Vele oude huizen hebben een trap aan de buitenzijde; handig om rechtstreeks op de hoge sneeuw te stappen. De ouderen verstaan Duits en de jongeren zeer goed Engels; begin nooit in het Duits. Wij bezochten een weerstandsnest in de bergen uit W.O.II, de Duitsers hebben het nooit kunnen opruimen! Ken je trouwens de geschiedenis van hun koning en zijn zoon, op de vlucht voor de Duitsers? Nadat ze zowat halverwege de uitweg naar de zee waren gekomen, draaide de oude koning terug. De Duitsers hebben hem er niet onder gekregen; hij blafte zelfs de SS-schildwachten af!

Hoe geraak je daar: rijdend over Denemarken kun je in Zuid-Zweden geraken; een hele rit! Beter is de verbinding Denemarken-Göteborg met de overzet. Deze verbinding bestaat ook vanuit Duitsland. Het is spijtig dat de verbinding Amsterdam-Kristiansand niet meer bestaat. Amsterdam is niet zover en de vakantie begon éénmaal op de boot. De chauffeur had dan de tijd om eens flink uit te slapen, (20-24 uur varen met zicht op de boorplatformen), want in Noorwegen begint het echte werk. Voor wie de bergen in wil, raad ik dan ook aan een pantserplaat onder de motor te laten aanbrengen. De Noren werken erg hard aan hun wegen, maar kunnen ze tijdens de werkzaamheden niet afsluiten! Omleidingen bestaan daar niet. Het is dus mogelijk dat je een tijdje achter een asfaltmachine rijdt om daarna nog 20 km over zware keien verder te moeten. Ook het stof op de wegen kan nefast zijn, éénmaal thuis vervang olie, oliefilter en luchtfilter en laat de stroomgenerator grondig reinigen met perslucht. (In Zweden liggen prachtige asfaltwegen, maar als je daar af bent is een Jeep heel goed)! Voor beginners is de verbinding naar Kristiansand heel leuk; wie hier binnenvaart bij goed weder; het is onvergetelijk. Ook de groene kustweg vanuit deze stad is knap. Wie het geluk heeft over de Varodbrua te rijden terwijl er een atoomonderzeeer binnenloopt vergeet het nooit meer. Wij hadden het geluk er één te zien; van op onze boot. (Van 14000 ton) Niet alleen dat de duikboot groter scheen, hij wierp een groter boeggolf en stak ons voorbij net of we stillagen.

Goed, waar waren we gebleven; de wegen! Autostrades zijn er dun gezaaid, de meeste wegen hebben wel twee rijstroken. Sommige wegen; vooral toeristische routes; zoals de Peer Gyntveien, zijn betalend: het zijn tolwegen. In het Noors “Bompenger”; dat kan zo gaan: je zet de auto opzij, neem een enveloppe uit het kastje, daar steek je de bijdrage in, neem een etiket, steek de enveloppe weer in de bus, open de slagboom en sluit hem weer achter je. Het kan ook anders; op een prachtige pas (tussen de fjorden en net onder de Hardanger) staat halverwege een kleine hut. Een meisje (zeer waarschijnlijk een jobstudente) prachtig gebouwd en in een uiterst kleine bikini, uitgerust met een tas zoals een briefdrager, kwam de tol in ontvangst nemen. Aan het meisje was duidelijk te zien dat het gebruik van melk zeer gezond is. Een chauffeur vóór mij vond dat ook, niet alleen vond hij geen woorden; hij kreeg ook zijn opengevallen mond niet dicht.