele kilometers Ponferrada te verlaten. Na Columbrianos liepen we zowat in een vallei omgeven door hoge bergtoppen, wandelden we door vele wijnvelden en fruitplantages die waren uitgebloeid. Na een korte stop in Cacabelos door naar Villafranca del Bierzo, een middelgrote stad om naar het einddoel van deze lange dag Barbadelo te gaan.Ik slaap in een privé albergue waar de slaapkamer lijkt alsof het uit een sprookje komt, badkamer met grote regendouche.
Morgen komt er nog een zware dag aan met de beruchte O Cebreira (1330m). We beginnen op 630m en is 12km lang. Ik denk dat ik morgen nog eens gebruik ga maken van rugzaktransport, dit om mijn voet nog wat te sparen.
Gisterenavond Duitse vriendinnen teruggezien, sliepen in dezelfde albergue, het was een gezellige avond.
Om 7u15 vertrokken voor een zware dag. De eerste 9km tot in Vega de Valcarce, waar ik mijn ontbijt nam, verlipen nog zeer vlot. Daarna begon het lichtjes bergop te gaan. Van daar naar Las Ferias waar je paarden kan huren die je naar boven brengen (even aan gedacht maar toch met beide benen op de grond gebleven). Dan was het plezier eraf, steile stukken door een dicht bos brachten ons naar la faba (900m). Daar bijgetankt en verder naar la laguna.
Onderweg kreeg ik het slechte idee om een Spaanse mountainbikester te helpen met haar fiets naar boven te duwen. Kostte veel krachten maar brachten een koffie met taart als bedanking op. Daarna de laatste 3km naar de top waren niet meer zo zwaar. Iets verder kwamen we in Galicia aan. Daarna verder via Hospital de la Condesa waar ik een laat middagmaal nam. Het venijn zat in de staart met nog een zeer korte maar steile klimnaar Alto del Poio (1337km) waar het is beginnen sneeuwen.
Ik zit in een aftandse albergue waar de kippen binnen en buiten lopen. Denk dat ik vanavond het eten maar oversla.
Deze morgen vetrokken om 7u30 in Sarria voor de laatste 115km ik was wel verrast dat het nog donker was vanmorgen na een vijftal km begon het te regenen mqar niet getreurd rond 10u was ik aangekomen aan de 100 km paal waar ik samen met een Spa jaard uit Madrid een sevessa gedronken heb hij bood mij een broodje met sardienen aan waarvoor ik toch maar bedankte dit vroege uur dacht nog gaat te zwaar op de maag liggen. De spnjaard bleef overnachten en n Portomarin en ben alleen verder gegaan wat nog heel zwaar was onderweg ook fietsers tegengekomen zoals Herman en de laatstefietser van de groep nog naar boven geduwd kon zelf bijna niet meer maar denk dat het in de natuur van de mens zit, De laatste dagen al 4keer soep van glicia gegeten is een groene soep met veel aardapelen in vermengd,is zeer lekker de hoofdmenus is de latste 2dgen iets anders gisteren 2 spiegeleieren met 3 weense worstjes, vandaag gebakken boterhamworst met sla en geraspte wortelen, moet nu nog 78km gaan voor Compostela zoek er zondag te zijn voor de misviering bij te wonen alsook het wierookvat (butfumero) te zien zwieren zondags heb je meer kans dat te zien als een dag in de week omdt ervoor betaald moet worden en op voorhand moet afcesproken worden, lig hier een n de albergue naast een duitse vrouw die vandaag gevallen is haar gezicht helemaal kapot heeft veel geluk gehd zei ze dat har tanden niet gebroken zijn,dat is ook de camino je moetallert zijn tot de laatste km ls kan hier gebeuren.
groetjes Danny (hoor juist nog zeggen dat ze 4 dagen regen geven zal gezellig zijn)
Na een onrustige nacht met stormwind op 1300m, dacht dat er elk moment het dak ging afvliegen, ben ik vertrokken om 7u30 in mist, regen en veel wind.
De wegen stonden vol plassen, zodat na enig tijd mijn schoenen al helemaal doorweekt waren. Via enkele kleine dorpjes, steeds in dalende lijn met wind tegen zodat je haast niet vooruit ging. In Castella aangekomen als een verzopen kieken, na een deugddoende koffie weer de regen trotseren, om kort na de middag aan te komen in Sanos, een heel mooi stadje. Even proberen alles te laten drogen. Veel foto's van deze dag heb ik niet, te gevaarlijk voor het fototoestel dat ik moest beschermen tegen de regen.
Daarna 12km naar Sarria in de pletsende regen, verkleumd en net aangekomen in de albergue waar ze problemen hadden met de douches. Die bleken na enige tijd terug te werken zodat ik zeker 20min onder het warm water heb gestaan. Heb alle kleren terug eens kunnen wassen en drogen, was nog eens nodig na 2 dagen. Morgen hoop ik in Portomarin te geraken op minder dan 100km van Compostela. Ik hoor dat Danny er zondag zal zijn. Proficiat. Ik zal er waarschijnlijk donderdag zijn.
Dag lezers, Vandaag aangekomen in Arzua op 39 km van compostella.Vanmorgen vertrokken voor een tocht van 42 km met miezerige regen en heel veel bewolking. (de vooruitzichten voorspellen nu wel beter). De eerste 20km heb ik samen gestapt in het gezelschap van Nico een nederlander uit Twente . hij is zijn Ameriaanse vriend kwijtgespeeld in Portomarin. hebben afgesproken elkaar zondag terug te zien in de mis in compostella.Op de middag stop heb ikmij te goed gedaan aan een portie frieten met spiegelei. zodat ik nu niet zoveel honger had en enkel genoegen genomen heb met een lekker bord soep.
Morgen zal ik proberen van 33km.te stappen tot in Monto Do Gozo , om zondag de laatste 6 km te doen en dan fris en monter aan te komen in Compostella!
Gisterenavond nog onverwacht bezoek gekregen van een Hollandse uit Zeeland, Truus. Ze was verkeerd gelopen en daarom zo laat aangekomen.
We zijn samen vertrokken want ze moest ook in Portomarin zijn, in dezelfde albergue. Na 10km eerst pauze genomen in Belante. Ben onderweg veel te weten gekomen van Truus (valt alleen op vrouwen). Daarna via een prachtige natuur door naar Rosas waar we ons middagmaal namen. Via een steile afdaling in Portomarin aangekomen, onderweg is het beginnen regenen.
Vandaag veel pelgrims tegengekomen en aanbeland in laatste 100km. Wandelaars die deze afstand doen ontvangen ook een diploma. Ook de fietsers die 200km moeten doen zijn ook talrijker wat tot veel gevaarlijke situaties lijdt. De albergues worden ook groter. Slaap vandaag in een albergue voor 140pers. Slaapkamer met 60pers (30 slaapbedden). Het wordt een gezellige nacht .
Maar er is een probleem met de rugzak, die is niet ter plaatse. Via Agnes, die goed Spaans spreekt, te weten gekomen dat rugzak afgezet geweest is in albergue Manuel iets verderop. Ben gaan kijken, rugzak gevonden en besloten om daar te blijven slapen, Kamer van 10pers, maar momenteel alleen voor Truus en mij. Laat mijn rugzak nu niet meer opsturen.
Gisterenavond bij het eten een serieus gesprek gehad met Mats (een Deen). Hij was een IT specialist die zijn baan opzegde om het over een andere boeg te gooien, sprak van zelfmoordneigingen.
We hadden afgesproken om morgenvroeg om 7u samen te vertrekken en tot in Malide te gaan. Het heeft gans de nacht geregend en het was deze morgen niets anders. De eerste kilometers waren langs de grote baan maar vanaf Gonzar was het langs modderige wegen en veel op en af. In Ventas de Naron was het lopen in een dichte mist naar het hoogste punt van deze dag 700m, daarna licht dalend naar Palas de Rei, waar we ons laat middagmaal namen en onze kleren lieten drogen. Hat was hopeloos want als we buiten kwamen was het terug aan het regenen.Hier en daar waren er sporen van pelgrims die gevallen waren.in Casanova hebben we andere kousen aangedaan.
We hebben het aantal kilometers licht overschat want het vorderde moeilijk zodat we om 18u aankwamen in Melide. Het was er zeer druk. We overnachten in de kleine albergue o'Alpodor, juist achter de kerk. Denk dat ik na het wassen onmiddellijk ga slapen.
We zijn morgen van plan om naar Pedrouzo te gaan want Mats moet donderdag zijn vliegtuig hebben. Van Truus geen spoor meer. K Heb intussen pelgrims van het eerste uur teruggezien. Hier lopen er al veel te manken, maar het einde is in zicht en dat geeft veel moed.
Dag volgers,Gisterenmorgen ben ik in de gietende regen vertrokken voor een tocht van 35 km tot in Monto do Gozo, onderweg bijna geen pelgrims gezien (amper een kleine 20 tal)wat zeer weinig is. Als we een auto tegenkwamen waren het taxi!.Onderweg was ik een spanjaard tegengekomen die met mij is verder gestapt tot in Monto Do Gozo, Daar aangekomen hebben we eerst onze kleren allemaal gewassen en gedroogd. na een lekkere warme douche zijn we s'avonds lekker gaan eten in een plaatselijk restaurant, daar hebben de avond afgesloten met heel goede spaanse likeur.Om 21 uur zijn we ons bed ingegaan .Deze morgen zijn we samen heel vroeg vertrokken met nog een jongen uit Rusland, deze was op 15/4 vertrokken vanuit stjean du port. enkele dagen na ons.Met ons 3 zijn we aangekomen in santiago de compostella waar we ons ontbijt hebben genomen.Daarna was het tijd voor de misviering bij de wonen en onze compostella (getuigschrift) in ontvangst te nemen, en dan vlug afscheid nemen van de 2 vrienden.Direct daarna ben ik gepakt en gezakt richting station gestapt waar ik aankwam en vernam dat ik nog juist 20 min de tijd had voor de trein te nemen. hier viel niet lang over na te denken.... Op nu richting het thuisfront!!!Deze compostella heb ik WEER op zak! alvorens ik afsluit wil ik al mijn volgers en lezers van het blog,ook diegene die al die mooie reactie hebben geschreven enorm bedanken , want dit deed toch altijd wel IETS.
Na een heerlijke maaltijd gisterenavond zijn we deze morgen om 6u vertrokken, we wilden vanavond absoluut in Pedrouzo zijn.
Nat starten met een spreuk: 'If you really want to do something, you find a way, if you don't, you find an excuse.
Zoals de laatste 3 dagen was het aan het regenen. Ze zeggen dat Gallicia de pispot is van Spanje en dat is zeker niet gelogen. Zoals gewoonlijk was het weer op en af met enkele pittige hellingen. In Ribadiso da Baxio spek met eieren gegeten om er daarna terug stevig aan te gaan, moest Mats een beetje temperen.
In Calzado waar het water in onze schoenen stond hebben we warme soep gedronken. Het zag er niet uit, maar smaakte wel. Via Salceda door naar Santa Irene waar het noodlot weer toesloeg. Een groep lompe Amerikaanse mountainbikers reed ons van de weg in een afdaling na een bocht. Mats en ik kregen 3 fietsers over ons, met rugzak en al de grond op. Na enige tijd bekomen, schade viel mee. Mats zijn vinger lag open en ik ben terug aan mijn voet geraakt, is terug dik. Hinkend verder, de regen bleef met bakken uit de lucht komen.
In een bar in Arzua zagen we een folder liggen van een B&B waar we besloten naartoe te gaan want je kon er je kleren wassen en drogen. t Was echt nodig want ik had niks meer om aan te doen. Morgen slapen we uit want het is maar 15km naar Monte do Gozo. We moeten vanavond zelf koken, Mats ging daar voor zorgen.
Gisterenavond onze plannen nog gewijzigd. De eigenaar van deze B&B heeft er ook nog eentje in Compostela, de keuze was rap gemaakt. Ik moet toch morgen naar de mis zodus blijf ik 2 nachten in Compostela om donderdagochtend het vliegtuig naar huis te nemen.
Consternatie alom 's morgens, Mats was niet op het afgesproken uur op het ontbijt, hij was verdwenen. Deze morgen vertrokken met goed weer zodat ik na 2 dagen mijn fototoestel nog eens kon gebruiken. Het parcour van vandaag viel al bij al goed mee, tegen wat wij de laatste 2 dagen al hadden meegemaakt. Ze zeggen Rome of is het Napels zien en dan sterven. Ik heb Compostela gezien maar ben niet van plan dat te doen. K ben wel blij dat het voorbij is, enkele dagen rust en dan zal het wel weer gaan. Er komen namelijk belangrijke zaken op ons af: de eerste communie van Axel en de plechtige communie van Alexandra.
Na mijn diploma te gaan halen liep ik Mats weer tegen het lijf. Hij wou de laatste kilometers alleen met zichzelf zijn. Hij was reeds om 6u al vertrokken en is al naar de mis geweest. Hij raadt mij aan om morgen vroeg aanwezig te zijn in de kerk, want in de zijgangen is niet veel te zien. We hebben deze avond afgesproken met een Hollander van het eerste uur om er eens flink tegenaan te gaan. Ik hoop dat de Hollander geld bijheeft.
Gisterenavond nog een gezellige avond doorgebracht en lekker gegeten. Den Hollander komt uit Amsterdam en had wel geld bij.
Vanmorgen bij het opstaan voelde het raar, moest geen zugzak meer inpakken en daarna gaan stappen. ik kan in alle rust ontbijten en genieten van het heerlijke buffet. Mats en den Hollander gingen naar Finisterre punt nul om daar enkele kledingstukken te verbranden, het schijnt een gewoonte te zijn.
Ik ben ondertussen naar de kathedraal geweest om daar de pelgrimmis bij te wonen. De mis begint om 12u maar al om 11u was het al vechten voor een goed plaatsje om het wierrookvat te zien vliegen, dit gebeurt door 8 personen. En wist je dat het gebruik van het wierrookvat was om de stinkende geur van de pelgrims niet te rieken na hun barre tocht. Ik was zeer onder de indruk met 6 priesters en een zuster die formidabel kan zingen. Er waren ook zeer ontroerende momenten met een nokvolle kathedraal met meer mensen die rechtstonden dan neerzaten. Na de mis enkele aandenkens gaan kopen en dan wat gaan rusten.
Vanavond nemen we het laatste avondmaal en morgen neem ik samen met den Hollander de taxi die ons om 7u naar de luchthaven zal brengen. Morgen bij mijn thuiskomst zal ik eens lekker Belgisch eten. Ik zal morgenavond nog een laatste woordje op de blog schrijven.
PS: Het was vandaag sinds lang een dag zonder regen met een aangename temperatuur van 24°.
Bij mijn aankomst donderdagnamiddag op Zaventem wachtte mij een grote verrassing, ik werd er opgewacht door de familie en enkele zeer goeie vrienden.
Hierbij wil ik iedere bezoeker en schrijven van onze BLOG bedanken voor de vele aanmoedigingen ! Vooral een heel grote merci aan mijn vrouwtje die me de mogelijkheid gaf om deze tocht te maken. Dank ook aan de ganse familie en vrienden die meeleefden. Ook een bedankje aan Danny die mij de kans gaf om dit te doen.
Was dat stom ongeluk iets voor Leon niet gebeurd, wie weet waren we dan samen gebleven
Ik raad wel iedereen aan om tijdens deze wandeling de tijd te nemen en er vooral van te genieten en loop je eigen tempo, op de Camino loop je nooit alleen. Bij de vraag of je als een ander mens terug komt, ik denk het niet daarvoor is de tijd te kort. Dat je tijdens het wandelen veel nadenkt is zeker, over vriendschap, familie en gebeurtenissen en dat wij als Belgen het toch niet zo slecht hebben, vooral als je ziet hoe de Spanjaarden daar leven.
Het aantal vrouwen dat alleen onderweg zijn is enorm, ze moeten mij niet meer zeggen over het zwakke geslacht, want deze dames verbaasden mij elke dag. Ook veel personen tegen gekomen waarvan ik onder de indruk geraakt, Xavier de kalme spanjaard ,Luigi de man met de bruine onderbroek, den Hollander die mijn kleren vol plaste, Pedro die al 24 jaar hetzelfde eet met zijn gasten en altijd zegt pi-pi, po-po, mijn Duitse vriendinnen uit het Zwarte Woud en als laatste Mats die eigenaardige maar ondoorgrondelijke Deen en vooral Truus niet te vergeten.
Hierbij sluit ik af en raad iedereen aan om deze tocht helemaal of in stukken eens te doen, met rugzakvervoer is het te doen.
Nieuwe Pelgrim Herman
PS : Misschien volgend jaar eens een tocht doen van Le Puy naar St-Jean-Pied-De-Port , het is ongeveer dezelfde afstand en het zou ook zeer mooi zijn.
en Herman
.
